Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.86.2017.2.NL
z 16 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2017 r. (data wpływu 13 czerwca 2017 r.), uzupełnionym 8 sierpnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zastosowania art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w zw. z wygaśnięciem zobowiązań w drodze konfuzji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie możliwości zastosowania art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w zw. z wygaśnięciem zobowiązań w drodze konfuzji. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 3 sierpnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.61.2017.1.NL, 0111-KDIB1-1.4010.83.2017.1.NL, 0111-KDIB1-1.4010.84.2017.1.NL, 0111-KDIB1-1.4010.85. 2017.1.NL, 0111-KDIB1-1.4010.86.2017.1.NL wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 8 sierpnia 2017 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnicy dwóch spółek handlowych: Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której udziałowcami są wyłącznie osoby fizyczne, oraz Spółki komandytowo-akcyjnej, w której wspólnikami są wyłącznie osoby prawne planują połączenie obu Spółek. Połączenie firm ma na celu scalenie majątku wytwarzanego w ramach wspólnie prowadzonej inwestycji prowadzonej na podstawie umowy konsorcjum zawartej w dniu 5 maja 2014 r., ze względu na istotną zmianę warunków ekonomicznych.

Obecnie i na dzień połączenia wspólnikami Spółki komandytowo-akcyjnej jest w zakresie komplementariusza - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, z kolej jedynym akcjonariuszem jest inna spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posiadająca całość akcji Spółki komandytowo-akcyjnej, z którą ma nastąpić połączenie.

Wspólnicy Spółek planują połączenie Spółek w trybie art. 491 § 1, art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z 15 września 2000 r. - Kodeks Spółek Handlowych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1578 ze zm., dalej: „Ksh”), przez przeniesienie majątku Spółki komandytowo-akcyjnej na Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w zamian za udziały tej spółki.

Decyzja o połączeniu Spółek została podjęta ze względu na istotną zmianę warunków ekonomicznych, mających istotne znaczenie dla prowadzonej przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością działalności i finansowania majątku wytwarzanego w ramach wspólnego przedsięwzięcia prowadzonego przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, oraz pogorszeniem sytuacji majątkowej Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Realizacja strategii opracowanej w latach 2010/2011 związana z wyłączeniem działalności pomocniczej, do działalności przewozowej (w tym obsługi technicznej, bazy warsztatowej i parkingowej, zaopatrzenia, między innymi w paliwa), ze względu na zmiany w prawne w tym ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, spowodowały, że Spółka z o.o. zaczęła osiągać coraz gorsze wyniki finansowe. Połączenie pozwoli, poprzez przejęcie aktywów Spółki przejmowanej na podniesienie kapitału, zmiany struktury majątkowej Spółki przejmującej, a więc odwrócenie strategii z lat 2010/2011. Planowane połączenie Spółek pozwoli na dalsze prowadzenie przez Spółkę przejmującą działalności operacyjnej oraz finansowanie wytworzonego majątku.

W związku ze stałą współpracą pomiędzy łączącymi się Spółkami, także w ramach inwestycji konsorcjum - pozostają one wobec siebie w stosunkach wierzyciel - dłużnik (gdzie dłużnikiem jest Spółka przejmująca). Wzajemne zobowiązania wynikają z następujących tytułów:

1. istnienie oprocentowanych pożyczek jakich udzieliła Spółka komandytowo-akcyjna (przejmowana) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (przejmującej),
2. istnienie zobowiązań z faktur dokumentujących w części przypadającej na Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością pokrycia wydatków z tytułu prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia, są to zasadniczo faktury za usługi budowlane na wytworzenie środków trwałych obciążające Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (przejmującą) jej częścią zgodną z umową konsorcjum w wydatkach na realizację inwestycji,
3. istnienie zobowiązań z tytułu zwrotu zadatków, zaliczek i kaucji przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z tytułu rozwiązania umowy sprzedaży oraz cesji praw z umowy przedwstępnej.

