Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.284.2018.3.PR
z 16 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2018 r. (data wpływu 30 kwietnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 czerwca 2018 r. (data wpływu 18 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do eksportu towarów na terytorium Rosji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do eksportu towarów na terytorium Rosji. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 czerwca 2018 r. (data wpływu 18 czerwca 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej jako: podatek VAT). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zajmuje się sprzedażą odzieży męskiej oraz młodzieżowej.

Posiadany przez Spółkę asortyment (towar) sprzedawany jest m.in. na rzecz kontrahentów zagranicznych z krajów trzecich (Rosji). Rosyjski nabywca składa zamówienie oraz każdorazowo zobowiązuje się do wywozu nabytego towaru poza obszar Unii Europejskiej, tzn. organizuje jego transport. Towar dla rosyjskiego nabywcy wydawany jest z magazynu znajdującego się w A. W stanie faktycznym będącym przedmiotem złożonego wniosku wywóz towarów do Rosji odbywa się z Polski poprzez Litwę.

Na terytorium Litwy towar jest magazynowany przez kilka dni. Powyższe rozwiązanie uzasadnione jest względami logistycznymi oraz ekonomicznymi, ze względu na minimalizację kosztów.

W okresie magazynowania nie dochodzi do ulepszenia ani zmiany towaru wydanego przez Spółkę.

Procedura celna wywozu zgłaszana jest na terytorium Litwy. Eksport towarów jest potwierdzony komunikatem IE-599 „Potwierdzenie wywozu”, ze wskazaniem eksportera PL-Polska oraz wskazaniem kraju odbiorcy RU-Rosja.

Spółka w piśmie z dnia 7 czerwca 2018 r. wyjaśniła, że przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonała dostawy towarów otrzymała komunikat IE-599 potwierdzający wywóz towarów na terytorium Rosji, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Spółka wskazuje jednak, że na fakturach VAT sprzedawany asortyment jest określany poprzez oznaczenie rodzaju towaru, jego koloru oraz rozmiaru (np. bezrękawnik czarny L, liczba sprzedanych sztuk), natomiast na komunikatach IE-599 towar określany jest według kodów celnych, tj. nie uwzględnia podziału na kolory oraz rozmiar. Na komunikatach IE-599 podana jest ogólna liczna danego rodzaju towaru, np. bezrękawników. Możliwe jest jednak zidentyfikowanie (porównanie) sprzedanych i wykazanych na fakturach towarów z towarami wskazanymi na komunikacie IE-599.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółka, która posiada komunikaty IE-599 ma prawo do zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku VAT do eksportu towarów poza granice Unii Europejskiej?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle opisanego stanu faktycznego posiadając komunikaty IE-599 może zastosować preferencyjną 0% stawkę podatku VAT.

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, za eksport towaru uznaje się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej, jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny.

Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej są w szczególności:

• dokumenty w formie elektronicznej otrzymane z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
• dokumenty w formie elektronicznej, pochodzące z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymane poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest ich autentyczność;
• zgłoszenia wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo ich kopia potwierdzona przez urząd celny.
  
  

W świetle obowiązujących przepisów prawa za dokument potwierdzający wywóz towarów poza granice Unii Europejskiej uznawany jest komunikat IE-599. W wydawanych interpretacjach podatkowych organy podatkowe wskazują, iż: „aby podatnik mógł zastosować stawkę 0% w przypadku eksportu winien posiadać dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty, a takim dokumentem jest m.in. komunikat IE-599” (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 maja 2011 r., nr ILPP4/443 -182/11-4/PG). W judykaturze również wskazuje się, iż komunikat IE-599 uprawnia podatnika do zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku VAT w eksporcie. W wyroku z dnia 27 czerwca 2017 r., sygn. akt I FSK 2195/15 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż: „otrzymanie przez dostawcę towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej komunikatu elektronicznego IE-599, stanowiącego urzędową formę potwierdzenia wywozu tych towarów poza obszar Unii Europejskiej, w ramach dokonanego przez niego, jako eksportera, zgłoszenia do wywozu, uprawnia go – na podstawie art. 41 ust. 4 u.p.t.u. – do opodatkowania tej dostawy stawką 0%”.

W kwestii eksportu towarów wypowiedział się również Naczelny Sąd Administracyjny, który w wydanej w składzie 7 sędziów uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/12 wskazał, by dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych poza terytorium UE w ramach procedury wywozu rozpoczętej na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, uznać za eksport towarów konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

• wywóz towarów poza obszar Unii Europejskiej musi nastąpić w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski. Dowodem potwierdzającym, że towary wywożone poza terytorium Wspólnoty znajdowały się na terytorium Polski w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu do nabywcy poza granicami UE może być zarówno zgłoszenie towarów do procedury wywozu towarów w polskim urzędzie celnym, jak również inne dokumenty (dowody), z których bezspornie ten fakt wynika (tj. np. listy przewozowe lub spedytorskie);
• wywóz towarów z Polski poza terytorium UE musi nastąpić w ramach transportu o zasadniczo nieprzerwanym charakterze.
  
  

W sprawie objętej złożonym wnioskiem niewątpliwe spełniona jest pierwsza z ww. przesłanek, albowiem wywóz towarów każdorazowo rozpoczyna się na terytorium Polski. Jak wskazano w stanie faktycznym, towar jest wydawany ze zlokalizowanego w A magazynu Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze należy przeanalizować, czy w przedmiotowej sprawie spełniona zostanie druga przesłanka wskazana w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego, tj. czy wywóz towarów z Polski następuje w ramach transportu o zasadniczo nieprzerwanym charakterze.

Organy podatkowe w wydawanych interpretacjach podatkowych wskazują, że w nieprzerwanym charakterze transportu „nie chodzi o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany czy chwilowo składowany. Istotne jest aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Wspólnoty” (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 19 września 2014 r., nr IPPP3/443-586/14-2/LK). Ponadto w interpretacji indywidualnej z dnia 21 lipca 2014 r., nr IBPP4/443-163/14/BP Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że „w momencie przeładunku towarów, niewątpliwie dochodzi do przerwania ciągłości fizycznej transportu co jednak nie oznacza, że została zerwana ciągłość organizacyjna transportu. Bowiem towary te są przemieszczane w ramach transportu zorganizowanego przez jeden podmiot, tj. przez kontrahenta z Białorusi z siedziby Wnioskodawcy w Polsce do miejsca docelowego poza terytorium Unii Europejskiej. Towary, co prawda, w trakcie transportu są przeładowywane, jednakże jest to okoliczność podyktowana wyłącznie względami logistycznymi, a nie handlowymi, produkcyjnymi czy też innymi zmieniającymi przeznaczenia towarów jakie było im nadane w momencie sprzedaży przez Wnioskodawcę”.

W judykaturze podnosi się również, że nieistotna jest długość podyktowanej względami logistycznymi przerwy w transporcie towarów. W wyroku z dnia 11 października 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 973/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł, że nie ma znaczenia okres, w ciągu którego towar jest magazynowany (...)”.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy bezsprzecznie wskazać należy, iż w sprawie objętej złożonym wnioskiem została spełniona druga z przesłanek określonych przez uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego towar, jest przewożony z Polski na terytorium Litwy, gdzie przez kilka dni jest magazynowany. Magazynowanie towaru podyktowane jest wyłącznie względami logistyczno-ekonomicznymi, a nie handlowymi, czy też zmieniającymi przeznaczenie towarów jakie im było nadane w momencie sprzedaży przez Wnioskodawcę.

W chwili magazynowania niewątpliwie dochodzi do przerwania fizycznej ciągłości transportu, lecz nie zostaje zerwana ciągłość organizacyjna transportu, bowiem sprzedawane przez Wnioskodawcę towary przemieszczane są w ramach transportu zorganizowanego przez jeden podmiot (nabywcę) z Polski do miejsca docelowego – Rosji.

W interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2017 r., nr 1462-IPPP3.4512.137.2017.1 Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: „aby dostarczane towary były przedmiotem jednego transportu – zasadniczo o nieprzerwanym charakterze – (...) nie chodzi o aspekt logistyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał tylko jeden podmiot (np. spedytor), czy też towar nie mógł być przeładowany czy chwilowo składowany, ale o aspekt organizacyjny. Mianowicie chodzi o to, aby tylko jeden z podmiotów biorących udział w transakcji odpowiadał za jego organizację, a przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium UE”.

W związku z tym podkreślić również należy stanowisko zajęte przez Naczelny Sąd Administracyjny wyroku z dnia 27 czerwca 2017 r., sygn. akt I FSK 2195/15, w którym stwierdził, iż fakt przeładowywania towarów przed przekroczeniem granicy z Rosją na pojazdy innych przewoźników jest zachodzącą częstokroć koniecznością z uwagi na to, że nie wszyscy przewoźnicy dysponują stosownymi uprawnieniami/zezwoleniami na transport do Rosji.

Wskazać ponadto należy, iż Wnioskodawca posiada komunikaty IE-599 – potwierdzenie wywozu, w których jako kraj eksportera wskazane jest PL-Polska, a kraj odbiorcy RU-Rosja.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, w sprawie objętej złożonym wnioskiem spełnione zostały wszystkie warunki wynikające z ustawowo określonych przepisów uprawniające do zastosowania stawki 0% podatku VAT z tytułu eksportu towarów. Wywóz sprzedawanych przez Spółkę towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny, a każde zgłoszenie dokonywane jest na rzecz Wnioskodawcy i Wnioskodawca określany jest w nim jako eksporter. Ponadto wywóz towarów z Polski następuje w ramach transportu o zasadniczo nieprzerwanym charakterze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy – przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

− jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Przez terytorium kraju – stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast ilekroć jest mowa o terytorium państwa trzeciego – zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy – rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, podlegający w Polsce – jako miejscu świadczenia – opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%.

W kwestii eksportu towarów wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/12 orzekając, że: „(…) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. – w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego”.

W powyższej uchwale stwierdzono również, „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a) u.p.t.u., stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) – po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej – nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%”.

Z powyższego nie wynika, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i posiadany przez nią asortyment (towar) sprzedawany jest m.in. na rzecz kontrahentów zagranicznych z krajów trzecich (Rosji). Rosyjski nabywca składa zamówienie oraz każdorazowo zobowiązuje się do wywozu nabytego towaru poza obszar Unii Europejskiej, tzn. organizuje jego transport. Towar dla rosyjskiego nabywcy wydawany jest z magazynu znajdującego się w A. Wywóz towarów do Rosji odbywa się z Polski poprzez Litwę. Na terytorium Litwy towar jest magazynowany przez kilka dni. Powyższe rozwiązanie uzasadnione jest względami logistycznymi oraz ekonomicznymi, ze względu na minimalizację kosztów. W okresie magazynowania nie dochodzi do ulepszenia ani zmiany towaru wydanego przez Spółkę. Procedura celna wywozu zgłaszana jest na terytorium Litwy. Eksport towarów jest potwierdzony komunikatem IE-599 „Potwierdzenie wywozu”, ze wskazaniem eksportera PL-Polska oraz wskazaniem kraju odbiorcy RU-Rosja. Spółka przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonała dostawy towarów otrzymała komunikat IE-599 potwierdzający wywóz towarów na terytorium Rosji, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Na fakturach VAT sprzedawany asortyment jest określany poprzez oznaczenie rodzaju towaru, jego koloru oraz rozmiaru (np. bezrękawnik czarny L, liczba sprzedanych sztuk), natomiast na komunikatach IE-599 towar określany jest według kodów celnych, tj. nie uwzględnia podziału na kolory oraz rozmiar. Na komunikatach IE-599 podana jest ogólna liczna danego rodzaju towaru, np. bezrękawników. Możliwe jest jednak zidentyfikowanie (porównanie) sprzedanych i wykazanych na fakturach towarów z towarami wskazanymi na komunikacie IE-599.

