Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.442.2018.1.KO
z 31 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 maja 2018 r. (data wpływu 4 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania samochodu wykupionego z leasingu na cele prywatne oraz późniejszej jego sprzedaży - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania samochodu wykupionego z leasingu na cele prywatne oraz późniejszej jego sprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi od 24 kwietnia 2013 jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji elementów plastikowych. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi księgę przychodów i rozchodów metodą uproszczoną i płaci podatek liniowy. W dniu 8 października 2015 r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Czynsze leasingowe były księgowane w kosztach działalności gospodarczej w kwoce netto i dokonywano odliczenia podatku VAT od czynszów leasingowych w wysokości 50%. 30 stycznia 2018 r. nastąpiło zakończenie umowy leasingu i zgodnie z warunkami tej umowy leasingobiorcy po zakończeniu umowy przysługiwało prawo wykupu przedmiotu leasingu. Możliwość nabycia wynikała z umowy, ale jest odrębną czynnością. Faktura dokumentująca wykup jest wystawiona na leasingobiorcę, osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą (nazwa firmy, imię i nazwisko, adres przedsiębiorcy, NIP). Wnioskodawca wykupił przedmiot leasingu (samochód) po zakończeniu umowy leasingu, ale postanowił nie wykorzystywać go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i przeznaczył go w momencie wykupu na cele osobiste, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. samochód, jednak nie wcześniej niż przed upływem co najmniej sześciu miesięcy licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpił moment wykupu. Poniesiona tytułem nabycia opłata nie została zaliczona do podatkowych kosztów uzyskania przychodów ani nie został odliczony podatek naliczony VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przeznaczenie samochodu na cele prywatne w momencie jego wykupu z leasingu nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Czy sprzedaż tego auta w późniejszym okresie nie będzie podlegać podatkowi od towarów i usług?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu VAT, a w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania, bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Podstawowy warunek uprawniający do odliczenia nie został spełniony, gdyż zamiarem Wnioskodawcy - po wykupieniu samochodu w związku z upływem okresu, na który zawarta została umowa leasingu operacyjnego - nie było dalsze wykorzystywanie go do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług lecz przeznaczenie na cele prywatne.

Zatem, Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem samochodu.

Ponieważ przy wykupie samochodu nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, to w kontekście art. 7 ust. 2 i art. 5 ust. 1 pkt 1 zdaniem Wnioskodawcy przeznaczenie na cele prywatne ww. samochodu nie stanowi dostawy towarów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, nie ma tu znaczenia, czy faktura wystawiona była na dane firmy, czy na dane osobowe przedsiębiorcy.

Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że analogiczne stanowisko wyraził:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej ILPP1-3/4512-1-27/16-4/PR z dnia 19 stycznia 2017 r.
• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej 0461-ITPP2.4512.680.2016.1.AJ z dnia 22 listopada 2016 r.
  
  

Ad. 2

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powołanych wcześniej przepisów wynika, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy jest dokonywana przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Osoba fizyczna w kontekście ww. przepisów nie jest podatnikiem VAT w przypadku, gdy dokonuje sprzedaży towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy do sprzedaży samochodu wykupionego z leasingu na cele prywatne nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, stąd sprzedaż ww. samochodu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że analogiczne stanowisko wyraził:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidulnej ILPP2/4512-1-291/16-2/MW z dnia 24 czerwca 2016 r.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów, co do zasady, podlega opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynność ta jest wykonywana odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 7 ust 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Podkreślić jednak należy, że dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy jest dokonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

I tak, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Należy zauważyć, że w myśl art. 7091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 z późn. zm.), przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Wobec powyższego, umowa leasingu – co do zasady – sprowadza się do używania rzeczy i pobierania pożytków, nie rodzi natomiast powstania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług, leasing operacyjny jest usługą zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 ustawy. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu – jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi.

Zatem należy przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością – dostawą towaru – niezwiązaną z samą umową leasingu operacyjnego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 8 października 2015 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dokonywano odliczenia podatku VAT od czynszów leasingowych w wysokości 50%. 30 stycznia 2018 r. nastąpiło zakończenie umowy leasingu i zgodnie z warunkami tej umowy leasingobiorcy po zakończeniu umowy przysługiwało prawo wykupu przedmiotu leasingu. Faktura dokumentująca wykup jest wystawiona na leasingobiorcę, osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Wnioskodawca wykupił przedmiot leasingu (samochód) po zakończeniu umowy leasingu, ale postanowił nie wykorzystywać go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i przeznaczył go w momencie wykupu na cele osobiste, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. samochód, jednak nie wcześniej niż przed upływem co najmniej sześciu miesięcy licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpił moment wykupu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy wykup samochodu i wprowadzenie go do majątku prywatnego będzie skutkował opodatkowaniem podatkiem VAT w momencie jego wykupu lub sprzedaży.

W związku z powyższym, w sytuacji nieodpłatnego przekazania samochodu na cele osobiste koniecznym jest dokonanie analizy, czy – w świetle art. 7 ust. 2 ustawy – zostaną spełnione warunki do uznania przedmiotowej czynności za nieodpłatną dostawę towarów zrównaną z odpłatną dostawą, o której mowa w powołanym przepisie.

Z powołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że ustawodawca zrównuje czynności dokonane bez wynagrodzenia z czynnościami odpłatnymi, przy spełnieniu warunków wymienionych w tym przepisie. W ten sposób wszelkie nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów, wchodzi w zakres objęty pojęciem „odpłatnej dostawy towarów”, o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, Wnioskodawcy w momencie wykupu samochodu przeznaczył go na cele osobiste, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W związku z tym nabycie samochodu nie było związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. W zaistniałej sytuacji, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy wykupie tego samochodu.

W konsekwencji, przekazanie przez Wnioskodawcę na cele osobiste samochodu osobowego wykupionego z leasingu, nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, bowiem – z uwagi na przekazanie na cele osobiste – nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tego samochodu.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym do określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wyłączenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając towar (np. samochód) działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu ruchomościami (np. samochodami), która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży samochodu, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług handlu samochodami. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca dokonując w przyszłości sprzedaży samochodu nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług to sprzedaż samochodu stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, Wnioskodawca będzie zbywać samochód, stanowiący jego majątek prywatny, korzystając z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego, zamierzona czynność nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że wykup samochodu i wprowadzenie go do majątku prywatnego nie będzie skutkował opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, ani w momencie zakupu, ani w momencie sprzedaży.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.