2016.12.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP3.4512.809.2016.1.EJ
z 15 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 listopada 2016 r. (data wpływu 17 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku odliczania podatku VAT według proporcji wynikającej z art. 86 ust. 2a ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku odliczania podatku VAT według proporcji wynikającej z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (F.) jest czynnym podatnikiem VAT i posiada status wojewódzkiej samorządowej instytucji kultury – instytucji artystycznej. Wnioskodawca posiada osobowość prawną i wpisany jest do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Województwo.

Przedmiotem podstawowej działalności Wnioskodawcy jest tworzenie i upowszechnianie kultury muzycznej, a także podejmowanie innych form działalności artystycznej. Co ważne, Wnioskodawca może prowadzić dodatkową działalność gospodarczą w oparciu o właściwe przepisy prawa, regulujące prowadzenie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca pozyskuje przychody z prowadzonej działalności gospodarczej, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacji podmiotowych i celowych, środków otrzymanych od osób fizycznych i prawnych oraz innych źródeł. Jednostka otrzymuje również dotacje celowe. Dotacje podmiotowe są przekazywane Wnioskodawcy na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie działań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów.

U Wnioskodawcy mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT, jednakże w nierozerwalny sposób towarzyszą one prowadzonej działalności i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u Wnioskodawcy występują czynności wykonywane poza wskazaną działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę, wręcz przeciwnie – przedstawione nieodpłatne działania nie stanowią odrębnego przedmiotu działalności F., lecz są jego integralną częścią, co wynika z zapisów statutowych.

Mogą to być np.:

otrzymane odszkodowania umowne,
pomocnicze transakcje w zakresie nieruchomości,
otrzymane dotacje i inne dopłaty o podobnym charakterze niemające bezpośredniego wpływu na cenę dostarczanych przez podatnika towarów i usług przez niego świadczonych lecz wykorzystywanych w całości do wykonywania działalności objętej podatkiem VAT,
otrzymany od komorników zwrot wydatków gotówkowych poniesionych w toku egzekucji,
koncerty niebiletowane organizowane nieodpłatnie (około 5 koncertów rocznie) związane z działalnością statutową F. celem promowania F. Są to koncerty upamiętniające święta narodowe i okolicznościowe oraz koncerty w hospicjum i więzieniu.

Źródłem finansowania tych działań są przychody z prowadzonej działalności, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego oraz środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz inne źródła. Czasami wydatki dokonywane są na pokrycie kosztów działań, które z założenia nie generują opodatkowania VAT, a takimi są nieodpłatne koncerty.

Nieodpłatne koncerty poza swym celem statutowym w przeważającej mierze podejmowane są w celu poszerzenia grona słuchaczy, co dla Wnioskodawcy poza celami statutowymi ma przede wszystkim charakter promocyjny i marketingowy. Wydarzenia bezpłatne dodatkowo budują więź między widzami a instytucją i pokazują, że wartościowe wydarzenia kulturalne nie muszą być drogie. Ponadto wpływa to na pozytywny wizerunek instytucji w mieście i w regionie, a także w mediach ogólnopolskich. Wszystkie te działania mają na celu pozyskiwanie widzów i wzrost uczestnictwa w kulturze, co niesie ze sobą w przyszłości zwiększenie przychodów ze sprzedaży biletów.

Nieodpłatne koncerty mają charakter marginalny (stanowią 0,01% udziału) jednocześnie zapewniają F. niezbędną promocję i reklamę, co przyczynia się do uczestniczenia przez te osoby lub ich znajomych w następnych koncertach odpłatnie. Koncerty nieodpłatne związane z wydarzeniami historycznymi dlatego, że przypadają w większości w dni wolne od pracy (np. 3 maja, 11 listopada) dzięki czemu większość osób pracujących w naszym kraju właśnie w te dni może skorzystać z promocji F. i wykorzystuje swój czas wolny uczestnicząc w koncercie. Wnioskodawcy zależy na jak największej frekwencji na koncertach, dlatego koncerty nieodpłatne były i są ściśle związane z ważnymi wydarzeniami co ma przyczyniać się między innymi do reklamy instytucji jaką jest F. Instytucja nie dzieli publiczności na kategorię ludzi dobrych i złych, gorszych i lepszych. Dwa koncerty w ciągu jednego roku, które odbyły się między innymi w hospicjum i więzieniu sugerowały o otwarciu instytucji na różne środowiska. Były to koncerty muzyczne (a nie żadne widowisko) wykonane przez muzyków zatrudnionych w F., co jest ściśle związane z określonym rodzajem działalności gospodarczej. Wstęp na koncert mieli nie tylko pensjonariusze i pracownicy wymienionych instytucji, ale także osoby z zewnątrz. Na skutek zorganizowania wymienionych koncertów informacje o nich pojawiły się w mediach ogólnopolskich, w szczególności w ..., na stronach internetowych, Gazety..., na portalu, ..., radia ..., w portalu..., na stronach internetowych..., na portalu ...i wielu innych.

