Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.398.2017.2.RM
z 19 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2017 r. (data wpływu 11 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 29 września 2017 r. (data wpływu 2 października 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 19 września 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 25 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania realizowanych świadczeń - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania realizowanych świadczeń.

Wniosek uzupełniony został w dniu 29 września 2017 r., (data wpływu 2 października 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 19 września 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe, uzupełnione w dniu 29 września 2017 r.:

R. Sp. z o.o. jest firmą produkcyjną, istniejącą na rynku 25 lat, która zrealizowała ponad 4000 projektów na terytorium RP. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się głównie produkcją metalowych regałów przejezdnych i stacjonarnych, szaf metalowych przeznaczonych do przechowywania zbiorów archiwalnych, bibliotecznych i muzealnych.

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Działalność Wnioskodawcy, zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 roku w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), klasyfikowana jest w grupowaniu 31.09.11.0 „Meble metalowe, gdzie indziej nie sklasyfikowane”, zgodnie z otrzymaną opinią interpretacyjną Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi z dnia 8 czerwca 2017 roku, która została załączona do wniosku.

Wyroby Wnioskodawcy produkowane są według własnej dokumentacji projektowej i technologicznej, spełniają wszystkie wymogi bezpieczeństwa. Posiadają odpowiednie certyfikaty, atesty i ekspertyzy techniczne. Produkcja odbywa się we własnym zakładzie produkcyjnym, wyposażonym w odpowiedni park maszynowy do obróbki plastycznej, obróbki skrawaniem, obróbki spawalniczej, wstępnego montażu oraz lakiernię o bardzo nowoczesnym standardzie lakierowania. Wyroby Wnioskodawcy wykonywane są w całości z blachy stalowej ocynkowanej oraz różnego rodzaju profili stalowych, malowanych proszkowo w szerokiej gamie kolorystycznej.

Konstrukcja regałów oparta jest na ramie wykonanej z blachy stalowej o grubości nie mniejszej niż 2 mm i profili stalowych dostosowanych do przenoszenia obciążeń. Elementy ramy są ze sobą połączone poprzez spawanie. Wysokość ram od 100 mm do 160 mm. W ramie wmontowane są koła jezdne na zakrytych łożyskach tocznych z zapasem smaru, które są wykonane z żeliwa lub stopów lekkich dla zapewnienia tłumienia drgań i cichobieżności. Koła jezdne przemieszczają się po szynach jezdnych wykonanych ze stali, zabezpieczonych antykorozyjnie poprzez cynkowanie.

Szerokość podstawy szyn jezdnych może wynosić od 60 mm do 92 mm, natomiast wysokość szyn jezdnych, ze względu na możliwość poprawnego prowadzenia regału wynosi od 14 mm do 17 mm. Do szyn jezdnych zamontowane są elementy oporowe zapobiegające przesuwaniu regałów poza obszar ich pracy. Szyny jezdne mogą występować w następujących wariantach:

1. nawierzchniowe ze stali ocynkowanej lub aluminiowej mocowane do posadzki za pomocą kołków rozporowych;
   
2. wpuszczane w posadzkę, zrównane z powierzchnią podłogi.
   
   

Regały przejezdne wyposażone są w napęd korbowy z podwójną przekładnią łańcuchową. Korpus przekładni łańcuchowej jest wykonany z blachy o grubości min 2 mm, odtłuszczony, fosforanowany i malowany proszkowo a następnie przykręcony do ramy regału. Wszystkie wałki, koła zębate są stalowe i osadzone na bezobsługowych zakrytych łożyskach tocznych z własnym zapasem smaru. Dobór odpowiedniej przekładni zapewnia przemieszczanie regałów przy użyciu siły nie większej niż 50N. Korba trójramienna jest wykonana z tworzywa sztucznego. Posiada ona uchwyty z tworzywa wyprofilowane ergonomicznie, w końcowej części grubsze (tzw. kształt gruszki) dzięki temu wyeliminowane jest zsuwanie się dłoni z uchwytu. Gałki korby obracają się niezależnie od obrotu korby. Układ napędowy wyposażony jest w mechanizm blokady umieszczony w osi korby.

