Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.400.2018.1.EB
z 23 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2018 r. (data wpływu 28 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W styczniu 2013 r. nabył Pan działkę rolną nr 642/2 o powierzchni 0,1114 ha w miejscowości G. W momencie zakupu działka nie miała uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego. Nabył Pan działkę w celu wybudowania na niej domu dla Pana i rodziny. Zakup działki był dokonany do majątku prywatnego. W związku z tym, że działka ma nieregularny kształt miał Pan kłopot z dobraniem odpowiedniego projektu spełniającego Pana oczekiwania. Postanowił Pan zakupić działkę przylegającą do ww. działki. Właścicielem działki nr 282/1, którą chciał Pan nabyć, jest Skarb Państwa. Wystąpił Pan do Starostwa Powiatowego z informacją, że wyraża chęć zakupu działki 282/1, która przylega bezpośrednio do działki. Jednak formalności w Starostwie przedłużały się i po trzech latach starań o zakup działki 282/1 postanowił Pan kupić inną sąsiednią działkę o numerze 642/1, która też nie posiadała planów zagospodarowania przestrzennego. Dnia 23 grudnia 2016 r. zakupił Pan działkę nr 642/1. Po dokonaniu zakupu wystąpił do Starostwa o warunki zabudowy na dwa domy jednorodzinne: dla Pana oraz dla córki. Po uzyskaniu warunków zabudowy pojawiły się problemy z dostępem do kanalizacji i stwierdził Pan, że inwestycja przerasta możliwości finansowe. W maju 2017 r. (gdy zrezygnował Pan już z budowy domów ze względu na wysokie koszty podłączenia do kanalizacji) dostał Pan informację ze Starostwa, że uzyskał zgodę na zakup działki nr 282/1 (jej numer w międzyczasie zmienił się na 282/2, ale to wciąż była ta sama działka), o której zakup starał się Pan już wcześniej. Działka ta ma dostęp do ulicy, przy której znajduje się kanalizacja i koszt uzbrojenia działki w wodę i kanalizację uległby znacznemu zmniejszeniu. Po zakupie tej działki okazało się, że ma ona użyteczność drogi przejazdu, ale nie ma zezwolenia na jakiekolwiek inne prace, a uzyskanie zezwolenia wiązałoby się z uzyskaniem zgody mieszkańców pobliskiej wspólnoty mieszkaniowej. Powyższe sprawiło, że całkowicie zrezygnował Pan z budowy domów dla Pana i córki na tych działkach. Obecnie chciałby Pan sprzedać te działki, aby ich się pozbyć i odzyskać stracone pieniądze, natomiast uzyskany przychód ze sprzedaży działek planuje przeznaczyć na zakup gotowego domu z rynku wtórnego. Po czasie zorientował się Pan, że jego poczynania były nieprzemyślane i wynikały z braku wiedzy w zakresie prawa budowlanego. Jednocześnie oświadcza Pan, że:

• nie wykorzystywał i nie wykorzystuje, przedmiotowego gruntu w działalności gospodarczej, ani rolniczej,
• nie posiada statusu rolnika ryczałtowego,
• przedmiotowe grunty nie były i nie są, udostępniane na podstawie jakichkolwiek umów cywilnoprawnych oraz bezumownie,
• planowane do zbycia działki nie są i nie będą, zabudowane w momencie ich zbywania, nie są one również uzbrojone,
• działki stanowią Pana majątek osobisty i nie były zakupione w celu dalszej odsprzedaży.

Ponadto oświadcza Pan, że od lutego 2015 r. prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której jest płatnikiem podatku VAT. Działalność polega na sprzedaży detalicznej odżywek sportowych zgodnie z PKD 47.91.Z (sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet). W ramach działalności gospodarczej nie sprzedaje Pan, ani nie wynajmuje, żadnych nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku planowanej sprzedaży działek czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Działki były kupione na cele prywatne, mieszkaniowe. Długotrwały proces zakupu i koszty przekształcania oraz uzyskania warunków zabudowy spowodowały zmianę planów związanych z budową domów. Postanowił Pan sprzedać działki i kupić gotowy dom z rynku wtórnego, bądź pierwotnego. Działki stanowią Pana majątek osobisty i nie były zakupione w celu dalszej odsprzedaży.

