Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.415.2017.2.AP
z 21 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2017 r. (data wpływu 19 września 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2017 r. (data wpływu 8 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z otrzymanych faktur zakupowych przechowywanych wyłącznie w elektronicznej bazie dokumentów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z otrzymanych faktur zakupowych przechowywanych wyłącznie w elektronicznej bazie dokumentów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 listopada 2017 r. (data wpływu 8 listopada 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o podpis osoby uprawnionej do reprezentowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz czynnym podatnikiem podatku VAT. Prowadzi on działalność gospodarczą związaną z obrotem towarem, świadczeniem usług budowalnych, prowadzeniem sieci franczyzowej. Wnioskodawca otrzymuje od kontrahentów faktury w formie papierowej oraz elektronicznej, dokumentujące zakup towarów lub usług. Zakupy dokonywane przez Wnioskodawcę związane są z prowadzoną działalnością i uprawniają do odliczenia podatku VAT naliczonego. Wnioskodawca planuje, ze względu na brak miejsca i wysokie koszty przechowywania, stworzyć wyłącznie elektroniczną bazę dokumentów księgowych bez zachowywania oryginałów dokumentów otrzymanych w formie papierowej.

Procedura przechowywania i archiwizowania dokumentów w formie elektronicznej będzie wyglądała następująco:

• dokumenty zakupowe w formie papierowej, po wpłynięciu do Wnioskodawcy będą skanowane przez pracowników sekretariatu do formatu elektronicznego PDF, który zapewnia wierne i czytelne odzwierciedlenie wersji papierowej;
• papierowe dokumenty będą niezwłocznie niszczone przez pracowników po ich zeskanowaniu;
• dokumenty będą przechowywane w formie niemodyfikowanego zapisu w bazie dokumentów elektronicznych w powiązaniu z systemem księgowym;
• system zapewnia brak możliwości edycji treści dokumentów oraz daje możliwość wyświetlenia czytelnego ich obrazu.
  
  

System będzie pozwalał na szybkie wyszukanie oraz przejrzenie danej faktury.

Wnioskodawca będzie mógł jednoznacznie ustalić tożsamość wystawcy każdej faktury przechowanej oraz zarchiwizowanej w formie elektronicznej, potwierdzając tym samym autentyczność pochodzenia faktury. Wnioskodawca będzie miał również możliwość dokonania wydruków skanów oraz zapisania ich na elektronicznym nośniku danych. Będzie też przechowywał elektroniczne wersje zeskanowanych, następnie zaksięgowanych dokumentów, co najmniej do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Po upływie tego terminu dokumenty będą usuwane z bazy dokumentów elektronicznych.

W złożonym uzupełnieniu wskazano, że powyżej opisana procedura przechowywania i archiwizowania dokumentów w formie elektronicznej zapewni możliwość ich przechowywania w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający łatwe odszukanie. Przyjęte procedury zapewnią łatwe ustalenie autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności dokumentów od momentu ich otrzymania do momentu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Wnioskodawca zapewni organowi podatkowemu na żądania bezzwłoczny dostęp do przechowywanych w formie elektronicznej faktur oraz umożliwi ich pobór w formie plików w formacie PDF zapewniając możliwość odczytu obrazu faktury we wskazanym formacie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przechowywanie przez Wnioskodawcę w wyżej przedstawiony sposób faktur otrzymanych od kontrahentów, wyłącznie w elektronicznej bazie dokumentów po zniszczeniu wersji papierowych będzie stanowiło podstawę do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z tych faktur zakupowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z określonymi wyjątkami). Art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT wskazuje, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych na fakturach VAT otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług oraz dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Definicja faktury i faktury elektronicznej została zawarta w art. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, faktura to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie (pkt 31), jednocześnie pod pojęciem faktury elektronicznej należy rozumieć fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym (pkt 32).

