Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-163/14/BP
z 21 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 11 kwietnia 2014 r. (data wpływu 15 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 4 lipca 2014 r. (data wpływu 9 lipca 2014 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wywozu towarów poza obszar UE – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2014 r. został złożony do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wywozu towarów poza obszar UE. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z z 4 lipca 2014 r. (data wpływu 9 lipca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 26 czerwca 2014 r. znak: IBPP4/443-163/14/BP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł z kontrahentem z Białorusi umowę sprzedaży używanej, zdemontowanej linii prasy kuźniczej, urządzenie miało zostać dostarczone do podmiotu z Tajwanu.

Sprzedaż prasy i dostawa podzielona była na etapy: pierwszy i drugi etap dostawy był odprawiany w polskich urzędach celnych i te odprawy zostały potwierdzone przez dokument IE - 599. Natomiast ze względów logistycznych ostatnia część dostawy została odprawiona w niemieckim urzędzie celnym w Hamburgu. Przy czym białoruski kontrahent odebrał ostatnią część prasy w siedzibie Wnioskodawcy w ..., dostawa odbyła się na warunkach ..., kontrahent białoruski pokrył koszty transportu i przejął wszelkie formalności związane ze zgłoszeniami celnymi. W Hamburgu ostatnia część dostawy zaraz po dowiezieniu do portu została przeładowana na statki i wywieziona do odbiorcy z Tajwanu.

Ostatecznie Wnioskodawca otrzymał drogą elektroniczną dokument z niemieckiej agencji celnej - Ausgangs-vermerk. Wnioskodawca, w odpowiedzi na swoje pytanie, otrzymał z niemieckiej instytucji potwierdzenie, że zgodnie z niemieckim prawem dokument Ausgangs - vermerk jest głównym i jedynym dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Dokument ten wskazuje, że podmiotem zgłaszającym wywóz jest Wnioskodawca, a odbiorcą podmiot z Tajwanu. Zgłoszenie celne odnosi się do nazwy urządzenia, które było przedmiotem transakcji oraz do numerów i faktur wystawionych przez Wnioskodawcę, co pozwala powiązać towary objęte zgłoszeniem z dostawą towarów wysyłanych z Polski.

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że dokument otrzymany przez Wnioskodawcę z agencji celnej drogą elektroniczną poza systemem obsługi zgłoszeń wywozowych jest dokumentem w formie elektronicznej pochodzącym z systemu obsługi zgłoszeń wywozowych, którego autentyczność jest zapewniona, dokument Ausgangs - vermerk pochodzi bowiem z niemieckiego systemu A. i jego autentyczność jest zapewniona.

Wnioskodawca w celu zweryfikowania tych informacji występował do niemieckiej agencji celnej „X” , która dokonywała zgłoszenia celnego odprawianego towaru. Agencja celna stwierdza, iż dokument „AUSGANGSVERMERK" jest jedynym oficjalnym dokumentem potwierdzającym wywóz w Niemczech. Niemiecki urząd celny nie ma możliwości wystawić innego dokumentu.

Ponadto Wnioskodawca wystąpił mailowo do niemieckiego help desku, czyli instytucji, która zajmuje się elektronicznymi zgłoszeniami celnymi i sprawuje na nimi nadzór, o pomoc w uzyskaniu innych dokumentów potwierdzających eksport towaru . Informacja przesłana do Wnioskodawcy z niemieckiego help desk potwierdza, iż dokument „Ausgangsvermerk” stanowi dowód wg niemieckiej ustawy o podatku VAT i jest uznawany przez niemieckie urzędy skarbowe jako dowód dla celów rozliczenia podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania;

1. Czy dokument otrzymany drogą elektroniczną z niemieckiej agencji celnej tj. Ausgangs - vermerk jest dokumentem potwierdzającym eksport prasy?
2. Jeśli odpowiedź na pytanie pierwsze będzie negatywna, to jaki dokument powinien posiadać Wnioskodawca, aby uznać w/wym. wywóz za eksport.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymany z niemieckiej instytucji celnej dokument Ausgang - vermerk, wygenerowany w formie elektronicznej z systemu teleinformatycznego, służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych w wystarczający sposób dokumentuje wywóz towarów poza obszar UE i pozwala na zastosowanie w eksporcie stawki VAT w wysokości 0%.

