Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.216.2017.3.MST
z 4 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2017 r. (data wpływu 1 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 26 września 2017 r. oraz w dniu 24 października 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

1. w części dotyczącej niepowstania po stronie Zarządzającego przychodu z tytułu nieodpłatnego udostępnienia mienia Spółki w postaci samochodu służbowego, komputera (laptopa), telefonu komórkowego, powierzchni biurowej w siedzibie Spółki w celu wykonywania kontraktu o zarządzanie oraz zwrócenia przez Spółkę wydatków poniesionych przez Zarządzającego w związku z wykonywaniem powierzonych Mu zadań na eksploatację sprzętu (w tym paliwo, rozmowy telefoniczne) oraz z tytułu zwrotu kosztów uczestnictwa w konferencjach, seminariach i innych wydarzeniach – jest prawidłowe,
2. w części dotyczącej niepowstania po stronie Zarządzającego przychodu z tytułu zwrotu kosztów delegacji służbowych, zwrotu kosztów uczestnictwa w szkoleniach oraz zwrotu kosztów korzystania przez Zarządzającego z samochodu prywatnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika, który został uzupełniony w dniu 26 września 2017 r. oraz w dniu 24 października 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca powołał do składu zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością członka zarządu, którym jest osoba fizyczna niewykonująca działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1829 z późn. zm.) i nieposiadająca wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Na podstawie przepisów ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U z 2016 r., poz. 1202), została zawarta umowa o świadczenie usług zarządzania między Wnioskodawcą (zwanym dalej Spółką) a ww. osobą fizyczną (zwaną dalej Zarządzającym). Przedmiotem umowy jest świadczenie usług zarządzania Spółką w związku ze sprawowaniem funkcji w zarządzie Spółki.

Realizacja przez Zarządzającego powierzonych mu zadań występuje przy wykorzystaniu zasobów rzeczowych, finansowych i organizacyjnych Spółki, w tym zasobu pracowników oraz osób współpracujących ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych. Umowa zawiera zobowiązania Spółki do zapewnienia tych zasobów Zarządzającemu.

Świadczenie usług przez Zarządzającego polega na działaniu w imieniu i na rzecz Spółki, prowadzeniu spraw Spółki we wszystkich aspektach tej działalności, reprezentowaniu Spółki wobec podmiotów trzecich i wobec pracowników Spółki zgodnie ze sposobem reprezentacji przyjętym w Spółce, realizacji celów zarządczych i innych stawianych przed Spółką oraz do realizacji zadań o charakterze użyteczności publicznej.

Zarządzający świadczy usługi wyłącznie osobiście oraz w sposób ciągły, w warunkach pełnej dyspozycyjności. Działa on pod nadzorem Zgromadzenia Wspólników oraz Rady Nadzorczej Spółki. W okresie pełnienia funkcji członka zarządu nałożono na niego obowiązek przestrzegania zakazu konkurencji, tajemnicy przedsiębiorstwa Spółki oraz nieujawniania informacji poufnych. Miejscem wykonywania umowy przez Zarządzającego jest siedziba Spółki oraz każde inne miejsce na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz poza jej granicami, w którym zaistnieje konieczność wykonywania zadań związanych z działalnością Spółki. Zarządzający jest zobowiązany do dokumentowania swojej obecności w siedzibie Spółki, w innych miejscach świadczenia usług poprzez podpisywanie stosownej ewidencji prowadzonej przez Spółkę.

W ramach umowy Spółka zobowiązała się wobec Zarządzającego do przekazania urządzeń technicznych, wyposażenia oraz innego mienia Spółki niezbędnego do realizacji usług zarządzania, w tym środków łączności telefonicznych i elektronicznych, zapewnienia samodzielnego pomieszczenia biurowego o standardzie stosownym do wykonywanej funkcji członka zarządu wraz z możliwością korzystania z części wspólnych budynku, w którym znajduje się siedziba Spółki, zapewnienia materiałów biurowych, możliwości korzystania z ogólnodostępnych urządzeń technicznych w Spółce. Spółka zobowiązała się ponosić koszty utrzymania, obsługi, napraw urządzeń przekazanych do korzystania Zarządzającemu. Ustalono, że do celów związanych z wykonywaniem usług zarządzania poza siedzibą Spółki, Zarządzający jest uprawniony do wykorzystywania samochodów stanowiących mienie Spółki, a także samochodu prywatnego. Spółka zobowiązała się pokrywać koszty podróży służbowych dotyczących wykonywania usługi zarządzania oraz zwrotu udokumentowanych i uzasadnionych wydatków poniesionych przez Zarządzającego, niezbędnych do prawidłowego wykonywania umowy.

