Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.254.2017.2.MH
z 30 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 8 września 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na kurs licencji pilota – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wnioskodawca uzyskał status Akredytowanego Laboratorium Wzorcującego (według normy PN-EN ISO/IEC 17025) i zgodnie z międzynarodowymi porozumieniami, świadectwa wzorcowania wydawane przez laboratorium Wnioskodawcy są uznawane na całym świecie. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadczy usługi wzorcowania (atestacji) przyrządów kontrolno-pomiarowych. Wzorcowania te są niejednokrotnie niezbędne dla uruchomienia produkcji, uzyskania odbioru, uzyskania bądź odrzucenia reklamacji i zdarza się, że nieuzyskanie przez klientów aktualnych świadectw wzorcowania skutkuje znacznymi obciążeniami finansowymi. Czynności te wykonywane są w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy, tj. w …, jak również w miejscach wskazanych przez klientów lub w siedzibach klientów, w tym na liniach przemysłowych, ciągach technologicznych lub w miejscu położenia maszyn czy urządzeń, głównie w przemyśle motoryzacyjnym, lotniczym, energetycznym i elektromaszynowym (m.in. …). Zdarzają się również przypadki, w których Wnioskodawca musi dojechać do klientów w celu dokonania oględzin urządzeń (maszyn), bądź też w celu wyceny usługi. Wnioskodawca posiada klientów z terenu całej Polski, w tym w …. W wielu przypadkach czas dojazdu do klienta i z powrotem znacznie przewyższa czas wykonywania zleconych czynności i wydłuża podróż służbową do co najmniej dwóch dni. W celu skrócenia do minimum czasu na pokonanie drogi z siedziby Wnioskodawcy do siedziby klienta lub miejsca położenia maszyn czy urządzeń, czy też szybkiej reakcji na naglące potrzeby klientów, Wnioskodawca zamierza uzyskać licencję pilota PPL(A), a następnie po wynajęciu, leasingu lub nabyciu samolotu zamierza docierać w ten sposób do klientów w celu wykonania usług wzorcowania, czy też w celu wykonania innych czynności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Licencja pilota PPL(A) uprawnia jej posiadacza do wykonywania lotów na samolotach jednosilnikowych tłokowych o maksymalnej masie startowej nieprzekraczającej 5 700 kg i umożliwia przewożenie osób i sprzętu. Uzyskanie licencji pilota umożliwi Wnioskodawcy wykorzystanie samolotu, jako środka transportu w prowadzonej działalności gospodarczej i pozwoli Wnioskodawcy szybko przystąpić do wykonania przyjętych do realizacji zamówień, jednocześnie oszczędzając czas, który będzie mógł on wykorzystać na bieżące zarządzanie firmą, czy też świadczenie usług na rzecz pozostałych klientów, co będzie miało bezpośredni wpływ na zwiększenie przychodów. Zapewnienie najszybszego środka lokomocji zapewni skuteczność dotarcia w wyznaczone miejsce, w wyznaczonym czasie, przy skróceniu do minimum czasu przeznaczonego na pokonywanie tras.

Wnioskodawcy rozpoczął już kurs pilotażu PPL(A), którego ukończenie umożliwi mu sprawne przemieszczanie się w związku z prowadzoną działalnością usługową w czasie i przestrzeni oraz będzie miało bezpośredni wpływ na szybkość, ilość i jakość świadczonych usług, a tym samym na generowanie w przyszłości większych przychodów, jak również na rozwój firmy.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonywane są wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Wysokość kosztów szkolenia potwierdzają lub będą potwierdzać faktury VAT. Dochody uzyskiwane z działalności gospodarczej opodatkowane są podatkiem liniowym 19%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na kurs licencji pilota PPL(A) stanowią koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do pomniejszenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony zawarty w fakturach VAT dokumentujących koszty kursu pilotażu PPL(A)?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w odniesieniu do pytania nr 2 w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), zwanej dalej: „ustawą PIT”, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu”, zawarte w powyższym przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej Wnioskodawcy podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Przez pojęcie „zachować”, należy rozumieć „dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać.” Natomiast „zabezpieczyć”, oznacza „uczynić bezpiecznym, niezagrożonym, dać ochronę”. Można więc przyjąć, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast, jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwią dalsze funkcjonowanie źródła.

Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione. Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

W świetle powyższego uregulowania, zdaniem Wnioskodawcy, można stwierdzić, ze wydatki poniesione na kurs pilotażu PPL(A) można uznać za koszt uzyskania przychodu, gdy zaistnieją łącznie trzy warunki a mianowicie:

1. celem poniesienia wydatku jest osiągnięcie przychodu i zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
2. wydatki nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ustawy PIT,
3. wydatki zostaną prawidłowo udokumentowane poprzez faktury VAT.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym wszystkie trzy przesłanki zostały spełnione. Wydatki związane z kursem pilotażu PPL(A) są i będą ponoszone przez Wnioskodawcę w celu osiągnięcia w przyszłości przychodów i zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Uzyskanie licencji pilota umożliwi Wnioskodawcy wykorzystanie samolotu jako środka transportu w prowadzonej działalności gospodarczej i pozwoli mu szybko przystąpić do wykonania przyjętych do realizacji zamówień w zakresie wzorcowania (atestacji) przyrządów kontrolno-pomiarowych jednocześnie oszczędzając czas, który będzie mógł on wykorzystać na bieżące zarządzanie firmą, czy też świadczenie usług wzorcowania na rzecz pozostałych klientów, co też będzie miało bezpośredni wpływ na zwiększenie przychodów w firmie. Zapewnienie najszybszego środka lokomocji zapewni skuteczność dotarcia w wyznaczone miejsce, w wyznaczonym czasie, przy skróceniu do minimum czasu przeznaczonego na pokonywanie trasy. Zatem, ukończenie kursu pilota PPL(A) umożliwi Wnioskodawcy sprawne przemieszczenie się w związku z prowadzoną działalnością usługową w czasie i przestrzeni oraz będzie miało bezpośredni wpływ na szybkość, ilość i jakość świadczonych usług, a tym samym na generowanie w przyszłości większych przychodów jak również na rozwój firmy. Wydatki związane ze sfinansowaniem kursu licencji pilota PPL(A) mają bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy i są wydatkami ponoszonymi w celu powstania lub zwiększenia przychodu, czy też zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu, jakim jest ta działalność gospodarcza. Co więcej, wydatki przeznaczone na opłacanie kursów specjalistycznych, w tym nabycie licencji pilota PPL (A) nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ustawy PIT, a wysokość i fakt poniesienia tych wydatków potwierdzają lub potwierdzą stosowne faktury VAT. Powyższe oznacza, że zostały spełnione, w stosunku do przedmiotowych wydatków, podstawowe przesłanki zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodu, określone w art. 22 ust. 1 ustawy PIT.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie, wydatki poniesione przez Niego w celu uzyskania licencji pilota PPL(A) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, jednakże pod warunkiem ich prawidłowego udokumentowania stosownymi fakturami VAT.

Wnioskodawca wskazał, że Jego stanowisko zostało potwierdzone w treści interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 listopada 2010 r., nr IPPB1/415-757/10-4/RS oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 października 2014 r., nr IBPBI/2/423-795/14/KP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo -skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Do stwierdzenia, czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na opłacenie kursu licencji pilota może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

• czy taki wydatek związany jest z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i które mają z nią związek,
  

• czy taki wydatek służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy, umiejętności i wykształcenia niezwiązanego z działalnością, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.
  
  

Tym samym w przedmiotowej sprawie istotna jest analiza poniesionego wydatku i jego wpływu na powstanie przychodu, względnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadczy usługi wzorcowania (atestacji) przyrządów kontrolno-pomiarowych. Usługi te wykonywane są w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jak również w miejscach wskazanych przez klientów lub w siedzibach klientów, w tym na liniach przemysłowych, ciągach technologicznych lub w miejscu położenia maszyn czy urządzeń, głównie w przemyśle motoryzacyjnym, lotniczym, energetycznym i elektromaszynowym. Zdarzają się również przypadki, w których Wnioskodawca musi dojechać do klientów w celu dokonania oględzin urządzeń (maszyn), bądź też w celu wyceny usługi. Wnioskodawca posiada klientów z terenu całej Polski. W wielu przypadkach czas dojazdu do klienta i z powrotem znacznie przewyższa czas wykonywania zleconych czynności i wydłuża podróż służbową do co najmniej dwóch dni. W celu skrócenia do minimum czasu na pokonanie drogi z siedziby Wnioskodawcy do siedziby klienta lub miejsca położenia maszyn czy urządzeń, czy też szybkiej reakcji na naglące potrzeby klientów, Wnioskodawca zamierza uzyskać licencję pilota PPL(A), a następnie po wynajęciu, leasingu lub nabyciu samolotu zamierza docierać w ten sposób do klientów w celu wykonania usług wzorcowania, czy też w celu wykonania innych czynności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Licencja pilota PPL(A) uprawnia jej posiadacza do wykonywania lotów na samolotach jednosilnikowych tłokowych o maksymalnej masie startowej nie przekraczającej 5 700 kg i umożliwia przewożenie osób i sprzętu. Uzyskanie licencji pilota umożliwi Wnioskodawcy wykorzystanie samolotu, jako środka transportu w prowadzonej działalności gospodarczej i pozwoli Wnioskodawcy szybko przystąpić do wykonania przyjętych do realizacji zamówień, jednocześnie oszczędzając czas, który będzie mógł on wykorzystać na bieżące zarządzanie firmą, czy też świadczenie usług na rzecz pozostałych klientów, co będzie miało bezpośredni wpływ na zwiększenie przychodów. Zapewnienie najszybszego środka lokomocji zapewni skuteczność dotarcia w wyznaczone miejsce, w wyznaczonym czasie, przy skróceniu do minimum czasu przeznaczonego na pokonywanie tras.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że wydatek poniesiony na kurs licencji pilota, chociaż związany z prowadzoną działalnością gospodarczą – nie ma na celu osiągania przychodów, a jego poniesienie nie przynosi żadnego przychodu. Nie sposób również stwierdzić, że przedmiotowy wydatek w jakikolwiek sposób warunkuje zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