Powyższe znajduje potwierdzenie w przepisach ustawy o VAT i tak zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o VAT „stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej”.

Wskazanym powyżej dokumentem potwierdzającym, zgodnie z ust. 6a art. 41 ustawy o VAT, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność,
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lab na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych tub innych środków transportu służących do celów prywatnych

-jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa, które nie wchodzi w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy o VAT).

Z art. 7 ust. 1 ustawy o VÀT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami są, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem aby uznać daną czynność za eksport, muszą zostać łącznie spełnione następujące przesłanki:

1. ma miejsce dostawa, a więc czynność określona w przepisach art. 7 ustawy o VAT,
2. w konsekwencji tej czynności dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium UE przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
3. wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd określony w przepisach celnych.
   
   

Ad. 1 Dostawa towarów W rozumieniu art. 7 ustawy o VAT

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał dostawy części zdemontowanej prasy linii kuźniczej z Polski na rzecz podmiotu białoruskiego, przy czym całość linii została bezpośrednio dostarczona do podmiotu z Tajwanu, na warunkach .... Zatem przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem umowy jak właściciel przeszło na kontrahenta Wnioskodawcy z momentem postawienia przedmiotu umowy do dyspozycji kupującego w oznaczonym miejscu, tj. w siedzibie Wnioskodawcy w ....

Ad. 2 Wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej

Mając na uwadze fakt, że kontrahent Wnioskodawcy dokonuje fizycznego wywozu przedmiotu umowy do Tajwanu, spełniony zostaje również drugi warunek, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, a zatem ma miejsce wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej dokonywany przez nabywcę posiadającego siedzibę poza terytorium kraju. W przypadku dostawy dokonywanej na warunkach ex works Wnioskodawca ma jedynie wydać towar w określonym miejscu do dyspozycji nabywcy. Kontrahent zagraniczny odbiera towar z miejsca jego wydania i przejmuje za niego odpowiedzialność. Nie ma tu znaczenia fakt, że przedmiot umowy został przetransportowany do portu do Niemiec, gdzie dokonano jedynie zmiany środka transportu. Przedmiot umowy został bowiem objęty procedurą wywozu, zgodnie z przepisami celnymi, bezpośrednio po dotarciu z Polski do miejsca przeładunku na terenie Niemiec.

Z punktu widzenia definicji eksportu zgodnie z ustawą o VAT, w celu uznania transakcji za eksport istotna jest kwestia i miejsca rozpoczęcia transportu/wysyłki towarów, a nie fakt rozpoczęcia celnej procedury wywozu towarów w polskim urzędzie celnym. Z tego względu Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż fakt, że procedura wywozu w rozumieniu przepisów celnych rozpoczyna się na terytorium Niemiec, nie zmienia konkluzji, że Wnioskodawca dokonuje eksportu towarów z Polski.

Powyższa kwestia wzbudzała w przeszłości wątpliwości interpretacyjne. Niemniej jednak, zostały one ostatecznie rozstrzygnięte w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 25 czerwca 2012 r. (I FPS 3/12, dalej: Uchwała NSA). Jak stwierdził NSA: W świetle art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 r. Nr 54 poz. 535 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2010 r. warunek wywozu towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej jest spełniony nie tylko wtedy, gdy procedura wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, rozpocznie się poprzez zgłoszenie do wywozu złożone w urzędzie celnym położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. (...) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje - stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. - w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego.

Należy zaznaczyć, że wprawdzie definicja eksportu w ustawie o VAT uległa zmianie z dniem 1 kwietnia 2013 roku, nie miało to jednak wpływu na wnioski jakie wypływają z powołanej powyżej uchwały NSA.