Mając na względzie powyższe okoliczności należy stwierdzić, że opisana transakcja spełnia warunek podstawowy, do uznania jej za eksport towaru, którego wywóz na terytorium Rosji odbywa się w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze. Transport towaru rozpoczyna się na terytorium Polski i opuszcza terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem litewskiego urzędu celnego, w którym zgłaszana jest procedura celna wywozu. Magazynowanie towaru przez kilka dni na terytorium Litwy, które jest podyktowane jedynie względami logistycznymi oraz ekonomicznymi, ze względu na minimalizację kosztów, nie przesądza o przerwaniu transportu tego towaru. Z okoliczności sprawy nie wynika, aby po kilkudniowym okresie magazynowania towar był ponownie podejmowany w okolicznościach wskazujących, że miejscem rozpoczęcia transportu, w celu wywozu tego towaru poza terytorium Unii Europejskiej, jest terytorium Litwy. Rosyjski nabywca składa zamówienie oraz każdorazowo zobowiązuje się do wywozu nabytego towaru poza obszar Unii Europejskiej organizując jego transport, a w okresie magazynowania na terytorium Litwy nie dochodzi do ulepszenia ani zmiany towaru wydanego przez Spółkę. Tym samym przeznaczeniem transportowanego towaru wydanego rosyjskiemu nabywcy z magazynu w A jest tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej. Natomiast w związku z tym, że wywozu towaru dokonuje rosyjski nabywca jest spełniony warunek zawarty w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy (eksport pośredni).

Jednak, aby spełniona została definicja eksportu, w myśl ww. przepisu oraz jego opodatkowanie stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie również warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpi wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Stawka podatku – stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy – w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Art. 41 ust. 6 ustawy stanowi, że stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Na mocy art. 41 ust. 6a ustawy – dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.
   
   

Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio (art. 41 ust. 11 ustawy).

Jak wskazuje art. 41 ust. 6 ustawy, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi posiadać dokument potwierdzający wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Natomiast katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W przypadku eksportu pośredniego – zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy – zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 0%, jeżeli spełnione zostaną warunki zawarte w tym przepisie. Dokument, jakim podatnik powinien się posłużyć dla wykazania eksportu pośredniego winien tę okoliczność jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać. Podatnik powinien zatem posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny i potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Należy wskazać, że od dnia 31 sierpnia 2007 r. w Polsce zaczęła w pełni funkcjonować I faza Systemu Kontroli Eksportu (ang. Export Control System, ECS). Od tego momentu zmianie uległy zasady dokonywania zgłoszeń celnych do procedury wywozu, procedury uszlachetnienia biernego i powrotnego wywozu. System ECS pozwala na dokonywanie i obsługę zgłoszenia w formie elektronicznej, zarówno w urzędzie wywozu jak i wyprowadzenia. System ten opiera się na obiegu dokumentów pomiędzy urzędami a podmiotami dokonującymi zgłoszeń. W ramach tego systemu dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest komunikat IE-599 podpisany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych. Komunikat ten zawiera dane zgłoszenia z momentu zwolnienia zgłoszenia do procedury wywozu oraz informacje o potwierdzeniu wywozu lub zatrzymaniu towaru na granicy. Komunikat IE-599 jest wysyłany do zgłaszającego przez urząd celny wywozu.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonała dostawy towarów otrzymała komunikat IE-599 potwierdzający wywóz towarów na terytorium Rosji, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Zatem w świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółka, która posiada komunikat IE-599 ma prawo do zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku VAT do eksportu towarów poza granice Unii Europejskiej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.