Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB4.4511.693.2016.8.KK
z 3 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 18 maja 2017 r. sygn. akt I SA/Rz 188/17 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia z dnia 5 września 2016 r. (data wpływu 9 września 2016 r.), uzupełnionym w dniu 21 października 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 21 października 2016 r., o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 24 listopada 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał indywidualną interpretację znak: 0461-ITPB4.4511.693.2016.2.KK, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie. Wnioskodawca na interpretację indywidualną wniósł pismem z dnia 12 grudnia 2016 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 11 stycznia 2017 r. znak: 0461-ITPB4.4511.693.2016.3.KK stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego złożył skargę z 21 lutego 2017 r. (data wpływu 27 lutego 2017 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 18 maja 2017 r. sygn. akt I SA/Rz 188/17 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca był właścicielem nieruchomości rolnej niezabudowanej o pow. 2,242 ha (dalej jako „Nieruchomość”). Wnioskodawca wykorzystywał Nieruchomość w produkcji rolnej w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego, co potwierdza fakt, iż pobierał z tego tytułu dopłaty rolno-środowiskowe z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa i przechodził stosowne kontrole potwierdzające fakt prowadzenia na Nieruchomości produkcji rolnej. Na Nieruchomości prowadzona była przez Wnioskodawcę: uprawa wikliny ok 1,5 ha, użytki rolne i zagajnik brzozowy.

W dniu 27 stycznia 2016 r. Wnioskodawca zawarł przed notariuszem warunkową umowę sprzedaży nieruchomości, gdzie kupującym była P. S sp. z o.o. (dalej jako „Kupujący”). Zawarcie umowy warunkowej podyktowane było ustawowym prawem pierwokupu na rzecz Gminy. Po uzyskaniu stanowiska Wójta Gminy, iż nie korzysta z prawa pierwokupu strony ww. umowy warunkowej zawarły umowę przyrzeczoną, tj. umowę przeniesienia własności z dnia 31 marca 2016 r. zawartą przed notariuszem. Powyższa umowa przyrzeczona obejmowała sprzedaż całej Nieruchomości bez jej jakiegokolwiek podziału.

Przedmiotowa Nieruchomość była i nadal jest w pełni nieruchomością rolną o wyłącznym i niepodzielnym charakterze rolnym. Jeszcze przed zawarciem umowy warunkowej, tj. dnia 21 stycznia 2016 r. Wnioskodawca zawarł z Kupującym przedwstępną umowę dzierżawy nieruchomości rolnej odnoszącą się do Nieruchomości. Umowa miała zostać zawarta z zastrzeżeniem używania Nieruchomości zgodnie z jej przeznaczeniem i charakterystyką rolną i zasadami prawidłowej gospodarki rolnej, co więcej jakiekolwiek działania mające niweczyć rolne przeznaczenie Nieruchomości będą wg tejże umowy kwalifikowane jako przesłanka do rozwiązania umowy dzierżawy. Umowa została opatrzona datą pewną przez notariusza w dniu 21 stycznia 2016 r

Następnie w dniu zawarciu umowy przyrzeczonej przenoszącej własność Nieruchomości, tj. dnia 31 marca 2016 r. Sprzedający zawarł z Kupującym przyrzeczoną umowę dzierżawy Nieruchomości na okres trzech lat, gdzie również zastrzeżono używanie Nieruchomości zgodnie z jej przeznaczeniem i charakterystyką rolną i zasadami prawidłowej gospodarki rolnej, co więcej jakiekolwiek działania mające niweczyć rolne przeznaczenie nieruchomości miały być kwalifikowane jako przesłanka do rozwiązania przedmiotowej umowy dzierżawy. Zawarcie umowy dzierżawy było także wykonaniem zapisu § 11 umowy warunkowej sprzedaży Nieruchomości z dnia z dnia 27 stycznia 2016 r. Tym samym Sprzedający w dalszym ciągu wykorzystuje całą Nieruchomość w ramach swojego gospodarstwa rolnego, tyle że tym razem jako dzierżawca.

Kupujący w oświadczeniu z dnia 6 kwietnia 2016 r. wyraźnie stwierdził, iż Nieruchomość od dnia jej nabycia nie utraciła w żadnym stopniu czy zakresie swego rolnego charakteru, jak też że na nabywanej nieruchomości w planie inwestycyjnym zagospodarowania terenu nie są przewidziane żadne obiekty infrastruktury. Nadal znajduje się na niej wieloletnia plantacja wikliny, użytki zielone i zagajnik brzozowy. Podkreślenia wymaga, że utrzymanie rolnego charakteru nieruchomości jest warunkiem prawidłowego wykonywania umowy, a jego ewentualne naruszenie prowadzi do jej rozwiązania.

