INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki komandytowej reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z utrzymaniem samochodów oraz ich nabyciem, bądź leasingiem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia wynikającego z umowy oraz wystawionej faktury VAT (pytanie nr 1 w części dot. podatku dochodowego od osób prawnych),

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z utrzymaniem samochodów oraz ich nabyciem, bądź leasingiem (pytanie nr 2).
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (zwany „Spółką” lub „Zleceniodawcą”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji suplementów diety oraz innych produktów na terenie Polski. W ramach tej działalności, Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowy o współpracy (umowy o świadczenie usług) z odrębnymi podmiotami - osobami fizycznymi, prowadzącymi samodzielnie działalność gospodarczą w zakresie usług handlowych oraz marketingowo - promocyjnych, zarządzania podmiotami współpracującymi oraz szkoleniowych. Na mocy tej umowy, Zleceniobiorca zobowiązany będzie do świadczenie usług w zakresie handlu i promocji oraz zarządzania i szkolenia podmiotów świadczących usługi na rzecz Zleceniodawcy, a w szczególności zobowiązany będzie do: odbywania wizyt w punktach sprzedaży produktów Zleceniobiorcy (ps), organizowanie szkoleń dla podmiotów współpracujących ze Zleceniodawcą, realizowanie ustalonych planów sprzedaży, monitorowanie sytuacji rynkowej dla produktów Zleceniodawcy, tworzenie planów strategicznych działu sprzedaży na poziomie lokalnym i ogólnopolskim, zarządzanie działalnością podmiotów świadczących na rzecz Zleceniodawcy usługi w granicach określonych w umowach o współpracy, sprawdzanie poprawności i efektywności świadczonych usług przez podmioty współpracujące oraz składanie raportów w tym zakresie, zarządzanie systemem organizacji świadczenia usług pomiędzy podmiotami współpracującymi z różnych terenów, ustalanie zmiennych, takich jak segmentacja klientów, klasyfikacja aptek, targetowanie regionów, planowanie, poszukiwanie i angażowanie nowych podmiotów do świadczenia usług na rzecz Zleceniodawcy, motywowanie oraz rozwijanie zaangażowania podmiotów współpracujących w oparciu o wewnętrzny system prowizyjny oraz kontrolowanie kosztów generowanych przez podmioty współpracujące w oparciu o zawarte przez nich umowy, badanie rynku, przygotowywanie wewnętrznego systemu motywacyjnego dla podmiotów współpracujących.

Zleceniobiorca będzie dodatkowo zobowiązany do przedstawiania Spółce miesięcznego raportu obejmującego informacje o ilości przeprowadzonych wizyt w ps wraz ze wskazaniem adresów ps oraz podmiotów współpracujących uczestniczących w wizytach, ilości przeprowadzonych szkoleń wraz ze wskazaniem uczestniczących w nich podmiotów współpracujących, oświadczeń zawierających zestawienie rodzaju i ilości produktów objętych zebranymi zamówieniami przez podmioty współpracujące oraz sumę wygenerowanego obrotu przez każdego z nich na terenie świadczenia usług przez Zleceniobiorcę, oświadczeń zawierających sumę wygenerowanego obrotu przez podmiot współpracujący na terenie świadczenia usług przez Zleceniobiorcę w ujęciu rocznym i kwartalnym. Powyżej wskazane dokumenty będą stanowiły podstawę wyliczenia należnego wynagrodzenia oraz wystawienia faktury przez Zleceniobiorcę.

Wynagrodzenie należne Zleceniobiorcy uzależnione będzie od ilości przeprowadzonych wizyt oraz szkoleń, wielkości wypracowanego obrotu na terenie świadczenia usług przez Zleceniobiorcę oraz poprawności i efektywności wykonania zleconych zadań. Wynagrodzenie będzie składać się z następujących elementów: stałej kwoty - stanowiącej wynagrodzenie za przeprowadzenie ustalonej w umowie minimalnej ilości wizyt w ps oraz szkoleń w ciągu okresu rozliczeniowego, stawki prowizyjnej uzależnionej od wysokości wygenerowanego dla Spółki obrotu przez podmioty współpracujące na terenie świadczenia usług przez Zleceniobiorcę oraz realizacji planów sprzedaży.

Zgodnie z umową, Zleceniobiorca będzie ponosił całkowite ryzyko prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a w szczególności będzie odpowiedzialny za szkody wynikłe z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania powierzonych mu czynności. Zleceniobiorca ponosić będzie odpowiedzialność wobec osób trzecich, a w szczególności wobec kontrahentów Zleceniodawcy, ps oraz hurtowni farmaceutycznych za rezultat i wykonanie czynności objętych umową. W przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania prac objętych umową Zleceniodawca ma prawo odmowy wypłaty wynagrodzenia. Co więcej, w przypadku świadczenia usług w sposób wadliwy lub sprzeczny z umową Zleceniodawca będzie miał prawo odpowiedniego obniżenia wynagrodzenia oraz obciążenia Zleceniobiorcy karą umowną stanowiącą określony w umowie procent wynagrodzenia.

