Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.273.2018.1.AM
z 16 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2018 r. (data wpływu 21 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• korygowania wartości nadwyżki kosztów finansowania dłużnego o wartość wyniku rozliczenia instrumentu IRS – jest prawidłowe;
  

• w zakresie korygowania wartości nadwyżki kosztów finansowania dłużnego o wartość wyniku rozliczenia instrumentu CIRS – jest prawidłowe;
  

• braku zaliczenia do kosztów finansowania dłużnego kosztów Pozostałych Instrumentów Finansowych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów finansowania dłużnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest polskim podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: CIT) działającym w branży chemicznej. Spółka jest rezydentem podatkowym w Polsce.

Rok podatkowy Spółki jest równy rokowi kalendarzowemu. Spółka

W 2015 r. Spółka uzyskała kredyt bankowy, który jest wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Środki finansowe z kredytu bankowego zostały przekazane Spółce 25 listopada 2015 r. Kredyt został udzielony Spółce przez grupę banków, w ramach której znajdują się zarówno banki polskie jak i banki mające siedzibę poza Polską. W okresie po 2015 r., do grupy banków udzielających kredytu Spółce dołączyły kolejne banki na podstawie stosowanych aneksów do umowy kredytowej. W aktualnym momencie grupa ta liczy 10 banków (dalej łącznie Bank 1).

Kredyt został udzielony Spółce w dwóch walutach: kwota 1.045 mln w PLN (dalej: kredyt w PLN) oraz 70 mln w EUR (dalej: kredyt w EUR). Kapitał kwoty kredytu jest spłacany przez Spółkę w terminach określonych w umowie. Odsetki od udzielonego kredytu są płacone przez Spółkę dwa razy w roku (na koniec czerwca oraz grudnia każdego roku).

Oprocentowanie kredytu w PLN jest oparte o zmienną stopę WIBOR (powiększoną o marżę). Oprocentowanie kredytu w EUR jest oparte o zmienną stopę EURIBOR (powiększoną o marżę). W związku z faktem, że indeksy WIBOR i EURIBOR mogą ulegać zmianie, każda z płatności odsetkowych w PLN oraz w EUR może mieć inną wartość.

W celu zabezpieczenia się przed ryzykiem zmiany wysokości płatności odsetkowych w ramach kredytu w PLN oraz kredytu w EUR, Spółka zawarła umowy w zakresie instrumentów finansowych CIRS i IRS. Umowy zostały zawarte ze Spółką przez grupę 5 banków z siedzibą w Polsce (dalej łącznie Bank 2).

Istotą instrumentu finansowego IRS (interest rate swap) jest zabezpieczenie ryzyka zmiany stopy procentowej. Instrument IRS polega w praktyce na zamianie kwoty odsetek obliczonej w oparciu o zmienny EURIBOR uwzględniony w płatnościach odsetkowych do Banku 1 w EUR, na kwotę odsetek w EUR opartą o stałą stopę procentową. Instrument IRS opiera się na następujących zasadach:

• w chwili nadejścia terminu płatności odsetek w EUR do Banku 1, na podstawie IRS Spółka otrzymuje od Banku 2 równowartość EURIBOR w EUR, jaką jest zobowiązana zapłacić do Banku 1, a w zamian za to Spółka jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Banku 2 kwoty odsetek w EUR opartej o stałą stopę procentową,
  

• w ramach rozliczenia instrumentu IRS dochodzi do rzeczywistych przelewów pełnych wartości kwot odsetek przez obie strony kontraktu, tj. Bank 2 przelewa na rzecz Spółki kwotę odsetek w EUR w wysokości wynikającej ze zmiennego EURIBOR, natomiast Spółka dokonuje przelewu na rzecz Banku 2 określonej kwoty odsetek w EUR, wyliczonej według zasad wskazanych w IRS,
  

• wzajemne przelewy pomiędzy Spółką i Bankiem 2 są realizowane w tym samym dniu, w związku z tym, że kwota odsetek otrzymywana przez Spółkę od Banku 2 (w celu pokrycia kwoty EURIBOR do zapłaty w ramach płatności odsetkowej spłacanej do Banku 1) jest oparta o zmienny EURIBOR, natomiast kwota odsetek płacona przez Spółkę do Banku 2 jest oparta o stałą stopę procentową, kwota otrzymana od Banku 2 i kwota płacona do Banku 2 mogą się różnić, różnica pomiędzy kwotą odsetek płaconych przez Spółkę do Banku 2 a kwotą odsetek otrzymywaną od Banku 2, stanowi wynik na rozliczeniu instrumentu finansowego IRS:
  • dodatni wynik występuje wtedy, kiedy kwota odsetek otrzymanych z Banku 2 przez Spółkę jest wyższa niż kwota odsetek płaconych przez Spółkę do Banku 2,
    
  • ujemny wynik występuje wtedy kiedy kwota odsetek otrzymanych z Banku 2 przez Spółkę jest mniejsza niż kwota odsetek płaconych przez Spółkę do Banku 2,

• w rachunku zysków i strat Spółki jest wykazywany wyłącznie wynik na rozliczeniu instrumentu finansowego IRS (niezależnie od wykazanych odsetek z tytułu spłacanego kredytu do Banku 1),
  

• ujemny wynik jest ujmowany przez Spółkę jako koszt księgowy, a dodatni wynik jest ujmowany przez Spółkę jako przychód księgowy.
  
  
  

Istotą instrumentu finansowego CIRS (currency interest rate swap) jest zabezpieczenie ryzyka zmiany stopy procentowej oraz zapewnienie możliwości spłacania kredytu z wykorzystaniem waluty EUR przy zapewnieniu stałego kursu tej waluty. Instrument CIRS polega w praktyce na:

