2017.08.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.135.2017.1.MS
z 2 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2017 r. (data wpływu 30 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za wydatki kwalifikowane – w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. nr 226, poz. 2286 ze zm.) – wszystkich wydatków poniesionych po dniu 31 marca 2013r. i w wysokości przekraczającej kwotę wskazaną w Zezwoleniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za wydatki kwalifikowane – w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. nr 226, poz. 2286 ze zm.) – wszystkich wydatków poniesionych po dniu 31 marca 2013r. i w wysokości przekraczającej kwotę wskazaną w Zezwoleniu.

We wniosku złożonym przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej „Strefa” lub „SSE”), na podstawie zezwolenia z dnia 9 listopada 2005 r., obejmującą działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie SSE określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego określonych w:

Sekcji D, podsekcji DL, Dziale 32, Klasie 32.10 - Lampy elektronowe i pozostałe elementy elektroniczne,
Sekcji D, podsekcji DL, dziele 33,
1. Klasie 33.20 Instrumenty i przyrządy pomiarowe, kontrolne, nawigacyjne i podobne instrumenty i przyrządy
2. Klasie 33.30 instrumenty optyczne i sprzęt fotograficzny,
Sekcji K, dziale 73, Klasie 73.10 usługi badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych.

Zgodnie z Zezwoleniem, Spółka zobowiązała się do:

Zwiększenia dotychczasowego zatrudnienia poprzez zatrudnienie na terenie SSE w ilości co najmniej:
1. 4 pracowników do dnia marca 2008 r i utrzymania zatrudnienia na poziomie co najmniej 42 pracowników do marca 2009 r,
2. 3 pracowników do dnia 31 marca 2009 r i utrzymania zatrudnienia na poziomie co najmniej 45 pracowników do dnia 30 marca 2011
3. 5 pracowników do dnia 31 marca 2011 r i utrzymania zatrudnienia na poziomie co najmniej 50 pracowników do dnia 31 marca 2013 r. marca
Poniesienia na terenie SSE wydatków inwestycyjnych:
1. nie mniej niż 2.720.000 zł do dnia 31 marca 2007 r.,
2. narastająco nie mniej niż 4.900.000,00 do dnia 31 marca 2008r.,
3. narastająco nie mniej niż 5.900.000,00 do dnia 31 marca 2009r.,
4. narastająco nie mniej niż 6.500.000,00 do dnia 31 marca 2011r.,
5. narastająco nie mniej niż 7.100.000,00 do dnia 31 marca 2013r.

Zezwolenie nie określa daty zakończenia inwestycji, ani maksymalnego pułapu wydatków kwalifikowanych – pomocy przyznanej dla prowadzenia inwestycji. Inwestycja Spółki objęta Zezwoleniem polegała na wybudowaniu zakładu i późniejszej jego rozbudowie. Wnioskodawca począwszy od dnia uzyskania Zezwolenia aż do chwili obecnej ponosił wydatki na nabycie oraz wytworzenie środków trwałych, a także ich późniejszą rozbudowę i modernizację, związane z budową i rozbudową zakładu. Polegało to na budowie hali produkcyjnej oraz wyposażaniu jej w specjalistyczny sprzęt produkcyjny. Dodatkowo Wnioskodawca planuje budowę nowego budynku produkcyjnego obok istniejących obiektów. Po wybudowaniu budynek zostanie kompleksowo wyposażony m.in. w urządzenia produkcyjne.

Wnioskodawca korzystał dotychczas ze zwolnienia podatkowego z tytułu prowadzenia działalności na terenie SSE i zamierza z tego zwolnienia korzystać również w przyszłości. W planach Wnioskodawcy jest rozbudowa przedsiębiorstwa poprzez budowę nowego budynku produkcyjnego.

Pierwotnie posiadane przez Spółkę zezwolenie zostało udzielone do dnia 15 listopada 2017 roku. Na podstawie decyzji Ministra Gospodarki z dnia 26 maja 2015 r. zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie SSE zostało wydłużone bezterminowo. Będzie obowiązywało ono do dnia zakończenia funkcjonowania SSE (tj. do dnia 31 grudnia 2026 roku).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w postaci zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych(t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.; dalej: „UPDOP”), Spółka może uznać wszystkie poniesione w trakcie obowiązywania Zezwolenia wydatki inwestycyjne, również poniesione po dniu 31 marca 2013 r., i w wysokości przekraczającej kwotę wskazaną w Zezwoleniu, jeżeli wydatki te spełniają definicję wydatków kwalifikowanych w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. nr 226, poz. 2286 ze zm.; dalej: „Rozporządzenie”)?

