Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.173.2017.2.NL
z 1 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 września 2017 r. (data wpływu 19 września 2017 r.), uzupełnionym 29 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy wydatki poniesione na wynajem hali, o której mowa we wniosku mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy wydatki poniesione na wynajem hali, o której mowa we wniosku mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 16 listopada 2017 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.117. 2017.1.NL, 0111-KDIB3-1.4012.587. 2017.2.IK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 29 listopada 2017 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest Spółką kapitałową, czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym dla potrzeb unijnych. Jest firmą produkującą obudowy do elektrowni wiatrowych. Spółka jest częścią Grupy działającej na całym świecie m.in. w USA, Chinach oraz Danii. Produkowane wyroby dostarcza do różnych krajów unijnych, całość sprzedaży zaś dokonywana jest na rzecz spółki matki z siedzibą w Danii, która jest jedynym właścicielem Wnioskodawcy.

Spółka celem zwiększenia motywacji pracowników oraz satysfakcji z zatrudnienia w zakładzie pracy planuje wynajęcie hali sportowej, w której chętni pracownicy mogliby raz w tygodniu grać w siatkówkę lub koszykówkę. W tym wypadku, pracodawca nie tworzyć będzie drużyny, która będzie brała udział w zawodach międzyzakładowych, hala będzie po prostu udostępniona pracownikom i wszystkie chętne osoby będą mogły skorzystać z tego świadczenia.

Wnioskodawca nie będzie prowadził ewidencji, z której wynikałoby który pracownik z imienia i nazwiska i ile razy uczestniczył w treningach i meczach/turniejach międzyzakładowych.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 23 listopada 2017 r., wskazano ponadto, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym występuje związek pomiędzy ponoszonymi wydatkami a osiągnięciem przychodu. W przypadku wynajmu hali, na której chętni pracownicy mogliby grać w siatkówkę lub koszykówkę spółka uważa, że koszty takie mogą być kosztami podatkowymi ze względu na fakt, że prowadzą one do wzrostu motywacji, lojalności oraz satysfakcji z zatrudnienia u Wnioskodawcy co w ostatecznym rozrachunku doprowadzi do wzrostu efektywności i wydajności pracy.

Spowodować może również lepszą ocenę spółki jako Pracodawcy na rynku pracy dzięki czemu łatwiej jej będzie nie tylko pozyskać nowy personel, ale także utrzymać poziom fluktuacji pracowników na niskim poziomie. Nie tylko bowiem wynagrodzenie zasadnicze jest czynnikiem motywującym do pozostania w danej firmie, w obliczu zmiennego i wymagającego rynku pracy należy zadbać o różnorodność motywatorów w procesie zatrudniania, tylko dzięki nim bowiem pracodawca może być konkurencyjnym zakładem pracy. W związku z powyższym występuje związek pomiędzy ponoszonymi w wydatkami a osiągnięciem przychodu w przyszłości.

W przypadku wynajmu hali, na której chętni pracownicy mogliby grać w siatkówkę lub koszykówkę spółka udostępniając pracownikom nieodpłatnie halę sportową głównie (choć nie jedynie) zaspokaja potrzeby osobiste pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na wynajmem hali Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu?