• zamianie rat kapitałowych z tytułu kredytu w PLN na raty kapitałowe w EUR,
  
• zamianie płatności odsetkowych opartych o zmienny WIBOR na płatności odsetkowe w EUR oparte o stałą stopę procentową; instrument finansowy CIRS opiera się na następujących zasadach:
  • w chwili nadejścia terminu płatności raty kapitałowej w PLN do Banku 1, na podstawie CIRS Spółka otrzymuje od Banku 2 równowartość raty w PLN, jaką jest zobowiązana zapłacić do Banku 1, a w zamian za to Spółka jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Banku 2 raty kapitałowej w EUR przeliczonej po z góry określonym kursie walutowym,
  • w chwili nadejścia terminu płatności raty odsetkowej w PLN do Banku 1, na podstawie CIRS Spółka otrzymuje od Banku 2 kwotę odsetek odpowiadającą WIBOR w PLN, jaką jest zobowiązana zapłacić do Banku 1, a w zamian za to Spółka jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Banku 2 kwoty odsetek w EUR obliczonej w oparciu o stałą stopę procentową,
  • w ramach rozliczenia instrumentu CIRS dochodzi do przelewów pełnych wartości płatności przez obie strony kontraktu, tj. Bank 2 przelewa na rzecz Spółki kwotę raty kapitałowej w PLN lub kwoty odsetek odpowiadającej WIBOR w PLN w wysokości wynikającej z umowy kredytu, natomiast Spółka dokonuje przelewu na rzecz Banku 2 raty kapitałowej w EUR lub kwoty odsetek w EUR wyliczonych według zasad wskazanych w CIRS,
  • wzajemne przelewy pomiędzy Spółką i Bankiem 2 są realizowane w tym samym dniu, w związku z tym, że kwota raty kapitałowej otrzymywana przez Spółkę od Banku 2 (w celu pokrycia płatności raty kapitałowej do Banku 1) jest w PLN, natomiast płatność raty kapitałowej płaconej do Banku 2 jest dokonywana w EUR według z góry określonego kursu waluty, wartość kwoty otrzymywanej od Banku 2 i jednocześnie płaconej do Banku 2 może być różna,
  • mając na uwadze, że płatność odsetkowa odpowiadająca wartości WIBOR otrzymywana przez Spółkę od Banku 2 (w celu pokrycia płatności odsetek w zakresie WIBOR do Banku 1) jest oparta o zmienny WIBOR, natomiast płatność kwoty odsetek przez Spółkę do Banku 2 jest oparta o stałą stopę procentową i jednocześnie jest wyrażona w EUR, wartość kwoty otrzymywanej od Banku 2 i jednocześnie płaconej do Banku 2 może być różna,
  • różnica pomiędzy kwotą płatności przez Spółkę do Banku 2 a kwotą płatności otrzymywaną od Banku 2, stanowi wynik na rozliczeniu instrumentu finansowego CIRS:
    • dodatni wynik występuje wtedy, kiedy kwota otrzymanej przez Spółkę płatności z Banku 2 jest wyższa niż kwota płatności dokonanej przez Spółkę do Banku 2 (po przeliczeniu bo bieżącym kursie NBP),
      
    • ujemny wynik występuje wtedy, kiedy kwota otrzymanej przez Spółkę płatności z Banku 2 jest niższa niż kwota płatności dokonanej przez Spółkę do Banku 2 (po przeliczeniu po bieżącym kursie NBP),
  • w rachunku zysków i strat Spółki jest prezentowany wyłącznie wynik na rozliczeniu instrumentu finansowego CIRS (niezależnie od wykazanych odsetek z tytułu kredytu spłacanego do Banku 1),
    
  • ujemny wynik jest ujmowany przez Spółkę jako koszt księgowy, a dodatni wynik jest ujmowany przez Spółkę jako przychód księgowy.
  
  
  

Spółka nie ponosi wydatków na opłaty z tytułu zawarcia CIRS lub IRS. Bank 2 nie pobiera w tym zakresie odrębnych opłat. Wynagrodzenie Banku 2 z tytułu zawarcia i realizacji omawianych instrumentów finansowych jest ujęte w rozliczeniu danego instrumentu finansowego poprzez odpowiednie ustawienie parametrów wyliczania wysokości kwoty należnej do zapłaty przez Spółkę na rzecz Banku 2.

Poza instrumentami finansowymi CIRS i IRS, Spółka zawiera również umowy w zakresie innych instrumentów finansowych, których celem jest zabezpieczenie ryzyka walutowego związanego z uzyskiwanymi przychodami z tytułu sprzedaży towarów i usług (Pozostałe Instrumenty Finansowe). Przykładem takiego instrumentu jest instrument forward na sprzedaż waluty EUR, zawierany z bankiem (dalej: Bank 3), który opiera się na następujących zasadach:

• w ramach instrumentu forward Bank 3 zobowiązuje się do kupna od Spółki określonej kwoty waluty w określonym terminie po określonej cenie, a Spółka do jej sprzedaży na rzecz Banku 3. Na dzień zamknięcia kontraktu dochodzi do jego rozliczenia pomiędzy stronami,
  

• najczęściej pomiędzy stronami instrumentu forward dochodzi do realizacji przelewów pełnych kwot wymienianych walut; strony mogą zdecydować również o rozliczeniu kontraktu bez fizycznej wymiany walut, poprzez różnicę tj.:
  • w przypadku gdy kurs waluty na rynku w dniu zamknięcia kontraktu jest wyższy od kursu sprzedaży ustalonego między Spółką i Bankiem 3, Spółka wypłaca różnicę na rzecz Banku 3 (ujemny wynik na rozliczeniu instrumentu),
  • w przypadku, gdy kurs waluty na rynku w dniu zamknięcia kontraktu jest niższy niż kurs sprzedaży ustalony między stronami, Bank 3 wypłaca różnicę na rzecz Spółki (dodatni wynik na rozliczeniu instrumentu),

• w zależności od sposobu rozliczenia instrumentu finansowego, w rachunku zysków i strat Spółki prezentuje się:
  • wyłącznie wynik na rozliczeniu instrumentu finansowego forward – jeżeli pomiędzy Spółką i Bankiem 3 dojdzie do rozliczenia wyłącznie wyniku na instrumencie finansowym (dodatniego lub ujemnego),
  • różnice kursowe wykazane na sprzedaży waluty (dodatnie lub ujemne).
  
  
  

Pozostałe Instrumenty Finansowe (w tym opisany przykładowy instrument finansowy forward):

• nie są związane z uzyskaniem od innego podmiotu środków finansowych,
  

• nie są związane bezpośrednio z korzystaniem ze środków finansowych pozyskanych od innego podmiotu,
  

• nie służą zabezpieczeniu zobowiązań Spółki.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka powinna korygować wartość nadwyżki kosztów finansowania dłużnego o wartość wyniku rozliczenia instrumentu IRS w taki sposób, że wynik dodatni na rozliczeniu instrumentu IRS zmniejsza nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego, a wynik ujemny zwiększa nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego?
2. Jeżeli stanowisko Spółki w odniesieniu do pytania 1 zostanie uznane za nieprawidłowe, to czy Spółka powinna korygować nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego o pełne wartości płatności dokonywanych w ramach rozliczenia instrumentu IRS w taki sposób, że wartość otrzymanej płatności od Banku 2 będzie zmniejszała kwotę nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, natomiast wartość płatności dokonanej przez Spółkę do Banku 2 będzie zwiększała kwotę nadwyżki finansowania dłużnego?
   