Zdaniem Wnioskodawcy, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w postaci zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP, Spółka może uznać wszystkie wydatki inwestycyjne faktycznie poniesione przez Spółkę w związku z realizacją inwestycji na terenie Strefy w całym okresie obowiązywania Zezwolenia, spełniające definicję wydatków kwalifikowanych w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia, również te poniesione po dniu 31 marca 2013 r., i w wysokości przekraczającej minimalną wielkość nakładów inwestycyjnych określonych w Zezwoleniu.

Uzasadnienie stanowiska

Zdaniem Wnioskodawcy, dla celu obliczenia wielkości dostępnej pomocy publicznej uwzględnić należy całkowitą wartość wydatków inwestycyjnych związanych z projektem będącym podstawą do wydania Zezwolenia i spełniających jednocześnie definicję kosztu kwalifikowanego poniesionych począwszy od dnia wydania Zezwolenia w całym okresie jego ważności, a więc także w części, która przewyższa minimalną wielkość wydatków inwestycyjnych określoną w jego treści.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282; dalej: „ustawa o SSE”). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o SSE).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Zezwolenie Wnioskodawcy na prowadzenie działalności na terenie SSE datowane jest na 9 listopada 2005 r., kiedy obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie (...) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 226, poz. 2286 ze zm.). Rozporządzenie to zostało uchylone z dniem 13 grudnia 2006 r. na mocy § 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 2006 r. w sprawie (...) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2006 r. Nr 215, poz. 1581 ze zm.). Przy czym § 10 tego rozporządzenia stanowi, że zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zachowują ważność.

Ponadto, zgodnie z § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 lutego 2007 r. (Dz.U. z 2007 r. Nr 26, poz. 173), zmieniającego rozporządzenie w sprawie (...) specjalnej strefy ekonomicznej do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia (czyli przed 24 lutym 2007 r.), stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

Zatem, w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 2006 r. w sprawie (...) specjalnej strefy ekonomicznej w brzmieniu obowiązującym do 24 lutego 2007 r.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia, dopuszczalna wielkość pomocy regionalnej z tytułu kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 Rozporządzenia.

Odnosząc się do definicji „kosztów nowej inwestycji" wskazać należy, że zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich – zgodnie z odrębnymi przepisami – do składników majątku podatnika,
rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych,

– zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Przytoczone powyżej przepisy, które znajdują zastosowanie w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą;

musi to być koszt inwestycji,
musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia,
musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 Rozporządzenia.

W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli poniesione przez niego nakłady inwestycyjne spełniają wskazane warunki, stanowią one tym samym wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną. Minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia przez Wnioskodawcę w związku z działalnością na terenie SSE określa Zezwolenie. Kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Wnioskodawca jest uprawniony do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu.

Jednocześnie należy podkreślić, że wartość pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji. Ponadto, w przypadku korzystania z pomocy z kilku źródeł na jeden projekt pomoc publiczna podlega kumulacji. Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”.

Stosownie do brzmienia art. 16 ust. 2 ustawy o SSE, obowiązującego w stanie prawnym aktualnym na moment wydania Wnioskodawcy Zezwolenia, zezwolenie miało określać przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,
dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.

Przepisy obowiązujące w momencie uzyskania przez Wnioskodawcę Zezwolenia nie zawierały natomiast wymogu określania maksymalnej kwoty kosztów kwalifikowanych, stanowiących podstawę do objęcia ich pomocą publiczną. Wymóg taki został wprowadzony do art. 16 ust. 2 ustawy o SSE od dnia 4 sierpnia 2008 r„ na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 118, poz. 746, dalej: „ustawa zmieniająca”). Zgodnie z art. 1 pkt 8 ustawy zmieniającej art. 16 ust. 2 ustawy o SSE otrzymał następujące brzmienie: zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,
dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę,
terminu zakończenia inwestycji,
maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy,
wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4 - w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1.

W ocenie Wnioskodawcy, przepisy dotyczące maksymalnej wielkości kosztów kwalifikowanych inwestycji nie dotyczą prowadzonej przez niego działalności strefowej, ponieważ weszły w życie po dacie, w której uzyskał Zezwolenie. Natomiast, z art. 4 ust. 1 i 2 ustawy zmieniającej wynika, że zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed dniem wejścia w życie tej ustawy zachowują moc – potwierdza to ochronę praw nabytych przez Wnioskodawcę z dniem otrzymania Zezwolenia.

Reasumując, w świetle przytoczonych powyżej regulacji, w szczególności z uwagi na brak przepisów ograniczających wielkość wydatków kwalifikowanych wyłącznie do wielkości wskazanej w Zezwoleniu jako wielkości minimalnej (w stanie prawnym obowiązującym Wnioskodawcę), Wnioskodawca stoi na stanowisku, że uprawniony jest do obliczania limitu maksymalnej pomocy publicznej w oparciu o wszystkie kwalifikowane wydatki inwestycyjne w rozumieniu Rozporządzenia, poniesione w trakcie obowiązywania Zezwolenia, w związku z realizacją inwestycji na terenie SSE.

Tezę tą potwierdza również treść Zezwolenia, które określa wyłącznie poziom wydatków kwalifikowanych, do poniesienia których Wnioskodawca jest zobowiązany. Wnioskodawca jest więc zarazem uprawniony do poniesienia wydatków kwalifikowanych w kwocie przekraczającej wielkość wskazaną w Zezwoleniu, które będą stanowić wydatek inwestycyjny, zwiększający dostępny dla Wnioskodawcy limit pomocy publicznej.

Wyrażone w niniejszym wniosku stanowisko Spółki, zgodnie z którym do celów obliczenia dostępnej puli pomocy publicznej ma ona możliwość uwzględnienia całości wydatków inwestycyjnych poniesionych na terenie SSE po dniu uzyskania Zezwolenia w okresie, na jaki zostało ono udzielone, zgodne jest z jednolitą linią interpretacyjną prezentowaną przez organy podatkowe. Wnioskodawca stoi wobec tego na stanowisku, że uprawniony jest do obliczania limitu maksymalnej pomocy publicznej w oparciu o wszelkie kwalifikowane wydatki inwestycyjne w rozumieniu Rozporządzenia poniesione w związku z budową i późniejszą rozbudową zakładu w SSE, co było podstawą do uzyskania Zezwolenia. Uprawnienie to dotyczy okresu od daty uzyskania Zezwolenia, aż do zakończenia okresu, na który zostało ono udzielone. Tak ustaloną wysokość wydatków kwalifikowanych dla określenia limitu pomocy Spółka winna pomnożyć przez współczynnik określający maksymalną intensywność pomocy dla danego obszaru obowiązujący w dacie uzyskania Zezwolenia.

W szczególności Wnioskodawca pragnie wskazać na wydane w zbliżonym stanie faktycznym:

interpretację DIS w Katowicach z dnia 9 grudnia 2016 r., znak 2461-IBPB-1-3.4510.866.2016.1.IZ
interpretację DIS w Warszawie z dnia 13 września 2016 r., znak IPPB3/4510-853/16-2/MS
interpretację DIS w Katowicach z dnia 4 marca 2016 r., znak IBPB-1-3/4510-757/15/IŻ
interpretację DIS w Katowicach z dnia 18 stycznia 2016 r., znak. IBPB-1-3/4510-586/15/JKT
interpretację indywidualną DIS w Katowicach z 18 grudnia 2015 r. znak IBPB-1-2/4510-682/15/AK
interpretację indywidualną DIS w Bydgoszczy z 17 grudnia 2015 r., znak ITPB3/4510-542/15-4/DK

Podsumowując, do obliczenia przez Spółkę wysokości dochodu zwolnionego od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o UPDOP, powinna zostać przyjęta kwota wydatków inwestycyjnych faktycznie poniesionych przez Spółkę w związku z realizacją inwestycji na terenie Strefy w całym okresie obowiązywania Zezwolenia, tj. również kwota wydatków inwestycyjnych przewyższających minimalną wielkość nakładów inwestycyjnych określonych w Zezwoleniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawców.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę z złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa. Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin