Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.733.2017.2.MW
z 8 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2017 r. (data wpływu 17 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 grudnia 2017r. (data wpływu 3 stycznia 2018r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do pełnego odliczenia podatku VAT w związku z organizacją Polówki
  

• braku konieczności stosowania tzw. prewspółczynnika, zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy
  

–jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do pełnego odliczenia podatku VAT w związku z organizacją Polówki
  

• braku konieczności stosowania tzw. prewspółczynnika, zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy.
  
  

Wniosek został uzupełniony w dniu 3 stycznia 2018r. w zakresie należnej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

„…” w … jest samorządową instytucją kultury, wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Miasto … oraz wpisaną do rejestru czynnych podatników VAT (dalej: „Wnioskodawca” lub „…”).

Działalność Wnioskodawcy oparta jest na Statucie uchwalonym przez Radę Miasta (dalej „Statut”). Zgodnie z powołanym Statutem, ... jest Instytucją Kultury prowadzącą działalność na podstawie przepisów ustawy o działalności kulturalnej (dalej: „uodk”), własnego Statutu oraz umowy zawartej pomiędzy Miastem … a Ministrem Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Działalność ..., zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 uodk, rozumiana jest jako działalność kulturalna polegająca na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

W konsekwencji, działalność kulturalna Wnioskodawcy stanowi główny cel statutowy, w szczególności realizowany poprzez prowadzenie ośrodka kulturalno-edukacyjnego i ekspozycyjnego, w postaci Narodowego Centrum Kultury Filmowej oraz Centrum Nauki i Techniki. W ramach opisywanej działalności kulturalnej, ... jest uprawnione także do organizacji lub wspierania, współdziałania i koordynacji wszelkich wydarzeń kulturalnych (np. organizacja festiwali, wspieranie i promocja twórców czy też prowadzenie określonej działalności naukowo-badawczej).

Dodatkowo Wnioskodawca na podstawie postanowień Statutu wykonuje działalność dodatkową obok działalności kulturalnej, tj. odpłatną działalność gospodarczą sensu stricte (np. prowadzenie szkoleń, wykładów, jak również wykonywanie ekspertyz i opracowań, wynajem, dzierżawa lub inne formy udostępniania składników majątku ruchomego i nieruchomego oraz praw i wartości niematerialnych ...).

Wyżej powołana działalność statutowa Wnioskodawcy (zarówno kulturalna, jak i gospodarcza) stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca w przeszłości zawarł z innym pomiotem umowę, której przedmiotem była współorganizacja Letniego Festiwalu Filmowego „…” (dalej: „Festiwal”).

Festiwal ten odbywał się na terenie nieruchomości Wnioskodawcy i obejmował liczne pokazy filmowe, w tym pokazy treści promujących ... oraz cykl projekcji filmowych ... pod nazwą „…”.

W ramach omawianego Festiwalu, w mieście … odbyło się w sumie 65 darmowych pokazów filmowych, z czego 8 prezentowanych było na terenie ..., gdzie dodatkowo wynajmowana była powierzchnia przeznaczona na tzw. FoodTracki, zwiększające atrakcyjność festiwalu

Warunkiem uczestnictwa … w realizacji Festiwalu było:

1. zaprezentowanie krótkich prelekcji o planowanej działalności ... oraz … poprzedzających wyświetlenie filmu pokazowego;
2. pozostawienie … wpływu na dobór filmów pokazowych;
3. prowadzenie akcji marketingowych zawierających m.in. logo ... oraz ….
   
   

Obecnie Wnioskodawca zamierza rozszerzyć prowadzoną działalność gospodarczą poprzez otwarcie Mediateki oraz Kina …. Utworzenie Mediateki oraz Kina … ma nastąpić w ramach funkcjonującego w strukturach Wnioskodawcy Narodowego Centrum Kultury Filmowej, a dodatkowo ... zamierza organizować stałe oraz czasowe wystawy, ekspozycje i pokazy (dalej: „Atrakcje …”).

Wstęp na Atrakcje … będzie biletowany, tj. wstęp na Atrakcje … będzie odpłatny i będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z uwagi na sukces wyżej opisanego Festiwalu oraz wobec planowanego przez Wnioskodawcę poszerzenia prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zamierza zorganizować własny festiwal pokazów filmowych (dalej: „Polówka”).

Wstęp na Polówkę będzie nieodpłatny i nieograniczony, dostępny dla jak najszerszej grupy uczestników.

Nadto, Wnioskodawca w ramach organizacji Polówki zamierza promować ... i ma na celu zapoznanie uczestników Polówki z prowadzoną działalnością ..., jak również utrwalenie wśród uczestników Polówki pozytywnego wizerunku oraz znaku graficznego (logo) ... i jego struktury, w tym …

Konsekwentnie, Wnioskodawca w ramach organizacji Polówki ma zamiar przeprowadzić akcję marketingowo-promocyjną nastawioną na wypromowanie samego wydarzenia (Polówki), jak również wypromowanie organizatora i odpłatnej działalności ..., w szczególności Atrakcji ….

Akcje marketingowo-promocyjne prowadzone będą medialnie na możliwie szeroką skalę o zasięgu ogólnopolskim, a zwłaszcza województwa … i miasta …, a jednocześnie ….. jako jednej z największych aglomeracji w Polsce, położonej w niedalekiej i dobrze skomunikowanej odległości od miasta ….

Powoływane akcje marketingowo-promocyjne obejmować miałyby różne kanały dystrybucji, w szczególności:

1. internet, w tym na stronie internetowej Wnioskodawcy oraz stronach i podstronach jednostek działających w jego strukturze (np. …), a także na portalach społecznościowych typu „....",
2. prasa. np. „…” lub „…”,
3. radio, np. „…”,
4. telewizja, np. „....”.
   
   

Ponadto Wnioskodawca nie wyklucza wykorzystania mediów o charakterze specjalistycznym, w szczególności o profilu kultura i sztuka, gdzie promocji podlegałaby w dużej mierze Atrakcje ….

Wnioskodawca zaznacza, że niezależnie od rodzaju przekazu medialnego, wszystkie informacje w nim ujęte miałyby na celu dotarcie do jak najszerszej grupy zainteresowanych, będących potencjalnymi nabywcami odpłatnych usług ....

Wobec powyższego, Wnioskodawca przewiduje konieczność poniesienia wydatków związanych z nabyciem określonych usług oraz otrzymaniem od właściwych usługodawców faktur zawierających podatek VAT naliczony.

Wśród zakładanych wydatków wyróżnić należy wydatki w zakresie zaprojektowania i tworzenia informacji tekstowych lub tekstowo-graficznych, które zostałyby zróżnicowane pod względem wielkości treści (artykuł, notka, wzmianka) w zależności od kanału dystrybucji, w tym wydatki związane z usługami marketingowców, grafików komputerowych, informatyków oraz drukarni.

Wnioskodawca zakłada, że skorzystanie z ww. usług pozwoli w szczególności na stworzenie krótkich informacji tekstowych lub tekstowo-graficznych, które będą podlegały publikacji w telewizyjnych blokach informacyjnych oraz będą mogły przyjąć postać kilkudziesięciosekundowych radiowych spotów reklamowych.

