Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.238.2017.1.RK
z 24 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2017 r. (data wpływu 20 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży środków trwałych, których zakup częściowo został sfinansowany dotacją – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży środków trwałych, których zakup częściowo został sfinansowany dotacją.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością („Wnioskodawca”) jest rezydentem podatkowym w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm. - dalej „Ustawa o CIT”).

Wnioskodawca w ramach sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, dokonała sprzedaży środków trwałych. Zakup środków trwałych został częściowo sfinansowany z otrzymanych dotacji, które na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 Ustawy o CIT były zwolnione od opodatkowania.

Środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych po cenie nabycia (tj. ich wartość początkowa obejmowała zarówno wartość sfinansowaną z własnych środków, jak i z dotacji). Odpisy amortyzacyjne od środków trwałych w części sfinansowanej przez Wnioskodawcą ujmowane były jako koszty uzyskania przychodu, natomiast w części sfinansowanej ze środków z dotacji jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodu - stosowanie do art. 16 ust. 1 pkt 48 Ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży przez Wnioskodawcę środków trwałych, których zakup został częściowo sfinansowany z dotacji, powinna być wartość, która odpowiada poniesionym wydatkom na ich nabycie (niezależnie od źródła ich finansowania), tj. wartość początkowa wynikająca z ewidencji środków trwałych, pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych (bez względu na to, czy odpisy te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów)?

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży środków trwałych sfinansowanych częściowo z dotacji powinna być wartość, która odpowiada poniesionym wydatkom na ich nabycie (niezależnie od źródła ich finansowania), tj. wartość początkowa wynikająca z ewidencji środków trwałych, pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych (bez względu na to, czy odpisy te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz.1888 z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma zabezpieczenia źródła przychodów).

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 Ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z powołanych powyżej przepisów wynika zatem, że otrzymana dotacja nie wpływa na wartość początkową środka trwałego, którego zakup został pokryty częściowo ze środków własnych podatnika oraz częściowo z dotacji.

W przypadku środka trwałego, którego zakup został pokryty częściowo ze środków własnych podatnika oraz częściowo z dotacji, na sumę odpisów amortyzacyjnych składa się zarówno kwota odpisów amortyzacyjnych, które były zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (tj. w części, w jakiej środki trwałe zostały sfinansowane ze środków własnych podatnika) oraz kwota odpisów amortyzacyjnych wyłączona z kosztów uzyskania przychodów (tj. w części w jakiej środki trwałe zostały sfinansowane w ramach dotacji). Natomiast kosztem uzyskania przychodu nie są odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej środka trwałego w części, która została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie, tj. w części zwróconej podatnikowi w postaci dofinansowania.

Uwzględniając powyższe wskazać należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
   
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
   
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych,

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży przez Wnioskodawcę (w ramach sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa) środków trwałych, których zakup został sfinansowany częściowo z dotacji, powinna być wartość, która odpowiada poniesionym wydatkom na ich nabycie (niezależnie od źródła ich finansowania), tj. wartość początkowa wynikająca z ewidencji środków trwałych, pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych bez względu na to, czy odpisy te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Bez znaczenia w tym momencie jest sposób sfinansowania przez Wnioskodawcę zakupu tych środków trwałych.

Przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach podatkowych dotyczących tego zagadnienia, np.: interpretacja indywidualna z dnia 16 lipca 2015 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (IPTPB3/4510-150/15-4/PM); interpretacja indywidualna z dnia 7 czerwca 2016 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (IBPB-1-1/4511-115/16/ESZ); interpretacja indywidualna z dnia 27 lutego 2014 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (IPPB5/423-1061/13-2/MW).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się zaś do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, organ zauważa, że rozstrzygnięcie w nich zawarte nie stanowią powszechnej wykładni przepisów prawa podatkowego, ponieważ wydawane zostały w indywidualnych sprawach, w konkretnym indywidualnie określonym stanie faktycznym i wiąże tylko strony postępowania.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1368, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.