Spółka umową zapewniła Zarządzającemu, jego współmałżonkowi, dzieciom prowadzącym wspólne gospodarstwo domowe korzystanie z pakietów medycznych oraz innych pakietów usług, które udostępnia również pracownikom. Na dzień dzisiejszy w Spółce z takich pakietów korzystają wyłącznie pracownicy. Spółka zgłosiła Zarządzającego do ubezpieczeń społecznych, ubezpieczenia zdrowotnego oraz opłacania składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, NFZ, FP, FGŚP zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Wynagrodzenie należne Zarządzającemu składa się z części stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe (część stała) oraz części zmiennej, stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy Spółki. Wynagrodzenie miesięczne zostało określone kwotowo – płatne z dołu, stałą kwotą należną za każdy miesiąc przez cały okres obowiązywania umowy. Wynagrodzenie jest płacone po zakończeniu miesiąca kalendarzowego na podstawie wystawionych rachunków lub faktur. Obniżenie tej kwoty jest możliwe tylko w formie proporcjonalnych potrąceń, na skutek rozliczenia przerw w świadczeniu usług przez Zarządzającego. Wynagrodzenie to, zgodnie z zapisami umowy obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie lub udzielenie praw autorskich, zależnych i wynalazczych, jeżeli utwory, wynalazki itp. powstały w wykonaniu lub w związku z wykonaniem umowy. Część zmienna wynagrodzenia Zarządzającego jest uzależniona od realizacji celów zarządczych w roku obrotowym. Jest ona ustalana przez Radę Nadzorczą w ściśle określonych ramach kwotowych, zależnych od kwoty wynagrodzenia podstawowego.

W umowie zapisano, że każda ze Stron ponosi odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązań z tej umowy. Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez Zarządzającego umowy lub wykonywania funkcji członka zarządu Spółki będącej następstwem niewykonywania lub nienależytego wykonywania umowy lub naruszenia przepisów prawa, jeżeli nastąpiło z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa. Zarządzający nie ponosi odpowiedzialności związanej z ryzykiem w zarządzaniu i ryzykiem prowadzenia działalności gospodarczej Spółki, o ile nastąpiło to w ramach dozwolonego i uzasadnionego ryzyka, jeżeli Zarządzający je podejmował zgodnie z przepisami prawa i nie można mu przypisać winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa.

Zgodnie z umową o świadczenie usług zarządzania, Spółka zawarła na swój koszt umowę odpowiedzialności cywilnej organów Spółki za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem funkcji w organach Spółki i pokryła koszty składek z tego tytułu. Umowa określa osoby ubezpieczone jako: byli, obecni oraz przyszli członkowie zarządu, rady nadzorczej, dyrektorzy zarządzający, członkowie organów kontrolnych i wszyscy członkowie organów wykonawczych, doradczych i nadzorczych określonych w umowie spółki, członkowie zarządu oddelegowani do spółki zewnętrznej, pracownicy, jeśli roszczenie dotyczy sprawowanej przez nich funkcji kierowniczej, zarządczej lub nadzorczej, współmałżonkowie, konkubenci, partnerzy życiowi, spadkobiercy, cesjonariusze i członkowie organów każdej spółki zależnej.

Pod pojęciem innych udokumentowanych i poniesionych przez Zarządzającego wydatków w celu prawidłowego wykonywania umowy rozumie się m.in.:

• koszty delegacji służbowych na zasadach obowiązujących pracowników (koszty wyżywienia i zakwaterowania),
• koszty uczestnictwa w szkoleniach związanych z zakresem wykonywanych na rzecz Spółki usług zarządzania,
• koszty uczestnictwa w konferencjach, seminariach i innych wydarzeniach, o ile ich zakres i tematyka związana jest z działalnością Spółki,
• koszty eksploatacji samochodu służbowego lub wypłacanie należności z tytułu korzystania przez Zarządzającego z samochodu prywatnego do celów związanych z podróżą Zarządzającego niezbędną do należytego wykonywania umowy poza siedzibą Spółki.

Wydatki te nie zostały przez Zarządzającego zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki takie, zwrócone Zarządzającemu na podstawie przedłożonych przez niego dokumentów wystawionych na Wnioskodawcę, zostały przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Ww. wydatki służą osiągnięciu przychodów, zachowaniu przychodów albo zabezpieczeniu źródeł przychodów Spółki.

Przez wydatki poniesione przez osobę zarządzającą na paliwo należy rozumieć wydatki związane z udostępnieniem samochodu służbowego do celów służących wypełnianiu zobowiązań wynikających z umowy o zarządzanie. Wydatki ponoszone są w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy.

Zasoby rzeczowe, finansowe i organizacyjne Spółki będą przez Zarządzającego wykorzystywane wyłącznie w celach służbowych.

Pod pojęciem podróży Zarządzającego niezbędnej do należytego wykonywania umowy poza siedzibą Spółki należy rozumieć podróż do każdego innego miejsca poza siedzibą Wnioskodawcy, znajdującego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz poza jej granicami, w którym istnieje konieczność wykonywania zadań związanych z działalnością Spółki. Podróże te mają charakter incydentalny, tymczasowy i krótkotrwały w stosunku do pracy odbywanej w siedzibie Wnioskodawcy. W pojęciu ww. podróży mieści się podróż odbywana w celu wykonywania przez Zarządzającego zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania do miejsc znajdujących się poza miejscowością, w której Wnioskodawca ma siedzibę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych:

Czy nieodpłatne udostępnienie osobie fizycznej mienia Spółki w postaci samochodu służbowego, komputera (laptopa), telefonu komórkowego, powierzchni biurowej w siedzibie Spółki w celu wykonywania kontraktu o zarządzanie, a także wydatki poniesione przez Zarządzającego i zwrócone mu przez Spółkę w związku z wykonywaniem powierzonych mu obowiązków na eksploatację sprzętu (w tym paliwo, rozmowy telefoniczne), a także inne zwrócone mu udokumentowane i uzasadnione wydatki, poniesione w celu wykonania umowy, stanowią dodatkowy przychód osoby świadczącej usługi zarządzania i należy je doliczyć do przychodu podatnika, od którego Wnioskodawca jest zobowiązany pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnienie przez Spółkę do używania osobie fizycznej zarządzającej Spółką służbowego samochodu, komputera (laptop), telefonu komórkowego, powierzchni biurowej w siedzibie lub oddziale Spółki w celu wykonywania umowy o zarządzanie, a także zwracane przez Spółkę wydatki na eksploatację służbowego samochodu i sprzętu (w tym koszty paliwa i rozmów telefonicznych) i inne wydatki ponoszone w związku z realizacją umowy o świadczenie usług zarządzania Spółką przez osobę fizyczną, nie stanowią przychodu osoby fizycznej zarządzającej Spółką na podstawie art. 13 pkt 9 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm., dalej: updof). Jednocześnie Spółka nie jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu.

Spółka wyjaśnia, że umowa o świadczenie usług zarządzania jest typem umowy nienazwanej, opartej zgodnie z art. 750 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 ze zm.) na umowie zlecenie i umowie o świadczenie usług. Przez zawarcie kontraktu o świadczenie usług zarządzania, członek zarządu przyjmujący zlecenie zobowiązuje się za wynagrodzeniem do stałego wykonywania czynności zarządzania Spółką w jego imieniu i na jego rzecz. Ponoszenie przez Spółkę wydatków na rzecz Spółki będzie wynikało z umowy zawartej przez strony. Zwrot kosztów przez Spółkę, poniesionych przez Zarządzającego będzie następował na podstawie stosownych dokumentów uwzględniających rodzaj i zakres poniesionych wydatków. Zgodnie z zawartą umową, członek zarządu w związku z udokumentowanymi wydatkami mającymi związek z wykonywaniem powierzonych mu obowiązków, otrzyma ich zwrot, a Spółka w celu wykonywania usług zarządzania udostępni m.in. służbowy samochód, laptop, telefon komórkowy, powierzchnię biurową w siedzibie Spółki. Spółka wyjaśnia, że w ramach świadczenia usług do obowiązków Zarządzającego należy m.in. odbywanie podróży w związku z wykonywaniem powierzonych mu obowiązków, a także przemieszczanie się samochodem po terenie Spółki. Umowa będzie wykonywana również za pośrednictwem sieci internetowej przy użyciu komputera, część czynności może być wykonywanych przy pomocy telefonu komórkowego.