3. Czy Spółka powinna korygować wartość nadwyżki kosztów finansowania dłużnego o wartość wyniku rozliczenia instrumentu CIRS w taki sposób, że wynik dodatni na rozliczeniu instrumentu CIRS zmniejsza nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego, a wynik ujemny zwiększa nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego?
4. Jeżeli stanowisko Spółki w odniesieniu do pytania 3 zostanie uznane za nieprawidłowe, to czy Spółka w związku z rozliczeniem instrumentu finansowego IRS powinna korygować nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego o część odsetkową płatności dokonywanych w ramach rozliczenia tego instrumentu w taki sposób, że część odsetkowa otrzymanej płatności od Banku 2 będzie zmniejszała kwotę nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, natomiast część odsetkowa płatności dokonanej przez Spółkę do Banku 2 będzie zwiększała kwotę nadwyżki finansowania dłużnego?
5. Czy Pozostałe Instrumenty Finansowe wpływają na kalkulację ewentualnej nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ustawy o CIT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

1. Spółka powinna korygować wartość nadwyżki kosztów finansowania dłużnego o wartość wyniku rozliczenia instrumentu IRS w taki sposób, że wynik dodatni na rozliczeniu instrumentu IRS zmniejsza nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego, a wynik ujemny zwiększa nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego.
2. Jeżeli stanowisko Spółki w odniesieniu do pytania 1 zostanie uznane za nieprawidłowe, to Spółka powinna korygować nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego o pełne wartości płatności dokonywanych w ramach rozliczenia instrumentu IRS w taki sposób, że wartość płatności otrzymanej od Banku 2 będzie zmniejszała kwotę nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, natomiast wartość płatności dokonanej przez Spółkę do Banku 2 będzie zwiększała kwotę nadwyżki finansowania dłużnego.
3. Spółka powinna korygować wartość nadwyżki kosztów finansowania dłużnego o wartość wyniku rozliczenia instrumentu CIRS w taki sposób, że wynik dodatni na rozliczeniu instrumentu CIRS zmniejsza nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego, a wynik ujemny zwiększa nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego.
4. Jeżeli stanowisko Spółki w odniesieniu do pytania 3 zostanie uznane za nieprawidłowe, to Spółka w związku z rozliczeniem instrumentu finansowego IRS powinna korygować nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego o część odsetkową płatności dokonywanych w ramach rozliczenia tego instrumentu w taki sposób, że część odsetkowa otrzymanej płatności od Banku 2 będzie zmniejszała kwotę nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, natomiast część odsetkowa płatności dokonanej przez Spółkę do Banku 2 będzie zwiększała kwotę nadwyżki finansowania dłużnego.
5. Pozostałe Instrumenty Finansowe nie wpływają na wysokość nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ustawy o CIT.
   
   

Uzasadnienie stanowiska własnego:

Ad. 1

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m ustawy o CIT, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym (art. 15c ust. 3 ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 15c ust 12 ustawy o CIT przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniami od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty i prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

Jak wynika z powyższego, ustawodawca w art. 15c ust. 12 zawarł definicję kosztów finansowania dłużnego. Zgodnie z tą definicją, kosztem finansowania dłużnego jest każdy koszt związany z uzyskaniem od innych podmiotów środków finansowych lub związany z korzystaniem z tych środków. Ustawodawca wskazał w tym przepisie przykładowy katalog kosztów stanowiących koszty finansowania dłużnego. W katalogu tym zostały wprost wymienione koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, instrument finansowy IRS:

• stanowi pochodny instrument finansowy,
  

• jest związany z korzystaniem przez Spółkę ze środków finansowych pozyskanych w drodze umowy kredytu zawartej z Bankiem 1,
  

• służy zabezpieczeniu zobowiązań Spółki wynikających z umowy kredytu zawartej przez Spółkę z Bankiem 1,
  

• ma na celu zabezpieczenie ryzyka zmiany stopy procentowej.
  
  
  

Zabezpieczenie powyższego ryzyka poprzez instrument finansowy IRS odbywa się w następujący sposób:

• w chwili nadejścia terminu płatności odsetek w EUR do Banku 1, na podstawie IRS Spółka otrzymuje od Banku 2 kwotę odsetek odpowiadających równowartości EURIBOR w EUR, jaką jest zobowiązana zapłacić do Banku 1,
  

• w zamian za to Spółka jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Banku 2 kwoty odsetek w EUR, opartej o stałą stopę procentową.
  
  
  

Tym samym należy uznać, iż instrument finansowy IRS spełnia definicyjnie warunki dla uznania, że powinien być uwzględniany w kalkulacji nadwyżki kosztów finansowania dłużnego - zabezpiecza bowiem zobowiązanie Spółki z tytułu kredytu.

W ramach rozliczenia instrumentu IRS, wartość kwoty otrzymywanej przez Spółkę od Banku 2 będzie się różniła od kwoty płaconej przez Spółkę do Banku 2. Różnica pomiędzy kwotą odsetek płaconą do Banku 2 i otrzymywaną od Banku 2 stanowi wynik na rozliczeniu instrumentu IRS. W wyniku rozliczenia instrumentu finansowego IRS, z perspektywy ekonomicznej po stronie Spółki powstaje dodatni lub ujemny wynik:

• dodatni wynik występuje wtedy, kiedy kwota odsetek otrzymanych przez Spółkę z Banku 2 jest wyższa niż kwota odsetek płaconych przez Spółkę do Banku 2,
  

• ujemny wynik występuje wtedy kiedy kwota odsetek otrzymanych przez Spółkę z Banku 2 jest niższa niż kwota odsetek płaconych przez Spółkę do Banku 2.
  
  
  

W rachunku zysków i strat Spółki jest wykazywany wyłącznie wynik na rozliczeniu instrumentu finansowego IRS (tj. różnica pomiędzy kwotą odsetek otrzymanych przez Spółkę od Banku 2, a kwotą odsetek zapłaconą przez Spółkę do Banku 2). Ujemny wynik jest ujmowany przez Spółkę jako koszt księgowy, a dodatni wynik jest ujmowany przez Spółkę jako przychód księgowy.

Z perspektywy ekonomicznego charakteru instrumentu finansowego, IRS koryguje wartość odsetek płaconych z tytułu zawartej umowy kredytu. W wyniku bowiem zawartego instrumentu finansowego, Spółka zamiast odsetek opartych o zmienną stopę procentową (wedle zasad wskazanych w umowie kredytu) spłaca efektywnie odsetki oparte o stałą stopę procentową.

Mając na uwadze powyższe, Spółka powinna uwzględnić w kalkulacji nadwyżki kosztów finansowania dłużnego wynik na rozliczeniu instrumentu IRS. Z uwagi na fakt, iż umowa kredytu oraz umowa w zakresie IRS są odrębnymi umowami, rozliczenia tych dwóch umów są również księgowane przez Spółkę odrębnie. Dla potrzeb księgowych Spółka odrębnie wykazuje ewentualne przychody i koszt wynikające z płatności dokonywanych w ramach umowy kredytowej (w tym w szczególności koszty odsetek) oraz odrębnie wykazuje przychody i koszty wynikające z rozliczeń dokonywanych w ramach IRS. W zakresie rozliczenia IRS, zgodnie z przyjętymi zasadami rachunkowości, Spółka prezentuje w wyniku księgowym wyłącznie wynik na rozliczeniu instrumentu finansowego, czyli różnicę pomiędzy kwotą otrzymanej płatności od Banku 2 a kwotą płatności dokonanej na rzecz Banku 2.

W konsekwencji powyższego, przy kalkulacji nadwyżki kosztów finansowania dłużnego obok kwot wynikających z płatności odsetek na rzecz Banku 1, Spółka powinna uwzględnić również wynik na rozliczeniu instrumentu IRS. Dopiero bowiem w efekcie rozliczenia obu tych wartości, w wyniku podatkowym Spółki zostanie wykazana rzeczywista wartość kosztu finansowego ponoszonego przez Spółkę w związku z posiadanym kredytem, z uwzględnieniem zawartego instrumentu finansowego.