Powyższe stanowisko potwierdzają również: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 października 2007 r. (sygn. akt i FPS 3/07), interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 czerwca 2010 r. (sygn. ILPP2/443-534/10-2/SJ), interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 lutego 2009 r. (sygn. ILPP2/443 88/07/09-S/GZ), interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 31 stycznia 2008 r. (sygn. ILPP2/443-117/07-2/JK), czy interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 23 marca 2011 roku (sygn. ILPP2/443-44/11-2/JK).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy uważa Pan, że dostawa towarów (w Pana przypadku działek) podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdyby dokonywana była przez podmiot mający status podatnika, dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Ponadto, Pana zdaniem, niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży gruntu, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przywołanego art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo, w Pana mniemaniu, działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

W przedmiotowej sprawie stoi Pan na stanowisku, że dokonując sprzedaży działek stanowiących Pana majątek osobisty, który nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej (w tym w działalności rolniczej) nie będzie działał Pan w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Oświadcza Pan, że nabycia dokonał celem zaspokojenia własnych potrzeb bytowych (w celu wybudowania własnego domu oraz domu dla córki) a więc przedmiotowe grunty nie zostały nabyte w celach handlowych lecz w celach prywatnych. Zatem, dokonując sprzedaży działek korzystać będzie Pan z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego stwierdza Pan, że sprzedaż działek wchodzących w skład jego majątku osobistego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów, a dokonując ich sprzedaży korzystać Pan będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Reasumując, czynność sprzedaży działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 cytowanej Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Wskazać należy, że w przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek służących do działalności rolniczej, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, a nabytych jako grunty rolne, wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10).

Udzielając odpowiedzi na postawione w tym temacie pytania prejudycjalne, Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Inaczej jest natomiast, wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Warunkiem uznania osoby fizycznej za podatnika podatku od towarów i usług – w świetle przywołanego orzeczenia TSUE – jest to czy ta osoba podejmuje aktywne działania w celu dokonania sprzedaży gruntu, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców tj. uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i osoba ta nie podejmuje aktywnych działań w celu dokonania sprzedaży, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C 291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części, w ramach majątku osobistego.

Analiza treści wniosku, przywołanych regulacji prawnych oraz orzecznictwa TSUE, prowadzi do wniosku, że w związku z planowaną sprzedażą działek gruntu nie będzie Pan działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Z treści wniosku wynika bowiem, że nabył Pan działkę nr 642/2 w celu budowy domu. Następnie nabył Pan sąsiednią działkę gruntu nr 642/1 i wystąpił z wnioskiem o „warunki zabudowy na dwa domy jednorodzinne” (dla Pana i córki). Z powodu problemów technicznych utrudniających budowę domu na działce nr 642/2, zakupił Pan sąsiednią działkę nr 282/2 (o nabycie której starał się już wcześniej), jednak również w tym przypadku pojawiły się okoliczności utrudniające wybudowanie domu. W związku z tym podjął Pan decyzję o sprzedaży działek. Ww. działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej (w tym na cele rolnicze), nie są udostępniane na podstawie umów cywilnoprawnych, nie zostały wykonane do nich przyłącza. Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy uznać należy, że nie podejmował Pan działań zbliżonych do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Zauważyć bowiem należy, że podejmowane przez Pana działania miały na celu zaspokojenie potrzeb bytowych Pana oraz rodziny, a podjęcie decyzji o sprzedaży ww. działek podyktowane jest zmianą planów życiowych (trudności z wybudowaniem domów). Zatem w tej konkretnej sytuacji będzie korzystał Pan z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Stąd też ww. czynności będą stanowiły działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania. Tym samym sprzedaż działek z majątku osobistego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w wniosku jest prawidłowe.

Należy podkreślić, że interpretację wydano na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, z którego wynika, iż przedmiotowa nieruchomość została nabyta z zamiarem wykorzystywania wyłącznie na cele mieszkaniowe Pana i rodziny, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.