W uchwale NSA wskazano ponadto dodatkowe przesłanki, których spełnienie pozwała na uznanie transakcji jako eksportu towarów z terytorium kraju w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

W pierwszej kolejności NSA wskazuje, że w celu uznania transakcji za eksport rozpoczęcie wysyłki towarów poza terytorium Unii Europejskiej ma mieć miejsce na terytorium kraju. W analizowanym stanie faktycznym nie ulega wątpliwości, że ta przesłanka jest spełniona. Wnioskodawca dokonał dostawy na rzecz kontrahenta, na warunkach Incoterms ex works Stalowe Wola, co stanowi jednoznaczne potwierdzenie, że eksport towarów w rozumieniu przepisów celnych, potwierdzony procedurą wywozu otwartą w Niemczech, dotyczył towarów, których transport rozpoczął się w Polsce. NSA stwierdza ponadto, że wywóz towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczoo nieprzerwanym charakterze. W ocenie Wnioskodawcy, ta przesłanka również jest w analizowanym stanie faktycznym spełniona. Wywóz towarów rozpoczyna się w fabryce Wnioskodawcy i kończy się w Tajwanie, stanowiąc i jedną nierozerwalną dostawę towarów z Polski do Tajwanu. Fakt, że towar był transportowany przez Niemcy nie przerywa ciągłego charakteru tego transportu.

Ad. 3 Wywóz potwierdzony przez organy celne

Dokument jakim dysponuje Wnioskodawca jest wystarczającym potwierdzeniem wywozu przedmiotu umowy poza i terytorium UE. Polskie przepisy nie uzależniają spełnienia tej przesłanki od dysponowania przez podatnika dokumentem celnym, sporządzonym przez polski organ celny.

Natomiast dokument ten, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o VAT powinien potwierdzać wywóz towaru poza granice Unii Europejskiej. Dokument, którym dysponuje Wnioskodawca wskazuje na towar, który był przedmiotem transakcji, odsyła także do numerów faktur, którymi Wnioskodawca udokumentował transakcję i zgodnie z niemieckim prawem stanowi potwierdzenie, że zostały one wywiezione poza granice UE.

Dokument, w którego posiadaniu jest Wnioskodawca powyższe warunki spełnia, a w państwach należących do Unii Europejskiej potwierdzenia wywozu mogą mieć różną formę niekoniecznie identyczną do formatu polskiego komunikatu IE599.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

-jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych;.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami są - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. (art. 2 pkt 1 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

W pierwszej kolejności należy ustalić czy w sprawie mamy do czynienia z eksportem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Co do zasady, sprzedaż towaru na rzecz podmiotu z jednego z państw nienależących do Unii Europejskiej może zostać uznana za eksport bezpośredni lub pośredni, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Zaznaczyć jednak należy, że aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy,
• w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Trzeba tutaj zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy podlegający w Polsce – jako miejscu świadczenia stawce 0%.

Przy czym trzeba mieć na uwadze, że w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, stanowi wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak jest podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski.

Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) - po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej – nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Unii Europejskiej nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%.

Z powyższego nie wynika, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany czy chwilowo składowany. Istotne jest aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł z kontrahentem z Białorusi umowę sprzedaży używanej, zdemontowanej linii prasy kuźniczej, urządzenie miało zostać dostarczone do podmiotu z Tajwanu. Sprzedaż prasy i dostawa podzielona była na etapy: pierwszy i drugi etap dostawy był odprawiany w polskich urzędach celnych i te odprawy zostały potwierdzone przez dokument IE - 599. Natomiast ze względów logistycznych ostatnia część dostawy została odprawiona w niemieckim urzędzie celnym w Hamburgu. Przy czym białoruski kontrahent odebrał ostatnią część prasy w siedzibie Wnioskodawcy w ..., dostawa odbyła się na warunkach ..., kontrahent białoruski pokrył koszty transportu i przejął wszelkie formalności związane ze zgłoszeniami celnymi. W Hamburgu ostatnia część dostawy zaraz po dowiezieniu do portu została przeładowana na statki i wywieziona do odbiorcy z Tajwanu.