Podsumowując:

• rozliczenia dokonywane w ramach instrumentu finansowego IRS będą miały wpływ na kalkulację wysokości nadwyżki kosztów finansowania dłużnego,
  

• Spółka powinna korygować wartość nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w taki sposób, że wynik dodatni na rozliczeniu instrumentu IRS zmniejsza nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego, a wynik ujemny zwiększa nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego.
  
  
  

Ad. 2

Jeżeli w ocenie Dyrektora KIS powyższe stanowisko jest nieprawidłowe w związku z uznaniem, iż dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych Spółka nie powinna wykazywać wyłącznie samego wyniku na rozliczeniu instrumentu finansowego, a powinna wykazywać pełne kwoty przelewów dokonywanych w ramach rozliczenia instrumentu IRS, to w ocenie Spółki fakt ten nie powinien wpływać na uwzględnienie rozliczenia instrumentu finansowego w kalkulacji nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.

Jak zostało bowiem wskazane w stanie faktycznym, istotą instrumentu finansowego IRS jest zabezpieczenie ryzyka zmiany stopy procentowej. Instrument IRS polega w praktyce na zamianie kwoty odsetek obliczonej w oparciu o zmienny EURIBOR uwzględniony w płatnościach odsetkowych do Banku 1 w EUR, na kwotę odsetek w EUR opartą o stałą stopę procentową. Tym samym w praktyce, rzeczywiste odsetki, jakie są płacone przez Spółkę z tytułu posiadanego kredytu (w związku z wykorzystywanym instrumentem IRS) to są odsetki oparte o stałą stopę procentową.

W celu więc wykazania rzeczywistych ekonomicznie kosztów finansowania dłużnego, jakie ponosi Spółka, niezbędne jest uwzględnienie w kalkulacji nadwyżki kosztów finansowania dłużnego płatności dokonywanych w ramach rozliczenia instrumentu finansowego IRS.

Zgodnie z treścią art. 15c ust. 3 ustawy o CIT nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego stanowi różnica pomiędzy kosztami finansowania dłużnego a przychodami o charakterze odsetkowym odpowiadającymi kosztom finansowania dłużnego. Mając więc na uwadze, że wynik rozliczenia instrumentu finansowego IRS koryguje wartość ponoszonych kosztów finansowania dłużnego z tytułu posiadanego przez Spółkę kredytu poprzez zmianę rzeczywistej wysokości odsetek płaconych przez Spółkę do Banku 1, należy uznać, iż płatności dokonywane w ramach rozliczenia instrumentu IRS powinny być uwzględniane w kalkulacji nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.

Podsumowując, jeżeli stanowisko Spółki w odniesieniu do pytania 1 zostanie uznane za nieprawidłowe, to w związku z rozliczeniem instrumentu finansowego IRS, Spółka powinna korygować nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego o kwoty płatności dokonywanych w ramach rozliczenia tego instrumentu w taki sposób, że płatność otrzymana od Banku 2 będzie zmniejszała kwotę nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, natomiast płatność dokonana przez Spółkę do Banku 2 będzie zwiększała kwotę nadwyżki finansowania dłużnego.

Ad. 3

Jak wskazano w uzasadnieniu do stanowiska w pkt 1, przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym (art. 15c ust. 3 ustawy o CIT). Jednocześnie, kosztami finansowania dłużnego są w między innymi koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, instrument finansowy CIRS:

• stanowi pochodny instrument finansowy,
  

• jest bezpośrednio związany z korzystaniem przez Spółkę ze środków finansowych pozyskanych w drodze umowy kredytu zawartej z Bankiem 1,
  

• służy zabezpieczeniu zobowiązań Spółki wynikających z zawartej umowy kredytu z Bankiem 1 (zabezpieczenie zobowiązania w zakresie spłaty raty kredytu),
  

• ma na celu zabezpieczenie ryzyka zmiany stopy procentowej oraz zapewnienie możliwości spłacania kredytu z wykorzystaniem waluty EUR przy zapewnieniu stałego kursu tej waluty.
  
  

Zabezpieczenie wskazanych powyżej ryzyk poprzez instrument finansowy CIRS odbywa się w następujący sposób:

• w chwili nadejścia terminu płatności raty kapitałowej w PLN do Banku 1, na podstawie CIRS Spółka otrzymuje od Banku 2 równowartość raty w PLN, jaką jest zobowiązana zapłacić do Banku 1, a w zamian za to Spółka jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Banku 2 raty kapitałowej w EUR przeliczonej po z góry określonym kursie walutowym,
  

• w chwili nadejścia terminu płatności raty odsetkowej w PLN do Banku 1, na podstawie CIRS Spółka otrzymuje od Banku 2 kwotę odsetek odpowiadającą WIBOR w PLN, jaką jest zobowiązana do zapłaty do Banku 1, a w zamian za to Spółka jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Banku 2 kwoty odsetek w EUR obliczoną w oparciu o stałą stopę procentową.
  
  
  

Tym samym należy uznać, iż instrument finansowy CIRS spełnia definicyjnie warunki dla uznania, że powinien być uwzględniany w kalkulacji nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.

W ramach rozliczenia instrumentu CIRS (zarówno w ramach płatności raty kapitałowej jak i kwoty odsetek), wartość kwoty otrzymywanej przez Spółkę od Banku 2 będzie się różniła od kwoty płaconej przez Spółkę do Banku 2 (po przeliczeniu jej na PLN według kursu średniego NBP).

Różnica pomiędzy kwotą płaconą do Banku 2 i otrzymywaną od Banku 2 stanowi wynik na rozliczeniu instrumentu CIRS. W wyniku rozliczenia instrumentu CIRS po stronie Spółki może powstać wynik dodatni lub ujemny:

• dodatni wynik występuje wtedy kiedy kwota raty otrzymanej przez Spółkę z Banku 2 jest wyższa niż kwota raty zapłaconej przez Spółkę do Banku 2,
  

• ujemny wynik występuje wtedy kiedy kwota raty otrzymanej przez Spółkę z Banku 2 jest niższa niż kwota raty zapłacona przez Spółkę do Banku 2.
  
  
  

W rachunku zysków i strat Spółki wykazywany jest wyłącznie wynik na rozliczeniu instrumentu finansowego CIRS, tj. różnica pomiędzy kwotą otrzymanej przez Spółkę płatności od Banku 2, a kwotą dokonanej przez Spółkę płatności do Banku 2. Ujemny wynik jest ujmowany przez Spółkę jako koszt księgowy, a dodatni wynik jest ujmowany przez Spółkę jako przychód księgowy.

Z perspektywy ekonomicznego charakteru instrumentu finansowego, CIRS koryguje wysokość całej raty kredytu (obejmującej zarówno część kapitałową jak i odsetkową) z tytułu zawartej umowy kredytu. W wyniku bowiem zawartego instrumentu finansowego:

• zamiast płatności dokonywanych w PLN Spółka spłaca efektywnie wszelkie kwoty w EUR przy zabezpieczeniu kursu przeliczeniowego tej waluty,
  

• zamiast płatności odsetkowej opartej o zmienną stopę procentową (wedle zasad wskazanych w umowie kredytu) Spółka spłaca odsetki oparte o stałą stopę procentową.
  