F. walczy w ten sposób o każdego potencjalnego słuchacza, budując tym samym pozytywne relacje z mieszkańcami miasta i regionu, niezależnie od wieku, płci, statusu społecznego czy też wreszcie sposobu zarobkowania. Były to koncerty muzyczne (a nie żadne widowisko) wykonane przez muzyków zatrudnionych w F., co jest ściśle związane z określonym rodzajem działalności gospodarczej. Działania takie muszą być w dzisiejszej epoce rewolucji cyfrowej podejmowane z dużą inwencją i nieustannie, ponieważ ich brak doprowadzi do spadku zainteresowania działalnością F. wobec ogromnej oferty kulturalnej, jaka oferuje mieszkańcom obszar konurbacji.

Źródłem finansowania nieodpłatnych form oferty muzycznej są przychody z prowadzonej działalności, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego oraz środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz inne źródła na pokrycie kosztów działań, które z założenia nie generują opodatkowania VAT.

Organizowanie incydentalnych ilości nieodpłatnych koncertów poza siedzibą F. i w samej instytucji pozostaje w ścisłym związku z prowadzoną działalnością odpłatną – jest tak naprawdę elementem tej działalności w świetle przytoczonych powyżej okoliczności. Taka działalność prowadzi wszakże do zwiększenia liczby przyszłych uczestników. Poza tym zgodnie z art. 34 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, koncerty mogą odbywać się w innych miejscach, a takimi niewątpliwie są wspomniane lokalizacje jak hospicjum czy też więzienie. Nieodpłatne wstępy na koncerty „towarzyszą” działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika, służą promowaniu instytucji jaką jest F. Koncerty takie nagłaśniane są również w mediach (prasa, radio, portale społecznościowe, internet) co przyczynia się do bezpośredniej reklamy F. Zauważyć należy, że efektem takiej promocji i marketingu – w tym przypadku nieodpłatnej – jest wzrost zainteresowania działalnością F. Efekty takiej promocji są trudne do zmierzenia, niemniej cel takiego działania jest jeden i ten sam, jak przy odpłatnej promocji działań F. – powiększenie grona słuchaczy w celu zwiększenia przychodów jednostki lub utrzymania ich na określonym bezpiecznym bilansowo poziomie. Dodatkowo, zważywszy na medialny odzew na bezpłatne koncerty, można mieć wrażenie, że osiągnięty tym sposobem efekt promocji był znacznie większy, aniżeli komunikaty o odbywających się regularnie odpłatnych koncertach z udziałem muzyków F. Czynności te mieszczą się w pojęciu „celów związanych z działalnością gospodarczą” instytucji w rozumieniu art. 86 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od towarów i usług. W związku z prowadzeniem działalności statutowej, która mieści się w definicji działalności gospodarczej określonej ustawą o podatku od towarów i usług u Wnioskodawcy mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania. Przychody te w nierozerwalny sposób towarzyszą prowadzonej działalności i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności, należy uznać, że związane są z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Zatem Wnioskodawca, będący jednostką kultury w stanie prawnym od 1 stycznia 2016 r. nie będzie zobowiązany do stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ wykorzystuje nabyte towary i usługi wyłącznie do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Działania mające na celu zwiększenie sprzedaży opodatkowanej organizowane są przez instytucję incydentalnie, koncerty bezpłatne poza siedzibą F. wiążą się głównie z poszerzeniem grona odbiorców oraz zwiększeniem realnych przychodów. Nie należy traktować statutowej działalności nieodpłatnej jako innej działalności w rozumieniu ustawy o VAT. Prowadzona nieodpłatnie działalność statutowa służy promocji instytucji i wpływa tym samym na zwiększenie sprzedaży. W takim przypadku działania nieodpłatne jedynie towarzyszą działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności instytucji, lecz są jego integralną częścią.