Tym samym wskutek sprzedaży Nieruchomość nie utraciła swego rolnego charakteru i w dalszym ciągu w całości jest nieruchomością rolną, na której prowadzona jest gospodarka rolna, co więcej Nieruchomość w całości zgłoszona jest do dopłat do działalności rolniczej w ramach prowadzonego przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolnego. Nieruchomość nie została w żaden sposób podzielona ani formalnie ani w stanie faktycznym i nadal stanowi jedną rolną całość. Resumując nie nastąpiło w żadnym zakresie wyłączenie Nieruchomości z produkcji rolnej

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Nieruchomość została nabyta w dniu 12 stycznia 2011 r. w celu powiększenia powierzchni upraw w ramach gospodarstwa rolnego, co jest zresztą konsekwentne z jej przeznaczeniem jako nieruchomości rolnej oraz prowadzoną i kontynuowaną na niej uprawą wikliny. W przeszłości Wnioskodawca nabywał nieruchomości rolne w miarę swoich ograniczonych możliwości finansowych, przy czym były to zawsze nieruchomości rolne, a ich nabycie zawsze podyktowane było powiększeniem areału upraw i przez to rozwój prowadzonego ekologicznego gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca nie prowadzi ani nie prowadził i nie ma zamiaru prowadzić działalności w zakresie obrotu nieruchomościami rolnymi.

Wnioskodawca oświadczył, że nie planuje i nie planował odpłatnego zbycia innych nieruchomości rolnych, nie prowadzi też działalności w tym zakresie i nie jest to jego źródło dochodu, a w szczególności nie zajmuje się spekulacyjnym obrotem nieruchomościami, a wyłącznie działalnością rolniczą w ramach gospodarstwa ekologicznego.

Ponadto Wnioskodawcy nie są znane dokładne cele i plany biznesowe P. S. Sp. z o.o. z uwagi na objęcie ich tajemnicą tegoż przedsiębiorstwa, natomiast co zostało mu zasygnalizowane to fakt, że P. S. Sp. z o.o. prowadzi także działalność rolniczą i taka działalność jest wpisana i ujawniona w PKD tegoż przedsiębiorstwa. Nadto na dzień dzisiejszy Wnioskodawcy nie wiadomo o zmianie charakteru rolnego przedmiotowej nieruchomości w operacie Ewidencji Gruntów i Budynków prowadzonym przez starostę.

Powyższe okoliczności potwierdzają, że przedmiotowa nieruchomość nie utraciła swego rolnego charakteru i w dalszym ciągu w całości jest nieruchomością rolną, na której prowadzona jest gospodarka rolna i nie nastąpiło w żadnym zakresie wyłączenie Nieruchomości z produkcji rolnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy stan faktyczny przedstawiony powyżej wypełnia przesłanki z art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. czy wobec trwania stanu rolnego odnoszącego się do Nieruchomości zachodzi zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, warunkiem korzystania ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wystąpienie pozytywnej przesłanki, tj. sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego oraz brak przesłanki negatywnej tj. utraty przez zbywaną nieruchomość w związku ze sprzedażą charakteru rolnego lub leśnego. O utracie charakteru rolnego decyduje nie tylko cel nabycia nieruchomości, ale przede wszystkim wyłączenie tych gruntów z produkcji rolnej przez faktyczną zmianę sposobu korzystania z nich. W żadnym wypadku nie jest wystarczającym dowodem przemawiającym za utratą rolnego charakteru przez zbywaną nieruchomość, brak w umowie zapisu, z którego wynikałoby, że nieruchomość w wyniku sprzedaży nie utraci takiego charakteru (vide: Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z siedzibą w Kielcach z 28 lipca 2010 r., I SA/Ke 304/10).

Treść przedmiotowego przepisu wymaga, aby utrata charakteru rolnego lub leśnego nastąpiła w „związku ze sprzedażą”. Związek ze sprzedażą gruntu należy oczywiście oceniać na dzień sprzedaży. Zatem dla oceny utraty charakteru rolnego gruntu znaczenie mają wszystkie okoliczności faktyczne towarzyszące sprzedaży, dotyczące przeznaczenia gruntu znane na dzień dokonania transakcji (vide: Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego siedzibą w Krakowie z dnia 3 października 2013 r., sygn. I SA/Kr 251/13). Co więcej ewentualna zmiana w przyszłości dotychczasowego sposobu wykorzystania nieruchomości, co może być procesem długotrwałym, pozostaje bez wpływu na zastosowanie przedmiotowej ulgi podatkowej. Sprzedający nie może bowiem ponosić ujemnych konsekwencji podatkowych za przyszłe przedsięwzięcia nabywcy, na które nie ma wpływu (vide: Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 kwietnia 2013 r., II FSK 1616/11).

Tak też w przedmiotowym stanie faktycznym zachodzą wszelkie przesłanki z art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwalając na przyjęcie, iż w stosunku do Wnioskodawcy zachodzi zwolnienie od podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 18 maja 2017 r. sygn. akt I SA/Rz 188/17.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.