  
  

Mając na uwadze powyższe, Spółka powinna uwzględnić w kalkulacji nadwyżki kosztów finansowania dłużnego wynik na rozliczeniu tego instrumentu. Z uwagi na fakt, iż umowa kredytu oraz umowa w zakresie instrumentu finansowego CIRS są odrębnymi umowami, rozliczenia tych dwóch umów są również księgowane przez Spółkę odrębnie. Dla potrzeb księgowych Spółka odrębnie wykazuje ewentualne przychody i koszt wynikające z płatności dokonywanych w ramach umowy kredytowej oraz odrębnie wykazuje przychody i koszty wynikające z rozliczeń dokonywanych w ramach CIRS. W zakresie rozliczenia CIRS, zgodnie z przyjętymi zasadami rachunkowości, Spółka prezentuje w wyniku księgowym wyłącznie wynik na rozliczeniu instrumentu finansowego, czyli różnicę pomiędzy kwotą płatności otrzymanej od Banku 2 a kwotą płatności dokonanej na rzecz Banku 2.

W konsekwencji powyższego, w kalkulacji nadwyżki kosztów finansowania dłużnego obok kwot wynikających z płatności rat kredytu na rzecz Banku 1, Spółka powinna uwzględnić również wynik na rozliczeniu instrumentu CIRS. Dopiero bowiem w efekcie rozliczenia tych dwóch wartości, w wyniku podatkowym Spółki wykazana zostanie rzeczywista wartość kosztu finansowego ponoszonego przez Spółkę w związku z posiadanym kredytem, z uwzględnieniem zawartego instrumentu finansowego.

Podsumowując:

• rozliczenia dokonywane w ramach instrumentu finansowego CIRS będą miały wpływ na kalkulację nadwyżki kosztów finansowania dłużnego,
  

• Spółka powinna korygować wartość nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w taki sposób, że wynik dodatni na rozliczeniu instrumentu CIRS zmniejsza nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego, a wynik ujemny zwiększa nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego.
  
  
  

Ad. 4

Jeżeli w ocenie Dyrektora KIS powyższe stanowisko jest nieprawidłowe w związku z uznaniem, iż dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych Spółka nie powinna wykazywać wyłącznie wyniku na rozliczeniu instrumentu finansowego, a powinna wykazywać pełne kwoty przelewów dokonywanych w ramach rozliczenia instrumentu CIRS, to w ocenie Spółki fakt ten nie powinien wpływać na uwzględnienie rozliczenia instrumentu finansowego w kalkulacji nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.

Jak zostało bowiem wskazane w stanie faktycznym, istotą instrumentu finansowego CIRS jest zamiana raty kredytu w PLN opartej o zmienne oprocentowanie (zasady ustalone w umowie kredytu z Bankiem 1) na raty kredytu w EUR oparte o stałą stopę procentową (zasady wynikające z CIRS).

Zamiana taka dokonuje się w wyniku zastosowania instrumentu CIRS, w ramach którego Spółka otrzymuje od Banku 2 płatności na pokrycie spłaty raty w PLN (części kapitałowej i odsetek), którą Spółka musi zapłacić do Banku 1, natomiast w zamian za to Spółka płaci do Banku 2 określoną w CIRS kwotę raty w EUR opartą o stałą stopę procentową. Tym samym w praktyce, rzeczywista rata z tytułu posiadanego kredytu, jaka jest płacona przez Spółkę (w związku z wykorzystywanym instrumentem CIRS) to jest rata w EUR oparta o stałą stopę procentową. W celu wykazania rzeczywistych ekonomicznie kosztów finansowania dłużnego, jakie ponosi Spółka, niezbędne jest więc uwzględnienie w kalkulacji nadwyżki kosztów finansowania dłużnego płatności dokonywanych w ramach rozliczenia instrumentu finansowego CIRS.

Zgodnie z treścią art. 15c ust. 3 i 13 ustawy o CIT, nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego stanowi różnica pomiędzy kosztami finansowania dłużnego a przychodami o charakterze odsetkowym odpowiadającymi kosztom finansowania dłużnego. Mając więc na uwadze, że wynik rozliczenia instrumentu finansowego CIRS koryguje wartość ponoszonych kosztów finansowania dłużnego z tytułu posiadanego przez Spółkę kredytu, poprzez zmianę rzeczywistej wysokości raty kredytu płaconej przez Spółkę do Banku 1, należy uznać, iż płatności dokonywane w ramach rozliczenia instrumentu CIRS powinny być uwzględniane w kalkulacji nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.

Podsumowując, jeżeli stanowisko Spółki w odniesieniu do pytania 3 zostanie uznane za nieprawidłowe, to w związku z rozliczeniem instrumentu finansowego CIRS, Spółka powinna korygować nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego o kwoty płatności dokonywanych w ramach rozliczenia tego instrumentu w taki sposób, że płatność otrzymana od Banku 2 będzie zmniejszała kwotę nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, natomiast płatność dokonana przez Spółkę do Banku 2 będzie zwiększała kwotę nadwyżki finansowania dłużnego.

Ad. 5

Zgodnie z art. 15c ust. 12 ustawy o CIT, przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniami od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków. Zgodnie z tą definicją, aby dany wydatek był klasyfikowany jako koszt finansowania dłużnego muszą zostać spełnione poniższe warunki:

• dany wydatek jest związany z uzyskaniem od innych podmiotów środków finansowych lub
  

• dany wydatek jest związany z korzystaniem ze środków finansowych pozyskanych od innych podmiotów.
  
  
  

Dodatkowo, w katalogu przykładowych wydatków stanowiących koszty finansowania dłużnego ustawodawca wskazał wprost, że takim kosztami są koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty instrumentów finansowych.

Mając na uwadze, iż Pozostałe Instrumenty Finansowe:

• nie są związane ani z uzyskaniem od innych podmiotów środków finansowych ani z korzystaniem ze środków finansowych pozyskanych od innych podmiotów,
  

• nie zabezpieczają zobowiązań Spółki, natomiast w praktyce zabezpieczają wierzytelności Spółki, a dokładnie kurs sprzedaży waluty uzyskiwanej w wyniku płatności otrzymywanych za sprzedawane towary i usługi,
  

to koszty Pozostałych Instrumentów Finansowych nie będą stanowiły kosztów finansowania dłużnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na mocy przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175; dalej jako: ustawa nowelizująca) nastąpiła nowelizacja przepisów dotyczących kosztów finansowania dłużnego. Przesłanką dokonania tych zmian była konieczność dostosowania tej regulacji do wymogów dyrektywy Rady (EU) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (zwanej dalej: „dyrektywą ATAD”).