Ściany boczne regałów wykonywane są z blachy stalowej zimnowalcowanej, wyposażone w dwa rzędy otworów o rozstawie co 15-50 mm, pozwalające regulować półki w odpowiednim rozstawie. Ściany tylne regałów wykonywane są jako stężenia krzyżowe lub jako ściany działowe pełne, zapewniające jednocześnie sztywność całej konstrukcji. Usztywnienie ściany zapewnione jest poprzez odpowiednie jej wyprofilowanie z jednego elementu. Zagięcie wzdłuż pionowych krawędzi stanowiące profil prostokątny „półzamknięty”. W słupkach ściany bocznej znajdują się otwory do umieszczenia zaczepów półek na całej długości ściany bocznej. W dolnej części ściana boczna jest zagięta pod kątem prostym w celu usztywnienia krawędzi i przykręcenia śrubami do ramy. Ściana boczna podwójna w regałach dwustronnych składa się z dwóch niezależnych ścian pojedynczych spiętych ze sobą za pomocą specjalnego zaczepu, łączącego się za stężeniami krzyżowymi. Półki regałów jezdnych wykonane są z blachy stalowej zimnowalcowanej w różnorodnej gamie wymiarów. W celu zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości i sztywności dłuższa krawędź półki gięta jest co najmniej trzykrotnie, natomiast krótsza krawędź jest gięta co najmniej dwukrotnie. Naroża półek są połączone trwale na zasadzie nitowania poprzez przeciskanie. Mocowanie półek w regałach odbywa się za pomocą łatwo demontowanych zaczepów wykonanych z blachy stalowej, ocynkowane o grubości 1-3 mm. Elementem zabezpieczającym przed ewentualnym przesunięciem się składowanych dokumentów na sąsiednią półkę, jest łatwo demontowana metalowa listwa.

Wszystkie elementy regałów są na ostatnim etapie produkcji malowane proszkowo w nowoczesnej lakierni Wnioskodawcy. Przed procesem nakładania farby, powierzchnie poddawane są obróbce przygotowania poprzez: mycie, odtłuszczanie, fosforowanie i suszenie. Farby przeznaczone do malowania są odporne na zadrapania oraz na ścieranie.

Po wyprodukowaniu, wszystkie podzespoły regałów tj.: szyny jezdne, ramy jezdne, ściany boczne, półki, napęd korbowy oraz pozostałe akcesoria potrzebne do zmontowania regału (kołki rozporowe, śruby, podkładki, nakrętki itp.) są pakowane i dostarczane do klienta.

Następnie własne lub zewnętrzne ekipy montażowe dokonują rozpakowania podzespołów i przystępują do ich montażu. W pierwszej kolejności montowane są tory jezdne za pomocą kołków rozporowych do istniejących posadzek, następnie na torowisku ustawiają ramy jezdne, do których mocują ściany boczne, półki i mechanizmy jezdne za pomocą elementów złącznych tj. śrub, nitów i w ten sposób powstają regały jezdne lub stacjonarne. Regały stacjonarne różnią się tym od regałów jezdnych, że nie posiadają elementów jezdnych tj. torowiska, kół i mechanizmów jezdnych. Szafy metalowe produkowane są podobnie jak regały, z tym, że posiadają drzwi zamykane na zamek.

Spółka R. realizuje dostawy wyprodukowanych wyrobów na podstawie umów zawieranych z generalnymi wykonawcami lub wykonawcami. Jak z powyższego wynika jest to świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, wyprodukowaniu, dostarczeniu oraz zmontowaniu regałów jezdnych, stacjonarnych oraz szaf metalowych. Za kompleksową dostawę Spółka R. wystawia fakturę VAT ze stawką VAT 23%, w której dostawa wyrobów jest wyszczególniona w jednej pozycji jako jedno świadczenie tj: „dostawa i montaż regałów przejezdnych i stacjonarnych dla”. Na dostarczone regały Spółka R. udziela wymaganej gwarancji.

Zaistniały stan faktyczny:

W dniu 13 lutego 2017 roku Spółka R. podpisała umowę podwykonawcząze spółką X, która ma siedzibę na terytorium RP i jest czynnym podatnikiem podatku VAT o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Przedmiotem umowy była dostawa wraz z montażem szaf metalowych, regałów stacjonarnych i regałów jezdnych. Dostawa wymienionych towarów odbywała się w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn.: „Budowa budynku dla Sądu Okręgowego i Sądu Rejonowego”. W związku z tym, że spółka X, pełniąca rolę Generalnego Wykonawcy, jest firmą budowlaną i taki charakter ma cała inwestycja, stosuje standardowe zapisy ujęte w jej wzorze umowy.

