2015.06.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-367/15/MM
z 5 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2015 r. (data wpływu do tutejszego organu dnia 6 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych uznaje jako prawidłowe w zakresie zwolnienia przedmiotowego oraz jako nieprawidłowe w zakresie obowiązku pobierania 10% zryczałtowanego podatku dochodowego.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przyznawania przez Bank swoim klientom nagród i premii w ramach akcji promocyjnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest Bankiem z siedzibą w Polsce, wykonującym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności bankowe, o których mowa w ustawie Prawo bankowe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Bank prowadzi akcje promocyjne dla swoich klientów będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, które mają na celu uatrakcyjnienie oferowanych przez Bank usług. Bank zamierza prowadzić takie akcje promocyjne również w przyszłości.

W ramach organizowanych przez Bank akcji i programów promocyjnych Bank wpłaca na rzecz klientów m.in. następujące kategorie świadczeń:

W ramach programów typu moneyback (określone również jako tzw. cashback) Bank zwraca swoim klientom – posiadaczom kart debetowych lub kredytowych – część wartości wydatków, które klienci ponieśli przy zakupach dokonywanych kartą. Wypłacane klientom kwoty stanowią stałe kwoty pieniężne, bądź są obliczane jako określony procent wartości zakupów dokonywanych z użyciem karty. Kwota premii cashback jest wypłacana za okresy rozliczeniowe lub każdorazowo po dokonaniu transakcji uprawniającej do otrzymania premii. Kwota premii cashback wypłacanych w okresach rozliczeniowych lub jednorazowo nie przekracza 760 zł. Mając na uwadze zasady przyznawania premii cashback nie można wykluczyć, że w przyszłości kwota premii wypłacanych w okresach rozliczeniowych lub jednorazowo może przekroczyć 760 zł;
Bony towarowe (np. Sodexo) lub bilety (np. do kina), przekazywane klientom, którzy spełniają warunki określone w regulaminie promocji (jednym z warunków może być kolejność zgłoszeń ze względu na ograniczoną liczbę nagród dostępnych w promocji). Wartość nagród przekazywanych klientom w ramach tych akcji promocyjnych nie przekracza 760 zł;
Zwrot jednej lub dwóch rat kredytu (tj. rat kapitałowo-odsetkowych) zapłaconych przez klientów, którzy uczestniczą w danej promocji oraz m.in. terminowo regulują swoje zobowiązania wobec Banku; wartość zwracanych klientowi rat może nie przekraczać 760 zł lub może przekroczyć 760 zł.

Warunki skorzystania z oferowanych promocji określone są w odpowiednich regulaminach akcji promocyjnych bądź w regulaminach produktu i są dostępne dla wszystkich potencjalnych klientów spełniających określone w tych regulaminach warunki. Na podstawie tych programów i akcji promocyjnych istnieje gwarancja otrzymania przez klienta nagrody po spełnieniu przez niego określonych warunków oznaczonych przez Bank.

Bank zamierza prowadzić podobne akcje promocyjne również w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczenia dokonywane przez Bank na rzecz klientów w związku z opisanymi akcjami i programami promocyjnymi będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako nagrody związane ze sprzedażą premiową przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie, natomiast w przypadku niespełnienia powyższych warunków będą podlegały opodatkowaniu na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia dokonywane przez niego na rzecz swoich klientów w ramach opisanych w stanie faktycznym akcji promocyjnych, jako nagrody związane ze sprzedażą premiową usług przez bank, mogą korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile spełnione są warunki określone w tym przepisie, tj. wartość nagrody nie przekracza 760 zł, zaś w przypadku niespełnienia powyższych warunków (jeżeli wartość nagrody przekroczy 760 zł) podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe świadczenia powinny być uznane za nagrody związane ze sprzedażą premiową, objęte zakresem art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające zwolnieniu z podatku w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68 – w wysokości 10% wygranej lub nagrody. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest m.in. wartość nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług – jeżeli jednorazowa wartość tych nagród nie przekracza kwoty 760 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług nie dotyczy nagród otrzymywanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą stanowiących przychód z tej działalności.

Zmiana brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dniem 1 stycznia 2015 r. wyeliminowała dotychczasowe wątpliwości czy sprzedaż premiowa może być związana ze sprzedażą wyłącznie towarów, czy też usług poprzez jednoznaczne wskazanie, że sprzedaż może dotyczyć sprzedaży zarówno towarów jak i usług. W ocenie Wnioskodawcy nagrody wydawane klientom w związku z akcjami promocyjnymi wskazanymi w niniejszym wniosku, gdyby stanowiły przychód, byłyby nagrodami związanymi ze sprzedażą premiową.

