Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.330.2017.2.BD
z 19 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 5 października 2017 r. (data wpływu 16 października 2017 r.), uzupełnionym 13 grudnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup poczęstunków, cateringu oraz usług gastronomicznych nabywanych przez Spółkę na rzecz pracowników (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup poczęstunków, cateringu oraz usług gastronomicznych nabywanych przez Spółkę na rzecz pracowników. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 7 grudnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.330.2017.1.BD, 0111-KDIB3-1.4012.662.2017.1.AB wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 13 grudnia 2017 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem od towarów i usług. Zajmuje się głównie:

• działalnością rolniczą w zakresie uprawy zbóż, roślin strączkowych i oleistych na nasiona z wyłączeniem ryżu (PKD 01.11.Z),
• sprzedażą hurtową maszyn i urządzeń rolniczych oraz dodatkowego wyposażenia (PKD 46.61 Z).
  
  

Do celów prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa artykuły spożywcze, m.in. herbatę, kawę, cukier, mleko, wodę, soki, drobne przekąski, np. ciasto, ciastka, słodycze, kanapki gotowe lub wykonane z zakupionych produktów spożywczych, pączki z okazji tłustego czwartku, owoce itp.

Wyżej opisane napoje i poczęstunki są zużywane w trakcie spotkań służbowych pracowników: narad, konferencji, szkoleń oraz spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy lub podczas zebrań zarządu. Czasem zużywane są podczas spotkań służbowych z innymi gośćmi, np. przedstawicielami dostawców towarów i usług, np. wdrażających oprogramowanie (spotkania w różnym celu, m.in. opracowanie i omówienie analiz przedwdrożeniowych, prezentacja rozwiązań informatycznych, szkolenia z obsługi programu itd.).

Zdarzają się również przypadki (podczas dłuższych spotkań), że w celu zwiększenia komfortu i usprawnienia pracy Spółka zamawia catering lub usługę gastronomiczną zarówno dla pracowników, jak i gości uczestniczących w spotkaniach, naradach, szkoleniach itd. Dodatkowo, artykuły, tj. woda, mleko, kawa, herbata, cukier są pozostawiane w pomieszczeniach Spółki z przeznaczeniem do przygotowania zimnych i gorących napojów przez pracowników w godzinach pracy zgodnie z § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Zakłada się, że spotkania z kontrahentami mogą odbyć się poza siedzibą firmy (np. w restauracji). W trakcie spotkań przeprowadzane będą m.in. negocjacje handlowe i omawiane warunki współpracy.

Spółka będzie ponosić koszt usług gastronomicznych w restauracji w trakcie spotkań handlowych z kontrahentami (opłaci zamówione z karty dań posiłki i napoje, w tym mogą wystąpić alkoholowe). Niewątpliwie spotkania biznesowe, w czasie których zapewniony jest zwyczajowy poczęstunek w formie obiadu, związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Serwowany w siedzibie poczęstunek to są drobne, standardowe produkty, które nie świadczą o okazałości, czy wytworności. Również posiłki zamawiane w lokalach usługowych nie wykraczają poza normy zwyczajowo przyjęte w obecnych realiach życia gospodarczego. W związku z powyższym, artykuły spożywcze oraz catering są kosztem uzyskania przychodu w wartościach netto po pomniejszeniu o podatek naliczony, natomiast usługi gastronomiczne w wartości brutto łącznie z podatkiem VAT i nie są wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ww. artykuły spożywcze, napoje, drobne poczęstunki, catering, usługa gastronomiczna nabywane przez Spółkę na rzecz pracowników są kosztem uzyskania przychodów spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1, m.in. w pkt 28, stanowiącym, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodu kosztów reprezentacji w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Art. 15 ust. 1 updop wyraźnie wskazuje, że kosztami uzyskania przychodu są wydatki, które łącznie spełniają warunki:

• pozostają w związku przyczynowo-skutkowym ze źródłem przychodu,
• nie zostały wymienione w treści art. 16 ust. 1 updop i ich poniesienie udokumentowane jest w sposób nie budzący wątpliwości.
  
  

Przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie poniesione wydatki, związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodu. Mogą to być zarówno koszty bezpośrednio, jak pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.

Zapewnienie podstawowych napojów dla pracowników w godzinach pracy wynika z przepisów BHP. Zgodnie z § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r., pracodawca ma obowiązek zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje. Nabywane artykuły spożywcze (kawa, herbata, woda, przekąski, catering, usługa gastronomiczna itp.) zużywane przez pracowników wpływa korzystnie na atmosferę spotkań, poprawia tym samym ich wydajność, która w istotny sposób sprzyja zwiększeniu przychodu z działalności gospodarczej Spółki.