Odnosząc się do regulacji w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług należy wskazać, że faktury przesłane w formie elektronicznej traktowane są dla potrzeb dokumentowania transakcji podobnie jak faktury w formie papierowej. Ustawodawca nie różnicuje zastosowania odliczenia względem formy papierowej czy elektronicznej faktury, jednakże w świetle przytoczonych powyżej przepisów, aby faktura elektroniczna mogła zostać uznana za dokument stanowiący podstawę do odliczenia podatku naliczonego, musi ona zostać otrzymana (udostępniona) w sposób i w formie zapewniającej autentyczność, integralność i czytelność jej treści.

W odniesieniu do przytoczonych przepisów Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupowych, które będą przez niego przechowywane w formie elektronicznej. Ustawa o VAT nie uzależnia prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego (bądź zachowania tego uprawnienia w sytuacji, gdy odliczenia już dokonano) od sposobu, w jaki podatnik archiwizuje faktury zakupowe.

Z treści art. 112a ustawy o VAT wynika wprost, iż podatnicy mają dowolność w wyborze metody archiwizowania faktur pod warunkiem spełnienia określonych w tym przepisie wymogów formalnych. Z perspektywy art. 112a ustawy o VAT bez znaczenia pozostaje techniczna forma realizacji wymogów określonych w tym przepisie – jeżeli metoda archiwizacji zapewnia spełnienie warunków wynikających z treści art. 112a to bez znaczenia powinien być fakt, czy archiwizacja dokonywana jest fizycznie (papierowo) czy elektronicznie (w formie plików PDF).

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również odzwierciedlenie w interpretacjach indywidualnych, m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 października 2015 r. znak IBPP2/4512-718/15/BW, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 czerwca 2015 r. znak IPPP1/4512-376/15-2/MK, z dnia 3 września 2014 r. znak IPPP3/443-705/14-2/RD, z dnia 20 września 2013 r. znak IPPP1/443-755/13-2/EK, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 lutego 2015 r. znak IBPP3/443-1389/14/EJ, z dnia 25 marca 2015 r. znak IPPP2/4512-8/15-4/IZ oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 maja 2015 r. znak IBPP3/4512-126/15/KG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Na mocy art. 106g ust. 1 ustawy – faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Z art. 112 ustawy wynika, że podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3.

W myśl art. 112a ust. 1 ustawy – podatnicy przechowują:

1. wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie,
2. otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie

– w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Na podstawie art. 112a ust. 2 ustawy – podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju.

Podatnicy zapewniają naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych (art. 112a ust. 4 ustawy).

Jednak – zgodnie z art. 106m ust. 1 ustawy – to podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.

Art. 106m ust. 2 ustawy stanowi, że przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.

Przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura (art. 106m ust. 3 ustawy).

Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług (art. 106m ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 106m ust. 5 ustawy – poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

1. kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub
2. elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.
   
   

Zauważyć należy, że dla potrzeb przepisów o podatku od towarów i usług, pojęcie „kontrole biznesowe” należy rozumieć jako proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia faktury aż do końca okresu przechowywania. Kontrola biznesowa powinna dawać pewną ścieżkę kontrolną, dzięki której można powiązać fakturę ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą towarów bądź usługą.

Kontrole biznesowe powinny być odpowiednie do wielkości działalności i rodzaju podatnika oraz powinny uwzględniać ilość i wartość transakcji, jak również ilość i rodzaj dostawców lub usługodawców oraz nabywców lub usługobiorców. W stosownych przypadkach uwzględnione powinny być także inne czynniki.

Z kolei pojęcie „wiarygodna ścieżka audytu” oznacza, że związek pomiędzy dokumentami uzupełniającymi oraz realizowanymi transakcjami jest łatwy do prześledzenia (dzięki posiadaniu dostatecznych danych dla powiązania dokumentów), zgodny z ustalonymi w przedsiębiorstwie procedurami oraz odzwierciedla procesy, które faktycznie miały miejsce. Ścieżka audytu dla celów podatku VAT powinna zapewnić możliwy do skontrolowania związek pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług tak, aby umożliwić sprawdzenie, czy faktura odzwierciedla to, że dostawa towarów lub świadczenie usług miało miejsce. Przy czym środki – przy wykorzystaniu których podatnik może wykazać powyższy związek – pozostawia się uznaniu podatnika.