Odnosząc powyższy stan prawny do stanu faktycznego sprawy stwierdzić należy, że w ocenie tutejszego organu opisana transakcja spełnia warunek podstawowy, do uznania jej za eksport towarów, tj. wywozu towarów poza Unię Europejską, w sytuacji, gdy wywóz nastąpił z terytorium kraju bezpośrednio poza terytorium Unii Europejskiej w ramach transportu zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Za eksport towarów z terytorium kraju można uznać taką sytuację gdy transport towaru z Polski nie zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego (np. w celach magazynowania) i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny. Inaczej mówiąc konieczne jest aby dostarczany towar był przedmiotem jednego transportu pomiędzy krajem rozpoczęcia transportu a krajem docelowym. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt logistyczny tego transportu czyli o to aby transportu dokonywał tylko jeden podmiot (np. spedytor) ale o aspekt organizacyjny.

W przedstawionym stanie faktycznym towar jest wywożony z Polski do Hamburgu gdzie ma miejsce przeładowanie towaru na statki, a następnie ww. towary wyruszają do podmiotu z Tajwanu. W tym przypadku, w momencie przeładunku towarów, niewątpliwie dochodzi do przerwania ciągłości fizycznej transportu co jednak nie oznacza, że została zerwana ciągłość organizacyjna transportu. Bowiem towary te są przemieszczane w ramach transportu zorganizowanego przez jeden podmiot tj. przez kontrahenta z Białorusi z siedziby Wnioskodawcy w Polsce do miejsca docelowego poza terytorium Unii Europejskiej. Towary, co prawda, w trakcie transportu są przeładowywane, jednakże jest to okoliczność podyktowana wyłącznie względami logistycznymi, a nie handlowymi, produkcyjnymi czy też innymi zmieniającymi przeznaczenia towarów jakie było im nadane w momencie sprzedaży przez Wnioskodawcę.

Należy też mieć na uwadze, że jednym z warunków do uznania czynności za eksport towarów jest uzyskanie potwierdzenia wywozu przez urząd celny. Procedurę celną wywozu towarów reguluje art. 161 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE.L.92.302. 1; dalej jako: WKC). Zgodnie z ust. 1 tegoż przepisu, procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty (…). W myśl ust. 5 ww. artykułu, zgłoszenie do wywozu musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoją siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego. Wyjątki od tej zasady określane są zgodnie z procedurą Komitetu.

Wyjątki te przewidują przepisy Rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. WE L 253, str. 1 ze zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 6, str. 3 - dalej RWKC), a mianowicie:

1. art. 789, który stanowi, że w przypadkach podwykonawstwa, zgłoszenie wywozowe może być również złożone w urzędzie celnym właściwym dla miejsca siedziby podwykonawcy,
2. art. 790, który stanowi, że jeżeli ze względów organizacyjnych nie można zastosować przepisów art. 161 ust. 5 zdanie pierwsze Kodeksu, to zgłoszenie może zostać złożone w każdym urzędzie celnym właściwym dla danej operacji w zainteresowanym Państwie Członkowskim,
3. art. 791, który stanowi, że mając na uwadze odpowiednio uzasadnione powody, zgłoszenie wywozowe może zostać przyjęte:
• w urzędzie celnym innym niż określony w art. 161 ust. 5 zdanie pierwsze Kodeksu, lub
  
• w urzędzie celnym innym niż określony w art. 790.

W takim przypadku kontrole odnoszące się do stosowania zakazów i ograniczeń uwzględniają szczególny charakter tej sytuacji.

Jednocześnie prawo wspólnotowe nie określa przypadków, w których mogą wystąpić „uzasadnione powody”, o których mowa w art. 791 rozporządzenia 2913/92.