Wnioskodawca rozważa poniesienie wydatków związanych z graficznym zaprojektowaniem i wydrukiem banerów reklamowych i ulotek. Wówczas banery umieszczone byłyby na całym terenie Polówek, a dodatkowo mogłyby zostać umieszczone w kilku punktach miasta …. Ulotki natomiast byłyby udostępniane potencjalnym lub rzeczywistym uczestnikom Polówki (np. przez osoby rozdające je na ulicach miasta … i na terenie …).

Dodatkowo, Wnioskodawca rozważa możliwość czynnego uczestnictwa osób biorących udział w Wydarzeniu, bądź bezpośrednio po projekcji filmowej, bądź pośrednio przez portale internetowe, w ankiecie mającej na celu doskonalenie repertuaru zarówno przyszłych bezpłatnych, jak i płatnych pokazów lub wykładów kinematograficznych. Konsekwentnie Wnioskodawca nie wyklucza poniesienia w ramach akcji marketingowo-promocyjnej innych wydatków związanych w szczególności z tworzeniem ankiet (bądź na formularzach internetowych udostępnianych w Internecie, bądź na formularzach wydrukowanych wraz z ulotkami), które będą przedstawiane uczestnikom wydarzenia, bądź innym zainteresowanym wydarzeniem w celu rozpoznania grupy docelowej i wzbogacenia oferowanej działalność gospodarczej, np. wzbogacenie repertuaru o konkretny rodzaj sztuki filmowej (przykładowo co do konkretnego reżysera, konkretnego operatora filmowego lub konkretnego twórcy muzyki filmowej).

Ostatecznie Wnioskodawca planuje aby równocześnie wraz z odpowiednimi terminami pokazów filmowych Polówki wynajmować (odpłatnie) powierzchnię FoodTrackom. Z tego tytułu Wnioskodawca wystawi na rzecz najemców fakturę VAT zawierającą podatek VAT należny.

Zdaniem Wnioskodawcy, obecność FoodTracków niewątpliwie przyczyni się do zwiększenia atrakcyjności organizowanego wydarzenia (Polówki), a tym samym będzie wpływać na liczbę odbiorców wyżej opisanej akcji marketingowo-promocyjnej.

Zwiększenie atrakcyjności odbywa się w dwojaki sposób. Po pierwsze osoby, które były zainteresowane samym wydarzeniem poprzez możliwość zakupu jedzenia i picia mogą dłużej uczestniczyć w wydarzeniu jednego dnia oraz powrócić w dniu następnym, a przez to szerzej zapoznają się lub utrwalą w pamięci informacje znajdujące się na banerach i ulotkach Wnioskodawcy w ramach prowadzonej akcji promocyjno-marketingowej. Po drugie osoby, które pierwotnie nie były zainteresowane wydarzeniem organizowanym przez Wnioskodawcę, a jedynie chciały skorzystać z oferty FoodTracków, będą równocześnie zapoznawane z informacjami zamieszczonymi na banerach i ulotkach Wnioskodawcy, przez to zostaną zachęcone do dalszego zapoznawania się z ofertą Wnioskodawcy (bądź w ramach przyjścia innego dnia na nieodpłatny pokaz i wówczas dokładniejszego zapoznania się z ofertą, bądź poprzez skorzystanie z odpłatnej biletowanej usługi oferowanej przez Wnioskodawcę).

Konkludując, Wnioskodawca zamierza zorganizować nieodpłatne wydarzenie - Polówkę, w czasie którego prowadzona będzie akcja marketingowo-promocyjna w zakresie popularyzacji działalności …. Wnioskodawca zamierza poszerzyć świadomość uczestników Polówki o całości odpłatnej działalności …, w szczególności Atrakcji ….

Wnioskodawca spodziewa się, że wynikiem planowanego wydarzenia (Polówki) będzie:

1. utworzenie pozytywnego wizerunku marki …, w tym duża rozpoznawalność logo … wiążąca się z „automatycznym” utożsamianiem jego wzoru z Wnioskodawcą,
2. zwiększenie nabywców odpłatnych usług …, w szczególności w ramach Atrakcji …,
3. zwiększenie przychodów w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej …, w tym możliwy wpływ na zawarcie w przyszłości umów z potencjalnymi kontrahentami (obejmującymi np. zamknięte pokazy filmowe czy wejścia do planetarium w ramach imprez firmowych).
   
   

Nadto, w przypadku tworzenia ankiet, Wnioskodawca spodziewa się zwiększenie atrakcyjności oferowanego repertuaru poprzez rozważenie sugestii osób biorących udział w ankietach i odpowiadających na pytania, np. co do planowanych pokazów filmowych.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że nabyte usługi będzie wykorzystywać:

1. wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. Wnioskodawca nie zamierza wykorzystywać nabywanych usług do celów innych niż działalność gospodarcza, a tym samym Wnioskodawca nie przewiduje przyporządkowywania całości wydatków do celów wykonywanej działalności gospodarczej;
2. wyłącznie do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 8 % lub 23 % (odpłatne, biletowane Atrakcje …), albowiem Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z tym Wnioskodawca nie przewiduje przyporządkowania całości lub części kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów czynności - niepodlegających opodatkowaniu i zwolnionych od opodatkowania.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

1. Czy w związku z organizacją Polówki, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (np. z kwot wskazanych na fakturach VAT wystawionych na rzecz właścicieli Foodtracków) o kwotę podatku naliczonego przez wykonawców usług opisanych w zdarzeniu przyszłym z tytułu wydatków poniesionych na przeprowadzenie akcji marketingowo-promocyjnej (np. usług grafika komputerowego)?
2. Czy w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie przedstawione w pkt 1 powyżej, Wnioskodawca będzie zobligowany do obliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu tzw. prewspółczynnika, zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, z dniem 1 stycznia 2016 roku wszedł w życie pakiet zmian ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzonych ustawą nowelizującą z dnia 9 kwietnia 2015 roku (Dz.U. 2015. 605). Zmiany te dotyczyły m.in. wprowadzenia do treści art. 86 uoVAT nowych ustępów, tj. ust. 2a-2h.

W myśl art. 86 ust. 1 uoVAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z zastrzeżeniem art. 114. art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124).

Warto zaznaczyć, że wykonywanie działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji zawartej w art. 15 ust. 2 i 3 uoVAT.

Tym samym, samodzielne wykonywaniem działalności gospodarczej, o której mowa w ust. 2 powoływanego przepisu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, wiąże się z koniecznością nabycia przez dany podmiot statusu podatnika podatku VAT i objęciem tego podatnika obowiązkiem rejestracji dla celów tego podatku.

Zaznaczyć należy, że definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny i winna być rozpatrywana niezależnie od innych przepisów regulujących działalność danego podmiotu. Konsekwentnie, powoływana definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi wprost, jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stąd też należy dokonywać jej wykładni literalnej, opierającej się na uznaniu, iż określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania.

Przy tym, przez pojęcie:

1. producenta w takim razie będziemy rozumieli podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia, zaś
2. handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży,
3. usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych.
   
   

W świetle powyżej powołanych norm prawa podatkowego, płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku od towarów i usług (art. 15 ust. 2 uoVAT), opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Dodatkowo, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca jest instytucją kultury, zasadnym jest także odwołanie się do przepisów ustawy o działalności kulturalnej w zakresie, w jakim przepisy tej ustawy odnoszą się do działalności tych podmiotów.

