Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1-1.4510.81.2017.1.SG
z 1 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2017 r. (data wpływu wniosku za pośrednictwem platformy e-PUAP w tym samym dniu), uzupełnionym 28 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków, o których mowa we wniosku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2017 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków, o których mowa we wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej (dalej: Spółka). Spółka prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest „działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich” (PKD 01.62.Z). Spółka prowadzi księgi rachunkowe stosownie do przepisów ustawy o rachunkowości oraz jest czynnym podatnikiem VAT.

Spółka posiada inwentarz żywy, w skład którego wchodzą przede wszystkim konie. Spółka prowadzi chów i hodowlę inwentarza. Spółka wynajmuje konie na pokazy i z tego tytułu uzyskuje przychód. Docelowo Spółka, poza wynajmem koni, będzie oferowała konie do sprzedaży i z tego tytułu osiągała przychód.

Spółka ponosi następujące wydatki związane z utrzymaniem i rozwojem działalności, polegającej na wynajmie i sprzedaży koni:

• zakup stanówki, czyli możliwości pokrycia klaczy ogierem (usługa);
• zakup nasienia, w tym nasienia pobranego na podstawie wcześniej zakupionej stanówki, certyfikat, wynajem specjalnych pojemników na nasienie i jego transport;
• wydatki na usługi weterynaryjne, w tym na usługi weterynaryjne związane z ciążą klaczy, np. inseminacja (krycie sztuczne), badania ginekologiczne.

Opisane powyżej wydatki składają się na proces zapłodnienia klaczy. Konie wychodowane w ten sposób będą przez Spółkę wykorzystywane w opisywany powyżej sposób.

Nie są to wszystkie wydatki, które Spółka ponosi w związku z prowadzoną działalnością, ale tylko w związku z ponoszonymi wyżej wydatkami wspólnicy Spółki mają wątpliwości co do sposobu ujmowania ich w kosztach uzyskania przychodu.

Wniosek dotyczy zarówno stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, ponieważ opisane powyżej wydatki będą również występować w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy i w którym momencie Wnioskodawca powinien ujmować w kosztach uzyskania przychodu opisane powyżej wydatki?

Zdaniem Wnioskodawcy, może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychody wydatki opisane w stanie faktycznym, proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach Spółki. Jednocześnie wydatki te powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na ich wartość, jednorazowo, w momencie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „u.p.d.o.p.”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
• nie może być wymieniony w art. 16 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami lub zachowaniem źródła przychodu. Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem konkretnego przychodu. Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) przewiduje m.in. grupę o nazwie Inwentarz żywy, która to obejmuje zwierzęta domowe, gospodarskie, cyrkowe, w ogrodach zoologicznych oraz pozostały inwentarz żywy. Grupa ta (oznaczona numerem 9) obejmuje zarówno pojedyncze sztuki zwierząt, jak i całe stada produkcyjne. Tym samym zgodnie z tą klasyfikacją zwierzęta mogą być uznane za środki trwałe. Klasyfikacja ta, ma jednak znaczenie przede wszystkim z punktu widzenia ustawy o rachunkowości. Dla celów podatkowych istotne jest natomiast to, jak inwentarz żywy został zaklasyfikowany na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. wskazuje, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Powyższy przepis definiuje pojęcie środka trwałego jako nabytego lub wytworzonego składnika majątkowego, kompletnego i zdatnego do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. Przy czym wskazuje, iż środkami tymi mogą być: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, a także inne przedmioty. W myśl art. 16a ust. 2 u.p.d.o.p amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

-zwane także środkami trwałymi.

Należy wskazać, że przywołane przepisy nie zaliczają zwierząt do kategorii środków trwałych.

Skutkiem powyższego, prawidłowym jest stanowisko, zgodnie z którym inwentarz żywy na cele podatku dochodowego nie jest traktowany jako środki trwałe i nie podlega amortyzacji, nawet mimo tego, że został tak zaklasyfikowany na podstawie KŚT.

W konsekwencji do wszystkich wydatków związanych ze zwierzętami, które są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, nie stosuje się przepisów regulujących rozliczanie wydatków związanych ze środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast jak stanowi art. 16 ust. 4d u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e u.p.d.o.f.).

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka posiada inwentarz żywy, w skład którego wchodzą przede wszystkim konie. Spółka prowadzi chów i hodowlę inwentarza. Spółka wynajmuje konie na pokazy i z tego tytułu uzyskuje przychód. Docelowo Spółka, poza wynajmem koni, będzie oferowała konie do sprzedaży i z tego tytułu osiągała przychód.

Spółka ponosi następujące wydatki związane z utrzymaniem i rozwojem działalności, polegającej na wynajmie i sprzedaży koni:

• zakup stanówki, czyli możliwości pokrycia klaczy ogierem (usługa);
• zakup nasienia, w tym nasienia pobranego na podstawie wcześniej zakupionej stanówki, certyfikat, wynajem specjalnych pojemników na nasienie i jego transport;
• wydatki na usługi weterynaryjne, w tym na usługi weterynaryjne związane z ciążą klaczy, np. inseminacja (krycie sztuczne), badania ginekologiczne.
  
  

Opisane powyżej wydatki składają się na proces zapłodnienia klaczy. Wychodowane w ten sposób konie będą następnie wykorzystywane przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej, polegającej na sprzedaży i wynajmie koni.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle powołanych powyżej przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego należy przyjąć, że może on zaliczyć powyższe wydatki do kosztów uzyskania przychodu, proporcjonalnie do udziału w zysku Spółki. Wszystkie przesłanki pozwalające ująć opisane wydatki do kosztów uzyskania przychodów zostały spełnione, tj.:

• wydatki te pozostają w związku przyczynowym z osiąganym przychodem (Spółka będzie wynajmowała oraz sprzedawała tak wychodowane konie);
• zostały poniesione przez podatnika;
• nie są wymienione w art. 16 u.p.d.o.p.

Jednocześnie nie są to wydatki bezpośrednio związane z przychodami, a zatem powinny być rozliczane na bieżąco, w momencie ich poniesienia, na podstawie faktury lub innego dowodu zakupu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, oraz w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.