W ramach implementacji dyrektywy, dokonano modyfikacji przepisów dotyczących tzw. niedostatecznej kapitalizacji (thin cap), tj. przepisów przeciwdziałających nadmiernemu finansowaniu podatników długiem, co skutkuje erozją bazy podatkowej w państwie siedziby spółki. Jak wskazuje treść dyrektywy: „Konieczne jest ustanowienie przepisów przeciwdziałających erozji baz podatkowych na rynku wewnętrznym i przenoszeniu zysków poza obszar rynku wewnętrznego. Aby pomóc w osiągnięciu tego celu, wymagane jest wprowadzenie przepisów w następujących dziedzinach: ograniczenie możliwości odliczania odsetek (…)”.

„Dążąc do zmniejszenia swoich globalnych zobowiązań podatkowych, grupy przedsiębiorstw coraz częściej przyczyniają się do erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków w drodze nadmiernych płatności z tytułu odsetek. Ograniczenie możliwości odliczania odsetek jest niezbędne, aby zniechęcić do takich praktyk poprzez ograniczenie prawa podatników do odliczenia nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego. Konieczne jest zatem określenie wskaźnika odliczeń, który będzie uwzględniał podlegający opodatkowaniu wynik finansowy podatnika przed odsetkami, opodatkowaniem, deprecjacją i amortyzacją (EBITDA)”.

1 stycznia 2018 roku ustawą nowelizującą z dnia 27 października 2017 r. zmianie uległy regulacje zawarte w art. 15c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, dalej: updop) (art. 2 pkt 16 ustawy nowelizującej), zaś przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop zostały uchylone (art. 2 pkt 19 lit. a tiret dwunaste ustawy zmieniającej). Ponadto ustawą zmieniającą zostały uchylone także ust. 7b, 7g i 7h.

Zgodnie ze znowelizowanym art. 15c ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

W myśl art. 15c ust. 3 przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.

Koszty finansowania dłużnego to, zgodnie z ust. 12 artykułu 15c, wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

Natomiast przez przychody o charakterze odsetkowym rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego (art. 15c ust. 13).

Co do zasady, w celu obliczenia nadwyżki kosztów finansowania dłużnego należy zsumować wszystkie poniesione w danym okresie i zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne) koszty finansowania dłużnego oraz wszystkie uzyskane w tym samym okresie przychody o charakterze odsetkowym. Wyjątki w tym zakresie dotyczące kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej oraz kosztów finansowania dłużnego oraz przychodów o charakterze odsetkowym, wynikających z umów, których stroną są wyłącznie spółki tworzące podatkową grupę kapitałową nie mają zastosowania w niniejszej sprawie.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego w 2015 r. Wnioskodawca uzyskał kredyt bankowy, wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Środki finansowe z kredytu bankowego zostały przekazane Spółce 25 listopada 2015 r. Spółka uzyskała kredyt bankowy w dwóch walutach: PLN oraz EURO. Oprocentowanie kredytu w PLN jest oparte o zmienną stopę WIBOR (powiększoną o marżę), oprocentowanie kredytu w EURO jest oparte o zmienną stopę EURIBOR (powiększoną o marżę). W celu zabezpieczenia się przed ryzykiem zmiany wysokości płatności odsetkowych w ramach kredytu w PLN oraz kredytu w EURO, Spółka zawarła umowy w zakresie instrumentów finansowych:

• IRS – swap stopy procentowej – zabezpieczenie ryzyka zmiany stopy procentowej oraz
  

• CIRS – swap walutowo-procentowy – zabezpieczenie ryzyka zmiany stopy procentowej oraz ryzyka walutowego.
  
  
  

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą korygowania nadwyżki kosztów finansowania dłużnego o wartość wyniku rozliczenia instrumentu IRS oraz CIRS.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że przepis art. 7 ustawy nowelizującej stanowi, że do odsetek od kredytów (pożyczek), w przypadku których kwota udzielonego podatnikowi kredytu (pożyczki) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 15c lub art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6, 7b. 7g i 7h ustawy zmienianej w art. 2 (czyli Ustawy o CIT), w brzmieniu dotychczasowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że jeśli kwota kredytu/pożyczki udzielonego przed 1 stycznia 2018 r. została podatnikowi faktycznie przekazana przed 1 stycznia 2018 r., do takiego kredytu/pożyczki nie będzie miał zastosowania art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu nadanym mu przez ustawę nowelizującą aż do końca 2018 r. Od 1 stycznia 2019 r. do takich pożyczek/kredytów będą miały już zastosowanie nowe regulacje.

Cytowany powyżej art. 7 ustawy nowelizującej ma za zadanie ochronę praw nabytych u tych podatników, którzy faktycznie otrzymali kwoty pożyczek/kredytów z tytułu umów pożyczek/kredytów zawartych przed wejściem w życie ustawy nowelizującej. W uzasadnieniu do projektu Ustawy zmieniającej wskazano, że: „Przepis (art. 7 Ustawy zmieniającej) nakazuje stosowanie dotychczasowej regulacji dotyczącej cienkiej kapitalizacji do umów pożyczek (kredytów), w przypadku których kwota pożyczki (kredytu) została podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie ustawy, nie dłużej jednak niż do końca 2018 r. Termin ten jest skorelowany z datą obowiązku stosowania przez państwa członkowskie UE dyrektywy ATAD” (uzasadnienie do projektu Ustawy zmieniającej zamieszczone na stronie Sejmu 4 października 2017 r., http://www.sejm.gov.pl/sejm8.nsf/druk.xsp?nr=1878, 12.12.2017 r.).

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, należy stwierdzić, że do kredytu, którego kwota została przekazana Spółce 25 listopada 2015 r. przepisy art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. będą miały zastosowanie od 1 stycznia 2019 r.

Jak wskazano powyżej istotą instrumentu finansowego IRS (interest rate swap) jest zabezpieczenie ryzyka zmiany stopy procentowej. Wnioskodawca w stanie faktycznym wskazał, że instrument IRS polega w praktyce na zamianie kwoty odsetek obliczonej w oparciu o zmienny EURIBOR uwzględniony w płatnościach odsetkowych do Banku 1 w EUR, na kwotę odsetek w EUR opartą o stałą stopę procentową. Instrument IRS opiera się na następujących zasadach:

• w chwili nadejścia terminu płatności odsetek w EUR do Banku 1, na podstawie IRS Spółka otrzymuje od Banku 2 równowartość EURIBOR w EUR, jaką jest zobowiązana zapłacić do Banku 1, a w zamian za to Spółka jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Banku 2 kwoty odsetek w EUR opartej o stałą stopę procentową,
  

• w ramach rozliczenia instrumentu IRS dochodzi do rzeczywistych przelewów pełnych wartości kwot odsetek przez obie strony kontraktu, tj. Bank 2 przelewa na rzecz Spółki kwotę odsetek w EUR w wysokości wynikającej ze zmiennego EURIBOR, natomiast Spółka dokonuje przelewu na rzecz Banku 2 określonej kwoty odsetek w EUR, wyliczonej według zasad wskazanych w IRS,
  

