Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.267.2017.2.MT
z 19 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2017 r. (data wpływu8 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 października 2017 r. (data wpływu6 października 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 29 września2017 r. (doręczone 3 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• możliwości rejestrowania sprzedaży biletów dokonywanej w imieniu i na rzecz kontrahentów, przy zastosowaniu należącej do Wnioskodawcy kasy rejestrującej,
  

• opodatkowania 8% stawką podatku od towarów i usług sprzedaży biletów,
  

• opodatkowania 23% stawką podatku od towarów i usług z tytułu prowizji za pośrednictwo
  

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości rejestrowania sprzedaży biletów dokonywanej w imieniu i na rzecz kontrahentów przy zastosowaniu należącej do Wnioskodawcy kasy rejestrującej, opodatkowania 8% stawką podatku od towarów i usług sprzedaży biletów oraz opodatkowania 23% stawką podatku od towarów i usług z tytułu prowizji za pośrednictwo. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 października2017 r. (data wpływu 6 października 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr 0114-KDIP1-3.4012.267.2017.1.MT z dnia 29 września 2017 r. (doręczone stronie3 października 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka, zwana dalej również: Spółką lub Wnioskodawcą, jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje - jako dystrybutor - sprzedaży między innymi biletów komunikacji miejskiej. Spółka dotychczas nabywała bilety komunikacji miejskiej po cenach nominalnych pomniejszonych o rabat i dokonywała ich odprzedaży we własnym imieniu i na własną rzecz po cenach nominalnych w punktach sprzedaży detalicznej stosując stawkę obniżoną 8% właściwą dla komunikacji miejskiej. Sprzedaż dokumentowana była na kasach fiskalnych Spółki jako jej sprzedaż własna. Obecnie pojawili się kontrahenci, który chcieliby zawrzeć umowę dotyczącą dystrybucji biletów komunikacji miejskiej na odmiennych zasadach. Kontrahenci zaproponowali dwa modele umów.

Model 1

Spółka nabywa bilety komunikacji miejskiej po cenie nominalnej, co kontrahent dokumentuje fakturą VAT. Następnie Wnioskodawca - zgodnie z proponowanymi zapisami umowy - dokonuje sprzedaży biletów we własnym imieniu, po cenach nominalnych w punktach sprzedaży detalicznej stosując stawkę obniżoną 8% właściwą dla komunikacji miejskiej. Sprzedaż dokumentowana ma być na kasach fiskalnych Spółki jako jej sprzedaż własna i ujmowana w deklaracji VAT-7. Jednocześnie Spółka -z tytułu pośrednictwa sprzedaży - będzie wystawiała na kontrahenta od którego kupiła bilety komunikacji miejskiej fakturę prowizyjną z podstawową stawką VAT na wynagrodzenie odpowiadające określonej wartości procentowej zakupionych biletów. Faktura prowizyjna będzie wystawiana do 15 - ego dnia miesiąca następującego po miesiącu nabycia biletów będącego podstawą naliczenia prowizji.

Model 2

Spółka nabywa bilety komunikacji miejskiej po cenie nominalnej, co kontrahent dokumentuje fakturą VAT. Następnie Wnioskodawca - zgodnie z proponowanymi zapisami umowy - dokonuje sprzedaży biletów we własnym imieniu, po cenach nominalnych w punktach sprzedaży detalicznej stosując stawkę obniżoną 8% właściwą dla komunikacji miejskiej. Sprzedaż dokumentowana ma być na kasach fiskalnych Spółki jako jej sprzedaż własna i ujmowana w deklaracji VAT-7. Jednocześnie Spółka - z tytułu pośrednictwa sprzedaży - będzie wystawiała na kontrahenta od którego kupiła bilety komunikacji miejskiej fakturę prowizyjną z podstawową stawką VAT na wynagrodzenie odpowiadające określonej wartości procentowej sprzedanych w danym miesiącu biletów. Faktura prowizyjna będzie wystawiana do 15 - ego dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano sprzedaży biletów będącej podstawa naliczania prowizji.