W § 1 wymienionej umowy został wpisany przedmiot umowy, ustalony jako prace: „kompletne roboty związane z wykonaniem i montażem szaf metalowych, regałów stacjonarnych oraz regałów jezdnych”.

Załącznik nr 5 „Zakres robót podwykonawczych” obejmuje wykaz wszystkich elementów będących przedmiotem umowy, takich jak: szafy metalowe MR1, regały stacjonarne MR2, regały stacjonarne MRJ5, regały jezdne MRJ1-4. W wykazie zawarto nazwę produktu określoną symbolem przez architekta tego zadania inwestycyjnego w dokumentacji architektonicznej, ilość sztuk, cenę jednostkową oraz wartość wszystkich produktów. Wszystkie elementy wykazane w załączniku nr 5 zostały zaprojektowane, wyprodukowane we własnej hali produkcyjnej, w siedzibie Spółki, następnie zapakowane i dostarczone na plac budowy, a następnie zmontowane i przekazane zamawiającemu na podstawie protokołu odbioru. Wszystkie prace wykonano więc zgodnie z załącznikiem nr 5, który zawierał również informacje o zakresie prac dodatkowych tj. „dostarczenie i transport ręczny”, „transport windą na docelową kondygnację”, „mocowanie szyn za pomocą kołków rozporowych”, „przykręcanie wkrętami ścian bocznych do ram.”

W myśl art. 7 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 cytowanej ustawy.

Charakter zakresu umowy ma zdecydowanie wymiar bardziej produkcyjny, tj. zaprojektowanie i wykonanie wszystkich niezbędnych elementów i z tylko niezbędnym ich montażem, a nie typowych prac budowlanych. Jednocześnie Wnioskodawca uważa, że sprzedaż szaf metalowych, regałów stacjonarnych i regałów jezdnych sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 31.09.11.0 „Meble metalowe gdzie indziej nie sklasyfikowane” wraz z ich montażem jest świadczeniem kompleksowym, traktowanym jako odpłatna dostawa towarów opodatkowana na zasadach ogólnych. Dostawa szaf i regałów jest elementem dominującym i co należy podkreślić jest warunkiem koniecznym dla dokonania montażu. W cenę dostarczonych towarów wkalkulowany został koszt montażu wynoszący zaledwie 1-2% ogólnej ceny produktu.

Spółka R. dla tej transakcji nie zastosowała mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8, ponieważ przedmiotem transakcji nie były usługi wymienione w załączniku nr 14 ustawy o VAT, mimo, że Spółka pełniła rolę podwykonawcy.

Zakres robót podwykonawczych określony umową obejmował przede wszystkim dostawę wyprodukowanych przez Spółkę R. szaf metalowych oraz regałów przejezdnych i stacjonarnych wraz z ich montażem. Opisane przez Generalnego Wykonawcę w załączniku nr 5 (zakres prac podwykonawczych) prace określają bardzo szczegółowo samo dostarczenie wyrobów na plac budowy a następnie do poszczególnych pomieszczeń w budowanym budynku. Dostawa szaf i regałów będących przedmiotem umowy na wskazane miejsce (pkt a, b, c, d załącznika nr 5) w ocenie Wnioskodawcy jest świadczeniem dominującym, natomiast transport windą, schodami a następnie rozładunek na poszczególnych kondygnacjach budynku oraz montaż tych elementów są świadczeniami pomocniczymi dla dostawy.

Przedmiot umowy wykonywany był przez Spółkę R. jako podwykonawcę własnymi zasobami ludzkimi a następnie dostarczony na miejsce wskazane przez Generalnego Wykonawcę, gdzie odbył się montaż. Ponadto strony zgodnie postanowiły, że wynagrodzenie wymienione w § 1 pkt 5 stanowi kwotę netto do której zostanie doliczony podatek VAT w stawce obowiązującej w dacie wystawienia faktury (aneks nr 1 z dnia 15 marca 2017 r.).

Wynagrodzenie umowne zawierało wszystkie koszty - zarówno produkcji, dostawy jak i montażu dostarczonych towarów.