• wzajemne przelewy pomiędzy Spółką i Bankiem 2 są realizowane w tym samym dniu, w związku z tym, że kwota odsetek otrzymywana przez Spółkę od Banku 2 (w celu pokrycia kwoty EURIBOR do zapłaty w ramach płatności odsetkowej spłacanej do Banku 1) jest oparta o zmienny EURIBOR, natomiast kwota odsetek płacona przez Spółkę do Banku 2 jest oparta o stałą stopę procentową, kwota otrzymana od Banku 2 i kwota płacona do Banku 2 mogą się różnić, różnica pomiędzy kwotą odsetek płaconych przez Spółkę do Banku 2 a kwotą odsetek otrzymywaną od Banku 2, stanowi wynik na rozliczeniu instrumentu finansowego IRS:
  • dodatni wynik występuje wtedy, kiedy kwota odsetek otrzymanych z Banku 2 przez Spółkę jest wyższa niż kwota odsetek płaconych przez Spółkę do Banku 2,
    
  • ujemny wynik występuje wtedy kiedy kwota odsetek otrzymanych z Banku 2 przez Spółkę jest mniejsza niż kwota odsetek płaconych przez Spółkę do Banku 2,

• w rachunku zysków i strat Spółki jest wykazywany wyłącznie wynik na rozliczeniu instrumentu finansowego IRS (niezależnie od wykazanych odsetek z tytułu spłacanego kredytu do Banku 1),
  

• ujemny wynik jest ujmowany przez Spółkę jako koszt księgowy, a dodatni wynik jest ujmowany przez Spółkę jako przychód księgowy.
  
  
  

Istotą instrumentu finansowego CIRS (currency interest rate swap) jest zabezpieczenie ryzyka zmiany stopy procentowej oraz zapewnienie możliwości spłacania kredytu z wykorzystaniem waluty EUR przy zapewnieniu stałego kursu tej waluty. Instrument CIRS polega w praktyce na:

• zamianie rat kapitałowych z tytułu kredytu w PLN na raty kapitałowe w EUR,
  
• zamianie płatności odsetkowych opartych o zmienny WIBOR na płatności odsetkowe w EUR oparte o stałą stopę procentową; instrument finansowy CIRS opiera się na następujących zasadach:
  • w chwili nadejścia terminu płatności raty kapitałowej w PLN do Banku 1, na podstawie CIRS Spółka otrzymuje od Banku 2 równowartość raty w PLN, jaką jest zobowiązana zapłacić do Banku 1, a w zamian za to Spółka jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Banku 2 raty kapitałowej w EUR przeliczonej po z góry określonym kursie walutowym,
  • w chwili nadejścia terminu płatności raty odsetkowej w PLN do Banku 1, na podstawie CIRS Spółka otrzymuje od Banku 2 kwotę odsetek odpowiadającą WIBOR w PLN, jaką jest zobowiązana zapłacić do Banku 1, a w zamian za to Spółka jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Banku 2 kwoty odsetek w EUR obliczonej w oparciu o stałą stopę procentową,
  • w ramach rozliczenia instrumentu CIRS dochodzi do przelewów pełnych wartości płatności przez obie strony kontraktu, tj. Bank 2 przelewa na rzecz Spółki kwotę raty kapitałowej w PLN lub kwoty odsetek odpowiadającej WIBOR w PLN w wysokości wynikającej z umowy kredytu, natomiast Spółka dokonuje przelewu na rzecz Banku 2 raty kapitałowej w EUR lub kwoty odsetek w EUR wyliczonych według zasad wskazanych w CIRS,
  • wzajemne przelewy pomiędzy Spółką i Bankiem 2 są realizowane w tym samym dniu, w związku z tym, że kwota raty kapitałowej otrzymywana przez Spółkę od Banku 2 (w celu pokrycia płatności raty kapitałowej do Banku 1) jest w PLN, natomiast płatność raty kapitałowej płaconej do Banku 2 jest dokonywana w EUR według z góry określonego kursu waluty, wartość kwoty otrzymywanej od Banku 2 i jednocześnie płaconej do Banku 2 może być różna,
  • mając na uwadze, że płatność odsetkowa odpowiadająca wartości WIBOR otrzymywana przez Spółkę od Banku 2 (w celu pokrycia płatności odsetek w zakresie WIBOR do Banku 1) jest oparta o zmienny WIBOR, natomiast płatność kwoty odsetek przez Spółkę do Banku 2 jest oparta o stałą stopę procentową i jednocześnie jest wyrażona w EUR, wartość kwoty otrzymywanej od Banku 2 i jednocześnie płaconej do Banku 2 może być różna,
  • różnica pomiędzy kwotą płatności przez Spółkę do Banku 2 a kwotą płatności otrzymywaną od Banku 2, stanowi wynik na rozliczeniu instrumentu finansowego CIRS:
    • dodatni wynik występuje wtedy, kiedy kwota otrzymanej przez Spółkę płatności z Banku 2 jest wyższa niż kwota płatności dokonanej przez Spółkę do Banku 2 (po przeliczeniu bo bieżącym kursie NBP),
    • ujemny wynik występuje wtedy, kiedy kwota otrzymanej przez Spółkę płatności z Banku 2 jest niższa niż kwota płatności dokonanej przez Spółkę do Banku 2 (po przeliczeniu po bieżącym kursie NBP),
  • w rachunku zysków i strat Spółki jest prezentowany wyłącznie wynik na rozliczeniu instrumentu finansowego CIRS (niezależnie od wykazanych odsetek z tytułu kredytu spłacanego do Banku 1),
    
  • ujemny wynik jest ujmowany przez Spółkę jako koszt księgowy, a dodatni wynik jest ujmowany przez Spółkę jako przychód księgowy.
  
  
  

Wynagrodzenie Banku 2 z tytułu zawarcia i realizacji omawianych instrumentów finansowych jest ujęte w rozliczeniu danego instrumentu finansowego poprzez odpowiednie ustawienie parametrów wyliczania wysokości kwoty należnej do zapłaty przez Spółkę na rzecz Banku 2.

Opisane we wniosku instrumenty finansowe IRS oraz CIRS stanowią pochodne instrumenty finansowe, są związane z pozyskaniem i korzystaniem ze środków finansowych a ich celem jest zabezpieczenie zobowiązań Spółki wynikających z udzielonego Spółce kredytu. Celem instrumentu IRS jest zabezpieczenie ryzyka zmiany stopy procentowej, a instrumentu CIRS – zabezpieczenie ryzyka zmiany stopy procentowej oraz ryzyka walutowego.

Jak wynika wprost z art. 15c ust. 12 kosztami finansowania dłużnego są wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

A zatem koszty związane z pochodnymi instrumentami finansowymi IRS i CIRS powinny być uwzględniane przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.