Stosownie do art. 28 ust. 1 uodk, instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów. Natomiast przepisy art. 20 ust. 2 i 3 uodk stanowią, że przychodami instytucji kultury są przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł.

Natomiast na mocy art. 86 ust. 2a uoVAT, „W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć”.

Powoływana norma prawa podatkowego wprost implementuje konieczność zastosowania tzw. prewspółczynnika każdorazowo, gdy dana Instytucja Kultury obok nieodpłatnej działalności statutowej prowadzi działalność dodatkową - działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (por. odpowiedź Ministerstwa Finansów z dnia 18 sierpnia 2016 roku (znak PT3.054.4.2016.LPJ.359) na interpelację poselską nr 4762 z dnia 18 lipca 2016 roku).

Celem wprowadzonych regulacji, było dostosowanie przepisów krajowych do wskazań orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w zakresie metod służących odliczaniu podatku VAT w odniesieniu do usług wykorzystywanych w celach mieszanych, tj. podlegających i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (por. TSUE C-511/10 z dnia 8 listopada 2012 r. C- 496/11 z dnia 6 września 2012 r. C-437/06 z dnia 13 marca 2008 r.):

„(…) podatek naliczony od wydatków poniesionych przez podatnika nie może uprawniać do odliczenia w zakresie, w jakim dotyczy działalności, która ze względu na brak jej gospodarczego charakteru nie należy do zakresu stosowania szóstej dyrektywy.

(…) w przypadku, gdy podatnik wykonuje równoczesne działalność gospodarczą, opodatkowaną lub zwolnioną z podatku i działalność niemającą charakteru gospodarczego, nienależącą do zakresu stosowania szóstej dyrektywy, odliczenie podatku naliczonego (...) jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy".

W konsekwencji, od 1 stycznia 2016 roku przepisy ustawy o VAT nakazują podatnikom, którzy dokonują zakupu towarów i usług związanych zarówno z wykonywaną działalnością gospodarczą, jak i z czynnościami pozostającymi poza regulacjami ustawy o VAT, ustalić proporcję (tzw. prewspółczynnik), według której odliczać będą VAT naliczony.

Zgodnie z uregulowaniami ustawy o VAT (art. 86 ust. 2b uoVAT), sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonane obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalność gospodarczej czynności opodatkowane
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

W tym miejscu warto zaznaczyć, że art. 86 ust. 2c uoVAT proponuje wykorzystanie przy wyborze sposobu określenia proporcji następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalność gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

Wynikiem powyższego, podnieść również należy, że w zakresie działalności Instytucji Kultury oraz sposobu ustalania proporcji, decydujące znaczenie mają nie tylko powoływane przepisy ustawy o VAT, ale także dyspozycje Rozporządzenia Ministra Finansów wydanego na podstawie fakultatywnego upoważnienia do określenia w przypadku niektórych podatników sposobu ustalania proporcji w sposób najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności, zawartego w art. 86 ust. 22 uoVAT.

W efekcie tego, również w tym przypadku, nie będzie można mówić o działalności innej niż gospodarcza w rozumieniu art. 86 ust. 2a uoVAT, albowiem wynajem powierzchni pod FoodTracki stanowi wykonywanie jednego z obszarów prowadzonej działalności.

Powyższe wskazania - zdaniem Wnioskodawcy - skutkować powinny uznaniem, iż całość planowanych działań, w tym wszystkie planowane wydatki na akcję promocyjno-marketingową mieszczą się w pojęciu „celu prowadzonej działalności gospodarczej”, o którym mowa w przepisie art. 86 ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji … - realizując zadania statutowe ukierunkowane na osiąganie zysku - nie będzie zobowiązana obliczać kwoty podatku naliczonego z zastosowaniem sposobu określania proporcji (prewspółczynnika), zgodnie z przepisem art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Ostatecznie, z przedstawionych wskazań wynika, że Wnioskodawca w planowanym przedsięwzięciu, będzie świadczył nieodpłatną usługę, a także będzie nabywać usługi w ramach prowadzonej akcji promocyjno-marketingowej ściśle związanej z wykonywaną działalnością odpłatną i mającą wpływ na osiągane obroty (zwiększenie przychodu z działalności gospodarczej). W efekcie Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnym zakresie, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT (tj. bez konieczności stosowania tzw. prewspółczynnika).

Objęcie instytucji kultury ww. Rozporządzeniem związane jest z faktem, iż podmioty te powoływane są w celu realizacji szczególnych zadań, natomiast fakt, że niektóre z realizowanych zadań spełniają przesłanki do uznania ich za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, nie przesądza o tym, iż prowadzenie działalności gospodarczej jest celem samym w sobie, lecz stanowi jedynie efekt uboczny, dodatkowy (por. uwagi Członka Rady Ministrów z dnia 14 października 2015 r. (znak: DKRM.ZK.141.307(2)2015) do projektu Rozporządzenia wraz z odpowiedzią Ministra Finansów (znak: PT3.8100.25.18.2015.LPJ.367).

Wynikiem powyższego, sposób określenia proporcji kwoty podatku naliczonego dla samorządowych instytucji kultury oraz państwowych instytucji kultury został uwzględniony w § 4 i 5 ww. Rozporządzenia - jako relacja rocznego obrotu z działalności gospodarczej do przychodów instytucji kultury w rozumieniu ustawy o finansach publicznych.

Podkreślenia jednak wymaga, że … w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą nie korzysta ze zwolnienia z podatku VAT, a wykonuje działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi podlegające podatkowi VAT w 100%.

Wobec powyższego - zdaniem Wnioskodawcy - omawiana zmiana ustawy o VAT z dnia 1 stycznia 2016 roku odnosząca się do podatników prowadzących działalność mieszaną, nie znajduje zastosowania do …. W konsekwencji, względem Wnioskodawcy nie mogą zaistnieć sytuacje, w których podstawowe przesłanki warunkujące stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a i nast. uoVAT, tj. wykonywanie przez podatnika czynności "innych niż działalność gospodarcza", zostaną spełnione. W efekcie, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż konieczność stosowania prewspółczynnika nie znajduje również zastosowania do planowanych działań związanych z organizacją Polówki.

Rozważyć przy tym należy, czy nieodpłatne udostępnienie wstępu publiczności na organizowane pokazy filmowe mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, czy też stanowiłoby odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności.

Zarówno organy podatkowe, jak również sądy administracyjne, wielokrotnie podkreślają, że ocena w konkretnym przypadku, czy dane nieodpłatne przedsięwzięcia realizowane przez danego podatnika skutkować będą koniecznością zastosowania reguł określonych przepisami art. 86 ust. 2a-2h uoVAT, wymaga każdorazowo dogłębnego zbadania okoliczności faktycznych występujących w indywidualnej sprawie - pod kątem zaistnienia przesłanki prowadzenia „innej działalności”.

Powiązanie czynności promocyjnych i marketingowych z organizacją lub współorganizacją nieodpłatnego świadczenia, w tym nieodpłatnej usługi związanej z wstępem publiczności na pokazy teatralne, filmowe, muzealne, było wielokrotnie rozpatrywane przez organy skarbowe.