Zgodnie z art. 146 ust. 1 lit. a i b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 str. 1 ze zm.), który stanowi m.in., że Państwa Członkowskie zwalniają następujące transakcje:

1. dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez sprzedawcę lub na jego rzecz poza terytorium Unii Europejskiej;
2. dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych poza terytorium Unii Europejskiej przez nabywcę lub na rzecz nabywcy niemającego siedziby na terytorium danego państwa, z wyłączeniem towarów transportowanych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia w paliwo i ogólnego zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz samolotów turystycznych lub wszelkich innych środków transportu służących do celów prywatnych.
   
   

Przepis art. 146 ust. 1 lit. a i b Dyrektywy 112 nie wyraża zasady, że zwolnienie będzie miało zastosowanie jeżeli dostawa eksportowa będzie stanowić wywóz towarów z terytorium danego kraju.

Jak wskazał Wnioskodawca otrzymał on za pośrednictwem niemieckiego systemu A. dokument Ausgangs – vermerk z agencji celnej drogą elektroniczną poza systemem obsługi zgłoszeń wywozowych, który jest dokumentem w formie elektronicznej pochodzącym z systemu obsługi zgłoszeń wywozowych, którego autentyczność jest zapewniona. Ponadto zgodnie z niemieckim prawem dokument Ausgangs vermerk jest jedynym oficjalnym dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Dokument ten wskazuje, że podmiotem zgłaszającym wywóz jest Wnioskodawca, a odbiorcą podmiot z Tajwanu. Zgłoszenie celne odnosi się do nazwy urządzenia, które było przedmiotem transakcji oraz do numerów i faktur wystawionych przez Wnioskodawcę, co pozwala powiązać towary objęte zgłoszeniem z dostawą towarów wysyłanych z Polski.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że sprzedaż towarów przez Wnioskodawcę w efekcie której wraz z momentem postawienia przedmiotu umowy do dyspozycji kupującego w oznaczonym miejscu tj. w siedzibie Wnioskodawcy dochodzi do dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy (kontrahent spoza UE nabywa prawo do rozporządzania towarami jak właściciel), odbioru towaru w Polsce oraz jego fizycznego wywozu dokonuje kontrahent z Białorusi na zlecenie Wnioskodawcy oraz otrzymanie przez Wnioskodawcę potwierdzenia wywozu towarów poza Unię Europejską nakazuje uznać przedmiotową transakcję za eksport towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Trzeba tutaj zauważyć, że ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej - stanowi, tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Mając na uwadze, że transportu towarów na zlecenie Wnioskodawcy dokonuje kontrahent z Białorusi przedmiotowy eksport towarów należy uznać za eksport bezpośredni.

W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. (art. 41 ust. 4 ustawy)

Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem uwarunkowanie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% przy eksporcie od potwierdzenia przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Jak wskazuje powyższy przepis, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi posiadać dokument, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Dokument, jakim zainteresowany powinien posłużyć się dla wykazania dokonania eksportu, winien tę okoliczność jednoznacznie i w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać. Powinien on, zatem posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny i potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać.

Wnioskodawca poinformował, że otrzymał za pośrednictwem niemieckiego systemu A. dokument Ausgangs – vermerk z agencji celnej drogą elektroniczną poza systemem obsługi zgłoszeń wywozowych, który jest dokumentem w formie elektronicznej pochodzącym z systemu obsługi zgłoszeń wywozowych, którego autentyczność jest zapewniona. Ponadto zgodnie z niemieckim prawem dokument Ausgangs - vermerk jest głównym i jedynym dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Dokument ten wskazuje, że podmiotem zgłaszającym wywóz jest Wnioskodawca, a odbiorcą podmiot z Tajwanu. Zgłoszenie celne odnosi się nazwy urządzenia, które było przedmiotem transakcji oraz do numerów i faktur wystawionych przez Wnioskodawcę, co pozwala powiązać towary objęte zgłoszeniem z dostawą towarów wysyłanych z Polski.

Tym samym dokument (Ausgangs – vermerk) jakim dysponuje Wnioskodawca będzie wystarczającym potwierdzeniem wywozu towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem stanowi on podstawę do opodatkowania opisanej dostawy stawką 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Wobec powyższego pytanie nr 2 jest bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.