Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.164.2017.2.MKA
z 4 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2017 r. (data wpływu 28 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych: w zakresie objętym pytaniem pierwszym oraz w zakresie objętym pytaniem drugim.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i § 4 oraz art. 14f Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 27 lipca 2017 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.164.2017.1.MKA, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 27 lipca 2017 r., skutecznie doręczono 31 lipca 2017 r., natomiast 8 sierpnia 2017 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej 4 sierpnia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wraz z mężem są rodzicami 30 letniej córki, która od 2012 r. posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym, a także pobiera zasiłek pielęgnacyjny. Od 2013 r. Zainteresowana wspólnie z mężem rozlicza się zgodnie z wnioskiem, o którym mowa w art. 6 ust. 2 i korzysta z ulgi z tytułu opieki nad dzieckiem niepełnosprawnym pełnoletnim. Wspólne dochody małżonków wynosiły w 2013 r. - 75 122,11 zł, w 2014 r. – 92 607,88 zł, w 2015 r. 84 596,91 zł, w 2016 r. – 93 240,48 zł. Małżonkowie nigdy nie przekroczyli kwoty 112 000,00 zł. Córka posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności nabytej przed 18 rokiem życia. W uzasadnieniu orzeczenia zawarto „Na podstawie analizy materiału dowodowego w sprawie, w tym dokumentacji medycznej a także w oparciu o oceny specjalistów powołanych do składu orzekającego, Powiatowy Zespół stwierdził, że naruszona sprawność organizmu kwalifikuje do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Wymagana jest czasowa albo częściowa pomoc innych osób w celu pełnienia ról społecznych.” Choroba córki przebiega z okresami zaostrzeń i remisji. Mimo to przez cały okres trwania choroby konieczne jest stosowanie specjalistycznej diety oraz stosowanie leków utrzymujących chorobę w okresie remisji. Konieczne jest również wykonywanie specjalistycznych badań kontrolnych oraz unormowany, oszczędzający tryb życia. W okresie zaostrzeń córka była wielokrotnie hospitalizowana w szpitalach o różnych profilach. Stan jej zdrowia nie pozwalał na samodzielne funkcjonowanie. W chwili obecnej córka jest osobą pracującą, pobiera zasiłek pielęgnacyjny i mieszka z rodzicami. Jest zatrudniona na umowę o pracę i osiągała następujące dochody za 2013 r. – 18 519,89 zł; 2014 r. – 23 986,19 zł; 2015 r. – 27 702,34 zł; 2016 r. – 21 913,24 zł. Pomimo, że córka osiąga własne dochody, są one niewystarczające na prawidłowe zaspokojenie elementarnych potrzeb w życiu codziennym i jest również konieczna pomoc finansowa rodziców, aby zapewnić w sposób ciągły stosowanie diety i leczenia. Od 2015 r. córka wychowuje dziecko.

W związku z powyższym oraz w oparciu o Kodeks rodzinny i opiekuńczy z dnia 25 lutego 1964 r. (Dz.U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm.) na Zainteresowanej oraz małżonku ciąży obowiązek alimentacyjny - obowiązek dostarczenia środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo żądać wskazanych środków, a druga strona ma obowiązek je dostarczać. W myśl tej definicji Wnioskodawczyni oraz małżonek tak postępują, gdyż dochody córki są niewystarczające na potrzeby jakie niesie jej choroba. Dieta, jaką musi stosować i leczenie jest kosztochłonne i musi być stosowane codziennie, małżonkowie nie mogą sobie pozwolić na oszczędność w tej kwestii. Zapewniają również transport do lekarza, aby córka nie była narażona na długie oczekiwanie w różnych warunkach pogodowych na autobus. Starania małżonków mają na celu zapewnić jak najdłuższy okres remisji choroby córki i w miarę normalne funkcjonowanie w społeczności. Ponadto sytuacja zdrowotna córki wymaga od małżonków aktywnej pomocy w zakresie czynności życia codziennego tj. pomoc w sprzątaniu, praniu, dokonywanie większych zakupów. Szczególnie sytuacja ta ma miejsce w okresach zaostrzenia choroby, wtedy córka jest całkowicie zdana na pomoc rodziców.

W bieżącym roku małżonkowie zostali wezwani przez urząd skarbowy do złożenia wyjaśnienia, na jakiej podstawie odliczają ulgę (nr pismo z dnia 11 maja 2017 r.). W celu złożenia wyjaśnień, na jakiej podstawie Wnioskodawczyni korzysta z ulgi, Zainteresowana kilkakrotnie rozmawiała telefonicznie z osobą prowadząca sprawę w Urzędzie Skarbowym w C., rozmowy odbywały się w dniach 23 i 25 maja oraz 2 czerwca 2017 r. Zainteresowana nadmienia, że w trakcie rozmowy telefonicznej z pracownikiem urzędu skarbowego w dniach 23 i 25 maja 2017 roku złożyła wyjaśnienia dotyczące uprawnień do skorzystania z ulgi prorodzinnej na pełnoletnie niepełnosprawne dziecko, powołując się na obowiązujące akty prawne oraz przesłała do Urzędu Skarbowego orzeczenie o stopniu niepełnosprawności i decyzje o przyznanym zasiłku pielęgnacyjnym dla córki, gdyż takie było zalecenie pracownika urzędu skarbowego.

Zainteresowana dodała również, że po złożeniu ww. wyjaśnień ustaliła, że nie ma potrzeby aby stawiła się osobiście na spotkanie wyznaczone przez urząd skarbowy na dzień 26 maja 2017 r. Ponadto w dniu 2 czerwca 2017 r. Zainteresowana została w rozmowie telefonicznej poinformowana o braku uprawnień do korzystania z ulgi w latach 2013 - 2016. Jako uzasadnienie braku uprawnień pracownik urzędu skarbowego, przytoczył w rozmowie telefonicznej opinię dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy oraz fakt, że córka osiąga dochody i nie jest zatrudniona w zakładzie pracy chronionej. W opinii przedstawiciela urzędu skarbowego orzeczenie o stopniu niepełnosprawności jest wydane na potrzeby uzyskania zasiłku pielęgnacyjnego a nie w celu skorzystania z ulgi. Po przedstawieniu ww. argumentów Zainteresowana została poinformowana o konieczności niezwłocznego złożenia korekt zeznań podatkowych za lata 2013 - 2016.

W związku z tym, że do dnia 19 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni nie uzyskała pisemnego powiadomienia na podstawie jakich aktów prawnych nie mogła korzystać z ulgi podatkowej w latach 2013 - 2016 pisemnie wystąpiła do urzędu skarbowego o stanowisko jakie zajął urząd w sprawie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy brak pisemnego stanowiska w ww. sprawie a jedynie rozmowa telefoniczna i polecenie pracownika nakazujące złożenie korekty jest dla nas wiążące?
2. Czy składając, wraz z mężem, roczne zeznania podatkowe za lata 2013, 2014, 2015, 2016 i korzystając z ulgi na pełnoletnie niepełnosprawne dziecko w oparciu o art. 6 ust. 4 pkt 2 oraz art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. 2016, poz. 2032 ze zm.), w oparciu o uzyskane orzeczenia o stopniu niepełnosprawności oraz decyzje o przyznaniu zasiłku pielęgnacyjnego, dokonaliśmy rozliczenia podatku dochodowego w sposób prawidłowy?
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź w zakresie pytania drugiego w odniesieniu do Zainteresowanej.

Zdaniem Wnioskodawczyni w obowiązujących przepisach uprawniających do skorzystania z ulgi jest posiadanie orzeczenia o niepełnosprawności i pobieranie m.in. zasiłku pielęgnacyjnego. W związku z tym w odczuciu Zainteresowanej niesłuszne jest stwierdzenie pracownika urzędu skarbowego, że orzeczenie jest konieczne tylko w celu uzyskania zasiłku pielęgnacyjnego a nie daje uprawnień do skorzystania z ulgi. Wnioskodawczyni nadmienia również, że w akcie prawnym dotyczącym korzystania z ulgi nie ma zapisów o wymogu sprawowania całodobowej opieki nad dzieckiem niepełnosprawnym pełnoletnim, oraz że nie może osiągać dochodów własnych, a jeżeli pracuje, to musi być to zakład pracy chronionej.

Zainteresowana uważa, że stan zdrowia córki oraz przedstawione dokumenty jak również obowiązujące akty prawne uprawniały do skorzystania z ulgi.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni podała, że w oparciu o art. 6 ust. 4 pkt 2 oraz art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991r. (Dz. U. z 2016, poz. 2032 ze zm.), oraz w oparciu o uzyskane orzeczenia o stopniu niepełnosprawności i decyzje o przyznaniu zasiłku pielęgnacyjnego, a także w oparciu o kodeks rodzinny i opiekuńczy jako rodzice Wnioskodawczyni oraz małżonek są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych w sytuacji w jakiej znajduje się córka. Zainteresowana nadmienia, że wspólne dochody małżonków w rozliczeniu rocznym nigdy nie przekroczyły kwoty 112 000,00 zł. W związku z powyższym uważa, że w sposób prawidłowy małżonkowie dokonali rozliczenia podatku dochodowego korzystając z ulgi prorodzinnej w latach 2013 - 2016.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym w latach 2013 - 2014 odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko.
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota stanowiąca:
   1. 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,
   3. kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie zaś z brzmieniem art. 27f ust. 2 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym w latach 2015 - 2016, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

– w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Jak wynika z art. 27f ust. 7 cyt. ustawy podatkowej, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Z ww. przepisów wynika, że ulga prorodzinna nie ma zastosowania w sytuacji, gdy do podatnika lub jego dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (art. 6 ust. 8 cyt. ustawy).

Zasada ta nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (art. 6 ust. 9 cyt. ustawy).

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a cyt. ustawy).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b cyt. ustawy).

W świetle art. 27f ust. 2c ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Zgodnie z zacytowanymi przepisami ulga prorodzinna, przy spełnieniu określonych wymogów, przysługuje między innymi podatnikowi utrzymującemu pełnoletnie dziecko/dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną w związku z wykonywaniem ciążącego na podatniku obowiązku alimentacyjnego.

Obowiązek alimentacyjny względem dzieci pełnoletnich, o których mowa w art. 27 ust. 6 i art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika wprost z przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682) - art. 128 i następne. Zgodnie z definicją zawartą w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, obowiązek alimentacyjny to obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo żądać dostarczenia tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć.

Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, opału, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury itp.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest matką 30 letniej córki, która od 2012 r. posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym oraz pobiera zasiłek pielęgnacyjny. W orzeczenia o stopniu niepełnosprawności stwierdzono, że niepełnosprawność została nabyta przed 18 rokiem życia oraz że niezbędna jest czasowa lub częściowa pomoc innych osób celu pełnienia ról społecznych. Choroba córki Zainteresowanej wymaga stosowania specjalistycznej diety oraz stosowania leków utrzymujących chorobę w okresie remisji. Konieczne jest wykonywanie specjalistycznych badań i unormowany tryb życia. W okresie zaostrzeń choroby córka była wielokrotnie hospitalizowana w szpitalach. Stan jej zdrowia nie pozwalał na samodzielne funkcjonowanie. Obecnie córka mieszka z rodzicami, pracuje i pobiera zasiłek. Dochody córki z tytułu umowy o pracę wynosiły odpowiednio: 2013 r. – 18 519,89 zł; 2014 r. – 23 986,19 zł; 2015 r. – 27 702,34 zł; 2016 r. – 21 913,24 zł. Pomimo, że córka posiada własne dochody są one niewystarczające na zaspokojenie podstawowych potrzeb. Konieczna jest również pomoc finansowa rodziców w celu zapewnienia ciągłego stosowania diety oraz leczenia. Od 2015 r. córka Wnioskodawczyni wychowuje dziecko. Zainteresowana wskazała, że wraz z mężem wypełniają obowiązek alimentacyjny wobec córki poprzez pomoc finansową, dowozy do lekarza, pomoc w ramach codziennych czynności tj.: pomoc w sprzątaniu, praniu, większych zakupach. W okresach zaostrzeń choroby córka jest całkowicie zdana na pomoc rodziców. Starania rodziców maja na celu osiągnięcia jak najdłuższego okresu remisji choroby córki oraz zapewnienie normalnego funkcjonowania w społeczności.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że od 2013 r. rozliczała się wspólnie z mężem i korzystała z ulgi prorodzinnej na pełnoletnie niepełnosprawne dziecko. Roczne dochody małżonków w latach 2013 - 2016 nigdy nie przekroczyły kwoty 112 000 zł.

Jak zostało wskazane w pytaniu wątpliwości Wnioskodawczyni budzi między innymi sposób udokumentowania prawa do ulgi prorodzinnej na pełnoletnie niepełnosprawne dziecko. Cytowany wyżej przepis art. 27 f ust. 6 ustawy podatkowej wskazuje na obowiązek przedstawienia przez podatnika dokumentów potwierdzających prawo do skorzystania z ulgi. Poza zaświadczeniami i oświadczeniami wymienia on też inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia. W przypadku pełnoletniego niepełnosprawnego dziecka należy posiadać dokumenty potwierdzające, że dziecko otrzymywało zasiłek pielęgnacyjny lub rentę socjalną, oraz że na podatniku ciążył obowiązek alimentacyjny wobec dziecka i był on wykonywany.

Powołane przez Wnioskodawczynię dokumenty w postaci orzeczenia o stopniu niepełnosprawności oraz decyzja o przyznaniu zasiłku pielęgnacyjnego mogą stanowić dowody potwierdzające prawo do ulgi.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów na tle przedstawionego stanu faktycznego uznać zatem należy, że Wnioskodawczyni była uprawniona do skorzystania z ulgi prorodzinnej, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2013 – 2016, w związku ze sprawowaniem opieki, w ramach ciążącego na Zainteresowanej obowiązku alimentacyjnego nad niepełnosprawną, pełnoletnią córką otrzymującą zasiłek pielęgnacyjny.

Końcowo wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.