Wnioskodawca powyższe wyliczenie wywodzi m.in. z następujących stanowisk judykatury:

1. w zakresie, w jakim spór dotyczył podatnika prowadzącego nieodpłatne udostępnienie obiektów sportowych (vide wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 15 marca 2017 roku, I SA/Sz 18/17). „W ocenie Sądu, z opisu zaistniałego stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku o udzielenie interpretacji, wynika, że usługi nieodpłatne w zakresie udostępniania przez Spółkę swoich obiektów (...), celem realizacji zajęć szkolnych oraz udostępniania ich klubom sportowym świadczone były w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Skarżąca jednoznacznie wskazała, że powyższe nieodpłatne udostępnianie przez Spółkę swoich obiektów (...), celem realizacji zajęć szkolnych oraz udostępnianie ich klubom sportowym samo przekłada się na promocję działalności gospodarczej Spółki, prowadzonej na wszystkich obiektach sportowych w zakresie biletów wstępu czy wynajmu i tym samym wpływa na czynności opodatkowane. (...) podejmowanie przez spółkę prawa handlowego nieodpłatnych przedsięwzięć w celach promocyjnych, których efektem ma być poszerzenie grona odbiorców usług, którzy skorzystają ostatecznej z odpłatnej usługi świadczonej przez nią np. wstępu na siłownie mogłoby spełnić przesłanki do uznania ich za związane z działalnością gospodarczą".
2. w zakresie, w jakim spór dotyczył podatnika prowadzącego nieodpłatne konferencje na terenie Muzeum (vide wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 7 lutego 2017 roku, I SA/Rz 1027/16). „ (...) całość podejmowanych przez Muzeum działań pozostaje w sferze opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Poszczególne obszary, w których działa Muzeum, są ze sobą powiązane i bezpośrednio, bądź w sposób pośredni służą działalności odpłatnej. Wszystkie te działania - nawet nieodpłatne - zmierzają do zwiększenia wśród odbiorców zainteresowania Muzeum, zaciekawienie odbiorcy (turysty, zwiedzającego), który ostatecznie skorzysta z odpłatnej oferty Muzeum. Wszystkie zatem nieodpłatne działania Muzeum są realizowane w celach zwiększenia obrotów z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. (...) W ocenie Sądu... usługi nieodpłatne w zakresie organizowania (współorganizowania) konferencji świadczone były w związku z prowadzoną przez Muzeum działalnością gospodarczą. Skarżący jednoznacznie wskazał, że wszystkie nieodpłatne przedsięwzięcia, w tym również konferencje, Muzeum podejmuje w celach promocyjnych, czego efektem ma być poszerzenie grona zwiedzających, którzy finalnie skorzystają z odpłatnych usług Muzeum. Uczestnicy m.in. nieodpłatnych konferencji zakupią bowiem bilety wstępu do Muzeum celem poszerzenia wiedzy zdobytej podczas skorzystania z nieodpłatnej oferty kulturalnej. Cel promocyjny podejmowanych nieodpłatnie działań Muzeum stanowi integralną część prowadzonej działalności gospodarczej."
3. w zakresie, w jakim spór dotyczył publicznego i nieodpłatnego czytania dzieł literackich oraz scenariuszy teatralnych (vide wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 lutego 2017 roku. I SA/Kr 1355/16). „Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury... Zgodnie ze statutem, podstawowym celem działalności Teatru jest tworzenie i upowszechnianie kultury teatralnej, zaspokajanie potrzeb i dążeń kulturalnych publiczności K. i Polski oraz godne reprezentowanie kultury polskiej za granicą. Jednocześnie, stosownie do treści § 10 statutu, Teatr jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą. (...)Teatr organizuje cyklicznie (...) czytanie danego dzieła scenicznego. (...) czytanie dzieła odbywa się publicznie, a celem (...) jest podjęcie przez Teatr decyzji o ewentualnym włączeniu danego dzieła do repertuaru. (...) służy więc zarówno wzbogaceniu oferty repertuarowej Teatru, jak i ma charakter warsztatów edukacyjnych zarówno dla twórców, artystów jak i uczestniczącej publiczności.”
   
   

Na podstawie tych rozważań wyróżnić można następujące czynniki, mające wpływ na brak konieczności zastosowania zasad „sposobu określenia proporcji” służącej możliwości odliczenia podatku VAT:

1. uznanie istnienia związku pomiędzy wykonywaniem zarobkowej działalności gospodarczej i osiąganych przychodów a czynnością nieodpłatną służącą akcji promocyjnej, przy czym związek przyczynowo-skutkowy może być pośredni o ile nie jest znikomy;
2. czynności nieodpłatnej towarzyszy akcja promocyjna i/lub marketingowa mająca na celu budowanie marki danego podmiotu oraz przedstawienie potencjalnemu odbiorcy profilu działalności tego podmiotu tak, aby przedstawiane informacje wpływały na czynności opodatkowane poprzez zachęcenie do skorzystania z usług znajdujących się w ofercie (tutaj przyszła sprzedaż biletów na Atrakcje …
3. akcje promocyjne i/lub marketingowe obiektywnie wpływają na poszerzenie grona odbiorców usług, którzy skorzystają z ostatecznego odpłatnego świadczenia, przy czym skutek w postaci zwiększenia odbiorców usług nie jest jedynie potencjalny (tutaj dążenie do rozpoznawalności marki …);
4. o nieodpłatnym świadczeniu w ramach budowania marki pojawiają się wzmianki w lokalnych mediach, radio, portalach społecznościach, a dodatkowo wszelkie niezbędne informacje są uaktualniane na stronach internetowych podatnika (tutaj kanały dystrybucji akcji promocyjno- marketingowej);
5. organizacja nieodpłatnego świadczenia ma wpływ na wzbogacenie repertuaru / oferty (tutaj rozważana możliwość tworzenia ankiet);
6. organizacja nieodpłatnego świadczenia oraz akcje promocyjne i/lub marketingowe mają wpływ na zawarcie umów współpracy, umów licencyjnych, umów przekazania praw autorskich, itp.;
7. podmiot organizujący nieodpłatne świadczenie nie pobiera z tego tytułu wynagrodzenia (…) Zauważyć należy, że sam Teatr nie wykorzystuje w pełni możliwości promowania swojej działalności poprzez informowanie o niej. Na oficjalnej stronie internetowej (...) odnaleźć można informacje o działalności bieżącej oraz dokładny opis granego wcześniej repertuaru i działalności towarzyszącej (w zakładce "o teatrze - historia"), ale doprowadzony jedynie do sezonu 2012/2013. Informacji o kolejnych sezonach – aż do bieżącego - nie można odnaleźć. Skutek w postaci promocji marki Teatru oraz zwiększenia jego popularności jest zatem wyłącznie potencjalny; jeżeli nawet informacja o realizacji projektu dotrze do potencjalnych widzów, nie jest rzeczą wysoce prawdopodobną, aby wpłynęła istotnie na ich decyzję o zakupie biletów na spektakle tego właśnie teatru; przede wszystkim jednak jako niewielkie ocenić trzeba prawdopodobieństwo, że informacja taka w ogóle do odbiorców dotrze. Zauważyć natomiast należy, ze Minister Finansów pominął w wydanej interpretacji istotną okoliczność, na którą wskazywał Teatr, a mianowicie to, że - jak podnoszono we wniosku - realizacja spornego projektu towarzyszy działalności gospodarczej przez to, iż w wyniku zaprezentowania repertuaru odbiorcy zagranicznemu w przyszłości może dojść do zawarcia przez Teatr umów licencyjnych z innymi jednostkami, co w efekcie może doprowadzić do powstania dodatkowych przychodów. (...) W ocenie sądu ta okoliczność może mieć znaczenie dla ustalenia, czy realizacja projektu (…) ma związek z działalnością gospodarczą Teatru, czy też jest od niej odrębna. Teatr we wniosku wskazał bowiem na możliwy związek projektu z uzyskaniem dodatkowych przychodów.”
   