Ponadto, zakup artykułów spożywczych służących do przygotowania drobnego poczęstunku w postaci kanapek oraz obiadów zaoferowanych kontrahentom podczas wizyt w siedzibie Spółki stanowi zwyczajowy poczęstunek i należy do powszechnie obowiązujących kanonów. Brak zaproponowania takiego poczęstunku może zatem zostać uznany za zachowanie poniżej obowiązujących standardów, pozostawi negatywne wrażenie u drugiej strony.

Spółka uważa, że w obydwu przypadkach zakupu ww. artykułów spożywczych, usług cateringu, usług gastronomicznych podczas spotkań również podczas spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki, o ile nie służą budowaniu korzystnego jej wizerunku w żaden sposób nie można uznać za reprezentację, ponieważ reprezentację definiuje się jako: „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną”. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu spółki wiążące się z okazałością, wytwornością, a więc z przekroczeniem obowiązujących standardów, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy.

Na konieczność wąskiego rozumienia terminu „reprezentacja” zwrócił uwagę w jednym ze swoich orzeczeń Naczelny Sąd Administracyjny, który w składzie siedmiu sędziów orzekł, że nie tylko poczęstunek w siedzibie firmy, ale i obiad w restauracji będzie kosztem uzyskania przychodu, jeśli tylko wydatek taki ma związek z prowadzoną działalnością, a jego wyłącznym celem nie jest jedynie poprawa wizerunku firmy (sygn. akt II FSK 702/11).

W związku z powyższym Spółka uważa, że koszty związane z zakupem ww. artykułów oraz obiadów może uznać za koszt podatkowy zgodnie z art. 15 ust. 1 updp.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków o jakich mowa we wniosku poniesionych na rzecz pracowników. W zakresie możliwości uznania powyższych wydatków poniesionych na rzecz kontrahentów wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, a które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop.

Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie przychodu lub zabezpieczenie źródła przychodów. Należy również wskazać, że kosztami mogą być zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim, tzw. koszty pośrednie) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

Podkreślić również należy, że wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. „koszty pracownicze” obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie.

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 23 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. z 2003 r. nr 169, poz. 1650, z późn. zm.), określa obowiązki pracodawcy m.in. w zakresie zapewnienia wszystkim pracownikom wody zdatnej do picia lub innych napojów. Należy wskazać, że ustawodawca nie sprecyzował, jakiego rodzaju mają to być napoje, pozostawiając decyzję w gestii pracodawcy, pod warunkiem, że woda i inne napoje będą dostępne w ilościach zaspokajających potrzeby pracowników w ciągu całej zmiany roboczej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że dla celów prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabywa artykuły spożywcze, które są zużywane m.in. w trakcie spotkań służbowych pracowników. Zdarzają się również przypadki, że w celu zwiększenia komfortu i usprawnienia pracy Spółka zamawia catering. Dodatkowo, część artykułów jest również pozostawiana w pomieszczeniach kuchennych z przeznaczeniem do przygotowania napojów przez pracowników we własnym zakresie.

Odnosząc się do powyższego oraz mając na uwadze wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na artykuły spożywcze, napoje, drobne poczęstunki, catering, czy usługi gastronomiczne nabywane na rzecz pracowników stwierdzić należy, że mogą one zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego podkreślił, iż wydatki na artykuły spożywcze, napoje, drobne poczęstunki, czy catering ponoszone w trakcie spotkań służbowych mają na celu zwiększenie komfortu i usprawnienie pracy pracowników. Tym samym przesłanka celowości zawarta w art. 15 ust. 1 updop zostanie spełniona.

Ponadto, wydatki na nabycie artykułów spożywczych pozostawionych następnie do spożycia pracownikom w czasie pracy stwierdzić należy, że mogą one zostać uznane za tzw. „koszty pracownicze”. Wydatki te nie mieszczą się w negatywnym katalogu wydatków nieuznawanych przez ustawodawcę za koszty uzyskania przychodów i nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. Mają one wpływ na stworzenie odpowiednich warunków do wykonywania obowiązków służbowych przez pracowników. Tym samym, jako „koszty pracownicze” spełniają przesłanki zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop.

W świetle powyższego, wydatki na artykuły spożywcze, napoje, drobne poczęstunki, catering, czy usługi gastronomiczne ponoszone na rzecz pracowników Spółki pozostają w związku z działalnością Wnioskodawcy, tym samym mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wymienionych we wniosku wydatków poniesionych na rzecz pracowników (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3) jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie pozostałej części (dot. kontrahentów) pytania nr 3 oraz w zakresie podatku od towarów i usług wydano/wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 11-041 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.