Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.276.2017.3.JP
z 29 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 października 2017 r. (data wpływu 18 października 2017 r.), uzupełnionym 18 i 21 grudnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie usługi gastronomicznej i cateringowej dla pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie usługi gastronomicznej i cateringowej dla pracowników.

W związku z tym, że wniosek zawierał braki formalne, pismem z 11 grudnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB3-2.4012.651.2017.1.MD, 0111-KDIB2-1.4010.276.2017.2.JP, wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek został uzupełniony 18 i 21 grudnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) nabywa usługi gastronomiczne dla swoich pracowników w postaci gotowych posiłków spożywanych przez nich w trakcie czasu pracy. Powyższy zakup dokumentowany jest fakturami VAT wystawianymi na Wnioskodawcę, oznaczanych jako nabycie usługi gastronomicznej, ze wskazaniem 8% stawki podatku VAT. W przyszłości Wnioskodawca zamiast usług gastronomicznej będzie nabywać usługę cateringową. W konsekwencji nabycia usługi gastronomicznej (w przyszłości usługi cateringu) Spółka stwarza swoim pracownikom możliwość odebrania gotowego posiłku z wyznaczonego miejsca. Celem nabywania przez Wnioskodawcę takiej usługi jest realizacja w jak największym stopniu polityki firmy zakładającej zapewnienie jak najlepszej efektywności wykonywanej pracy przy równoczesnym zmniejszeniu wpływów czynników zewnętrznych na organizację pracy. Do czynników tego rodzaju można zaliczyć m.in. opuszczanie przez pracowników w godzinach obiadowych zajmowanych miejsc pracy celem nabycia posiłków w oddalonych sklepach i stołówkach. Przyznanie przez Spółkę na rzecz pracowników posiłków stanowi działanie dobrowolne, mające przyczynić się do zwiększenia jej przychodów w przyszłości.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 18 grudnia 2017 r. (data wpływu do Organu 21 grudnia 2017 r.), Wnioskodawca wskazał, że:

• wydatki, o których mowa we wniosku, są i będą finansowane ze środków obrotowych Spółki.
• zdaniem Spółki, z uwagi na to, że zamawiane są gotowe posiłki, które są dostarczane pracownikom w miejscu ich pracy, bardziej odpowiednie jest zakwalifikowanie takich usług, jako usług cateringowych. Usługa gastronomiczna polega natomiast na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, np. restauracji.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo zaliczyć wydatki na nabycie usługi gastronomicznej, cateringowej dla pracowników do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługiwać będzie z tytułu nabycia usługi gastronomicznej, cateringu na rzecz swoich pracowników, w celu bardziej efektywnego wykonywania przez nich obowiązków pracowniczych, prawo do zaliczenia powstałych z tego tytułu wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Aby dany wydatek mógł zostać przez Spółkę zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z jego zasobów majątkowych,
• jest on definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• został on poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• wydatek został właściwie udokumentowany.
  
  

W okolicznościach sprawy objętych niniejszym wnioskiem wszystkie powyższe warunki zostaną spełnione. Ponadto ponoszony przez Spółkę wydatek nie znajduje się w katalogu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 updop jako niemogący stanowić kosztu uzyskania przychodów. Powyższe zastrzeżenie należy rozpatrywać z uwzględnieniem regulacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, stanowiącej że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera ustawowej definicji pojęcia reprezentacja, stąd dla celów opodatkowania tym podatkiem przyjmuje się wykładnię językową, potoczną. W praktyce uznaje się, że ocena czy określone koszty mogą mieć charakter reprezentacyjny, powinna być dokonywana przez pryzmat celu tych wydatków. Jeżeli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie pozytywnego wizerunku, obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny i nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Za czynności o charakterze reprezentacyjnym są zwykle uważane działania skierowane do istniejących bądź potencjalnych kontrahentów bądź osoby trzeciej ukierunkowane na stworzenie pozytywnego obrazu, wizerunku Spółki. Ponoszenie przez Wnioskodawcę wydatków na nabycie wyżywienia dla swoich pracowników, w formie cateringu, nie stanowi działania skierowanego na zewnątrz, lecz dotyczy jego pracowników. Wydatki te niosą za sobą również odmienny cel, służący lepszej organizacji czasu pracy, polepszeniu efektywności wykonywania obowiązków przez pracowników Spółki. Z tego względu przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 updop nie powinien znaleźć zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Prócz tego, uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga od podatnika wykazania, że wydatek jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniony.