Nieodpłatne wydarzenia (koncerty) budują więź między słuchaczami a instytucją. Ponadto wpływają na pozytywny wizerunek instytucji w mieście i w regionie, a także w mediach. Działania te mają na celu wzrost uczestnictwa w kulturze oraz pozyskiwanie nowych słuchaczy, co w przyszłości niesie zwiększenie przychodów ze sprzedaży biletów. Mają oddźwięk społeczny oraz budują pozytywne relacje z mieszkańcami miasta. Nieodpłatne koncerty mają charakter artystyczny, edukacyjny oraz prospołeczny i nie można pomijać ich roli promocyjnej i marketingowej. Dodatkowe koncerty (hospicja) generują nowych słuchaczy i grupy te poszerzają wiedzę o działalności artystycznej i dorobku 70-letniej F., a koncerty te skierowane są dla osób ciężko doświadczonych chorobą. W koncertach uczestniczą członkowie rodzin, personel medyczny, który dzięki takim koncertom mają okazję zapoznać się z ofertą repertuarową F. i w dalszych koncertach odbywających się w siedzibie instytucji. Nieodpłatne wydarzenia mają na celu realizację działalności statutowej instytucji w zakresie upowszechniania kultury, która docelowo ma przynosić F. dochód. Powyższe koncerty mają zatem na celu pozyskiwanie nowych słuchaczy i wzrost uczestnictwa w kulturze, co wiąże się w przyszłości zwiększeniem przychodów ze sprzedaży odpłatnej biletów. Słuchacze koncertów bezpłatnych stanowią bazę potencjalnych przyszłych słuchaczy koncertów czego przykładem jest powrót słuchaczy wydarzeń nieodpłatnych do F. na koncerty odpłatne. Organizowanie marginalnej ilości nieodpłatnych koncertów w ciągu roku ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i ma na celu promocję i marketing oraz zwiększenie potencjalnej ilości słuchaczy. Organizowanie wydarzeń bezpłatnych ma wydźwięk społeczny i medialny, a tym samym stanowi promocję instytucji. Niewątpliwie bowiem łatwiej jest prowadzić działalność promocyjną przez F., gdy sporadycznie zorganizowane zostanie bezpłatne wydarzenie, o którym napiszą lokalne media lub można z niego zamieścić sprawozdanie na stronie internetowej F. Takie wydarzenia służą bowiem propagowaniu kultury, a jednocześnie stanowią promocję F.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany obliczać kwotę podatku naliczonego z zastosowaniem sposobu określenia proporcji (prewspółczynnika), zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do obliczania podatku naliczonego z zastosowaniem „sposobu określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Należy zauważyć, że od dnia 1 stycznia 2016 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 605) – zwanej dalej ustawą nowelizującą – do ustawy dodane zostały m.in. przepisy art. 86 ust. 2a-2h, natomiast na podstawie art. 1 pkt 9 dodane zostały przepisy art. 90c.

Art. 86 ust. 2a cytowanej ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. Definicja działalności gospodarczej zawarta jest w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Przez pojęcie producenta w takim razie należy rozumieć podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia. Handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. Podobnie usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych. Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku od towarów i usług, o czym świadczy zdanie drugie art. 15 ust. 2 ustawy, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z instytucją kultury, zatem zasadnym jest odwołanie do przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. z 2012 r. poz. 406 ze zm.) określającej zasady tworzenia i działania instytucji kultury.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Instytucje kultury, dla których organizatorami są jednostki samorządu terytorialnego, mogą otrzymywać dotacje celowe na zadania objęte mecenatem państwa, w tym dotacje celowe na finansowanie kosztów realizacji inwestycji, z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego (art. 9 ust. 3 ww. ustawy).

Na mocy art. 12 ustawy organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.

Stosownie do art. 28 ust. 1 ustawy instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów. Natomiast przepisy art. 28 ust. 2 i 3 stanowią, że przychodami instytucji kultury są przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł.

Organizator przekazuje instytucji kultury środki finansowe w formie dotacji:

podmiotowej na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów,
celowej na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji,
celowej na realizację wskazanych zadań i programów.

F. jest instytucją kultury posiadającą osobowość prawną. Przedmiotem podstawowej działalności Wnioskodawcy jest prowadzenie działalności kulturalnej. F. podejmuje wszelkie formy działalności mające na celu tworzenie, upowszechnianie i promowanie kultury. Działalność Wnioskodawcy można scharakteryzować następująco: w ramach działalności statutowej Wnioskodawca realizuje przedsięwzięcia kulturalne, które z założenia przeznaczone są na cele komercyjne. Przedsięwzięcia te skutkują uzyskaniem przychodów ze sprzedaży biletów i innych przychodów z tytułu realizacji przedstawień lub realizacji innych działań podejmowanych przez Wnioskodawcę. Zgodnie z ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej i zasadach prowadzenia instytucji kultury Wnioskodawca otrzymuje dotację na działalność statutową czyli dotację na realizację określonych w statucie jednostki kultury zadań, związanych z prowadzonymi przez nią w sposób działaniami tj. dotację podmiotową na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów.