W ocenie Spółki, udostępnione osobie fizycznej – członkowi zarządu Spółki mienie w postaci powierzchni biurowej, samochodu służbowego, laptopa, telefonu komórkowego stanowi podstawowe narzędzia pracy (środki techniczne) niezbędne do wykonywania usług zleconych osobie fizycznej i nie stanowi przysporzenia (przychodu) dla tej osoby.

Zdaniem Wnioskodawcy, majątek Spółki używany przez osobę zarządzającą tylko do celów służbowych nie może być uznany za nieodpłatne świadczenie, od którego Spółka powinna pobrać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Udostępnienie osobie zarządzającej sprzętu firmowego ma tylko zabezpieczyć realizację umowy i służy jego prawidłowej realizacji. Udostępnione środki techniczne niezbędne są do świadczenia usług, ponieważ odpowiadają pracy menedżera wykonywanej na podstawie zawartej umowy o świadczenie usług zarządzania. Spółka wyjaśnia, że powszechne w działalności gospodarczej przedsiębiorców jest udostępnianie pracownikom, osobom zatrudnionym w oparciu o umowy cywilnoprawne narzędzi umożliwiających wykonywanie powierzonych usług. Tymi narzędziami są przede wszystkim: biuro (gabinet), samochód służbowy, komputer i telefon komórkowy, które w świetle doświadczenia życiowego nie służą wzbogaceniu osoby zarządzającej, lecz jedynie umożliwiają prawidłowe wykonanie kontraktu i realizację powierzonych obowiązków.

Również przyznane członkowi zarządu w związku z wykonywaniem umowy o zarządzanie świadczenia z tytułu zwrotu innych kosztów nie stanowią przychodów członka zarządu z tytułu działalności wykonywanej osobiście podlegających opodatkowaniu. Wnioskodawca nie jest w związku z tym zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy. Zwracane przez Spółkę ww. koszty nie służą i w żaden sposób nie stanowią przysporzenia majątkowego po stronie osoby zarządzającej, lecz stanowią – uzasadnione specyfiką umowy – podstawowe narzędzia i koszty służące realizacji umowy i pozostające w związku przyczynowym z realizowanymi przez osobę zarządzającą obowiązkami i przychodami Spółki.

Ponoszone przez Spółkę wydatki na rzecz osoby fizycznej na podstawie zawartej z nią umowy o świadczenie usług zarządu, związane z udostępnieniem i eksploatacją biura, samochodu służbowego, telefonu komórkowego, komputera, a także zwrot kosztów przejazdów, przelotów i noclegów nie stanowią elementu jego dodatkowego wynagrodzenia i nie są przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 9 updof. Spółka nie jest również zobowiązana, zgodnie z art. 41 ust. 1 i art. 42 ust. 1 updof, do obliczania, pobierania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy z ww. tytułu. Zdaniem Spółki, jedynie miesięczne wynagrodzenie stałe oraz wynagrodzenie zmienne, które zostaną wypłacone osobie fizycznej z tytułu realizacji umowy o świadczenie usług zarządzania będą przychodami z działalności wykonywanej osobiście, wymienionej w art. 10 ust. 1 pkt 2 updof.