Tak więc, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika winien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej, z wyjątkiem gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu a przychodem, bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. Ponadto, zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest od tego, czy nie znajduje się on w art. 16 ust. 1 updop, tj. w grupie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek, spełniający łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty),
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie został wymieniony w art. 16 updop.
  
  

Wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. koszty pracownicze obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie pracowników.

Z kolei zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Stosownie natomiast do art. 16 ust. 1 pkt 45 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz koszty, o których mowa w art. 15 ust. 1za pkt 2.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca nabywa usługi gastronomiczne dla swoich pracowników w postaci gotowych posiłków spożywanych przez nich w trakcie czasu pracy. W przyszłości Wnioskodawca zamiast usług gastronomicznej będzie nabywać usługę cateringową. W konsekwencji nabycia usługi gastronomicznej (w przyszłości usługi cateringu) Spółka stwarza swoim pracownikom możliwość odebrania gotowego posiłku z wyznaczonego miejsca. Celem nabywania przez Wnioskodawcę takiej usługi jest realizacja w jak największym stopniu polityki firmy zakładającej zapewnienie jak najlepszej efektywności wykonywanej pracy przy równoczesnym zmniejszeniu wpływów czynników zewnętrznych na organizację pracy. Do czynników tego rodzaju można zaliczyć m.in. opuszczanie przez pracowników w godzinach obiadowych zajmowanych miejsc pracy celem nabycia posiłków w oddalonych sklepach i stołówkach. Przyznanie przez Spółkę na rzecz pracowników posiłków stanowi działanie dobrowolne, mające przyczynić się do zwiększenia jej przychodów w przyszłości. Wydatki, o których mowa we wniosku, są i będą finansowane ze środków obrotowych Spółki. Zdaniem Spółki, z uwagi na fakt, że zamawia ona gotowe posiłki, które są dostarczane pracownikom w miejscu ich pracy, bardziej odpowiednie jest zakwalifikowanie takich usług, jako usług cateringowych. Usługa gastronomiczna polega natomiast na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany.

W świetle przytoczonych przepisów należy zauważyć, że w omawianej sprawie Wnioskodawca prowadząc określoną działalność gospodarczą zdecydował się na poniesienie wydatków w postaci zakupu posiłków dla pracowników – bądź to w formie usługi gastronomicznej, bądź to w formie usługi cateringowej. Celem nabywania przez Wnioskodawcę takiej usługi jest realizacja w największym możliwym stopniu polityki firmy zakładającej zapewnienie jak najlepszej efektywności wykonywanej pracy przy równoczesnym zmniejszeniu wpływów czynników zewnętrznych na organizację pracy. Należy więc stwierdzić, że ponoszone przez Spółkę wydatki dotyczące zakupu posiłków w postaci usługi gastronomicznej/cateringowej z przeznaczeniem dla pracowników, są przejawem i wyrazem starań Spółki o stan zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia jej pracowników, co w dalszej perspektywie może przyczyniać się do poprawy atmosfery pracy i w konsekwencji do zwiększania wydajności pracy z przełożeniem na uzyskiwane przez Spółkę przychody. Nie są to również wydatki wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie cytowanych przepisów art. 16 ust. 1 pkt 45 i 28 updop, gdyż, jak wskazuje Wnioskodawca w treści wniosku, wydatki te są/będą finansowane ze środków obrotowych, a także nie można ich uznać za koszty reprezentacji, gdyż przy ocenie wydatków pod kątem ich reprezentacyjnego charakteru należy mieć na względzie ich cel, który musi polegać na wykreowaniu pozytywnego obrazu podatnika (w tym wypadku Wnioskodawcy) jako celu wyłącznego bądź dominującego, co w omawianej sytuacji nie ma miejsca. Reasumując stwierdzić należy, że wskazane we wniosku wydatki poniesione na rzecz pracowników mogą stanowić koszty podatkowe pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.