Zleceniobiorca będzie wykonywał usługi według własnego uznania, w granicach wyznaczonych celami umowy i zasadami jej realizacji, a decyzje co do sposobu realizacji umowy Zleceniobiorca będzie podejmował samodzielnie. Czas i miejsce świadczenia usług będzie ustalane przez obie strony, z uwzględnieniem potrzeb Zleceniodawcy i możliwości Zleceniobiorcy.

Zleceniobiorca będzie miał prawo podzlecać wykonanie czynności osobom trzecim, za których działania i zaniechania będzie odpowiadać jak za własne działania i zaniechania.

Zleceniodawca będzie pokrywał koszty związane ze świadczeniem usług, w szczególności koszty noclegów oraz nabycia i utrzymania samochodu przekazanego Zleceniobiorcy w celu wykonywania usług objętych umową, a w szczególności w celu promowania firmy Zleceniodawcy oraz dbania o jej rozpoznawalność. Używanie samochodu w celach prywatnych będzie zabronione. W związku z tym, koszty utrzymania samochodu będzie ponosić Zleceniodawca.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenie wynikające z przedstawionej umowy oraz wystawionej zgodnie z jej brzmieniem faktury VAT na mocy art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy koszty związane z utrzymaniem samochodów oraz ich nabyciem, bądź leasingiem będą dla Wnioskodawcy kosztami uzyskania przychodu na mocy art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 w części dot. podatku dochodowego od osób prawnych został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 16 października 2009 r. nr ILPB3/423-580/09-2/MM.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane wydatki stanowią koszt uzyskania jego przychodu, gdyż są to koszty poniesione bezpośrednio w celu uzyskania przychodów. Koszty związane z nabyciem i utrzymaniem samochodu oraz koszty wynikające z zawartej umowy leasingu samochodu, przekazywanego Zleceniobiorcy w ramach przedstawionej we wniosku umowy, celem wykonywania zadań wynikających z tej umowy, w tym przede wszystkim promocji firmy Wnioskodawcy, prowadzą do zwiększenia przychodów Wnioskodawcy, a zatem koszty tego rodzaju stanowią koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z utrzymaniem samochodów oraz ich nabyciem, bądź leasingiem (pytanie nr 2) uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełniać następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu. Nie w każdym oczywiście wypadku związek ten jest tak wyraźny, co powoduje, iż każdą sytuację należy oceniać odrębnie. Ustawa nie uzależnia uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu od skutku w postaci powstania lub powiększenia konkretnego przychodu.

Należy podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, który ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. W związku z tym, może zdarzyć się, że podatnik ponosi określony koszt, który ma niewątpliwy związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednak nie spowoduje on powstania lub powiększenia przychodów.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika ponadto, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszt uzyskania przychodu, muszą być poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a), tj. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Jednak w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W związku z powyższym, zakupione samochody, jeżeli będą w Spółce środkami trwałymi, to koszt nabycia może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, jeżeli będą użytkowane dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej a więc, gdy zachodzi związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy dokonanymi wydatkami, a uzyskanymi przychodami.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a - 16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Natomiast art. 16 ust. 1 pkt 49 stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 EURO, przeliczona na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Natomiast zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ustawa rozróżnia dwa rodzaje leasingu potocznie określane jako leasing operacyjny i finansowy.

Na podstawie art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Jest to umowa określana jako leasing operacyjny.

W myśl art. 17b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6,
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178)

– do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f – 17h.

Natomiast w przypadku samochodu użytkowanego na podstawie tzw. leasingu finansowego (kapitałowego), możliwość zaliczenia wydatków związanych z jego użytkowaniem ograniczają przepisy art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Także pozostałe koszty związane z użytkowaniem i eksploatacją samochodów stanowiących własność Spółki bądź użytkowanych na podstawie umowy leasingu (niezależnie od jego rodzaju) i oddanych do dyspozycji zleceniobiorców, takie jak koszty paliwa, umowy, naprawy, przeglądy techniczne itp., mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na zasadach opisanych powyżej pod warunkiem wykorzystywania ich w celach, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i właściwego udokumentowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zamierza zawrzeć umowy o współpracy (umowy o świadczenie usług) z odrębnymi podmiotami - osobami fizycznymi, prowadzącymi samodzielnie działalność gospodarczą w zakresie usług handlowych oraz marketingowo – promocyjnych.

Spółka oprócz wynagrodzenia zamierza oddać do dyspozycji ww. podmiotom / osobom samochody, które zakupi bądź weźmie w leasing.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione w związku utrzymaniem, nabyciem bądź leasingiem powyższych samochodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z uwzględnieniem ograniczeń o jakich mowa w art. 16 ust. 1 oraz przepisach ujętych w Rozdziale 4a tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienia się, iż wniosek Spółki dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 16 października 2009 r. nr ILPB1/415-808/09-2/AA.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.