W piśmie uzupełniającym z dnia 5 października 2017 r. Zainteresowany wskazał, co następuje:

Sprzedawane przez Spółkę bilety komunikacji miejskiej uprawniają do skorzystania z usług komunikacji miejskiej i podmiejskiej i sklasyfikowane są w grupowaniu PKWiU 49.31 wg klasyfikacji z 2008 r. („Transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka postąpi prawidłowo dokumentując w modelu 1 i Modelu 2 sprzedaż detaliczną w kiosku nabytych od kontrahenta biletów komunikacji miejskiej jako sprzedaż własną na własnej kasie fiskalnej?
2. Czy Spółka postąpi prawidłowo dokumentując w modelu 1 i Modelu 2 sprzedaż detaliczną w kiosku nabytych od kontrahenta biletów komunikacji miejskiej ze stawką VAT 8%?
3. Czy Spółka postąpi prawidłowo wystawiając faktury VAT ze stawką VAT podstawową z tytułu prowizji za pośrednictwo - w Modelu 1 i Modelu - 2?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie 1

W ocenie Spółki w przedstawionym stanie faktycznym (Model - 1 i Model - 2) Spółka postąpi prawidłowo dokumentując sprzedaż detaliczną w kiosku nabytych od kontrahenta biletów komunikacji miejskiej jako sprzedaż własną na własnej kasie fiskalnej ze stawką VAT 8%.

W omawianym stanie faktycznym przedmiotem sprzedaży jest bilet komunikacji miejskiej, a zatem przedpłacona usługa komunikacji miejskiej, czy mówiąc inaczej prawo do skorzystania z usługi komunikacji miejskiej. Wziąwszy pod uwagę przedstawione w stanie faktycznym zasady współpracy, w szczególności fakt, że Spółka będzie dokonywała odprzedaży biletów komunikacji miejskiej we własnym imieniu ale sama nie będzie świadczyła tych usług zastosowanie znajdzie art. 8 ust. 2a ustawy o VAT.

Zgodnie z powołanym przepisem, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Powyższe oznacza, że podatnik dla celów podatku od towarów i usług ewidencjonuje zakup tych usług i w przypadku otrzymania faktur rozlicza VAT naliczony (zgonie z zasadami wynikającymi z ustawy o VAT) oraz ewidencjonuje ich sprzedaż detaliczną na rzecz konsumentów własnej kasie fiskalnej - jako sprzedaż własną oraz rozlicza ją we własnej deklaracji VAT. Jest bowiem traktowany - zgodnie z powołanym przepisem - jak by sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pytanie 2

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy zastosowanie znajduje obniżona stawka podatku, która wynosi 7%, przy czym czasowo - na mocy art. 146a pkt 2 tej ustawy, stawka ta wynosi 8%.

W poz. 155 załącznika nr 3 do ustawy o VAT wymieniony został „Transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski - PKWiU 49.31.”

Powyższe oznacza, że Spółka dokonując odprzedaży biletów komunikacji miejskiej uprawniających do skorzystania z usługi wymienionej w poz. 155 załącznika nr 3 do ustawy o VAT wymieniony został („Transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski - PKWiU 49.31”) może zastosować obniżoną stawkę VAT właściwą dla tych usług. Zgodnie bowiem z powołanym wyżej art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pytanie 3

W ocenie Wnioskodawcy Spółka postąpi prawidłowo wystawiając faktury VAT ze stawką VAT podstawową z tytułu prowizji za pośrednictwo zarówno w Modelu 1 jak i Modelu 2.

W zaistniałym stanie faktycznym Spółka będzie bowiem nabywała bilety komunikacji miejskiej od kontrahenta po cenie nominalnej (którą określają przepisy prawa miejscowego) i odprzedawała je w imieniu własnym również po cenie nominalnej, jako że Spółka nie może doliczyć marży do ceny nominalnej biletów komunikacji miejskiej.

W związku z powyższym Spółka wystawi na kontrahenta fakturę prowizyjną (dokumentującą wynagrodzeni naliczane w określonej w umowie wartości procentowej ceny nominalnej biletów komunikacji miejskiej) z tytułu świadczenia usługi pośrednictwa sprzedaży biletów komunikacji miejskiej.