   
   

Podobne wnioski można wywieść na podstawie analizy licznych interpretacji organów podatkowych, które w bardzo restrykcyjny sposób podchodzą do kwestii pełnego odliczenia podatku VAT.

Wśród tych interpretacji warto przywołać następujące uzasadnienia:

1. „Jak wskazano wcześniej, przepisy art. 86 ust. 2a znajdują zastosowanie wyłącznie w przypadku zakupów towarów i usług mających związek zarówno z działalnością gospodarczą, jak i z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności innej niż gospodarcza, których przypisanie w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. Analiza przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że skoro – jak wskazano we wniosku, koszty wspólne organizacji imprezy - nabywane towary i usługi w związku z plenerową imprezą kulturalną będą miały związek z czynnościami opodatkowanymi VAT (najem, reklama, sprzedaż wyrobów, itp.) oraz niepodlegającymi opodatkowaniu (występ artystów, wykonawców) - to - wbrew stanowisku Wnioskodawcy - nie będzie miał prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego, lecz prawo do odliczenia podatku na zasadach zawartych w art. 86 ust 2a ustawy”. (por. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 lutego 2017 r.. 2461-IBPP3.4512.789.2016.1.ASz)
2. „(...) wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy prawa do odliczenia pełnej (100%) kwoty podatku naliczonego od zakupów dotyczących organizacji koncertów odpłatnych, a także braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów dotyczących organizacji koncertów i świadczenia usług nieodpłatnie. Ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabywa usługi i towary do realizacji swoich celów:
   • które dotyczą tylko działalności odpłatnej.
   • które dotyczą tylko działalności nieodpłatnej,
   • które częściowo dotyczą działań odpłatnych, a częściowo nieodpłatnych,
   • które dotyczą kosztów administracyjnych.

Poza organizacją koncertów nieodpłatnych Wnioskodawca prowadzi także inną działalność nieodpłatną w postaci wspierania artystów w procesie nagrywania płyt, wydawanie broszur informacyjnych na temat muzyki jazzowej, etnicznej. Powołując się na cyt. wyżej art. 86 ust. 1 ustawy raz jeszcze wskazać należy, że gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku w pełnej wysokości. Przedstawiona we wskazanym przepisie zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych. Zasada ta nie pozwala na odliczenia podatku naliczonego związanego wyłącznie z wykonywaniem czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Zatem, nabywając towary i usługi związane wyłącznie z organizacją koncertów odpłatnych realizowanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, generującej podatek należy z tytułu sprzedaży biletów wstępu, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości. Natomiast nabywając towary i usługi związane wyłącznie z organizacją koncertów i świadczeniem usług nieodpłatnie, które realizowane są w ramach działalności innej niż działalność gospodarcza, a która pozostaje poza systemem VAT, Wnioskodawcy w ogóle nie przysługuje prawo do odliczenia podatku.” (por. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 lutego 2017 r., 2461-IBPP3.4512.762.2016.2 EJ).

3. „Wnioskodawca wskazał, że nieodpłatne wstępy na koncerty „towarzyszą” działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika, służą promowaniu instytucji F. Efekty takiej promocji są trudne do zmierzenia, niemniej cel takiego działania jest jeden i ten sam, jak przy odpłatnej promocji działań F. - powiększenie grona słuchaczy w celu zwiększenia przychodów jednostki lub utrzymania ich na określonym bezpiecznym bilansowo poziomie. Dodatkowo, zważywszy na medialny odzew na bezpłatne koncerty, Wnioskodawca odniósł wrażenie, że osiągnięty tym sposobem efekt promocji był znacznie większy, aniżeli komunikaty o odbywających się regularnie odpłatnych koncertach z udziałem muzyków F. Nieodpłatne wydarzenia mają na celu realizację działalności statutowej instytucji w zakresie upowszechniania kultury, która docelowo ma przynosić F. dochód. Słuchacze koncertów bezpłatnych stanowią bazę potencjalnych przyszłych słuchaczy koncertów, czego przykładem jest powrót słuchaczy wydarzeń nieodpłatnych do F. na koncerty płatne. Z treści wniosku wynika, że w związku z prowadzeniem działalności statutowej, która mieści się w definicji działalności gospodarczej określonej ustawą o podatku od towarów i usług, u Wnioskodawcy mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania. Przychody te w nierozerwalny sposób towarzyszą prowadzonej działalności i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności, a tym samym związane są z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wnioskodawca, będący jednostką kultury, wykorzystuje nabyte towary i usługi wyłącznie do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku VAT. Skoro, jak wynika z powyższych okoliczności, celem realizowania nieodpłatnych wstępów na koncerty jest promocja i reklama kultury muzycznej oraz działalności artystycznej F., a oprócz głównego celu statutowego działania te podejmowane są również w celu poszerzenia grona słuchaczy, którzy ostatecznie skorzystają z odpłatnych usług świadczonych przez F., a tym samym sprzyjać będą osiągnięciu obrotów z działalności gospodarczej, przyjąć należy, że ww. zadanie statutowe polegające na organizacji nieodpłatnych koncertów, o których mowa we wniosku, realizowane przez F. ma ścisły związek z prowadzoną odpłatną działalnością gospodarczą, a w konsekwencji mieści się w pojęciu „celu prowadzonej działalności gospodarczej”, o którym stanowi przepis art. 86 ust. 2 ustawy o VAT. W świetle powyższych ustaleń, F. realizując zadanie statutowe polegające na organizacji nieodpłatnych przedsięwzięć w formie nieodpłatnych koncertów nie będzie zobowiązana obliczać kwotę podatku naliczonego z zastosowaniem sposobu określania proporcji (prewspółczynnika), zgodnie z przepisem art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.” (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 grudnia 2016 r., 2461-IBPP3.4512.809.2016.1.EJ).
   
   

Podsumowując powyższe, Wnioskodawca podkreśla, że najważniejszym czynnikiem jest, aby podejmowana aktywność była oczywistym działaniem mającym na celu ostateczne zwiększenie przychodów sprzedaży opodatkowanej i była ukierunkowana na zwiększenie obrotów z działalności odpłatnej. Sytuacja taka bezsprzecznie zachodzi w analizowanym przypadku, co zdaniem Wnioskodawcy, w pełni uzasadnia możliwość zastosowania odliczenia VAT.