(część pytania oznaczonego we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wynajmu hali, na której chętni pracownicy mogliby grać w siatkówkę lub koszykówkę Spółka uważa, że koszty takie mogą być kosztami podatkowymi ze względu na fakt, że prowadzą one do wzrostu motywacji, lojalności oraz satysfakcji z zatrudnienia u Wnioskodawcy co w ostatecznym rozrachunku doprowadzi do wzrostu efektywności i wydajności pracy. Oprócz tego pracownicy podczas rozgrywanych meczów uczą się wzajemnej kooperacji, integrują się, a także mają okazje lepiej się poznać co prowadzi do polepszenia atmosfery pracy w zakładzie. Zapewnienie takiego niematerialnego bodźca motywacyjnego pracownikom skutkować może zwiększeniem ich efektywności i wydajności co przedkłada się w znaczącym stopniu na zyski firmy. Spowodować może również lepszą ocenę Spółki jako Pracodawcy na rynku pracy dzięki czemu łatwiej jej będzie nie tylko pozyskać nowy personel, ale także utrzymać poziom fluktuacji pracowników na niskim poziomie. Nie tylko bowiem wynagrodzenie zasadnicze jest czynnikiem motywującym do pozostania w danej firmie, w obliczu zmiennego i wymagającego rynku pracy należy zadbać o różnorodność motywatorów w procesie zatrudniania, tylko dzięki nim bowiem pracodawca może być konkurencyjnym zakładem pracy. Wnioskodawca uważa, że udostępniając pracownikom nieodpłatnie halę sportową głównie (choć nie jedynie) zaspokajane są potrzeby osobiste pracowników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Kosztami podatkowymi są także m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na różnego rodzaju cele związane ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą. W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić, jaki jest cel poniesionego wydatku.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnienia opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca jest Spółką kapitałową, czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym dla potrzeb unijnych. Jest firmą produkującą obudowy do elektrowni wiatrowych. Spółka jest częścią Grupy działającej na całym świecie m.in. w USA, Chinach oraz Danii. Produkowane wyroby dostarcza do różnych krajów unijnych, całość sprzedaży zaś dokonywana jest na rzecz spółki matki z siedzibą w Danii, która jest jedynym właścicielem Wnioskodawcy. Spółka planuje wynajem hali, na której pracownicy mogliby grać w siatkówkę lub koszykówkę. Spółka celem zwiększenia motywacji pracowników oraz satysfakcji z zatrudnienia w zakładzie pracy planuje wynajęcie hali sportowej, w której chętni pracownicy mogliby raz w tygodniu grać w siatkówkę lub koszykówkę. W tym wypadku, pracodawca nie tworzyć będzie drużyny, która będzie brała udział w zawodach międzyzakładowych, hala będzie po prostu udostępniona pracownikom i wszystkie chętne osoby będą mogły skorzystać z tego świadczenia. Wnioskodawca nie będzie prowadził ewidencji, z której wynikałoby który pracownik z imienia i nazwiska i ile razy uczestniczył w treningach i meczach/turniejach międzyzakładowych. W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 23 listopada 2017 r., wskazano ponadto, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym występuje związek pomiędzy ponoszonymi wydatkami a osiągnięciem przychodu. W przypadku wynajmu hali, na której chętni pracownicy mogliby grać w siatkówkę lub koszykówkę spółka uważa, że koszty takie mogą być kosztami podatkowymi ze względu na fakt, że prowadzą one do wzrostu motywacji, lojalności oraz satysfakcji z zatrudnienia u Wnioskodawcy co w ostatecznym rozrachunku doprowadzi do wzrostu efektywności i wydajności pracy. Spowodować może również lepszą ocenę spółki, jako Pracodawcy na rynku pracy dzięki czemu łatwiej jej będzie nie tylko pozyskać nowy personel, ale także utrzymać poziom fluktuacji pracowników na niskim poziomie. Nie tylko bowiem wynagrodzenie zasadnicze jest czynnikiem motywującym do pozostania w danej firmie, w obliczu zmiennego i wymagającego rynku pracy należy zadbać o różnorodność motywatorów w procesie zatrudniania, tylko dzięki nim bowiem pracodawca może być konkurencyjnym zakładem pracy. W związku z powyższym występuje związek pomiędzy ponoszonymi w wydatkami a osiągnięciem przychodu w przyszłości. W przypadku wynajmu hali, na której chętni pracownicy mogliby grać w siatkówkę lub koszykówkę spółka udostępniając pracownikom nieodpłatnie halę sportową głównie (choć nie jedynie) zaspokaja potrzeby osobiste pracowników.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że wydatki poniesione na wynajmem hali Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Umożliwienie pracownikom spółki dostępu do hali sportowej w istocie może wpłynąć na poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy przez zintegrowanie pracowników, budowanie zespołu, poprawę atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy. Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wspólne uprawianie sportu przekłada się na wzrost satysfakcji pracowników oraz prowadzi do zaspokajania ich potrzeb osobistych, a w rezultacie może przełożyć się na wzrost efektywności i wydajności pracy co niewątpliwie pozytywnie wpłynie na uzyskiwane przez Spółkę przychody.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy poniesione na wynajem ww. hali wydatki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów należy uznać za prawidłowe.

Wskazać przy tym należy, iż to na Wnioskodawcy, jako odnoszącym korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ciąży obowiązek wykazania związku, jaki wydatki te mieć będą z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą oraz obowiązek ich właściwego udokumentowania. Nadmienić także należy, iż zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy lub celno-skarbowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji .

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.