Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.132.2017.1.GG
z 11 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2017 r. (data wpływu 1 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu ze sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – jako osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą począwszy od dnia 1 lipca 2009 r. Jest zarejestrowany jako czynny podatnik od towarów i usług. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest handel artykułami przemysłowymi (piece CO, armatura sanitarna, sprzęt i akcesoria do montażu „białego”, narzędzia, urządzenia techniczne i inne wyroby przemysłowe). Ponadto świadczy usługi w zakresie montażu pieców, wynajmu mieszkań na cele mieszkaniowe i użytkowe.

W okresie III lub IV kwartału 2017 r. Wnioskodawca zamierza przekazać zorganizowaną część swojego przedsiębiorstwa córce, która będzie kontynuować tę działalność. Nieruchomości zachowa jako źródło przychodów uzyskiwanych w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej polegającej na wynajmie tych lokali na cele mieszkaniowe i użytkowe.

Swoją firmę ma zamiar przekazać jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa wraz z pracownikami, materiałami, surowcami, środkami trwałymi w trybie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w następujący sposób:

1. córka Wnioskodawcy zarejestruje się od dnia 1 lipca 2017 r. jako czynny podatnik podatku od towarów i usług;
2. zbycie przedsiębiorstwa na rzecz córki, jako podatniczki podatku od towarów i usług dokonane zostanie jako sprzedaż udokumentowana fakturą VAT;
3. ponieważ córka Wnioskodawcy nie dysponuje w chwili obecnej kapitałem w kwocie około 900 000 zł, zamierza On jej udzielić pożyczkę w towarze na ww. kwotę z terminem spłaty na okres 10 lat. Umowa pożyczki zostanie poświadczona przez notariusza. Pożyczka zostanie zgłoszona do urzędu skarbowego w celu zwolnienia z daniny z tytułu PCC.
   
   

Wnioskodawca podkreśla, że w Jego ocenie przekazana część firmy spełnia kryteria wynikające z art. 55¹ Kodeksu cywilnego dotyczące przedsiębiorstwa jako zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej, na co wskazuje przekazanie zasobów ludzkich, środków trwałych, towarów handlowych i wyposażenia umożliwiających przedsiębiorstwu samodzielne funkcjonowanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przekazanie (sprzedaż) w opisany sposób przedsiębiorstwa Wnioskodawcy córce, czynnej podatniczce VAT, która będzie wykorzystywać nabyty majątek na potrzeby działalności wyłącznie opodatkowanej, wyczerpuje przesłanki wynikające z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT jako transakcji, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku VAT.
2. Czy przychód ze sprzedaży przedsiębiorstwa, o którym mowa w pkt 1 będzie przychodem podatkowym w kontekście art. 14 ust. 1 i ust. 1c, art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 1 dotyczące podatku od towarów i usług zostanie wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu zbycia części przedsiębiorstwa będzie stanowić przychód podatkowy wymieniony w art. 14 ust. 1 i 1c, art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5a pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), zorganizowana część przedsiębiorstwa – oznacza organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W myśl art. 5a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Przedsiębiorstwo zaś w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

• oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa p

• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
  
  

Zauważyć przy tym należy, że katalog elementów (składników) przedsiębiorstwa, o których stanowi art. 55¹ Kodeksu cywilnego nie ma charakteru zamkniętego, o czym świadczy użyte w nim sformułowanie „w szczególności”. W myśl natomiast przepisu art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w okresie III lub IV kwartału 2017 r. zamierza przekazać zorganizowaną część swojego przedsiębiorstwa córce, która będzie kontynuować tę działalność. Nieruchomości zachowa jako źródło przychodów uzyskiwanych w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej polegającej na wynajmie tych lokali na cele mieszkaniowe i użytkowe. Swoją firmę ma zamiar przekazać jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa wraz z pracownikami, materiałami, surowcami, środkami trwałymi w trybie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w następujący sposób córka Wnioskodawcy zarejestruje się od dnia 1 lipca 2017 r. jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, zbycie przedsiębiorstwa na rzecz córki jako podatniczki podatku od towarów i usług dokonane zostanie jako sprzedaż udokumentowana fakturą VAT. Ponieważ córka Wnioskodawcy nie dysponuje w chwili obecnej kapitałem w kwocie około 900 000 zł, zamierza On udzielić córce pożyczki w towarze na ww. kwotę z terminem spłaty na okres 10 lat. Umowa pożyczki zostanie poświadczona przez notariusza. Pożyczka zostanie zgłoszona do urzędu skarbowego w celu zwolnienia z daniny z tytułu PCC.

Wnioskodawca dodał, że przekazana część firmy spełnia kryteria wynikające z art. 55¹ Kodeksu cywilnego dotyczące przedsiębiorstwa jako zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej, na co wskazuje przekazanie zasobów ludzkich, środków trwałych, towarów handlowych i wyposażenia umożliwiających przedsiębiorstwu samodzielne funkcjonowanie.

Jeżeli zatem nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa przejmie wszystkie składniki majątkowe i niemajątkowe, które będą umożliwiały prowadzenie działalności gospodarczej w takim samym charakterze oraz zakresie, można będzie uznać, że przedmiotem transakcji będzie sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnych szczególnych unormowań odnoszących się do sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W konsekwencji, przy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, mają zastosowanie przepisy ww. ustawy regulujące zagadnienia dotyczące zbycia składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przy czym, według Słownika Języka Polskiego PWN, pojęcie „należny” oznacza „przysługujący, należący się komuś lub czemuś”. Zatem, sformułowanie „przychód należny” oznacza przychód, który się należy i to bez względu na to, czy został on otrzymany lub pozostawiony do dyspozycji podatnika.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika generalna zasada, że przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, powstaje w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi. Wyjątek od tej zasady stanowi:

• wystawienie faktury w terminie wcześniejszym niż dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi – datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień wystawienia faktury (o ile uregulowanie należności nie nastąpiło wcześniej),
  

• uregulowanie należności przed dniem wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi – datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień otrzymania należności (o ile wcześniej nie wystawiono faktury).
  
  

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że przychód ze sprzedaży składników majątkowych, o których mowa we wniosku, niezależnie od tego, czy zostanie uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczyć należy do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza. Przychód z tej sprzedaży, ustalony zgodnie z art. 14 ust. 1 i art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstanie w momencie przeniesienia na nabywcę własności składników majątkowych będących przedmiotem sprzedaży (art. 14 ust. 1c ww. ustawy).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo nadmienić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zakwalifikowania składników majątkowych będących przedmiotem umowy sprzedaży w formie pożyczki zorganizowanej części przedsiębiorstwa może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa (w zamkniętym katalogu). Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Postępowanie o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego jest postępowaniem szczególnym, w którym nie przeprowadza się postępowania dowodowego. Kwestia prawnej skuteczności wszystkich dokonywanych przez Wnioskodawcę czynności prawnych, w tym zawieranych umów może być zweryfikowana (także pod kątem pozorności dokonywanych czynności) przez właściwe organy podatkowe w toku prowadzonego ewentualnego postępowania. Oceniając skutki prawne dokonywanych przez Wnioskodawcę czynności prawnych należy bowiem pamiętać, że zgodnie z art. 83 § 1 ustawy Kodeks cywilny, nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Jeżeli oświadczenie takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia się według właściwości tej czynności. W myśl zaś art. 199a § 1 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności. Jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej (art. 199a § 2 Ordynacji podatkowej).

Podkreślenia wymaga również, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.