Działalność F. skierowana jest w całości na działalność polegającą na wykorzystywaniu towarów, usług lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły w celach zarobkowych, do którego zastosowanie mają przepisy art. 15 ust. 2 i jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług według odpowiedniej stawki – co do zasady 23% lub 8%, występuje również sprzedaż zwolniona z opodatkowania na podstawie (np. art. 43 ust. 1 pkt 33) ustawy o podatku od towarów i usług. Całokształt działań Wnioskodawcy związany jest z przenoszeniem wyników twórczości Wnioskodawcy do strefy gospodarczej i społecznej (transfer i sprzedaż usług wytworzonych przez Wnioskodawcę). Wnioskodawca nie będzie wykonywał (nie wykonuje) innych czynności niż czynności, o których mowa w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy.

Wskazane okoliczności sprawy prowadzą do jednoznacznego przyjęcia, że w opisanej we wniosku sytuacji mamy do czynienia z czynnościami, które mieszczą się w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Wnioskodawca w zakresie wykonywanych czynności prowadzi działalność gospodarczą, a tym samym działa w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Wszystkie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę to czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (opodatkowane podstawową stawką podatku VAT, stawkami obniżonymi lub zwolnione od podatku. Wnioskodawca nie prowadzi działalności statutowej, która skutkowałaby powstawaniem czynności wykonywanych poza zakresem podatku VAT.

W związku z prowadzeniem działalności statutowej, która mieści się w definicji działalności gospodarczej określonej ustawą o podatku od towarów i usług u Wnioskodawcy mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania. Przychody te, w nierozerwalny sposób towarzyszą prowadzonej działalności i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności, należy uznać, że związane są z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Zatem Wnioskodawca, będący jednostką kultury w stanie prawnym od 1 stycznia 2016 r. nie będzie zobowiązany do stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ww. ustawy, ponieważ wykorzystuje nabywane towary i usługi wyłącznie do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Należy zauważyć, że od dnia 1 stycznia 2016 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2015 r., poz. 605) – zwanej dalej ustawą nowelizującą – do ustawy dodane zostały m.in. przepisy art. 86 ust. 2a-2h, natomiast na podstawie art. 1 pkt 9 dodane zostały przepisy art. 90c.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli: 1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Zgodnie z art. 86 ust. 2d, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz.U. z 2015 r. poz. 2193) ustawodawca w § 4 przedstawił sposób określania proporcji w przypadku samorządowej instytucji kultury.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zaznaczyć należy, że definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny i winna być rozpatrywana niezależnie od innych przepisów regulujących działalność F. Ponadto wskazać należy, że definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy stanowi wprost jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stad też należy dokonywać jej wykładni literalnej.

Określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Przez pojęcie producenta w takim razie będziemy rozumieli podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia. Handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. Podobnie usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych. Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku od towarów i usług, o czym świadczy zdanie drugie art. 15 ust. 2 ustawy, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z instytucją kultury, zatem zasadnym jest odwołanie do przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 406 ze zm.) określającej zasady tworzenia i działania instytucji kultury.

Instytucje kultury, dla których organizatorami są jednostki samorządu terytorialnego, mogą otrzymywać dotacje celowe na zadania objęte mecenatem państwa, w tym dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego (art. 9 ust. 3 ww. ustawy).

Organizator przekazuje instytucji kultury środki finansowe w formie dotacji:

podmiotowej na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów;
celowej na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji;
celowej na realizację wskazanych zadań i programów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że F. jest wojewódzką samorządową instytucją kultury. F. jest czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem podstawowej działalności F. jest tworzenie i upowszechnianie kultury muzycznej, a także podejmowanie innych form działalności artystycznej. F. może prowadzić dodatkową działalność gospodarczą w oparciu o właściwe przepisy prawa, regulujące prowadzenie działalności gospodarczej. U wnioskodawcy mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT, jednakże w nierozerwalny sposób towarzyszą one prowadzonej działalności i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności.

Mogą to być:

otrzymane odszkodowanie umowne,
pomocnicze transakcje w zakresie nieruchomości,
otrzymane dotacje i inne dopłaty o podobnym charakterze niemające bezpośredniego wpływu na cenę dostarczanych przez podatnika towarów lub usług przez niego świadczonych lecz wykorzystywanych w całości do wykonywania działalności objętej podatkiem VAT,
koncerty niebiletowane organizowane nieodpłatnie (około 5 koncertów rocznie) związane z działalnością statutową F. celem promowania F. Są to koncerty upamiętniające święta narodowe i okolicznościowe oraz koncerty w hospicjum i więzieniu.

Źródłem finansowania tych działań są przychody z prowadzonej działalności gospodarczej, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego oraz środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz inne źródła.

Na tle przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy Wnioskodawca będzie zobowiązany obliczać kwotę podatku naliczonego z zastosowaniem sposobu określania proporcji (prewspółczynnika) zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a jest wykonywanie przez podatnika czynności „innych niż działalność gospodarcza” (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy VAT). Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia czy działalność lub czynności stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki. W przypadku więc wykonywania obok czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, również czynności niegenerujących opodatkowania VAT – w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia, że czynności niegenerujące podatku należnego stanowią odrębny obok działalności gospodarczej przedmiot działalności Filharmonii wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego (jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej) Wnioskodawca będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT, przy czym może skorzystać z metody zaproponowanej dla instytucji kultury w rozporządzeniu Ministra Finansów.

Ocena w konkretnym przypadku czy opisane w opisie stanu faktycznego nieodpłatne przedsięwzięcia (koncerty) realizowane przez F. będą skutkować stosowaniem zasad określonych w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT wymaga każdorazowo zbadania okoliczności faktycznych występujących w indywidualnej sprawie pod kątem spełnienia przesłanek omówionych wyżej. W przypadku F., która podejmuje nieodpłatne przedsięwzięcia w ramach akcji promocyjnej i marketingowej, a których efektem poza celem statutowym ma być poszerzenie grona słuchaczy i wzrost uczestnictwa w kulturze, co niesie za sobą w przyszłości zwiększenie przychodów ze sprzedaży biletów, mogłoby spełniać przesłanki do uznania ich za związane z działalnością gospodarczą, jednakże ocena każdego przypadku wymaga analizy na podstawie przesłanek obiektywnie występujących w konkretnej sprawie.

Należy bowiem podkreślić, że z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku miedzy dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzona działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usług są niezbędne do wytworzenia towarów i usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstanie obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. przez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości oraz przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że F. organizuje nieodpłatnie niebiletowane koncerty związane z działalnością statutową. Są to koncerty upamiętniające święta narodowe i okolicznościowe oraz koncerty w hospicjum i więzieniu. Nieodpłatne koncerty poza swym celem statutowym podejmowane są w celu poszerzenia grona słuchaczy, co dla Wnioskodawca ma charakter promocyjny i marketingowy. Wnioskodawca wskazał, że wydarzenia bezpłatne budują więź między widzami a instytucją, co wpływa na pozytywny wizerunek instytucji w mieście i w regionie, a także w mediach ogólnopolskich. Działania te mają na celu pozyskiwanie nowych słuchaczy i wzrost uczestnictwa w kulturze, co niesie za sobą zwiększenie przychodów ze sprzedaży biletów.