W myśl przepisu art. 13 pkt 9 updof, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7. Jedynie od wypłacanego miesięcznego wynagrodzenia stałego i wynagrodzenia zmiennego wypłaconego osobie zarządzającej, Spółka będzie zobowiązana w oparciu o art. 27 ust. 1, 41 ust. 1, art. 42 ust. 1 updof z uwzględnieniem art. 22 ust. 9 pkt 5 updof, do obliczenia, poboru i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Takiego przychodu w ocenie Spółki nie stanowią natomiast udostępnione osobie zarządzającej świadczenia z tytułu udostępnienia sprzętu, biura oraz pokrywania kosztów przejazdów, przelotów, noclegów. Zdaniem Spółki, istotą umowy o świadczenie usług zarządzania jest odpłatne i stałe zarządzanie przedsiębiorstwem. Wynika stąd wniosek, że majątek Spółki używany przez osobę zarządzającą tylko do celów służbowych nie może być uznany za nieodpłatne świadczenie, od którego Spółka powinna pobrać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Udostępnienie osobie zarządzającej sprzętu firmowego ma tylko zabezpieczyć realizację umowy. Przychód z nieodpłatnych świadczeń mógłby powstać jedynie wówczas, gdy osoba zarządzająca wykorzysta ten sprzęt i poniesie koszty w celach osobistych.

W opinii Spółki, przyjęcie innego od prezentowanego stanowiska prowadziłoby do nielogicznych i nieuzasadnionych wniosków, na podstawie których Spółka powinna doliczać do przychodu każdego pracownika np. handlowca wartość udostępnionego biura, samochodu, komputera, telefonu, wypłaconej diety, kosztów przejazdów, biletów, noclegów ponoszonych w celu realizowania obowiązków pracowniczych.

Zdaniem Spółki, również po stronie osoby zarządzającej zatrudnionej w oparciu o umowę cywilnoprawną nie powstaje dodatkowy przychód, jeżeli udostępniony sprzęt i ponoszone koszty i wydatki związane są z realizowaną dla Spółki umową o świadczenie usługi zarządzania. Podkreślić również należy, że koszty podatkowe z tytułu umowy o świadczenie usług zarządzania ustalane są w tej samej wysokości co koszty pracownika na etacie, gdyż charakter czynności świadczonych przez osobę zarządzającą na podstawie kontraktu jest zbliżony do czynności wykonywanych w ramach umowy o pracę. Osoba zarządzająca nie ma możliwości wykazania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu z tytułu realizacji umowy o zarządzanie.

Zdaniem Spółki, dopiero w sytuacji, w której sprzęt należący do Spółki, a także inne wydatki byłyby wykorzystywane (ponoszone) w celach osobistych, można mówić o nieodpłatnym świadczeniu na rzecz osoby zarządzającej i powstaniu przysporzenia w jej majątku, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu Wnioskodawca podaje, że jego sposób rozumowania w zakresie związanym z zakwalifikowaniem wydatków do kosztów uzyskania przychodów Spółki oraz przychodów członka zarządu potwierdzają interpretacje podatkowe wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/415-353/13-2/MG, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB3/423-767/10- 2/GC, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nr ITB2/415-337/10/RS, ILPB3/423-454/09-2/MM, ILPB3/423-454/09-3/MM, ILPB3/423-580/09-3/MM oraz wyrok NSA z 6 grudnia 2012 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 709/11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w części dotyczącej niepowstania po stronie Zarządzającego przychodu z tytułu nieodpłatnego udostępnienia mienia Spółki w postaci samochodu służbowego, komputera (laptopa), telefonu komórkowego, powierzchni biurowej w siedzibie Spółki w celu wykonywania kontraktu o zarządzanie oraz zwrócenia przez Spółkę wydatków poniesionych przez Zarządzającego w związku z wykonywaniem powierzonych Mu zadań na eksploatację sprzętu (w tym paliwo, rozmowy telefoniczne) oraz z tytułu zwrotu kosztów uczestnictwa w konferencjach, seminariach i innych wydarzeniach oraz nieprawidłowe w części dotyczącej niepowstania po stronie Zarządzającego przychodu z tytułu zwrotu kosztów delegacji służbowych, zwrotu kosztów uczestnictwa w szkoleniach oraz zwrotu kosztów korzystania przez Zarządzającego z samochodu prywatnego.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Przychodem Zarządzającego z tytułu umowy o świadczenie usług zarządzania Spółką jest zatem nie tylko ewentualne wynagrodzenie z tego tytułu, ale także nieodpłatne świadczenia otrzymywane w związku ze sprawowaniem funkcji w zarządzie Spółki.