W tym miejscu należy stwierdzić, że regulacje prawne dopuszczają możliwość przechowywania faktur w formie elektronicznej w dowolny sposób, jednakże sposób ten – jak wymaga ustawodawca – ma zapewniać przechowywanie faktur w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ponadto, podatnik zobowiązany jest zapewnić odpowiednim organom na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

Podkreślić należy szczególną rangę wymogu, jaki ustawodawca stawia podatnikom poprzez treść art. 106m ust. 1 ustawy. Przesądza w nim to, że to podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury. Dopuszczalne są więc wszelkie metody (procedury) przechowywania faktur w formie elektronicznej, z tym zastrzeżeniem, że muszą one gwarantować autentyczność pochodzenia faktur, ich integralność oraz czytelność.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Otrzymuje on od kontrahentów faktury w formie papierowej oraz elektronicznej, dokumentujące zakup towarów lub usług. Zakupy dokonywane przez Wnioskodawcę związane są z prowadzoną działalnością i uprawniają do odliczenia podatku VAT naliczonego. Wnioskodawca planuje, ze względu na brak miejsca i wysokie koszty przechowywania, stworzyć wyłącznie elektroniczną bazę dokumentów księgowych bez zachowywania oryginałów dokumentów otrzymanych w formie papierowej. Wnioskodawca będzie mógł jednoznacznie ustalić tożsamość wystawcy każdej faktury przechowanej oraz zarchiwizowanej w formie elektronicznej, potwierdzając tym samym autentyczność pochodzenia faktury. Wnioskodawca będzie miał również możliwość dokonania wydruków skanów oraz zapisania ich na elektronicznym nośniku danych. Będzie też przechowywał elektroniczne wersje zeskanowanych, następnie zaksięgowanych dokumentów, co najmniej do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Po upływie tego terminu dokumenty będą usuwane z bazy dokumentów elektronicznych.

Planowana przez Wnioskodawcę procedura przechowywania i archiwizowania dokumentów w formie elektronicznej zapewni możliwość ich przechowywania w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający łatwe odszukanie. Przyjęte procedury zapewnią łatwe ustalenie autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności dokumentów od momentu ich otrzymania do momentu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Wnioskodawca zapewni organowi podatkowemu na żądania bezzwłoczny dostęp do przechowywanych w formie elektronicznej faktur oraz umożliwi ich pobór w formie plików w formacie PDF zapewniając możliwość odczytu obrazu faktury we wskazanym formacie.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przechowywanie wyłącznie w formie elektronicznej (bez konieczności przechowywania w formie papierowej) faktur otrzymanych w formie papierowej oraz elektronicznej – w sposób opisany przez Wnioskodawcę, czyli do czasu upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego, przy zapewnieniu autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności tych faktur, a także umożliwieniu bezzwłocznego dostępu do nich i ich poboru zapewniającego możliwość odczytu obrazu, pod warunkiem zapewnienia możliwości przetwarzania danych w nich zawartych na żądanie odpowiedniego organu – będzie zgodne z przytoczonymi przepisami.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a i lit. b ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług oraz dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy, który określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Co do zasady prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w momencie powstania obowiązku podatkowego pod warunkiem, że podatnik posiada fakturę dokumentującą nabycie towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Przepisy nie uzależniają prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego ani od rodzaju faktury (papierowa/elektroniczna), ani od formy w jakiej podatnik przechowuje faktury zakupowe.

Mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że faktury dokumentujące nabycie towarów i usług, przechowywane przez Wnioskodawcę w formie elektronicznej w ramach opisanego systemu – będą potwierdzały jego prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego w nich, pod warunkiem, że nabyte towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT i jednocześnie nie wystąpią przesłanki negatywne określone w art. 88 ustawy.

Zatem przechowywanie przez Wnioskodawcę w sposób przedstawiony w opisie sprawy faktur otrzymanych od kontrahentów, wyłącznie w elektronicznej bazie dokumentów po zniszczeniu wersji papierowych, będzie stanowiło podstawę do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z tych faktur zakupowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników dotyczących konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.