W złożonym wniosku Wnioskodawca nie wykazał bowiem, że brak licencji pilota spowoduje utratę źródła przychodów (np. zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej), a zatem, że jej działania pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z zachowaniem lub zabezpieczeniem tego źródła przychodów. Możliwość przyczynienia się nabycia licencji pilota do powstania przychodu jest wyłącznie teoretyczna, a samo nabycie licencji służy prywatnemu rozwojowi Wnioskodawcy, czyli celom osobistym. Opis zakresu usług świadczonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności nie pozwala w tym przypadku na wykazanie, że wydatki na nabycie licencji pilota obiektywnie przyczyniłyby się do osiągnięcia przychodu czy zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Powyższe potwierdza Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyrokach z dnia 4 września 2012 r., sygn. akt I SA/G1 200/12 oraz sygn. akt I SA/G1 199/12 stwierdzając, że „dany wydatek musi być związany z działalnością, zakresem powinności, zadań czy też obowiązków osób wykonujących daną działalność. W przedmiotowej sprawie owe granice wyznacza zakres przedmiotowy prowadzonej działalności, która jest niewątpliwie związana z usługowym prowadzeniem ksiąg rachunkowych, podatkowych, czynnościami biegłego rewidenta oraz rewizji finansowej. Mając powyższe na względzie - zdaniem Sądu - organ interpretacyjny zasadnie ocenił, iż przedmiotowy kurs nie jest związany z prowadzoną działalnością. (...) aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, tj. aby spełniony został warunek związku przyczynowo - skutkowego z przychodem, musi być bezwzględnie związany z nabywaniem umiejętności i wiedzy potrzebnej do prowadzenia określonej działalności gospodarczej. Przy określaniu definicji kosztów uzyskania przychodów nacisk położony jest w głównej mierze na istnienie adekwatnego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem, innymi słowy na celowość poniesienia wydatku. (...)Tym samym należy podzielić stanowisko organu interpretacyjnego, iż wydatek wnioskodawczyni na kurs pilotażu w żadnym wypadku nie ma nawet potencjalnego wpływu na to, jakie przychody uzyskuje ona z prowadzonej działalności.”

Reasumując, wydatek związany ze sfinansowaniem kursu licencji pilota nie może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż nie ma bezpośredniego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie jest wydatkiem ponoszonym w celu powstania lub zwiększenia przychodu, czy też zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu, jakim jest ta działalność gospodarcza. Nie została bowiem spełniona, w stosunku do przedmiotowego wydatku, podstawowa przesłanka zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodu, zawarta w treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach, na tle innego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Dodać również należy, że na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, późn. zm.), interpretacje co do zasady wiążą w sprawach, w których zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Zatem odmienne rozstrzygnięcie organu podatkowego nawet w analogicznym zagadnieniu nie może stanowić podstawy żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy Wnioskodawcy, jeśli stoi to w sprzeczności z treścią przepisów prawa. W przypadku takiej rozbieżności, na organie podatkowym ciąży obowiązek podjęcia z urzędu prawem przewidzianych środków do skorygowania wadliwych rozstrzygnięć, adresowanych do innych podatników. Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.