Faktura za dostarczone towary została wystawiona zgodnie z art. 106b i 106e ustawy o VAT ze stawką VAT 23%. Spółka R. wystawiając fakturę określiła zgodnie z art. 106e pkt 1 ppkt 7 ustawy o VAT nazwę (rodzaj) towaru lub usługi w jednej pozycji faktury jako: „Dostawa i montaż regałów otwartych oraz szaf metalowych w pomieszczeniach nowo budowanego budynku Sądu Okręgowego i Rejonowego - zgodnie z umową i protokołem odbioru.”

Zdarzenie przyszłe:

Spółka obecnie prowadzi negocjacje z firmami budowlanymi na zawarcie umów o zakresach prac opisanych powyżej, tj. dostawie regałów przejezdnych, stacjonarnych oraz szaf metalowych wolnostojących wraz z ich montażem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy zastosowanie stawki VAT 23%, w przypadku odpłatnego świadczenia kompleksowego jako podwykonawca, polegającego na dostawie metalowych szaf oraz regałów przejezdnych i stacjonarnych przeznaczonych do przechowywania zbiorów archiwalnych, muzealnych i bibliotecznych wraz z montażem jest prawidłowe?

Czy słuszne jest stanowisko Spółki R., że wyprodukowanie regałów i szaf metalowych wraz z ich dostawą i montażem na miejsce wskazane przez Generalnego Wykonawcę, nie należy traktować jako usługę budowlaną, wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

W ramach zawartej umowy podwykonawczej ze Spółką X, będącą czynnym podatnikiem podatku VAT, miało miejsce kompleksowe zdarzenie gospodarcze polegające na dostawie wyprodukowanych regałów i szaf metalowych wraz z niezbędnym ich montażem, dominującym elementem jest dostawa regałów i szaf a ich montaż jest elementem pomocniczym.

W celu wykonania usługi montażu niezbędny jest zakup regałów i szaf, zgodnie z art. 7 ust.1 ustawy o VAT - dysponowania nimi jak właściciel.

Transakcja została opodatkowana na zasadach ogólnych stawką VAT 23%. W cenę swoich wyrobów, w tym przypadku regałów i szaf, Spółka wkalkulowała również koszt dostawy i montażu.

Fakturowanie realizowanego kontraktu odbywało się następująco: zgodnie z art. 106b i 106e pkt 1 ppk.7, wszystkie czynności wchodzące w skład świadczenia były wymienione w jednej pozycji faktury, tj. „dostawa i montaż regałów otwartych oraz szaf metalowych dla nowo budowanego budynku Sądu Okręgowego i Rejonowego - zgodnie z umową i protokołem odbioru.” Taki model fakturowania Spółka R. wdrożyła od początku swojej działalności i do dnia dzisiejszego kontynuuje. W związku z tym ta transakcja jest zgodna z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i opodatkowana na zasadach ogólnych ze stawką VAT 23%.

Wyprodukowanie szaf metalowych, regałów przejezdnych i stacjonarnych, ich dostawy na plac budowy oraz ich montażu w miejscu wskazanym przez Generalnego Wykonawcę, nie należy traktować jako usługi budowlanej wymienionej w załączniku nr 14 do ustawy o VAT. Zdaniem Spółki jest to świadczenie kompleksowe opodatkowane na zasadach ogólnych, gdzie świadczeniem głównym jest dostawa szaf, regałów przejezdnych i stacjonarnych a ich montaż to świadczenie pomocnicze. Z ekonomicznego punktu widzenia usługi kompleksowe nie powinny być dzielone dla celów podatkowych, gdy tworzą jedną usługę obejmującą kilka świadczeń pomocniczych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, do rozliczenia podatku od usługi budowlanej na podstawie mechanizmu odwróconego obciążenia obowiązane są podmioty nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 (poz. 2-48) do ustawy o VAT jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny;
   
3. usługodawca świadczy usługi jako podwykonawca;
   
   

Spółka R. wyprodukowała i dostarczyła Generalnemu Wykonawcy swoje wyroby sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 31.09.11.0 „Meble metalowe, gdzie indziej nie sklasyfikowane”, które nie zawierają się w załączniku nr 14 (poz. 2-48) do ustawy o VAT, tak więc zdaniem Wnioskodawcy, nie należy traktować zakresu prac określonego w umowie jako usługę budowlaną, pomimo, że Spółka występuje w charakterze podwykonawcy.

Wnioskodawca uważa, że dostawa regałów przejezdnych i stacjonarnych oraz szaf metalowych wraz z ich montażem jest świadczeniem kompleksowym, polegającym na odpłatnej dostawie opodatkowanej na zasadach ogólnych.

Zakres prac podwykonawczych przedmiotu umowy w znaczącej mierze obejmuje dostawę wyprodukowanych regałów czy szaf (nr PKWiU 31.09.11.0) a mocowanie ich do podłoża oraz montaż elementów nie mieści się w którejkolwiek z usług wymienionych w wykazie usług budowlanych objętych odwrotnym obciążeniem. Wszystkie elementy regałów są produkowane w zakładzie produkcyjnym zlokalizowanym w miejscu siedziby Spółki i dostarczane w paczkach do klienta, gdzie odbywa się ich montaż. Do montażu elementów regałów nie jest wymagany żaden sprzęt budowlany, jedynie mała wiertarka ręczna do wykonania otworów w podłożu oraz wkrętarka ręczna do skręcenia ścian bocznych.

Ponadto przytwierdzanie regałów do podłoża stanowi znikomą część ceny jednostkowej produktu ok. 1 -2 % i brak jest podstaw, by cały koszt produkcji był kwalifikowany jako usługa budowlana. Szyny pod regały przytwierdzane są do podłoża za pomocą kołków rozporowych na przygotowaną wcześniej przez Generalnego Wykonawcę posadzkę. Taki sposób montażu nie ingeruje w konstrukcję budynku, a co najważniejsze skutkuje możliwością demontażu regałów w każdym czasie, przeniesienie ich w inne miejsce bez uszkodzenia samych regałów jak i konstrukcji budynku. Zdaniem Wnioskodawcy za uszkodzenie konstrukcji budynku, nie można uznać pozostawienia w ścianie lub podłodze otworów montażowych. Stanowisko takie uznaje za prawidłowe NSA w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 roku., sygn. I FPS 2/12, według którego za trwałą zabudowę można uznać jedynie taką, która zamontowana jest w taki sposób, że ingeruje w substancję budynku w stopniu uniemożliwiającym demontaż zabudowy meblowej bez uszkodzenia, czy to jej komponentów, czy też elementów konstrukcyjnych budynku.

Podobne stanowisko przedstawił Minister Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 7 kwietnia 2014 roku., sygn. PT10/033/5/133/WLI/14/RD 30577 „... Obniżona stawka podatku nie może zatem znaleźć zastosowania w sytuacji, gdy wykonana nawet według indywidualnego projektu, zabudowa meblowa jest przytwierdzana do ściany lub podłogi jedynie w sposób, który może być również stosowany przy montażu mebli „wolnostojących” np.: zakotwiczenie za pomocą kołków rozporowych lub listew montażowych, co skutkuje możliwością demontażu tej zabudowy, bez uszkodzenia samej zabudowy jak i konstrukcji budynku...”.

Spółka R. prowadzi działalność polegająca na projektowaniu i produkcji mebli metalowych, tj. szaf, regałów stacjonarnych i przejezdnych oraz ich dostarczeniu na plac budowy i ich montaż. W cenie produktów zawarty jest koszt ich dostawy i montażu. Wobec powyższego zakresu przedmiotu umowy polegającego na dostawie regałów przejezdnych i stacjonarnych oraz szaf metalowych wraz z ich montażem nie można uznać za roboty budowlane, gdyż nie mieszczą się w katalogu usług wymienionych z załączniku nr 14 do ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie Organ podkreśla, że niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga poprawności klasyfikacji realizowanego świadczenia do grupowania PKWiU. Wskazać bowiem należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji realizowanego świadczenia do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.). Tut. Organ nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego. W związku z powyższym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane
w złożonym wniosku.

Należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń.

Ponieważ stosownie do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika z tego, że to właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
   
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.
   
   

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
   
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Mechanizm odwróconego obciążenia zakłada, że zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego od dokonanej czynności podlegającej opodatkowaniu VAT jest nabywca towarów lub usług. Mechanizm ten jest wyjątkiem od reguły ogólnej, zgodnie z którą rozliczenia podatku VAT dokonuje sprzedawca, który dostarcza towary lub świadczy usługę.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. Przy tym, do transakcji musi dochodzić pomiędzy dwoma podatnikami VAT czynnymi, a dostawy towarów nie mogą być objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 i w art. 122 ustawy.

Z kolei art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, w sytuacji gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN - podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik obowiązany jest wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług (…).

Zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy faktura nie zawiera, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca - danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, gdzie w punktach 12 – 14 wymieniono:

• stawkę podatku (pkt 12),
• sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13),
• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14),

a ponadto, w pkt 18 wskazano, że w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Zatem w sytuacji gdy podatnikiem jest nabywca towarów lub usług, wówczas podatnik dokonujący dostaw lub świadczący usługę wystawia na rzecz tego nabywcy fakturę, która nie uwzględnia stawki i kwoty podatku oraz sumy sprzedaży netto, powinna być jednak opatrzona adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - zarejestrowany podatnik VAT czynny zajmuje się produkcją metalowych regałów przejezdnych i stacjonarnych oraz szaf metalowych przeznaczonych do przechowywania zbiorów archiwalnych, bibliotecznych i muzealnych. Wyroby Wnioskodawcy produkowane są według własnej dokumentacji projektowej i technologicznej we własnym zakładzie produkcyjnym, który wyposażony jest w odpowiedni park maszynowy oraz lakiernię. Wyroby Wnioskodawcy wykonywane są w całości z blachy stalowej ocynkowanej oraz różnego rodzaju profili stalowych, malowanych proszkowo. Po wyprodukowaniu, wszystkie podzespoły regałów, tj.: szyny jezdne, ramy jezdne, ściany boczne, półki, napęd korbowy oraz pozostałe akcesoria potrzebne do zmontowania regału (kołki rozporowe, śruby, podkładki, nakrętki itp.) są pakowane i dostarczane do klienta a następnie rozpakowywane i montowane przez własne lub zewnętrzne ekipy montażowe.

W związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn.: „Budowa budynku dla Sądu Okręgowego i Sądu Rejonowego” Wnioskodawca podpisał umowę podwykonawczą z firmą budowlaną, tj. ze spółką X, pełniącą rolę Generalnego Wykonawcy. Spółka X ma siedzibę na terytorium RP i jest czynnym podatnikiem VAT, o którym mowa w art. 15 ustawy.

Przedmiotem umowy była dostawa szaf metalowych, regałów stacjonarnych i regałów jezdnych wraz z montażem. W załączniku do ww. umowy (Załącznik nr 5) wymieniono wszystkie elementy będące przedmiotem umowy, tj. szafy metalowe MR1, regały stacjonarne MR2, regały stacjonarne MRJ5 oraz regały jezdne MRJ1-4. W przedmiotowym wykazie wskazano nazwę produktu, ilość sztuk, cenę jednostkową oraz wartość wszystkich produktów jak również informacje o zakresie prac dodatkowych, tj. dostarczenie i transport ręczny, transport windą na docelową kondygnację, mocowanie szyn za pomocą kołków rozporowych, przykręcanie wkrętami ścian bocznych do ram. Wszystkie elementy zostały zaprojektowane i wyprodukowane w hali produkcyjnej Wnioskodawcy, zapakowane i dostarczone na plac budowy, a następnie zmontowane i przekazane zamawiającemu.

Wynagrodzenie umowne zawierało wszystkie koszty - zarówno produkcji, dostawy jak również montażu dostarczonych towarów. Wykonanie powierzonego zadania Wnioskodawca udokumentował fakturą, w której jako nazwę (rodzaj) świadczenia wskazał (w jednej pozycji faktury) „Dostawa i montaż regałów otwartych oraz szaf metalowych w pomieszczeniach nowo budowanego budynku Sądu Okręgowego i Rejonowego - zgodnie z umową i protokołem odbioru.”

Obecnie Wnioskodawca prowadzi negocjacje z firmami budowlanymi na zawarcie umów o zakresach prac opisanych powyżej, tj. dostawie regałów przejezdnych, stacjonarnych oraz szaf metalowych wolno stojących wraz z ich montażem.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą potwierdzenia poprawności sposobu opodatkowania realizowanego świadczenia obejmującego dostawę metalowych szaf oraz regałów przejezdnych i stacjonarnych wraz z montażem.

W niniejszej sprawie, w celu zastosowania właściwych regulacji prawnych należy przede wszystkim rozstrzygnąć, jak dla celów podatku VAT zakwalifikować świadczenie realizowane przez Wnioskodawcę.