Przenosząc się na grunt rozpatrywanej sprawy należy zauważyć, że z opisu stanu faktycznego wynika, że zasoby rzeczowe, finansowe i organizacyjne Spółki wskazane we wniosku, będą przez Zarządzającego wykorzystywane wyłącznie w celach służbowych. Wobec tego, korzystanie przez Zarządzającego z udostępnionych przez Spółkę: samochodu służbowego, komputera (laptopa), telefonu komórkowego oraz powierzchni biurowej w siedzibie Spółki w celu wykonywania kontraktu o zarządzanie, a także zwrot przez Spółkę wydatków poniesionych przez Zarządzającego w związku z wykonywaniem powierzonych Mu zadań na eksploatację sprzętu (w tym paliwo, rozmowy telefoniczne) służy wyłącznie celom Wnioskodawcy i jako takie nie może zostać uznane za nieodpłatne świadczenie. W przedmiotowej sytuacji w ww. zakresie Zarządzający nie otrzymuje żadnej korzyści majątkowej kosztem Wnioskodawcy. Nie generuje to zatem po stronie Zarządzającego dodatkowego przychodu z działalności wykonywanej osobiście w postaci nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, na Wnioskodawcy w tym zakresie nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

W odniesieniu do kwestii dokonywania przez Spółkę zwrotu kosztów uczestnictwa Zarządzającego w konferencjach, seminariach i innych wydarzeniach należy przyjąć, że koszty te są wydatkami na reprezentację Spółki na zewnątrz, a w konsekwencji nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy bowiem zauważyć, że reprezentowanie Spółki na zewnątrz jako członek organu zarządzającego jest co do zasady jednym z obowiązków Zarządzającego określonych w zawartej ze Spółką umowie. Nie sposób mówić zatem o powstaniu przychodu po stronie podatnika w sytuacji, gdy uczestnictwo w konferencji i reprezentowanie Spółki wobec osób trzecich jest jednym z warunków wykonywania umowy, a odmowa wykonania tego obowiązku mogłaby skutkować np. rozwiązaniem umowy. Tak więc, skoro Zarządzający nie otrzymuje od Spółki jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego (brak przychodu), to na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika z tytułu dokonywanego zwrotu kosztów uczestnictwa w ww. wydarzeniach.

Odnosząc się natomiast do dokonywanego przez Spółkę na rzecz Zarządzającego zwrotu kosztów uczestnictwa w szkoleniach stwierdzić należy, że co do zasady tego typu świadczenie powinno być zakwalifikowane jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W sytuacji, gdy udział Zarządzającego w szkoleniu nastawiony jest na poszerzenie jego indywidualnej wiedzy i umiejętności, Zarządzający otrzymuje w ten sposób konkretne przysporzenie majątkowe, bowiem gdyby nie pokrycie wydatku na szkolenie przez Spółkę Zarządzający musiałby ponieść taki koszt z własnych środków. Wyjątkiem od powyższej zasady jest jedynie przypadek, gdy Zarządzający został zobowiązany (np. w ramach zawartej umowy) do obowiązkowego uczestnictwa w konkretnych szkoleniach. Z opisu stanu faktycznego nie wynika, aby uczestnictwo w szkoleniach stanowiło obowiązek osoby świadczącej usługę zarządzania, tak więc należy przyjąć, że wskazany wyjątek nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania.

W konsekwencji stwierdzić należy, że dokonywany przez Spółkę na rzecz Zarządzającego zwrot kosztów uczestnictwa w szkoleniach stanowi – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – przychód, który należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, z tego tytułu na Wnioskodawcy ciąży obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Przychodem dla Zarządzającego jest ponadto dokonywany przez Spółkę na rzecz Zarządzającego zwrot kosztów delegacji służbowych oraz pokrycia należności z tytułu korzystania przez Zarządzającego z samochodu prywatnego do celów związanych z podróżą niezbędną do należytego wykonywania umowy poza siedzibą Wnioskodawcy.

Wartość części świadczeń ponoszonych przez Wnioskodawcę na rzecz Zarządzającego – po spełnieniu określonych warunków – może być jednak zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Powyższe zwolnienie przysługuje do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach. Odrębnym przepisem, o którym mowa powyżej jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U z 2013 r., poz. 167).

Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia określa ono wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej:

1. na obszarze kraju, zwanej dalej „podróżą krajową”;
2. poza granicami kraju, zwanej dalej „podróżą zagraniczną”.

W myśl § 2 ww. rozporządzenia z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
   
2. zwrot kosztów:
   
   
   
   1. przejazdów,
      
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
      
   3. noclegów,
      
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
      

Zgodnie z § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia, na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy.

Stosownie do § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia w przypadkach, o których mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1265 oraz z 2013 r. poz. 21). W tym zakresie obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r., Nr 27, poz. 271 ze zm.).

Wskazać jednak należy, że aby przedmiotowe świadczenia, do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach korzystały ze zwolnienia, muszą być spełnione warunki wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że ww. zwolnienie, z uwzględnieniem powołanego art. 21 ust. 13 tejże ustawy znajdzie zastosowanie w przypadku dokonanego przez Spółkę zwrotu kosztów delegacji służbowych. Podkreślenia wymaga, że jeżeli zwracane przez Wnioskodawcę koszty będą wyższe od limitów określonych w przedmiotowym rozporządzeniu, to nadwyżka ponad te limity podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a na Spółce ciążyć będą obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oceniając, czy przedmiotowe zwolnienie ma zastosowanie w przypadku wypłacania przez Wnioskodawcę należności z tytułu korzystania przez Zarządzającego z samochodu prywatnego do celów związanych z podróżą niezbędną do należytego wykonywania umowy poza siedzibą Spółki w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że z zacytowanych przepisów wynika, że dla skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych konieczne jest uzyskanie tych świadczeń przez osobę będącą w podróży pod warunkiem, że wypłacone należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez podmiot je finansujący.

Należy zauważyć, że pojęcie „podróży” użyte w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy jest pojęciem szerszym niż pojęcie „podróży służbowej” użyte w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) tejże ustawy. W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że zakres powyższego zwolnienia nie został ograniczony jedynie do podróży służbowych w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, zgodnie z którym za podróż służbową uznaje się wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, bądź stałe miejsce pracy pracownika. Omawiana preferencja obejmuje zatem swym zakresem wszelkie podróże osób niebędących pracownikami, przy spełnieniu warunków z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z orzecznictwa wynika, że podróż należy rozumieć jako „przebywanie drogi do jakiegoś odległego miejsca”, a możliwość zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) powinno się uzależniać od incydentalnego charakteru odbywanych podróży.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pod pojęciem podróży Zarządzającego niezbędnej do należytego wykonywania umowy poza siedzibą Spółki należy rozumieć podróż do każdego innego miejsca poza siedzibą Wnioskodawcy, znajdującego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz poza jej granicami, w którym istnieje konieczność wykonywania zadań związanych z działalnością Spółki. Podróże te mają charakter incydentalny, tymczasowy i krótkotrwały w stosunku do pracy odbywanej w siedzibie Wnioskodawcy. W pojęciu ww. podróży mieści się podróż odbywana w celu wykonywania przez Zarządzającego zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania do miejsc znajdujących się poza miejscowością, w której Wnioskodawca ma siedzibę.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że dokonywany na rzecz Zarządzającego zwrot należności z tytułu korzystania z samochodu prywatnego do celów związanych z podróżą niezbędną do należytego wykonywania umowy do miejsc znajdujących się poza miejscowością, w której Wnioskodawca ma siedzibę korzysta ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości limitu określonego w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej pod warunkiem, że otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów. W takim przypadku na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika. Natomiast ewentualna nadwyżka wypłacanych przez Wnioskodawcę świadczeń – ponad określony limit – będzie podlegała opodatkowaniu jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Zatem, z tego tytułu na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Należy ponadto zaznaczyć, że stanowisko Wnioskodawcy w tej części uznano za nieprawidłowe z uwagi na to, że wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, zwrot kosztów delegacji służbowych, jak również wypłacanie przez Wnioskodawcę należności z tytułu korzystania przez Zarządzającego z samochodu prywatnego do celów związanych z podróżą niezbędną do należytego wykonywania umowy poza siedzibą Wnioskodawcy stanowi dla Zarządzającego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który przy spełnieniu warunków określonych przepisami prawa korzysta ze zwolnienia z opodatkowania.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.