Ad. 1

W ramach rozliczenia instrumentu IRS, wartość kwoty otrzymywanej przez Spółkę od Banku 2 będzie się różniła od kwoty płaconej przez Spółkę do Banku 2. Różnica pomiędzy kwotą odsetek płaconą do Banku 2 i otrzymywaną od Banku 2 stanowi wynik na rozliczeniu instrumentu IRS. Wynik ten jest dodatni, kiedy kwota odsetek otrzymanych przez Spółkę z Banku 2 jest wyższa niż kwota odsetek płaconych przez Spółkę do Banku 2, a ujemny gdy kwota odsetek otrzymanych przez Spółkę z Banku 2 jest niższa niż kwota odsetek płaconych przez Spółkę do Banku 2. Dla potrzeb księgowych Spółka odrębnie wykazuje ewentualne przychody i koszt wynikające z płatności dokonywanych w ramach umowy kredytowej (w tym w szczególności koszty odsetek) oraz odrębnie wykazuje przychody i koszty wynikające z rozliczeń dokonywanych w ramach IRS. W zakresie rozliczenia IRS, zgodnie z przyjętymi zasadami rachunkowości, Spółka prezentuje w wyniku księgowym wyłącznie wynik na rozliczeniu instrumentu finansowego, czyli różnicę pomiędzy kwotą otrzymanej płatności od Banku 2 a kwotą płatności dokonanej na rzecz Banku 2. Instrument IRS koryguje wartość odsetek płaconych z tytułu zawartej umowy kredytu, wpływa zatem na rzeczywistą wysokość kosztu ponoszonego przez Spółkę w związku ze spłatą kredytu.

W świetle powyższego Spółka powinna ustalać nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego z uwzględnieniem nie tylko kosztów ponoszonych z zawarciem takiego instrumentu finansowego, ale również wyniku na rozliczeniu instrumentu finansowego IRS, przy czym dodatni wynik na rozliczeniu instrumentu IRS zmniejsza nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego, a wynik ujemny zwiększa nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym:

• rozliczenia dokonywane w ramach instrumentu finansowego IRS będą miały wpływ na kalkulację wysokości nadwyżki kosztów finansowania dłużnego,
  

• Spółka powinna korygować wartość nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w taki sposób, że wynik dodatni na rozliczeniu instrumentu IRS zmniejsza nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego, a wynik ujemny zwiększa nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego
  

- jest prawidłowe.

Ad. 2

Z uwagi na fakt, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 zostało uznane za prawidłowe, odpowiedź na pytanie nr 2 wniosku stała się bezprzedmiotowa.

Ad. 3

Instrument finansowy CIRS służy zabezpieczeniu ryzyka zmiany stopy procentowej oraz ryzyka walutowego. Umożliwia spłacanie kredytu z wykorzystaniem waluty obcej przy zapewnieniu stałego kursu tej waluty. Wynik na rozliczeniu instrumentu CIRS wpływa na rzeczywistą wysokość kosztu ponoszonego przez Spółkę w związku ze spłatą kredytu. CIRS koryguje wysokość całej raty kredytu (obejmującej zarówno część kapitałową jak i odsetkową) z tytułu zawartej umowy kredytu.

W wyniku rozliczenia instrumentu CIRS po stronie Spółki może powstać wynik dodatni lub ujemny:

• dodatni wynik występuje wtedy kiedy kwota raty otrzymanej przez Spółkę z Banku 2 jest wyższa niż kwota raty zapłaconej przez Spółkę do Banku 2,
  

• ujemny wynik występuje wtedy kiedy kwota raty otrzymanej przez Spółkę z Banku 2 jest niższa niż kwota raty zapłacona przez Spółkę do Banku 2.
  
  
  

Spółka wskazuje, że w rachunku zysków i strat wykazuje wyłącznie wynik na rozliczeniu instrumentu finansowego CIRS, tj. różnica pomiędzy kwotą otrzymanej przez Spółkę płatności od Banku 2, a kwotą dokonanej przez Spółkę płatności do Banku 2.

Zgodnie z art. 15c ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w szczególności koszty zabezpieczeń, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych. Ograniczeniu wynikającemu z art. 15c powołanej ustawy będą podlegały zatem koszty ponoszone w związku z zawarciem instrumentu finansowego, jak również przyszły wynik na instrumencie.

Spółka wskazuje, że nie ponosi wydatków na opłaty z tytułu zawarcia CIRS. Bank 2 nie pobiera w tym zakresie odrębnych opłat. Wynagrodzenie Banku 2 z tytułu zawarcia i realizacji instrumentu CIRS jest ujęte w rozliczeniu tego instrumentu finansowego poprzez odpowiednie ustawienie parametrów wyliczania wysokości kwoty należnej do zapłaty przez Spółkę na rzecz Banku 2. Zgodnie z przyjętymi zasadami rachunkowości w wyniku księgowym, Spółka prezentuje wyłącznie wynik na rozliczeniu instrumentu finansowego, czyli różnicę pomiędzy kwotą płatności otrzymanej od Banku 2 a kwotą płatności dokonanej na rzecz Banku 2.

Wynik ten wpływa na rzeczywistą wartość kosztu finansowego ponoszonego przez Spółkę w związku z posiadanym kredytem, z uwzględnieniem zawartego instrumentu finansowego.

W związku z powyższym, wynik na rozliczeniu instrumentu finansowego CIRS powinien korygować nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego niezależnie od wykazanych odsetek z tytułu kredytu spłacanego do Banku 1, w ten sposób, że wynik dodatni na rozliczeniu instrumentu CIRS zmniejsza nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego, a wynik ujemny zwiększa nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym:

• rozliczenia dokonywane w ramach instrumentu finansowego CIRS będą miały wpływ na kalkulację nadwyżki kosztów finansowania dłużnego,
  

• Spółka powinna korygować wartość nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w taki sposób, że wynik dodatni na rozliczeniu instrumentu CIRS zmniejsza nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego, a wynik ujemny zwiększa nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego
  

należy uznać za prawidłowe.

Ad. 4

Z uwagi na fakt, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 zostało uznane za prawidłowe, odpowiedź na pytanie nr 4 wniosku stała się bezprzedmiotowa.

Ad. 5

Poza instrumentami finansowymi CIRS i IRS, Spółka zawiera również umowy w zakresie innych instrumentów finansowych, których celem jest zabezpieczenie ryzyka walutowego związanego z uzyskiwanymi przychodami z tytułu sprzedaży towarów i usług (Pozostałe Instrumenty Finansowe). Przykładem takiego instrumentu jest instrument forward na sprzedaż waluty EUR, zawierany z bankiem (dalej: Bank 3).

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia czy opisane Pozostałe Instrumenty Finansowe wpływają na kalkulację nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.

Koszty finansowania dłużnego to, zgodnie z ust. 12 artykułu 15c, wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

A zatem jak wynika z literalnego brzmienia powołanego przepisu, kosztami finansowania dłużnego są wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, w szczególności koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Pozostałe Instrumenty Finansowe (w tym opisany przykładowy instrument finansowy forward):

• nie są związane z uzyskaniem od innego podmiotu środków finansowych,
  

• nie są związane bezpośrednio z korzystaniem ze środków finansowych pozyskanych od innego podmiotu,
  

• nie służą zabezpieczeniu zobowiązań Spółki.
  
  
  

Tym samym, Pozostałe Instrumenty Finansowe, jako nie związane z zabezpieczeniem zobowiązań (tj. ryzyk związanych z zaciągniętym kredytem), nie będą stanowiły kosztów finansowania dłużnego. Zatem nie powinny być brane pod uwagę przy kalkulacji nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.