Przepisy ustaw podatkowych nie zawierają legalnej definicji pojęcia „sprzedaż premiowa”. Zdaniem Wnioskodawcy, ustalenie znaczenia tego pojęcia należy dokonywać w oparciu o obowiązujące reguły wykładni, a zatem należy odwołać się do przede wszystkim do wykładni językowej (gramatycznej) tj. powszechnego/potocznego rozumienia analizowanych słów. Według Słownika Języka Polskiego PWN pojęcie „sprzedaż” jest rozumiane jako „odstąpienie czegoś przez sprzedawcę na własność kupującemu za określona sumę”.

Z kolei termin „premia” nie został zdefiniowany ani w przepisach podatkowych, ani w przepisach kodeksu cywilnego. Natomiast z perspektywy językowej „premia” to „nagroda za coś, często mająca zachęcić do czegoś osobę nagradzaną” (według Słownika Języka Polskiego PWN).

Powyższe rozumienie analizowanych sformułowań jest podzielone przez judykaturę oraz doktrynę prawa podatkowego. I tak np. w uchwale NSA z dnia 25 czerwca 2007 r. (sygn. akt II FPS 5/06), Sąd stwierdził, że „pojęcie (sprzedaż premiowa – przyp. Wnioskodawcy) składa się z dwóch wyrazów i oznacza sprzedaż, z którą związane jest przyznawanie nagród. „Sprzedaż” jest pojęciem cywilistycznym i oznacza odstąpienie czegoś przez sprzedawcę na własność kupującego za określoną cenę, natomiast określenie „premia” oznacza nagrodę za coś, dodatkowe wynagrodzenie za wynagrodzenie czegoś, często mająca zachęcić do czegoś osobę nagrodzoną.” Analogiczne rozumienie pojęcia sprzedaży zostało również zaprezentowane w wyroku NSA z dnia 28 sierpnia 1997 r. (sygn. akt II FSK 1167/05). Podobnie w tym zakresie wypowiadają się przedstawiciele doktryny prawa podatkowego (J. Marciniuk (red.), Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz. Wyd. 13, Warszawa 2012).

Podsumowując powyższe uwagi Wnioskodawca uważa, że sprzedaż premiowa jest to taka sprzedaż, z którą związane jest przyznanie nabywcy dodatkowego świadczenia – nagrody (premii).

W przypadku, będących przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, organizowanych przez Wnioskodawcę akcji i programów promocyjnych, ich regulaminy (bądź regulaminy produktów) przewidują przyznanie premii za określone zachowanie. W przypadku programów cashback premiowana jest intensywność użycia karty kredytowej oraz kart debetowych objętych promocją, zaś w odniesieniu do pozostałych akcji i programów promocyjnych będących przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, premiowane jest zawarcie z Bankiem umowy w czasie trwania określonej promocji, przy czym regulaminy konkretnych promocji mogą przewidywać dodatkowe warunki uzyskania nagrody (np. zgłoszenie się przed wyczerpaniem zapasu nagród, terminowe regulowanie zobowiązań, itp.). Warunkiem otrzymania dodatkowego świadczenia jest zatem posiadanie statusu klienta Banku, wskutek czego następuje powiązanie nagrody z dokonywaną przez bank sprzedażą usług.

W efekcie – w ocenie Wnioskodawcy – będące przedmiotem zapytania akcje i programy promocyjne, w ramach których wszystkim klientom spełniającym warunki określone w regulaminach promocji przyznawane są nagrody, powinny być zaklasyfikowane jako sprzedaż premiowa, a zatem przyznawane klientom świadczenia stanowią nagrodę związana ze sprzedażą premiową. Wnioskodawca uważa, że w sytuacji gdy wartość nagród przez niego wydawanych w ramach akcji i programów promocyjnych, będących przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nie przekroczy 760 zł, znajdzie do nich zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli natomiast wartość nagród wygranych w ramach tych promocji przekroczy 760 zł, to Bank – jako płatnik – powinien pobrać podatek według stawki 10% na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy na powyższą ocenę nie ma wpływu fakt, że z dniem 1 stycznia 2015 r. wprowadzono do art. 30 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych punkt 4b, który stanowi, że od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych od banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych lub instytucji finansowych w rozumieniu odrębnych przepisów, w związku z promocjami oferowanymi przez te podmioty – w wysokości 19% świadczenia.

W ocenie Wnioskodawcy, wprowadzenie art. 30 ust. 1 pkt 4b do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wpływa na fakt, iż po 1 stycznia 2015 r.:

nagrody związane ze sprzedażą premiową nadal podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
do nagród związanych ze sprzedażą premiową nadal może znaleźć zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zastąpił żadnej innej dotychczasowej normy (w szczególności art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), lecz wprowadził dodatkową regulację w zakresie swojej hipotezy. Przepis ten objął bowiem obowiązkiem poboru podatku przez płatnika niektóre z przychodów, stanowiących do końca 2014 r. przychody z innych źródeł, rozliczane samodzielnie przez podatnika.

W przypadku przyjęcia odmiennego podejścia, takie same świadczenia, tj. nagrody wydawane w związku ze sprzedażą premiową usługi w zależności od tego, jaki podmiot wydawałby nagrodę:

podlegałby opodatkowaniu 19% jeżeli zostałoby wydane przez podmiot wskazany w art. 30 ust.1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podczas gdy do nagród wydawanych przez inne , niewymienione w tym przepisie podmioty mogłaby znaleźć zastosowanie stawka 10%,
jeśli ich wartość nie przekraczałaby 760 zł, to w sytuacji w której byłoby wydane przez podmiot wskazany w art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mogłoby do nich znaleźć zastosowania zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś do nagród wydawanych przez inne podmioty, zwolnienie to byłoby stosowane.

Zdaniem Wnioskodawcy dla opodatkowania nagród związanych ze sprzedażą premiową bez znaczenia powinien pozostawać status podmiotu wypłacającego dane świadczenie. W ocenie Wnioskodawcy przyjęcie kryterium opartego tylko i wyłącznie o formalny, niemający faktycznego wpływu na charakter świadczenia, status podmiotu wypłacającego dane świadczenie nie znajduje uzasadnienia na gruncie zasad prawa podatkowego.

Fakt, że wypłaty dokonuje bank lub inna instytucja finansowa, nie powinny być bowiem uznany w omawianym przypadku za cechę rewelentną, mogącą uzasadniać różnice w opodatkowaniu przysporzeń uzyskiwanych przez podatników w analogicznych okolicznościach. W ocenie Wnioskodawcy elementem różnicującym zasady opodatkowania może być charakter wypłacanego świadczenia, nie zaś formalny status dokonującego wypłaty. Co za tym idzie, skoro banki, spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe i instytucje finansowe dokonują wypłaty nagród analogicznych do nagród wypłacanych przez inne podmioty, brak jest podstaw do różnicowania sytuacji podatkowej odbiorcy tych świadczeń tylko z uwagi na charakter podmiotu wypłacającego. W ocenie Banku stanowiłoby to naruszenie obowiązującej na gruncie przepisów prawa podatkowego podstawowej zasady równości.

W sposób najbardziej ogólny zasadę równości wyraża art. 32 Konstytucji RP. Przepis ten – jak stwierdził Trybunał Konstytucyjny w orzeczeniu z dnia 20 listopada 2002 r. (sygn. akt 41/02) – znajduje swą szczególną egzemplifikację w art. 84 Konstytucji, stanowiącym o powszechności opodatkowania i obowiązku ponoszenia ciężarów publicznych, którym odpowiada – niejako od strony negatywnej – prawo do równych przywilejów (ulg podatkowych). Przepis ten wprowadza zasadę powszechności i równości opodatkowania i jest wyrazem zasady równości na gruncie prawa podatkowego.

Na temat zachowania zasady równości wypowiedziały się również sądy administracyjne. Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 marca 2006 r. (sygn. akt II.FSK 440/05) stwierdził, że „Zgodnie bowiem z obowiązującą w technice interpretacyjną zasadą, wtedy gdy jest to możliwe, należy tak wyłożyć przepis, aby był on w zgodzie z Konstytucją. Korzystając z tej możliwości należy odrzucić takie drogi interpretacyjne, które prowadzą do odczytania przepisu jako niekonstytucyjnego. Za taką interpretacją przemawia zasada równości wobec prawa statuowana w art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. Odstępstwo od tej zasady może być akceptowane jedynie w przypadku, gdy zróżnicowanie jest racjonalnie uzasadnione, nie może ono być ustalone według arbitralnie przyjętych założeń, zróżnicowanie sytuacji prawnej kategorii podmiotów musi pozostawać w odpowiedniej proporcji w stosunku do sytuacji podmiotów, które takiemu zróżnicowaniu nie podlegają, zróżnicowanie musi być zgodne z innymi zasadami czy możliwościami reprezentowanymi w Konstytucji/ – por. wyrok TK z dnia 17 stycznia 2001 r. K 5/00-OTK 2001 nr 1 poz. 2, wyrok TK z dnia 20 października 1998 r. K 7/98- OTK 1998 nr 6 poz. 96, a także A. Gomułowicz: Zasada sprawiedliwości podatkowej w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego Aspekt materialny, Dom Wydawniczy ABC 2003, str.90/”. Podobnie stanowisko zajął NSA w wyroku z 25 maja 2006 r. (I FSK 990/05) „Wynikająca z zasady sprawiedliwości, zasada równości podmiotów, znajduje oparcie normatywne w art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, na gruncie prawa podatkowego przejawia się bowiem w równości opodatkowania, nie zaś sankcji, które wynikają z konkretnych zachowań bądź zaniedbań zobowiązanego. Zasada równości wymaga przede wszystkim tego, aby w odniesieniu do takich samych zdarzeń podatkowoprawnych, stosować te same następstwa podatkowe.”

