Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.286.2017.1.AP
z 22 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2017 r. (data wpływu 24 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty faktur wystawionych w latach 2015-2016 z tytułu nienależnie naliczonego podatku VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty faktur wystawionych w latach 2015-2016 z tytułu nienależnie naliczonego podatku VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest podmiotem posiadającym siedzibę w Polsce, zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”). Spółka zawarła umowę z kontrahentem posiadającym siedzibę działalności w Wielkiej Brytanii (dalej: „Klient”) na usługi modyfikacji specjalnych ram do części samochodowych. Klient jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Wielkiej Brytanii.

Ramy, na których wykonywane były usługi, są własnością Klienta zajmującego się produkcją samochodów i pełnią one funkcję opakowań dla części samochodowych, zapewniają bezpieczeństwo częściom samochodowym w trakcie transportu.

Na podstawie zamówień składanych przez Klienta, Spółka wykonywała usługi modyfikacji ram, przy czym usługi były wykonywane na terenie Polski, a własność ram nie przechodziła na Spółkę – ramy są własnością Klienta i na czas modyfikacji były sprowadzane do Spółki z miejsca wskazanego przez Klienta oraz po wykonaniu usługi dostarczane do miejsca wskazanego przez Klienta w Polsce.

Czynności wykonywane przez Spółkę w ramach usługi modyfikacji ram obejmowały:

1. Demontaż ramy (wycięcie i usunięcie wszystkich zbędnych elementów metalowych)
2. Szlifowanie ramy – przygotowanie do wstawienia nowych elementów
3. Wykonanie nowych elementów metalowych (St235 cięcie, gięcie, spawanie)
4. Wstawienie nowych elementów metalowych
5. Spawanie nowych elementów metalowych
6. Czyszczenie ramy z odprysków oraz ostrych krawędzi (przygotowanie do malowania)
7. Malowanie natryskowe
8. Frezowanie i montaż tworzyw sztucznych, opisy, sprawdzenie poprawności wykonania i przygotowanie do wysyłki.
   
   

Usługi modyfikacji ram były świadczone w latach 2015-2016 na terenie Polski. Spółka dotychczas stosowała podstawową stawkę krajową (23%) do opodatkowania świadczonych usług.

Spółka posiada także informację, iż Klient zwrócił się na podstawie art. 89 ust. 1a ustawy VAT do Naczelnika Urzędu Skarbowego o zwrot podatku VAT w odniesieniu do nabytych przez niego towarów i usług na terytorium kraju za lata 2015-2016. W zakresie usług nabywanych od Spółki, organ odmówił zwrotu podatku VAT, powołując się na art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona z podatku. Jednocześnie organ wskazał na art. 28b ust. 1 określający miejsce świadczenia usług dla podmiotów mających siedzibę za granicą. W konsekwencji, Klient powołując się na odmowę zwrotu podatku VAT przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, zakwestionował zasadność opodatkowania świadczonych na jego rzecz usług stawką krajową.

W związku z tym Spółka wystąpiła do Klienta z prośbą o wydanie oświadczenia, że Klient posiada miejsce siedziby w Wielkiej Brytanii i jednocześnie nie posiadał w okresie współpracy ze Spółką stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 2011 nr 77/1, dalej: „Rozporządzenie Wykonawcze”).

Jednocześnie Spółka na chwilę składania wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie posiada innych informacji od Klienta w zakresie zaangażowanych przez niego zasobów rzeczowo-osobowych w Polsce. Trudność w dostępie do wszelkich informacji wewnętrznych Klienta wynika w szczególności z faktu, iż podmioty działające w branży motoryzacyjnej posiadają rozbudowane procedury ochrony wszelkich danych wewnętrznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka posiadając wiedzę, że Klient ubiegał się o zwrot podatku VAT za lata 2015-2016 na podstawie art. 89 ust. 1a ustawy VAT oraz pomocniczo na podstawie oświadczenia Klienta o nieposiadaniu stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, jest uprawniona do skorygowania wystawionych w latach 2015-2016 faktur z tytułu usług modyfikacji ram do części samochodowych w zakresie nienależnie naliczonego podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie wiedzy, iż Klient wystąpił o zwrot podatku VAT za lata 2015-2016 na podstawie art. 89 ust. la ustawy VAT oraz po otrzymaniu oświadczenia od Klienta, w którym wskaże on, iż posiada miejsce siedziby w Wielkiej Brytanii i jednocześnie w okresie współpracy ze Spółką nie posiadał stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, będzie uprawniona do skorygowania dotychczas wystawionych faktur w zakresie podatku VAT ujętego na fakturach, uznając, iż miejsce świadczenia należy określić zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy VAT.

Powyższy przepis wskazuje na zasadę ogólną, niemniej jednak w analizowanym stanie faktycznym istotne znaczenie ma także ust. 2 tego artykułu. Stosownie do ust. 2 w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Przepisy ustawy VAT nie definiują pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności”. Definicji takiej nie zawiera również Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. str. 1 z dnia 11 grudnia 2006 r. dalej „Dyrektywa VAT”). Pojęcie to zostało zdefiniowane i wprowadzone w Rozporządzeniu Wykonawczym. Od 1 lipca 2011 r. definicja ta powinna być stosowana bezpośrednio we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 11 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego „Na użytek stosowania art. 44 Dyrektywy VAT – stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej – oznacza dowolne miejsce inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o której mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”.

Powyższą definicję stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej należy zastosować dla celów określania miejsca świadczenia usług, w tym także usług nabywanych przez Klienta od Spółki. Zgodnie bowiem z art. 28b ust. 1 i 2 ustawy o VAT co do zasady miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Natomiast w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Jednocześnie należy wskazać, iż Spółka jako świadcząca usługi na rzecz Klienta nie posiada dostępu do informacji pozwalających ocenić jednoznacznie, czy Klient posiada na terenie Polski zaplecze personalne i techniczne. Są to informacje wewnętrzne Klienta, a przez to, że Klient działa w branży motoryzacyjnej, dostęp do wszelkich informacji wewnętrznych jest utrudniony. Z drugiej strony informacja ta jest kluczowa dla odpowiedniego opodatkowania świadczonych usług.

Jedyną informacją, którą Klient przekazał Spółce jest kwestia ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie art. 89 ust. 1a ustawy VAT. Przepis ten wskazuje, iż podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3 (tj. podmioty nieposiadające siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywano transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju, niedokonujących sprzedaży na terytorium kraju) mogą ubiegać się o zwrot podatku w odniesieniu do nabytych przez nie na terytorium kraju towarów i usług lub w odniesieniu do towarów, które były przedmiotem importu na terytorium kraju, jeżeli te towary i usługi były przez te podmioty wykorzystywane do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium państwa, w którym rozliczają one podatek od wartości dodanej lub podatek o podobnym charakterze, innym niż terytorium kraju.

Na podstawie tej informacji Spółka ma prawo wnioskować, iż Klient nie posiada na terenie Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Dodatkowo, Spółka planuje przed wystawieniem faktur korygujących pozyskanie oświadczenia wskazującego czy Klient, mający siedzibę na terenie Wielkiej Brytanii, posiada jednocześnie na terenie Polski stałe miejsce prowadzenia działalności w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego.

Znając powyższe informacje, Spółka będzie uprawniona do przyjęcia, iż usługi świadczone na rzecz zagranicznego Klienta nie są opodatkowane w kraju, gdyż miejscem świadczenia będzie zgodnie art. 28b ust. 1 ustawy VAT miejsce siedziby Klienta, tj. Wielka Brytania. Oznacza to, iż Klient jako podatnik podatku od wartości dodanej będzie zobowiązany do rozliczenia tego podatku w miejscu swojej siedziby, a Spółka nie wykazując podatku VAT na fakturze powinna zamieścić zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy VAT adnotację „odwrotne obciążenie”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) ‒ zwanej dalej ustawą ‒ opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem posiadającym siedzibę w Polsce, zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zwarł on umowę z kontrahentem posiadającym siedzibę działalności w Wielkiej Brytanii na usługi modyfikacji specjalnych ram do części samochodowych. Kontrahent jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Wielkiej Brytanii.

Na podstawie zamówień składanych przez tego kontrahenta Wnioskodawca wykonywał usługi modyfikacji ram, przy czym usługi były wykonywane na terytorium Polski, a własność ram nie przechodziła na niego – ramy są własnością kontrahenta i na czas modyfikacji były sprowadzane do Wnioskodawcy z miejsca wskazanego przez kontrahenta oraz po wykonaniu usługi dostarczane do miejsca wskazanego przez kontrahenta w Polsce.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach usługi modyfikacji ram obejmowały:

1. Demontaż ramy (wycięcie i usunięcie wszystkich zbędnych elementów metalowych
2. Szlifowanie ramy – przygotowanie do wstawienia nowych elementów
3. Wykonanie nowych elementów metalowych (St235 cięcie, gięcie, spawanie)
4. Wstawienie nowych elementów metalowych
5. Spawanie nowych elementów metalowych
6. Czyszczenie ramy z odprysków oraz ostrych krawędzi (przygotowanie do malowania)
7. Malowanie natryskowe
8. Frezowanie i montaż tworzyw sztucznych, opisy, sprawdzenie poprawności wykonania i przygotowanie do wysyłki.
   
   

Usługi modyfikacji ram były świadczone w latach 2015-2016 na terytorium Polski, Wnioskodawca dotychczas stosował podstawową stawkę krajową (23%) do opodatkowania świadczonych usług.

Należy wyjaśnić, że ustawa nie definiuje pojęcia „usługi na ruchomym majątku rzeczowym”. W związku z tym należy zwrot ten interpretować w oparciu o wykładnię językową, jako wszelkie usługi wykonywane przez podatnika, w wyniku których następuje wytworzenie nowego produktu z powierzonych materiałów, jego przerobienie lub ulepszenie, przy czym podatnik świadczący usługę nie jest właścicielem towaru powierzonego ani wytworzonego, przerobionego lub ulepszonego.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z Wielkiej Brytanii należy uznać za usługi na ruchomym majątku rzeczowym.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia (opodatkowania) danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy ‒ na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku ‒ rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6;
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą.

Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej wynikającej z art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast w myśl art. 28b ust. 2 ustawy – w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika, w rozumieniu art. 28a ustawy, dla których ustawodawca nie przewidział szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie konieczne jest podkreślenie, że przepis art. 28b ust. 2 ustawy ma zastosowanie tylko dla usług świadczonych na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej kontrahenta zagranicznego. Zatem samo ustalenie tego miejsca na terytorium kraju, bez określenia, że świadczone usługi wykonywane są dla tego miejsca, nie pozwala na stosowanie tego przepisu.

Jak wskazano w opisie sprawy wykonywane przez Wnioskodawcę usługi modyfikacji ram do części samochodowych świadczone były na rzecz siedziby działalności gospodarczej kontrahenta z Wielkiej Brytanii, w związku z tym miejsce opodatkowania ww. usług należy określić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą miejsca świadczenia usług zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy, tj. w miejscu siedziby usługobiorcy – terytorium Wielkiej Brytanii.

W niniejszej sprawie, dla określenia miejsca świadczenia przedmiotowych usług nie ma więc znaczenia ustalenie czy kontrahent posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, ponieważ usługi te wykonywane były przez Wnioskodawcę na rzecz siedziby działalności gospodarczej kontrahenta z Wielkiej Brytanii. Tym samym art. 28b ust. 2 ustawy nie ma zastosowania do usług świadczonych przez Wnioskodawcę, ponieważ nie były one świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności.

W konsekwencji należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi, wykonywane dla kontrahenta z Wielkiej Brytanii, nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, ze względu na miejsce siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, tj. kontrahenta zagranicznego.

Zatem Wnioskodawca postępował nieprawidłowo opodatkowując wykonane przez siebie usługi na rzecz tego kontrahenta stawką podatku w wysokości 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że ponieważ usługi modyfikacji ram do części samochodowych świadczone były przez Wnioskodawcę na rzecz siedziby działalności gospodarczej kontrahenta z Wielkiej Brytanii, Wnioskodawca zobowiązany jest do skorygowania faktur wystawionych z tego tytułu w latach 2015-2016 w zakresie nienależnie naliczonego podatku VAT.

W świetle dokonanych ustaleń, dla określenia miejsca świadczenia wykonywanych przez Wnioskodawcę usług, bez znaczenia pozostaje wiedza, że kontrahent ubiegał się o zwrot podatku VAT za lata 2015-2016 na podstawie art. 89 ust. 1a ustawy oraz jego oświadczenie o nieposiadaniu w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Pomimo, że Wnioskodawca słusznie uważa, że powinien skorygować wystawione w latach 2015-2016 faktury, to jednak ze względu na przytoczoną przez niego argumentację, jego stanowisko jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.