W ocenie Spółki taki sposób rozliczania prowizji będzie prawidłowy zarówno w przypadku, gdy prowizja będzie naliczana od wartości biletów zakupionych do dalszej odsprzedaży przez Spółkę, jak również w przypadku, gdy prowizja będzie naliczana od wartości biletów zakupionych do dalszej odprzedaży przez Spółkę, które zostały przez Spółkę odsprzedane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a ustawy o VAT).

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane, niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o VAT - dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy o VAT - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W pozycji 155 załącznika nr 3 do ustawy o VAT wymienione są usługi pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego transportu lądowego - PKWiU 49.31.

Zgodnie natomiast z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o VAT. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy towarów lub wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b.

W myśl art. 111 ust. 3b ustawy o VAT podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Analizując powołane przepisy, a zwłaszcza regulacje wynikające z zapisu 111 ust. 3b ustawy o VAT należy zauważyć, że ustanawia on wyjątek od zasady, że podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących obowiązani są stosować kasy wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, nakazując również ewidencjonowanie sprzedaży prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników. Wyjątek ten dotyczy ewidencjonowania za pomocą własnej kasy obrotu innego podmiotu bez prawa do używania przez podatnika kas należących do innego podmiotu. Zatem zleceniobiorca, który obok sprzedaży towarów zleceniodawcy dokonuje sprzedaży towarów własnych, w sytuacji gdy ciąży na nim obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy użyciu kasy rejestrującej, ma również obowiązek ewidencjonowania na tej kasie obrotu z tytułu sprzedaży towarów zleceniodawcy. Należy więc odróżnić obowiązek ewidencjonowania, który ciąży na pośredniku, od obowiązku ewidencjonowania spoczywającego na zleceniodawcy.

Podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani do przestrzegania zasad zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zwanego dalej „rozporządzeniem”.

Podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy (§ 3 ust. 1 rozporządzenia).

Natomiast zgodnie § 2 pkt 12, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Zgodnie z zapisem § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu.

W przypadku gdy inny podmiot obowiązany jest również do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, ewidencjonuje na potrzeby obliczenia osiąganego przez siebie obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej i prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników (§ 5 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Przekazanie innemu podmiotowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązanie innego podmiotu do prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej, następuje na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej (§ 5 ust. 3 tego rozporządzenia).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcą, jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje - jako dystrybutor - sprzedaży między innymi biletów komunikacji miejskiej. Wnioskodawca dotychczas nabywał bilety komunikacji miejskiej po cenach nominalnych pomniejszonych o rabat i dokonywała ich odprzedaży we własnym imieniu i na własną rzecz po cenach nominalnych w punktach sprzedaży detalicznej stosując stawkę obniżoną 8% właściwą dla komunikacji miejskiej. Sprzedaż dokumentowana była na kasach fiskalnych Spółki jako jej sprzedaż własna. Obecnie pojawili się kontrahenci, który chcieliby zawrzeć umowę dotyczącą dystrybucji biletów komunikacji miejskiej na odmiennych zasadach. Kontrahenci zaproponowali dwa modele umów.

W Modelu 1 Spółka nabywa bilety komunikacji miejskiej po cenie nominalnej, co kontrahent dokumentuje fakturą VAT. Następnie Wnioskodawca - zgodnie z proponowanymi zapisami umowy - dokonuje sprzedaży biletów we własnym imieniu, po cenach nominalnych w punktach sprzedaży detalicznej stosując stawkę obniżoną 8% właściwą dla komunikacji miejskiej. Sprzedaż dokumentowana ma być na kasach fiskalnych Spółki jako jej sprzedaż własna i ujmowana w deklaracji VAT-7. Jednocześnie Spółka -z tytułu pośrednictwa sprzedaży - będzie wystawiała na kontrahenta od którego kupiła bilety komunikacji miejskiej fakturę prowizyjną z podstawową stawką VAT na wynagrodzenie odpowiadające określonej wartości procentowej zakupionych biletów. Faktura prowizyjna będzie wystawiana do 15 - ego dnia miesiąca następującego po miesiącu nabycia biletów będącego podstawą naliczenia prowizji.

W Modelu 2 Spółka nabywa bilety komunikacji miejskiej po cenie nominalnej, co kontrahent dokumentuje fakturą VAT. Następnie Wnioskodawca - zgodnie z proponowanymi zapisami umowy - dokonuje sprzedaży biletów we własnym imieniu, po cenach nominalnych w punktach sprzedaży detalicznej stosując stawkę obniżoną 8% właściwą dla komunikacji miejskiej. Sprzedaż dokumentowana ma być na kasach fiskalnych Spółki jako jej sprzedaż własna i ujmowana w deklaracji VAT-7. Jednocześnie Spółka - z tytułu pośrednictwa sprzedaży - będzie wystawiała na kontrahenta od którego kupiła bilety komunikacji miejskiej fakturę prowizyjną z podstawową stawką VAT na wynagrodzenie odpowiadające określonej wartości procentowej sprzedanych w danym miesiącu biletów. Faktura prowizyjna będzie wystawiana do 15 - ego dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano sprzedaży biletów będącej podstawa naliczania prowizji.

Ad 1

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą dokumentowania sprzedaży w kiosku nabytych od kontrahenta biletów komunikacji miejskiej jako sprzedaży własnej na własnej kasie fiskalnej.

W rozpatrywanej sprawie należy odnieść się do treści art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, który wprowadza zasadę, że w przypadku gdy podmiot „pośredniczy”, pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługę, a jej odbiorcą, przyjmuje się, że podmiot ten działa tak jakby sam wcześniej nabył taką usługę, a następnie ją wyświadczył, co sprawia, że opodatkowaniu podlegają wszystkie etapy w świadczeniu usług, łącznie z tym, w którym nie wykonuje się czynności faktycznych.

Wspomniana „fikcja prawna”, wynikająca z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy dany podmiot pośredniczący w rzeczywistości nie jest konsumentem ostatecznym usługi, a jedynie przyjmuje się wtedy założenie, że taką usługę nabył od podmiotu świadczącego, a następnie sam ją wyświadczył na rzecz osoby trzeciej.

Zatem, sprzedaż biletów przez Wnioskodawcę na rzecz klientów należy uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Wynika to z faktu, że Wnioskodawca najpierw zapłaci kontrahentom za bilety sprzedane przez z nich Wnioskodawcy, a następnie Wnioskodawca odsprzeda ww. bilety klientom. W myśl powołanego wyżej przepisu, Wnioskodawca będzie działał w tej sprawie w imieniu własnym lecz na rachunek innego podmiotu, tj. kontrahentów, a zatem Wnioskodawca nabędzie i sprzeda klientom przedmiotowe bilety.

Wnioskodawca wskazał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży biletów komunikacji miejskiej, którą to sprzedaż dokumentuje na kasach fiskalnych Spółki jako sprzedaż własną. Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę dotyczącą dystrybucji biletów komunikacji miejskiej według Modelu 1 i Modelu 2.

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.) strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że, skoro na Wnioskodawcy, z tytułu dokonywania sprzedaży własnej ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, to również sprzedaż realizowana w imieniu zleceniodawcy (kontrahentów), stosownie do art. 111 ust. 3b ustawy o VAT, powinna być przez Wnioskodawcę ewidencjonowana za pośrednictwem posiadanej przez niego kasy fiskalnej, ze wszystkimi tego konsekwencjami.

Ad 2

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług do sprzedaży biletów komunikacji miejskiej.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że skoro sprzedawane przez Wnioskodawcę bilety zaklasyfikowane są do grupy PKWiU 49.31 „Transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski”, który w myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT oraz poz. 155 załącznika nr 3 do ustawy podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, to sprzedaż przez Wnioskodawcę biletów uprawniających do skorzystania z usług komunikacji również będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 8%.

Ad 3

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości wystawiania faktur ze stawką podstawową podatku VAT z tytułu prowizji za pośrednictwo - w Modelu 1 i Modelu 2.

Wnioskodawca wskazał, że pojawili się kontrahenci, którzy chcieliby zawrzeć umowę dotyczącą dystrybucji biletów komunikacji miejskiej. Wnioskodawca będzie wystawiał na kontrahenta fakturę prowizyjną (dokumentującą wynagrodzenie naliczane w określonej w umowie wartości procentowej ceny nominalnej biletów komunikacji miejskiej) z tytułu świadczenia usługi pośrednictwa sprzedaży biletów komunikacji miejskiej.

Jak już zostało wskazane, stosownie do art. 353¹ ustawy Kodeks cywilny strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży, a ustawodawca określił w jakich okolicznościach należy ją wystawić. Przede wszystkim wystawiane przez podatników podatku od towarów i usług faktury muszą dokumentować wykonanie przez nich czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. dostawy towarów lub świadczenia usług.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Ustawa o VAT określa zarówno dane obowiązkowe dla każdej faktury, jak i dane, które mogą, lecz nie muszą znaleźć się na takim dokumencie. Dane, które powinny znaleźć się na fakturze, zostały określone w art. 106e ustawy o VAT.

Natomiast, regulacje dotyczące terminów wystawiania faktur znajdują się w art. 106i ustawy o VAT, zgodnie z którym fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Co do zasady ustawa o VAT nakłada na podatników obowiązek wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż najpóźniej 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wystąpiła dostawa towarów lub wykonanie usługi. W przypadku otrzymania części lub całości zapłaty od nabywcy w formie zaliczki, przedpłaty - fakturę zaliczkową należy wystawić do15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano zapłatę częściową lub całościową. A zatem, termin wystawienia faktury jest uzależniony od daty wykonania usługi.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca wystawia na rzecz kontrahenta fakturę prowizyjną z tytułu świadczenia usługi pośrednictwa sprzedaży biletów komunikacji miejskiej. Wnioskodawca wskazał, że z tytułu pośrednictwa sprzedaży będzie wystawiał na kontrahenta, od którego kupił bilety komunikacji miejskiej fakturę prowizyjną z podstawową stawką VAT na wynagrodzenie odpowiadające w Modelu 1 określonej wartości procentowej zakupionych biletów, natomiast w Modelu 2 odpowiadające określonej wartości procentowej sprzedanych w danym miesiącu biletów. W Modelu 1 faktura prowizyjna będzie wystawiona do 15-ego dnia miesiąca następującego po miesiącu nabycia biletów będącego podstawą naliczenia prowizji, natomiast w Modelu 2 faktura prowizyjna będzie wystawiana do 15-ego dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano sprzedaży biletów będącej podstawą naliczania prowizji.

Z powyższych okoliczności wynika, że wykonaniem usługi w Modelu 1 jest nabycie biletów, natomiast w Modelu 2 sprzedaż biletów.

W niniejszej sprawie warunki pośrednictwa z tytułu świadczenia usługi pośrednictwa sprzedaży biletów komunikacji miejskiej określa umowa pośrednictwa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentami.

Skoro, wykonaniem usługi jest w Modelu 1 nabycie biletów, a w Modelu 2 sprzedaż biletów, to faktura prowizyjna wystawiona zgodnie z uregulowaniami art. 106i ustawy o VAT, tj. do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano nabycia biletów i sprzedaży biletów – będzie wystawiona w sposób prawidłowy.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawidłowości wystawiania faktur ze stawką podstawową podatku VAT z tytułu prowizji za pośrednictwo należy stwierdzić, że o ile usługi komunikacji miejskiej stosownie do załącznika nr 3 ustawy o VAT podlegają zasadniczo opodatkowaniu stawką obniżoną w wysokości 8%, to analiza poszczególnych pozycji ww. załącznika nie wskazuje aby stawką 8% objęte były również usługi pośrednictwa w sprzedaży biletów. Ustawodawca dla ww. usług pośrednictwa sprzedaży biletów miejskich nie przewidział również zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zatem, jeśli między kontrahentami a Wnioskodawcą zawarta zostanie umowa pośrednictwa wówczas prowizja lub inna postać wynagrodzenia otrzymywanego z tytułu świadczenia na rzecz kontrahentów usług pośrednictwa w sprzedaży biletów (zarówno w Modelu 1 jak i Modelu 2) będzie podlegać opodatkowaniu według stawki podstawowej tj. 23%.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało w całości (tj. w zakresie pytań 1-3 wniosku) uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcęi stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach(art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.