W celu określenia, czy w danym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym, należy zbadać, czy sprzedawca dostarcza kupującemu, rozumianemu jako przeciętny konsument, jedno świadczenie czy też kilka odrębnych. W tym kontekście za świadczenia odrębne uznaje się świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone. Przy czym ocena, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym, czy też z szeregiem świadczeń jednostkowych, winna odbywać się w oparciu o to, czy wykonywane świadczenia wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Przy kwalifikacji danych świadczeń w kontekście uznania ich za czynności złożone, należy przede wszystkim patrzeć przez pryzmat fundamentalnej zasady, zgodnie z którą każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, a dopiero w sytuacji, gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, wtedy przyjmuje się, że czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym, tj. świadczeniem dwóch lub więcej czynności, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego. Zatem należy ustalić charakter danego świadczenia a tym samym zidentyfikować jego dominujące składniki.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy. Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Na podstawie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego należy uznać, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym – dostawą szaf metalowych, regałów stacjonarnych i regałów jezdnych, na które składa się dostawa ww. szaf i regałów oraz usługa montażu. Jak wynika z treści wniosku, na podstawie umowy zawartej ze spółką X Wnioskodawca realizował zamówienie polegające na wykonaniu i dostawie ww. szaf i regałów wraz z ich montażem w budynku sądu. Przedmiotem umowy jest kompleksowa czynność dostawy towaru z montażem, co potwierdza przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób kalkulacji wynagrodzenia oraz wystawiania faktur, tj. w cenę dostarczonych towarów wkalkulowane zostało wynagrodzenie za montaż a na wystawionej fakturze Wnioskodawca wykazał jako jedno świadczenie, w jednej pozycji - dostawę szaf metalowych, regałów stacjonarnych i regałów jezdnych oraz montaż. Jednocześnie w opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że charakter zakresu umowy ma zdecydowanie wymiar bardziej produkcyjny, tj. zaprojektowanie i wykonanie wszystkich niezbędnych elementów i tylko z niezbędnym ich montażem, a nie typowych prac budowlanych. Wnioskodawca podkreślił, że czynnością dominującą w ramach wykonywanego świadczenia jest dostawa szaf i regałów i co istotne jest ona warunkiem koniecznym dla dokonania montażu. Natomiast transport, rozładunek na poszczególnych kondygnacjach budynku oraz montaż są świadczeniami pomocniczymi względem dostawy towaru. Przy tym Wnioskodawca zaklasyfikował sprzedaż szaf metalowych, regałów stacjonarnych i regałów jezdnych do grupowania PKWiU 31.09.11.0 „Meble metalowe gdzie indziej nie sklasyfikowane”.

W świetle przedstawionych okoliczności należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że opisane świadczenie, obejmujące dostawę szaf metalowych, regałów stacjonarnych i regałów jezdnych wraz z montażem, ma charakter kompleksowy i stanowi dostawę towaru a nie świadczenie usług.

Jak wskazano powyżej, opodatkowaniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 ustawy podlegają towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy oraz usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy. Trzeba zatem stwierdzić, że w niniejszej sprawie mechanizm ten nie ma zastosowania.

Realizowane przez Spółkę świadczenie polegające na dostawie szaf metalowych, regałów stacjonarnych i regałów jezdnych wraz z montażem ma bowiem charakter dostawy towarów, sklasyfikowanych – jak wskazał Wnioskodawca – pod symbolem PKWiU 31.09.11.0 „Meble metalowe gdzie indziej nie sklasyfikowane”. Świadczenie takie nie zostało wymienione w załączniku nr 11 do ustawy jak również nie zostało wymienione w załączniku nr 14 do ustawy jako podlegające opodatkowaniu na zasadzie odwrotnego obciążenia. Przedmiotowe świadczenie nie zostało również wskazane przez ustawodawcę do grup towarów, które są zwolnione z podatku lub co do których można zastosować obniżoną stawkę podatku VAT. Zatem Wnioskodawca słusznie rozpoznał, że dostawa szaf metalowych, regałów stacjonarnych oraz regałów jezdnych podlega opodatkowaniu według stawki podstawowej, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, tj. 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym realizowane świadczenie nie stanowi usługi wymienionej w załączniku nr 14 do ustawy lecz dostawę towarów opodatkowaną na zasadach ogólnych, tj. z zastosowaniem stawki podatku w wysokości 23% należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.