Podobnie wypowiedział się Trybunał Konstytucyjny, który wskazał, iż konstytucyjna zasada równości wobec prawa „polega na tym, że wszystkie podmioty (adresaci norm prawnych) charakteryzujących się daną cechą istotną (rewelentną) w równym stopniu, mają być traktowane równo. A więc jednakowej miary, bez różnicowań zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących” (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 marca 1988 r., sygn. akt U 7/87).

W efekcie – w ocenie Wnioskodawcy – przedmiotowe świadczenia podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko takie potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 8 stycznia 2015 r., nr IBPBII/1/415-838/14/AŻ, a także Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 stycznia 2015 r., sygn. akt IPPB2-415-759/14-4/MG.

W kontekście powyższego, zdaniem Wnioskodawcy nagrody przyznawane klientom na podstawie opisanych we wniosku akcji i programów promocyjnych, są nagrodami związanymi ze sprzedażą premiową w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku spełnienia przesłanek wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jeżeli wartość wygranych przez Wnioskodawcę świadczeń (nagród) w ramach akcji i programów promocyjnych, będących przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nie przekroczy 760 zł, to znajdzie zastosowanie zwolnienie przewidziane w tym przepisie. W przypadku niespełnienia powyższego warunku, tj. jeżeli wartość wydawanych przez Wnioskodawcę świadczeń (nagród) przekroczy 760 zł, Bank jako płatnik powinien pobrać podatek według stawki 10% na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w zakresie zwolnienia przedmiotowego oraz za nieprawidłowe w zakresie obowiązku pobierania 10% zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) wprowadzonym od dnia 1 stycznia 2015 r. ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2014 r., poz. 1328) od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych od banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych lub instytucji finansowych w rozumieniu odrębnych przepisów, w związku z promocjami oferowanymi przez te podmioty - w wysokości 19% świadczenia.

Na podstawie art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

W myśl art. 41 ust. 7 pkt 2 ustawy, jeżeli przedmiotem świadczeń, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4 i 4b, nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia.

W myśl art. 42 ust. 1 zdanie pierwsze ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym przed 1 kwietnia 2015 r. - płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Stosownie natomiast do ww. przepisu (zdanie pierwsze) – w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2015 r., płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Na mocy art. 42 ust. 1a (zdanie pierwsze) ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym przed 1 kwietnia 2015 r., w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru.

Zgodnie natomiast z ww. przepisem (zdanie pierwsze) – w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2015 r. - w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednocześnie jednak, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 760 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności.

Dla zastosowania powyższego zwolnienia niezbędne jest zatem, aby:

nagroda otrzymana przez klienta była związana ze sprzedażą premiową,
jednorazowa wartość nagrody nie przekroczyła kwoty 760 zł,
nagroda nie została otrzymana przez klienta w związku prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Termin „premia”, „premiowa” nie został zdefiniowany w przepisach podatkowych, ani też cywilnoprawnych. Z uwagi na powyższe koniecznym jest dokonanie wykładni językowej przedmiotowego pojęcia. Za premię uznać należy nagrodę za coś, dodatkowe wynagrodzenie za wykonanie czegoś (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003). Innymi słowy pojęcie to służy dla określenia świadczenia, które otrzymuje ktoś, kto zachował się w sposób określony przez przyznającego premię. Przymiotnik „premiowy” należy zatem rozumieć jako odnoszący się do powyżej zdefiniowanej premii.