Obie Spółki są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka komandytowo-akcyjna wedle bilansu sporządzonego i zatwierdzonego za ostatni rok obrotowy posiada zysk przeznaczony na kapitał zakładowy Spółki. Wspólnicy obu Spółek planują wycenę połączenia metodą łączenia, bez zamykania ksiąg rachunkowych Spółki przejmowanej, nie jest to jednakże decyzja ostateczna, bowiem rozważane jest także zamknięcie ksiąg rachunkowych na dzień połączenia jednostek przez przejęcie i wycenę połączenia metodą nabycia.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wygaśnięcie w drodze konfuzji zobowiązań wynikających z faktur wystawionych przez Spółkę przejmowaną uprawnia Spółkę przejmującą do zwiększenia kosztów podatkowych w miesiącu dokonania połączenia, jeżeli kwota z takiej faktury została wyłączona z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15b ustawy o CIT?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 6)

Zdaniem Wnioskodawcy, wygaśnięcie w drodze konfuzji zobowiązań Spółki przejmującej wobec Spółki przejmowanej, które zostały wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 15b ustawy o CIT, uprawnia Spółkę przejmującą w dacie połączenia do zwiększenia o tę wartość kosztów uzyskania przychodów.

Połączenie spółek handlowych metodą przez przejęcie powoduje, że mamy do czynienia z sukcesją podatkową praw i obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego zgodnie z art. 93 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.). W przypadku łączenia spółek przez przejęcie, spowoduje to obowiązek u Spółki przejmującej rozpoznawania dla celów podatkowych skutków podatkowych operacji gospodarczych, mających miejsce przed połączeniem jak i po połączeniu Spółek. Wskutek połączenia spółka przejmowana zostanie wykreślona z KRS, a wszelkie obowiązki w tym podatkowe jakie ciążyły lub powstałby na tej Spółce — będą realizowane przez Spółkę przejmująca.

Skutkiem połączenia Spółek przez przejęcie będzie nabycie przez Spółkę przejmującą majątku Spółki przejmowanej w zamian za udziały Spółki przejmującej, które przypadną wspólnikom Spółki przejmowanej.

Na podstawie art. 5 ustawy o zmienia ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, stosowanie art. 15b ustawy o CIT zostało utrzymane w zakresie w jakim podatnikowi przysługuje prawo do zwiększenia kosztów podatkowych wskutek uregulowania faktur dokumentujących koszty podatkowe wynikające z niezapłaconych faktur. Ustawodawca w art. 15b ust. 4 ustawy o CIT mówi o „uregulowaniu” zobowiązań. W przypadku połączenia w ręku Spółki przejmującej znajdą się równocześnie prawa wierzyciela jak i obowiązki dłużnika. Spółka nie będzie mogła „sama sobie” świadczyć, a wiec „sama sobie” zapłacić za fakturę. Zobowiązanie z faktury wygaśnie w drodze konfuzji, tym samym dojdzie do jedynego prawnie możliwego po połączeniu uregulowaniu faktury, bowiem należność wygaśnie. Konfuzja jako konsekwencja połączenia Spółek spowoduje, że zobowiązanie zostanie uregulowane w ten szczególny sposób i pozwoli to na zwiększenie kosztów podatkowych w dacie połączenie w Spółce przejmującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 491 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1578 ze zm., dalej: „KSH”), spółki kapitałowe mogą się łączyć między sobą oraz ze spółkami osobowymi; spółka osobowa nie może jednakże być spółką przejmującą albo spółką nowo zawiązaną.

Połączenie to, w myśl art. 492 § 1 KSH, może być dokonane:

1. przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (jest to tzw. łączenie się przez przejęcie, czyli inkorporacja),
2. przez zawiązanie spółki kapitałowej, na którą przechodzi majątek wszystkich łączących się spółek za udziały lub akcje nowej spółki (jest to tzw. łączenie się przez zawiązanie nowej spółki, czyli konsolidacja).
   
   

Stosownie do treści art. 493 § 1 KSH, spółka przejmowana albo spółki łączące się przez zawiązanie nowej spółki zostają rozwiązane, bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego, w dniu wykreślenia z rejestru.

Połączenie - w myśl § 2 tego przepisu - następuje z dniem wpisania połączenia do rejestru właściwego według siedziby, odpowiednio spółki przejmującej albo spółki nowo zawiązanej (dzień połączenia). Wpis ten wywołuje skutek wykreślenia spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki, z uwzględnieniem art. 507 Ksh.

Na podstawie art. 494 § 1 KSH, spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki.

Przedmiotem następstwa osób prawnych są również prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

-wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Powyższa zasada, na podstawie art. 93 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej, ma również zastosowanie w przypadku przejęcia przez osobę prawną osobowej spółki handlowej, co oznacza, że spółka przejmująca (jako sukcesor) wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki poprzednika jako podatnika, płatnika i inkasenta. Oznacza to, że skutki podatkowe czynności (zdarzeń) wykonanych przez spółkę przejmowaną przed momentem połączenia, przypisane są podmiotowi przejmującemu. Innymi słowy, z dniem połączenia (przejęcia) Wnioskodawca stanie się stroną wszystkich praw i obowiązków Spółki przejmowanej.