Wnioskodawca podał, że nieodpłatne koncerty mają charakter marginalny, ale zapewniają F. niezbędną promocję i reklamę, co przyczynia się do uczestniczenia przez te osoby lub ich znajomych w następnych koncertach odpłatnie. Koncerty nieodpłatne związane są z wydarzeniami historycznymi dlatego, że przypadają w większości w dni wolne od pracy (np. 3 maja, 11 listopada) dzięki czemu większość osób pracujących właśnie w te dni może skorzystać z promocji F. i wykorzystuje swój czas wolny uczestnicząc w koncercie. Wnioskodawcy zależy na jak największej frekwencji na koncertach, dlatego koncerty nieodpłatne były i są ściśle związane z ważnymi wydarzeniami, co ma przyczynić się między innymi do reklamy instytucji. Dwa koncerty w ciągu jednego roku, który odbyły się między innymi w hospicjum i więzieniu sugerowały o otwarciu instytucji na różne środowiska. Wstęp na koncert mieli nie tylko pensjonariusze i pracownicy wymienionych instytucji, ale także osoby z zewnątrz. Koncerty w hospicjum są skierowane dla osób ciężko doświadczonych chorobą. W koncertach tych uczestniczą członkowie rodzin, personel medyczny, którzy dzięki takim koncertom mają okazję zapoznać się z ofertą repertuarową F. i w dalszych koncertach odbywających się w siedzibie instytucji. Na skutek zorganizowania wymienionych koncertów informacje o nich pojawiły się w mediach ogólnopolskich. Wnioskodawca walczy w ten sposób o każdego potencjalnego słuchacza, budują w ten sposób pozytywne relacje z mieszkańcami miasta i regionu, niezależnie od wieku, płci, statusu społecznego czy też wreszcie sposobu zarobkowania. Były to koncerty muzyczne wykonane przez muzyków zatrudnionych w F., co jest ściśle związane z określonym rodzajem działalności gospodarczej. Organizowanie incydentalnych ilości nieodpłatnych koncertów poza siedzibą F. i w samej instytucji pozostaje w ścisłym związku z prowadzoną działalnością odpłatną, jest elementem tej działalności w świetle przytoczonych powyżej okoliczności. Taka działalność prowadzi wszakże do zwiększenia liczby przyszłych uczestników. Działania takie, zdaniem Wnioskodawcy, muszą być w dzisiejszej epoce rewolucji cyfrowej podejmowane z dużą inwencją i nieustannie, ponieważ ich brak doprowadzi do spadku zainteresowania działalnością F. wobec ogromnej oferty kulturalnej, jaka oferuje mieszkańcom obszar konurbacji.

Wnioskodawca wskazał, że nieodpłatne wstępy na koncerty „towarzyszą” działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika, służą promowaniu instytucji F. Efekty takiej promocji są trudne do zmierzenia, niemniej cel takiego działania jest jeden i ten sam, jak przy odpłatnej promocji działań F. – powiększenie grona słuchaczy w celu zwiększenia przychodów jednostki lub utrzymania ich na określonym bezpiecznym bilansowo poziomie. Dodatkowo, zważywszy na medialny odzew na bezpłatne koncerty, Wnioskodawca odniósł wrażenie, że osiągnięty tym sposobem efekt promocji był znacznie większy, aniżeli komunikaty o odbywających się regularnie odpłatnych koncertach z udziałem muzyków F. Nieodpłatne wydarzenia mają na celu realizację działalności statutowej instytucji w zakresie upowszechniania kultury, która docelowo ma przynosić F. dochód. Słuchacze koncertów bezpłatnych stanowią bazę potencjalnych przyszłych słuchaczy koncertów, czego przykładem jest powrót słuchaczy wydarzeń nieodpłatnych do F. na koncerty płatne.

Z treści wniosku wynika, że w związku z prowadzeniem działalności statutowej, która mieści się w definicji działalności gospodarczej określonej ustawą o podatku od towarów i usług u Wnioskodawcy mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania. Przychody te w nierozerwalny sposób towarzyszą prowadzonej działalności i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności, a tym samym związane są z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wnioskodawca będący jednostką kultury wykorzystuje nabyte towary i usługi wyłącznie do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku VAT.

Skoro, jak wynika z powyższych okoliczności, celem realizowania nieodpłatnych wstępów na koncerty jest promocja i reklama kultury muzycznej oraz działalności artystycznej F., a oprócz głównego celu statutowego działania te podejmowane są również w celu poszerzenia grona słuchaczy, którzy ostatecznie skorzystają z odpłatnych usług świadczonych przez F., a tym samym sprzyjać będą osiągnięciu obrotów z działalności gospodarczej, przyjąć należy, że ww. zadanie statutowe polegające na organizacji nieodpłatnych koncertów, o których mowa we wniosku, realizowane przez F. ma ścisły związek z prowadzoną odpłatną działalnością gospodarczą, a w konsekwencji mieści się w pojęciu „celu prowadzonej działalności gospodarczej”, o którym stanowi przepis art. 86 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle powyższych ustaleń, F. realizując zadanie statutowe polegające na organizacji nieodpłatnych przedsięwzięć w formie nieodpłatnych koncertów nie będzie zobowiązana obliczać kwotę podatku naliczonego z zastosowaniem sposobu określania proporcji (prewspółczynnika), zgodnie z przepisem art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W tej sytuacji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, interpretacja traci aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego. W niniejszej interpretacji przyjęto jako element opisu stanu faktycznego twierdzenie Wnioskodawcy, że wykorzystuje nabyte towary i usługi wyłącznie do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin