Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPP2.4512.680.2016.1.AJ
z 22 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.), uzupełniony w dniu 26 października 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności przekazania samochodu do majątku osobistego oraz braku opodatkowania jego późniejszej sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 26 października 2016 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności przekazania samochodu do majątku osobistego oraz braku opodatkowania jego późniejszej sprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Od 1 stycznia 1996 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie – restauracje i inne placówki gastronomiczne.

Podatek dochodowy rozlicza Pani na „podstawie podatkowej książki przychodów i rozchodów” metodą uproszczoną, tj. wydatki zalicza do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia. Podatek od towarów i usług rozlicza na zasadach ogólnych.

W dniu 26 sierpnia 2013 r. zawarła Pani z firmą S. C. M. umowę leasingu operacyjnego na samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony. Pojazd odpowiadał dodatkowym warunkom technicznym przewidzianym dla art. 3 ust 2 pkt 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, co potwierdzone zostało zaświadczeniem o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym pojazdu wydanym przez Okręgową Stację Kontroli Pojazdów. Samochód wykorzystywany był na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki związane z jego użytkowaniem (raty leasingowe, zakup paliwa) stanowiły koszt uzyskania przychodów, natomiast całą kwotę podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących te wydatki odliczała Pani. W związku z nowelizacją ustawy o podatku od towarów i usług od dnia 1 kwietnia 2014 r. samochód nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponieważ jednak umowa leasingu została zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym w obowiązującym terminie, zachowała Pani pełne prawo do odliczenia podatku z faktur za czynsz (ratę) na dotychczasowych zasadach obowiązujących do dnia 31 marca 2014 r. W momencie wykupu samochodu z leasingu, tj. 25 lipca 2016 r. wiedziała Pani, że pojazd nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej, lecz służyć będzie celom prywatnym. Tym samym z uwagi na zasadę wykluczająca możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, nie odliczyła Pani podatku wynikającego z faktury wykupu wystawionej na Pani imię i nazwisko oraz numer NIP. Ponadto wydatki związane z wykupem auta nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, samochód nie został wprowadzony do majątku firmy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przeznaczenie samochodu na cele prywatne w momencie jego wykupu z leasingu nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Czy sprzedaż tego auta w późniejszym okresie nie będzie podlegać podatkowi od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu VAT, a w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 1 ww. ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z tym, że samochód w momencie wykupu z leasingu od razu został przekazany na cele prywatne, brak tutaj jakiegokolwiek związku z czynnościami opodatkowanymi, tym samym prawo do odliczenia podatku od towarów i usług przy wykupie tego samochodu nie przysługiwało. Nie ma tu znaczenia, czy faktura wystawiona była dane firmy, czy dane osobowe przedsiębiorcy.

Mając na uwadze treść wniosku oraz powołanych przepisów prawa uważa Pani, że przekazanie samochodu na cele prywatne natychmiast po jego wykupie nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż przy nabyciu (wykupie) nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast sprzedaż auta w późniejszym okresie nie będzie podlegała podatkowi, gdyż zbycie samochodu stanowiącego majątek prywatny stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało w całości lub części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z przepisów ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Należy wskazać, że w myśl art. 709ˡ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.) – zwanej dalej Kodeksem cywilnym – przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Jeżeli finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły inny termin (art. 709¹⁶ Kodeksu cywilnego).

Leasing operacyjny jest umową, na podstawie której leasingobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu, a formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest czynsz. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług leasing operacyjny jest usługą. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu operacyjnego – jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi.

Zatem należy przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością – dostawą towaru niezwiązaną z samą umową leasingu.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro - jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy - dokonując wykupu przedmiotowego samochodu, nie zamierza Pani w przyszłości wykorzystywać go w prowadzonej działalności gospodarczej, to w zaistniałej sytuacji, w związku z zamiarem nieodpłatnego przekazania go na cele osobiste, prywatne nie przysługuje Pani prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tego samochodu. W konsekwencji nie jest spełniony warunek określony w art. 7 ust. 2 ustawy do uznania tego przekazania za czynność podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Natomiast późniejsza sprzedaż samochodu nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług – o ile nie będzie to w momencie sprzedaży nowy środek transportu (jego przebieg będzie przekraczał 6 tys. kilometrów) – a Pani nie wystąpi w charakterze podatnika tego podatku, ponieważ czynność ta (zbycie pojazdu) będzie stanowiła przejaw zwykłego zarządu majątkiem osobistym.

Niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że samochód, o którym mowa we wniosku, nie będzie w momencie sprzedaży stanowił nowego środka transportu w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy (jego przebieg nie przekroczy 6 tys. kilometrów).

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawidłowości dokonywania odliczenia podatku naliczonego z tytułu użytkowania samochodu stanowiącego przedmiot leasingu operacyjnego, ponieważ w tym zakresie nie przedstawiono własnego stanowiska i nie postawiono pytania.

Jednocześnie wskazać należy, że w zakresie pytania odnoszącego się do kwestii regulowanych przepisami ustawy o podatku dochodowym zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.