Dodatkowo, Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że ustawodawca dając podatnikom prawo do odliczenia podatku VAT (art. 86 ust. 1 uoVAT) nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni. O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów i usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości oraz przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Zgodnie ze wskazaniami powołanego powyżej art. 86 ust. 1 uoVAT, odliczeniu powinien podlegać taki podatek naliczony, który zawarty jest w cenie towarów nabytych w celu wykonania czynności opodatkowanych.

Konsekwentnie, Wnioskodawca podnosi, że nie zawsze możliwe jest wskazanie na ścisłe powiązanie podatku naliczonego z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Ważne jest jednak, by związek ten w chwili dokonywania zakupów był oczywisty, a nabyte towary i usługi muszą w sposób niewątpliwy służyć czynnościom opodatkowanym.

Okoliczności towarzyszące konkretnej transakcji zakupu towaru lub usługi powinny wskazywać jednoznacznie, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej podatnika, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej lub planowanej przez niego działalności gospodarczej.

Wynikiem powyższego, … podnosi, że planowane przez Wnioskodawcę bezpłatne pokazy filmowe (Polówka) wraz z organizacją akcji marketingowo-promocyjnej jednoznacznie wskazują na cel gospodarczy tego typu imprezy, tj. cel zdobycia nowej grupy odbiorców usług opodatkowanych (sprzedażowych) oraz zwiększenia zainteresowania i wiedzy o oferowanych usługach wśród obecnej grupy docelowej.

W szczególności, o istnieniu takiego związku mogą świadczyć m.in.:

1. okoliczności nagłośnienia medialnego - nie tylko samego festiwalu (Polówki), ale także przedstawienia wizerunku i marki … wraz z jego działalnością, w szczególności planowanym poszerzaniem działalności w ramach Narodowego Centrum Kultury Filmowej (Atrakcje …);
2. uaktualnianie informacji na stronie internetowej … oraz portalach społecznościowych o bardzo wysokim zasięgu informacyjnym;
3. powiązanie akcji promocyjno-marketingowej z dążeniem do rozpoznawania logo i utożsamiania go z … oraz jego strukturą, w tym w szczególności …;
4. możliwe prowadzenie na stronie internetowej lub podczas festiwalu ankiet dla uczestników festiwalu celem rozszerzenia czy też udoskonalenia repertuaru zarówno samego festiwalu, jak i przyszłych płatnych pokazów filmowych (np. pod kątem wyświetlania serii kinematograficznej danego reżysera lub twórcy muzyki filmowej, czy zdjęć operatorskich);
5. prowadzenia akcji informujących o całości podejmowanej działalności … oraz planowanych działaniach, obecnej i przyszłej ofercie, co może przyczyniać się do zawarcia licznych umów / kontraktów na obsługę jednorazowego eventu lub podjęcia długofalowej współpracy.
   
   

Ostatecznie jednak Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że o istnieniu realnego związku pomiędzy organizowanym festiwalem (Polówką) a jego wpływem na czynności opodatkowane oraz przełożenie na zwiększenie obrotów działalności gospodarczej, świadczy każde działanie, które pozwala ocenić, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej.

Na koniec, w zakresie skutków równoległego do organizowanych festiwalu i wynajmu powierzchni pod tzw. FoodTracki, koniecznym jest zwrócenie uwagi, iż działanie to również mieści się w zakresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a dodatkowo, niewątpliwie FoodTracki zwiększają atrakcyjność planowanego festiwalu (Polówki), przez co akcja marketingowo-promocyjna prowadzona również bezpośrednio na terenie … może trafić do szerszego grona odbiorców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto wskazać należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów i usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości oraz przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Powyższe jest zgodne z utrwalonym już orzecznictwem TSUE dotyczącym prawa do odliczenia podatku naliczonego, np. z wyrokiem TSUE w sprawie C-126/14 (pkt 28), w którym m.in. stwierdzono: „Jednak jak wskazała rzecznik generalna w pkt 33 i 34 opinii, Trybunał przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a transakcją lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, gdy poniesione wydatki należą do kosztów ogólnych tego podatnika i jako takie stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Tego rodzaju wydatki mają bowiem bezpośredni i ścisły związek z całością działalności gospodarczej podatnika (podobne wyroki: Investrand, C-435/05, EU:C:2007:87, pkt 24, SKF, C 29/08, EU:C:2009:665, pkt 58)”.

Innymi słowy, prawo do odliczenia powstaje zarówno wtedy, gdy dany wydatek pozostaje w ścisłym związku z konkretną czynnością opodatkowaną, jak również, gdy jest związany z większą liczbą takich czynności, a także, gdy zostaje poniesiony w związku z ogółem czynności, kształtujących zakres działalności gospodarczej podatnika. W każdym bowiem z tych przypadków podatek naliczony zapłacony w cenie nabytych towarów lub usług stanowi, w sposób pośredni lub bezpośredni, element cenotwórczy czynności opodatkowanych, pozostając z nimi w ten sposób ścisłym związku, wynikającym z art. 86 ust. 1 ustawy.

Warunek zachowania związku zakupów z działalnością opodatkowaną akcentowany jest również w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 6 kwietnia 1995 r. (w sprawie C-4/94, BLP Group pic v. Commissioners of Customs & Excise) TSUE stwierdził, że powstanie prawa do odliczenia podatku jest uzależnione od bezpośredniego i niezwłocznego związku z transakcjami opodatkowanymi (ang. direct and immediate link with Ihe taxable transactions). Także w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r. (w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank pic) TSUE nie miał wątpliwości, że artykuł 2 Pierwszej Dyrektywy i artykuł 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia, a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia. Ponadto, w wyroku z dnia 13 marca 2008 r. (w sprawie C-437/06 Securenta), Trybunał przesądził, że w sytuacji, gdy podatnik wykonuje działalność gospodarczą i działalność niemającą charakteru gospodarczego, prawo do odliczenia z tytułu ewentualnych wydatków jest dopuszczalne jedynie w zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika.

Natomiast w pkt 8-9 wyroku w sprawie C-97/90 Lennartz, TSUE stwierdził, że prawo do odliczeń powstaje w momencie, gdy podlegający odliczeniu podatek staje się wymagalny. W konsekwencji o istnieniu tego prawa do odliczeń może zadecydować jedynie charakter, w jakim podmiot występuje w danym czasie. Zgodnie z art. 17 (2) szóstej dyrektywy, o ile podatnik, działający w tym charakterze, używa towarów dla celów czynności podlegających opodatkowaniu, jest on uprawniony do odliczania podatku należnego lub zapłaconego od takich towarów. Jeżeli towary nie są używane do celów działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 4, lecz do celów prywatnej konsumpcji, nie powstaje żadne prawo do odliczeń.

W konsekwencji, nie każdy zaistniały rodzaj powiązania o charakterze pośrednim z dokonywaniem świadczeń opodatkowanych, lecz oczywistość oraz bezpośredniość tego powiązania z dokonywaną przez podatnika sprzedażą opodatkowaną, może dopiero dawać uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Katalog czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy.

Podatnikami w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wyjaśniono, odliczeniu powinien podlegać taki podatek naliczony, który zawarty jest w cenie towarów nabytych w celu wykonania czynności opodatkowanych. Należy zaznaczyć, że nie zawsze możliwe jest wskazanie na ścisłe powiązanie podatku naliczonego z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Ważne jest jednak, by związek ten w chwili dokonywania zakupów był oczywisty, a nabyte towary i usługi muszą w sposób niewątpliwy służyć czynnościom opodatkowanym. Okoliczności towarzyszące konkretnej transakcji zakupu towaru lub usługi powinny wskazywać jednoznacznie, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej podatnika, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej lub planowanej przez niego działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 862), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

W myśl art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora (art. 13 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej).

Artykuł 14 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej stanowi, że instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora.

Stosownie do art. 28 ust. 1 ustawy instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów. Natomiast przepisy art. 28 ust. 2 i 3 stanowią, że przychodami instytucji kultury są przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł. Organizator przekazuje instytucji kultury środki finansowe w formie dotacji:

1. podmiotowej na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów;
2. celowej na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji;
3. celowej na realizację wskazanych zadań i programów.
   
   

Podkreślić należy, że z ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej wynika, że jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym. A zatem działalność gospodarcza nie jest i nie może być działalnością podstawową samorządowych instytucji kultury, a jedynie dodatkową, którą instytucje te mogą, ale nie muszą prowadzić. Zważywszy na specyfikę działania instytucji kultury, które obok nieodpłatnej działalności statutowej mogą prowadzić również jako dodatkową, działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, nie można przyjąć, że podmioty te wykonują wyłącznie czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru podatku od towarów i usług zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

W swoim orzecznictwie TSUE w sprawie Portugal Telecom SGPS SA. (C-496/11 26 września 2012 r.) zauważył, że jeżeli towary i usługi są wykorzystywane przez podmiot w celu dokonywania jednocześnie transakcji gospodarczych dających prawo do odliczenia i transakcji gospodarczych niedających prawa do odliczenia odliczenie jest dopuszczalne jedynie w części podatku od towarów i usług, który jest proporcjonalny do kwoty przypadającej na pierwsze transakcje i krajowy organ podatkowy może przewidzieć jedną z metod ustalania prawa do odliczenia wymienionych w rzeczonym art. 17 ust. 5 VI dyrektywy. Jeżeli towary i usługi są jednocześnie wykorzystywane do działalności gospodarczej i działalności niegospodarczej, art. 17 ust. 5 VI dyrektywy nie znajduje zastosowania, a metody odliczenia i podziału są określane przez państwa członkowskie, które przy wykonywaniu tego prawa powinny uwzględniać cel i systematykę VI dyrektywy i w tym celu przewidzieć metodę obliczania rzeczywiście odzwierciedlającą część wydatków faktycznie przypadających odpowiednio na każdy z tych dwóch rodzajów działalności.

Należy zauważyć, że od dnia 1 stycznia 2016 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 605) do ustawy dodane zostały m.in. przepisy art. 86 ust. 2a-2h, natomiast na podstawie art. 1 pkt 9 dodane zostały przepisy art. 90c.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

W myśl art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie ww. delegacji ustawowej wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193). Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia). Należy zauważyć, że wśród wymienionych w ww. rozporządzeniu podmiotów Minister Finansów wskazał również samorządowe instytucje kultury.

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku samorządowej instytucji kultury, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

X= ( A x 100)/P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez samorządową instytucję kultury,

P – przychody wykonane samorządowej instytucji kultury.

Przez przychody wykonane samorządowej instytucji kultury rozumie się – w myśl § 2 pkt 12 rozporządzenia – przychody samorządowej instytucji kultury w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, w tym dotacje przekazane tej instytucji z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty zwróconych dotacji, o odsetki od środków na rachunkach bankowych zaliczonych do przychodów z mienia tej instytucji oraz o odszkodowania należne tej instytucji inne niż odszkodowania stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy – wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania planu finansowego, z których instytucja ta pokrywała koszty swojej działalności wykonując przypisane jej zadania jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z § 4 ust. 2 rozporządzenia, przychody wykonane samorządowej instytucji kultury nie obejmują przychodów uzyskanych z tytułu:

1. dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez samorządową instytucję kultury do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych samorządowej instytucji kultury – używanych na potrzeby prowadzonej przez tę instytucję działalności;
2. transakcji dotyczących:
   1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
   2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38–41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
   
   

Wyłączenie ww. transakcji z przychodów wykonanych samorządowej instytucji kultury (mianownik proporcji) zapewnia spójność (symetrię) z wyłączeniem tych transakcji z obrotu z działalności gospodarczej (licznik proporcji), i ma na celu „oczyszczenie” kwoty przychodów przyjmowanej do wyliczenia proporcji z danych, które zniekształcałyby tę proporcję.

Warto zauważyć, powołując się na zapisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2077), że dochody publiczne (budżetowe) to należne lub faktyczne wpływy środków pieniężnych do budżetów publicznych pobierane przez organy finansowe lub przez jednostki budżetowe, które zrealizowane dochody przekazują do organów finansowych, ze względu na powiązanie z budżetem systemem brutto (art. 5 ust. 2 ustawy o finansach publicznych). Obok dochodów występują także wpływy o charakterze zwrotnym, będące przychodami, które służą finansowaniu deficytu budżetowego oraz przychody jednostek organizacyjnych (np. zakładów budżetowych, gospodarstw pomocniczych, funduszy celowych) i osób prawnych (np. szkół wyższych, instytucji kulturalnych), zaliczanych do sektora finansów publicznych, pochodzące z prowadzonej przez nie odpłatnej działalności, oraz z innych źródeł.

Co równie ważne, z uwagi na fakt, że w przypadku samorządowej instytucji kultury utrudnionym jest wyliczenie „obrotu” uzyskanego z tytułu czynności pozostających poza systemem podatku od towarów i usług przyjęto zasadę – dla celów zastosowania sposobu obliczenia proporcji – że całkowity „obrót” z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą podatku od towarów i usług odpowiada wysokości wykonanych przychodów, z uwzględnieniem otrzymanych dotacji, (z wyjątkiem zwróconych dotacji, odsetek od środków na rachunkach bankowych zaliczanych do przychodów z mienia tej instytucji, odszkodowań innych niż stanowiące zapłatę, oraz dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez samorządową instytucję kultury do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych samorządowej instytucji kultury, używanych na potrzeby prowadzonej przez tę instytucję działalności, a także transakcji dotyczących pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych, oraz usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38–41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy).

W tak zdefiniowanych przychodach mieszczą się zarówno przychody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, jak i działalności niemającej charakteru gospodarczego. Kwota, która pozostanie po odjęciu przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, odpowiada zatem niejako „cenie” lub „obrotowi” z tytułu świadczonych przez instytucję zadań mieszczących się poza systemem podatku od towarów i usług.

Zgodnie bowiem z art. 174 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie mogą uwzględnić w mianowniku wysokość subwencji innych niż subwencje bezpośrednio związane z ceną dostaw towarów lub świadczenia usług, o których mowa w art. 73. Przepis ten dotyczy wyłącznie przypadku podatników tzw. mieszanych (vide: wyrok TSUE w sprawie C-204/03, pkt 25) i został wprowadzony do Dyrektywy w celu uniknięcia sytuacji, w której podmiot otrzymujący subwencje, niedokonujący czynności podlegających opodatkowaniu VAT poprzez dokonywanie symbolicznych – w stosunku do całości wykonywanych działań – czynności podlegających opodatkowaniu VAT mógłby uzyskać niewspółmiernie wysoki zwrot podatku VAT (vide: opinia Rzecznika Generalnego do sprawy C-204/03, pkt 15).

W przypadku wykonywania przez instytucję kultury prowadzącą działalność gospodarczą również czynności nieodpłatnych punktem wyjścia powinna być ocena, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia (decyduje o tym specyfika działalności danej instytucji kultury), że czynności nieodpłatne stanowią odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności danej instytucji kultury (np. samorządowa instytucja kultury wykonuje nieodpłatną działalność statutową w zakresie upowszechniania kultury, polegającą na organizacji nieodpłatnie imprez i wydarzeń kulturalnych, świadczeniu usług nieodpłatnej edukacji kulturalnej), oraz prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT (polegającą na np. sprzedaży biletów wstępu, wynajmowaniu powierzchni na cele użytkowe) wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego, jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej, podatnik będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT, przy czym może skorzystać z metody zaproponowanej dla samorządowej instytucji kultury w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r.

Ocena w konkretnym przypadku czy dane nieodpłatne przedsięwzięcia realizowane przez instytucję kultury będą skutkować (wykluczać) stosowanie przez nią zasad określonych w art. 86 ust. 2a-2h ustawy, wymaga każdorazowo zbadania okoliczności faktycznych występujących w indywidulanej sprawie pod kątem spełnienia przesłanek omówionych wyżej.

Należy bowiem podkreślić, że z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym – jak wskazano wyżej - związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury. Wśród głównych założeń działalności … znajduje się działalność w zakresie tworzenia i upowszechniania kultury, w szczególności poprzez prowadzenie ośrodka kulturalno-edukacyjnego i ekspozycyjnego, w postaci Narodowego Centrum …. Dodatkowo w ramach opisywanej działalności, ... jest uprawnione także do organizacji lub wspierania, współdziałania i koordynacji wszelkich wydarzeń kulturalnych (np. organizacja festiwali, wspieranie i promocja twórców, czy też prowadzenie określonej działalności naukowo-badawczej). Działalność tą należy rozumieć jako Działalność Kulturalną, czy inaczej Działalność Statutową. Obok ww. Działalności Statutowej, ... może prowadzić dodatkową działalność odpłatną, tj. Działalność Gospodarczą, polegającą m.in. na wykonywaniu ekspertyz i opracowań, wynajmie, dzierżawie lub innych formach udostępniania składników majątku ruchomego i nieruchomego oraz praw i wartości niematerialnych ..., jak również na działalności szkoleniowej i wykładowczej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca rozważa możliwość zorganizowania Festiwalu, w którym udział będzie nieodpłatny. Planowane pokazy filmowe (Festiwal), mają na celu zapoznanie widza z prowadzoną działalnością ... oraz promowanie marki .... Dzięki organizacji Festiwalu Wnioskujący, w szczególności, ma zamiar wypromować przyszłe odpłatne pokazy i wystawy Narodowego Centrum Kultury Filmowej. Konsekwentnie, w ramach planowanego festiwalu Wnioskujący zamierza prowadzić liczne akcje marketingowo-promocyjne dotyczące szerokiej obecności ... w publikacjach medialnych, które informowałyby nie tylko o samym wydarzeniu, ale przede wszystkim promowałyby jego organizatora, tj. Wnioskodawcę. Dodatkowo, wraz z odpowiednimi terminami pokazów filmowych, ... wynajmowałoby (odpłatnie) powierzchnię …, których obecność niewątpliwie przyczyniałaby się do zwiększenia atrakcyjności organizowanego wydarzenia, a tym samym wpływałaby na liczbę odbiorców akcji marketingowo-promocyjnej prowadzonej na terenie Wnioskodawcy. Wskutek omawianej akcji marketingowo-promocyjnej Wnioskodawca zamierza poszerzyć świadomość odbiorców przekazów medialnych o całości odpłatnej działalności kulturalnej ..., jak również w zakresie pozostałej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca spodziewa się, że wynikiem przeprowadzonej akcji marketingowo-promocyjnej oraz bezpłatnych pokazów filmowych będzie:

1. duża rozpoznawalność logo ... wiążąca się z "automatycznym" utożsamianiem jego wzoru z Wnioskującym,
2. możliwy wpływ na zawarcie w przyszłości umów z potencjalnymi kontrahentami, obejmującymi np. zamknięte pokazy filmowe, czy wejścia do planetarium w ramach imprez firmowych, czy też zawarcie długoterminowych umów najmu nieruchomości należących do Wnioskującego,
3. zwiększenie atrakcyjności oferowanego repertuaru poprzez rozważenie sugestii osób biorących udział w ankietach i odpowiadających na pytania, np. co do planowanych projektów wykładów lub pokazów filmowych,
4. znaczne zwiększenie frekwencyjności na odpłatnych pokazach lub wykładach organizowanych w ramach działalności kulturalno-edukacyjnej.
5. zwiększenie przychodów w zakresie działalności planowanego utworzenia Narodowego Centrum Kultury Filmowej, tj. Mediateki, Kina … oraz wystaw stałych i czasowych.
   
   

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że celem Wnioskodawcy jako instytucji kultury jest przede wszystkim tworzenie, upowszechnienie i ochrona kultury, a więc realizowanie zadań nałożonych ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, które w pewien sposób mogą przełożyć się na wzrost ilości osób korzystających z usług ... odpłatnie.

Wnioskodawca sam wskazał, że organizacja Festiwalu (planowane pokazy filmowe), ma na celu zapoznanie widza z prowadzoną działalnością ... oraz promowanie marki ..., jak również utrwalenie pozytywnego wizerunku oraz znaku graficznego ... i jego struktury.

Tym samym należy stwierdzić, że działania Wnioskodawcy odnoszą się do szerokiego kręgu odbiorców i są przede wszystkim realizacją celu publicznego w zakresie kultury, jaki na Wnioskodawcę nakładają ww. przepisy. Zatem nie można uznać – jak wskazano we wniosku - że wszystkie działania Wnioskodawcy dotyczące organizacji Festiwalu stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wskazano wcześniej, przepisy art. 86 ust. 2a znajdują zastosowanie w przypadku zakupów towarów i usług mających związek zarówno z działalnością gospodarczą, jak i z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności innej niż gospodarcza, których przypisanie w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że skoro ponoszone w związku z organizacją Festiwalu wydatki będą wykorzystywane do działalności gospodarczej Wnioskodawcy generującej przychody opodatkowane, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, to należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia całości podatku naliczonego. Prawo to będzie przysługiwało wyłącznie w zakresie, w jakim zakupy będą związane z czynnościami opodatkowanymi.

Tym samym Wnioskodawca będzie zobowiązany do wyliczenia kwoty podatku naliczonego zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy– wyłącznie w odniesieniu do tych zakupów, których rzeczywiście nie jest w stanie przypisać w całości do działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy wskazać, że na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, ponieważ stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach osadzonych w określonych stanach faktycznych. Nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są na podstawie zebranego w danej sprawie materiału dowodowego. Ponadto wszystkie wskazane przez Wnioskodawcę orzeczenia WSA są nieprawomocne.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.