Zgodnie z ustawą z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz.U. z 2012 r., poz. 1342) ustawodawca wprowadził do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.; dalej: „ustawy o CIT”) regulacje zmierzające do likwidacji tzw. „zatorów płatniczych” (art. 15b updop). Art. 15b updop obowiązywał jednak tylko do końca 2015 r.; został bowiem uchylony ustawą o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw z dnia 5 sierpnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1197).

Stosownie do unormowania obowiązującego do 31 grudnia 2015 r., w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) dłużnik – w określonych terminach – zobowiązany był do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15b ust. 1 ustawy o CIT (w okresie obowiązywania tego przepisu), w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) – kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie (art. 15b ust. 2 ww. ustawy).

Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach (art. 15b ust. 3 ustawy o CIT).

Jeżeli w miesiącu, w którym podatnik ma obowiązek dokonać zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, podatnik nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów (art. 15b ust. 5 ustawy o CIT).

Zatem, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia tych kosztów, jeżeli nie ureguluje kwoty zobowiązania w ciągu 30 dni od daty upływu terminu jego płatności. Natomiast, w sytuacji ustalenia przez strony terminu płatności dłuższego niż 60 dni, podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych o kwotę wynikającą z faktury lub innego dokumentu z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli w tym terminie kwota ta nie zostanie uregulowana. Zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych) należy więc dokonać w odniesieniu do tej kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu, która została uprzednio zaliczona do kosztów podatkowych, a która nie została zapłacona w terminie 30 dni od upływu terminu płatności lub 90 dni od zaliczenia jej do kosztów podatkowych, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni.

Zasadniczym celem wprowadzenia przedmiotowych rozwiązań było przeciwdziałanie zjawisku tzw. „zatorów płatniczych”. Regulacje te miały mobilizować podatników do terminowego regulowania płatności kontrahentom.

Powyższe obowiązki nałożone były na dłużnika, który dany wydatek zaliczył do kosztów, ale nie poniósł go faktycznie we wskazanych wyżej terminach.

Zgodnie natomiast z art. 15b ust. 4 ustawy o CIT, jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia.

Stosownie do art. 15b ust. 9 ustawy o CIT, przepisy ust. 1–8 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy zobowiązanie zostało zapłacone w części.

Przepis art. 15b ust. 4 ustawy o CIT wprost stanowił, że prawo do zwiększenia kosztów przysługuje podatnikowi, który uregulował zobowiązanie. Z przepisu tego wynikało, że jeżeli zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wspólnicy dwóch spółek handlowych: Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której udziałowcami są wyłącznie osoby fizyczne, oraz Spółki komandytowo-akcyjnej, w której wspólnikami są wyłącznie osoby prawne planują połączenie obu Spółek. Połączenie firm ma na celu scalenie majątku wytwarzanego w ramach wspólnie prowadzonej inwestycji prowadzonej na podstawie umowy konsorcjum zawartej w dniu 5 maja 2014 r., ze względu na istotną zmianę warunków ekonomicznych. Obecnie i na dzień połączenia wspólnikami Spółki komandytowo-akcyjnej jest w zakresie komplementariusza - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, z kolej jedynym akcjonariuszem jest inna spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posiadająca całość akcji Spółki komandytowo akcyjnej z którą ma nastąpić połączenie. Wspólnicy Spółek planują połączenie Spółek w trybie art. 491 § 1, art. 492 § 1 pkt 1 Ksh, przez przeniesienie majątku Spółki komandytowo-akcyjnej na Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w zamian za udziały tej spółki. Decyzja o połączeniu Spółek została podjęta ze względu na istotną zmianę warunków ekonomicznych, mających istotne znaczenie dla prowadzonej przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością działalności i finansowania majątku wytwarzanego w ramach wspólnego przedsięwzięcia prowadzonego przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, oraz pogorszeniem sytuacji majątkowej Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Realizacja strategii opracowanej w latach 2010/2011 związana z wyłączeniem działalności pomocniczej, do działalności przewozowej (w tym obsługi technicznej, bazy warsztatowej i parkingowej, zaopatrzenia, między innymi w paliwa), ze względu na zmiany w prawne w tym ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, spowodowały, że Spółka z o.o. zaczęła osiągać coraz gorsze wyniki finansowe. Połączenie pozwoli, poprzez przejecie aktywów Spółki przejmowanej na podniesienie kapitału, zmiany struktury majątkowej Spółki przejmującej, a wiec odwrócenie strategii z lat 2010/2011. Planowane połączenie Spółek pozwoli na dalsze prowadzenie przez Spółkę przejmującą działalności operacyjnej oraz finansowanie wytworzonego majątku. W związku ze stałą współpracą pomiędzy łączącymi się Spółkami, także w ramach inwestycji konsorcjum - pozostają one wobec siebie w stosunkach wierzyciel - dłużnik (gdzie dłużnikiem jest Spółka przejmująca). Wzajemne zobowiązania wynikają z następujących tytułów:

1. istnienie oprocentowanych pożyczek jakich udzieliła Spółka komandytowo-akcyjna (przejmowana) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (przejmującej),
2. istnienie zobowiązań z faktur dokumentujących w części przypadającej na Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością pokrycia wydatków z tytułu prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia, są to zasadniczo faktury za usługi budowlane na wytworzenie środków trwałych obciążające Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (przejmującą) jej częścią zgodną z umową konsorcjum w wydatkach na realizację inwestycji,
3. istnienie zobowiązań z tytułu zwrotu zadatków, zaliczek i kaucji przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z tytułu rozwiązania umowy sprzedaży oraz cesji praw z umowy przedwstępnej.
   
   

Obie Spółki są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Odnosząc się do wygaśnięcia zobowiązania na skutek konfuzji, należy zwrócić uwagę, że zobowiązanie jest rodzajem stosunku cywilnoprawnego, zatem wszelkie rozważania poczynione na temat stosunków cywilnoprawnych odnoszą się też do stosunków zobowiązaniowych. Zgodnie z art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 ze zm.), zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Na treść każdego stosunku zobowiązaniowego składa się istnienie uprawnienia po stronie wierzyciela i skorelowanego z nim obowiązku oznaczonego działania lub zaniechania po stronie dłużnika. Nie może więc zasadniczo istnieć ani wierzytelność bez odpowiadającego jej długu, ani też dług bez wierzytelności, gdyż nikt nie może być swoim własnym dłużnikiem i wierzycielem. Warunkiem koniecznym trwania zobowiązania jest istnienie dwóch stron – wierzyciela i dłużnika, a w przypadku zaniku jednej z nich, zobowiązanie wygasa. Nikt bowiem nie może sam od siebie żądać spełnienia świadczenia, a także go egzekwować.

Zatem, w przypadku konfuzji wierzytelności i zobowiązania nie mamy do czynienia z jakąkolwiek formą uregulowania zobowiązania przez dłużnika. Należy podkreślić, że w takim przypadku wygaśnięcie stosunku prawnego (powodujące jednoczesne ustanie wierzytelności i zobowiązania) nie jest następstwem zapłaty lub innego rodzaju uregulowania zobowiązania, lecz specyficznej sytuacji prawnej powodującej, że na skutek połączenia wierzytelności i zobowiązania w jednym podmiocie stosunek prawny nie może dalej istnieć (z uwagi na brak drugiej strony tego stosunku jest on bowiem bezprzedmiotowy).

Wobec powyższego, nie można podzielić stanowiska Wnioskodawcy, że wygaśnięcie w drodze konfuzji zobowiązań Spółki przejmującej wobec Spółki przejmowanej, które zostały wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 15b ustawy o CIT, uprawnia Spółkę przejmującą w dacie połączenia do zwiększenia o tę wartość kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem tut. Organu, konfuzja prowadzi do wygaśnięcia stosunku prawnego, pomimo braku spełnienia przez dłużnika świadczenia. Nie będzie więc możliwe zakwalifikowanie tego zdarzenia jako uregulowania zobowiązania w jakiejkolwiek formie.

Podsumowując, skoro w przypadku konfuzji nie dochodzi do uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie to należy uznać, że wygaśnięcie zobowiązania w wyniku konfuzji nie powinno być uważane za „uregulowanie zobowiązania” w kontekście art. 15b ustawy o CIT.

Tym samym konfuzja nie jest formą uregulowania zobowiązania, pozwalającą na zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki wartości wydatków poniesionych przez Spółkę przejmowaną, wyłączonych uprzednio przez Spółkę przejmowaną z tych kosztów w oparciu o regulację przepisu art. 15b ustawy o CIT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku
z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub przewlekłe prowadzenie postępowania (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.