Należy także zwrócić uwagę na przepis art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), który stanowi, że zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Natomiast zgodnie z art. 353 § 2 Kodeksu cywilnego, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Zatem strony umowy sprzedaży mogą wzbogacić treść łączącego je stosunku w granicach swobody kontraktowania, tzn. mogą wprowadzić do niego określone postanowienia, których treść lub cel nie sprzeciwiają się właściwości (naturze) sprzedaży, ustawie lub zasadom współżycia społecznego. Do tego rodzaju postanowień należy zobowiązanie sprzedawcy do spełnienia dodatkowego świadczenia (nagrody) w przypadku określonego zakupu. Postanowienia takie stanowią elementy dodatkowe, zastrzeżone w treści umowy przez strony.

Jak wynika z opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest Bankiem z siedzibą w Polsce, wykonującym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności bankowe, o których mowa w ustawie Prawo bankowe.

W ramach organizowanych przez Bank akcji i programów promocyjnych Bank wpłaca na rzecz klientów m.in. następujące kategorie świadczeń:

W ramach programów typu moneyback (określone również jako tzw. cashback) Bank zwraca swoim klientom – posiadaczom kart debetowych lub kredytowych – część wartości wydatków, które klienci ponieśli przy zakupach dokonywanych kartą. Wypłacane klientom kwoty stanowią stałe kwoty pieniężne, bądź są obliczane jako określony procent wartości zakupów dokonywanych z użyciem karty. Kwota premii cashback jest wypłacana za okresy rozliczeniowe lub każdorazowo po dokonaniu transakcji uprawniającej do otrzymania premii. Kwota premii cashback wypłacanych w okresach rozliczeniowych lub jednorazowo nie przekracza 760 zł. Mając na uwadze zasady przyznawania premii cashback nie można wykluczyć, że w przyszłości kwota premii wypłacanych w okresach rozliczeniowych lub jednorazowo może przekroczyć 760 zł;
Bony towarowe (np. Sodexo) lub bilety (np. do kina), przekazywane klientom, którzy spełniają warunki określone w regulaminie promocji (jednym z warunków może być kolejność zgłoszeń ze względu na ograniczoną liczbę nagród dostępnych w promocji). Wartość nagród przekazywanych klientom w ramach tych akcji promocyjnych nie przekracza 760 zł;
Zwrot jednej lub dwóch rat kredytu (tj. rat kapitałowo-odsetkowych) zapłaconych przez klientów, którzy uczestniczą w danej promocji oraz m.in. terminowo regulują swoje zobowiązania wobec Banku; wartość zwracanych klientowi rat może nie przekraczać 760 zł lub może przekroczyć 760 zł.

Bank zamierza prowadzić podobne akcje promocyjne również w przyszłości.

W świetle stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku należy zatem uznać, że świadczenia dokonywane przez Wnioskodawcę w związku z oferowanymi przez Niego promocjami stanowią/będą stanowiły nagrody związane ze sprzedażą premiową usług. W sytuacji zatem gdy jednorazowa wartość nagrody ze strony Wnioskodawcy na rzecz klienta nie przekracza/nie będzie przekraczała kwoty 760 zł i nie jest/będzie przekazywana klientowi w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast od wartości nagród, do których nie ma/nie będzie miało zastosowania omawiane zwolnienie przedmiotowe, w przypadku Wnioskodawcy występuje obowiązek pobierania i odprowadzania – stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 4b ww. ustawy – 19%-towego zryczałtowanego podatku dochodowego oraz obowiązek przesłania do urzędu skarbowego rocznej deklaracji PIT-8AR.

Przepis ten bowiem reguluje opodatkowanie świadczeń otrzymywanych w związku z promocjami oferowanymi m.in. przez banki, niezależnie od tego czy ww. świadczenia stanowią np. nagrody związane ze sprzedażą premiową usług.

Końcowo wskazać należy, że w przypadku art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kryterium różnicowania jest wydzielenie z ogółu podmiotów organizujących promocję, tych które zajmują się szeroko pojętą działalnością finansową (banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo kredytowych, instytucji finansowych w rozumieniu odrębnych przepisów) i opodatkowanie nagród wypłacanych/wydawanych przez te podmioty 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowy, co nie stoi w sprzeczności z zasadą równości wobec prawa wyrażoną w art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, albowiem do nagród wypłacanych/wydawanych przez wszystkie instytucje finansowe ma zastosowanie taki sam sposób ich opodatkowania.

W odniesieniu do powołanych interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż jakkolwiek interpretacje podatkowe kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, a zatem nie mają one zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin