Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-586/15-4/AJB
z 21 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) i w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1649 z poźń. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2015 r. (data wpływu 5 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 grudnia 2015 r. (data wpływu 29 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup usług doradztwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup usług doradztwa.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 grudnia 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz uiszczenie brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

…Polska Sp. z o.o. z siedzibą w …(poprzednia nazwa… Sp. z o.o. z siedzibą w…), zwany dalej Wnioskodawcą, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce, zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca nabył 100% udziałów w innej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, zwanej dalej Spółką. Zapłata ceny za zakupione udziały została dokonana przez Wnioskodawcę ze środków pochodzących z kredytu bankowego. Przy uruchomieniu kredytu została potrącona przez kredytujący bank, zgodnie z umową kredytową, prowizja przygotowawcza, a obecnie Wnioskodawca jest zobowiązany płacić odsetki od zaciągniętego kredytu.

Obecnie doszło do połączenia obu spółek z o.o., tj. Wnioskodawcy ze Spółką w trybie art. 492 § 1 pkt 1) Kodeksu spółek handlowych. W wyniku połączenia spółek z o.o. cały majątek Spółki (spółki przejmowanej) został przeniesiony na Wnioskodawcę jako spółkę przejmującą. Wnioskodawca był przed połączeniem jedynym wspólnikiem Spółki, wobec czego połączenie zostało dokonane w trybie art. 515 § 1 Kodeksu spółek handlowych bez podwyższania kapitału zakładowego Wnioskodawcy oraz bez ustalania stosunku wymiany udziałów Spółki na udziały Wnioskodawcy. Połączenie miało na celu uproszczenie struktury korporacyjnej i zmniejszenie kosztów ogólnych zarządu. W wyniku połączenia u Wnioskodawcy powstała dodatnia wartość firmy, będąca różnicą pomiędzy ceną nabycia udziałów Spółki a wartością przejętego majątku. W wyniku połączenia, Wnioskodawca wstąpił we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki spółki przejmowanej (sukcesja podatkowa).

W procesie przygotowań do nabycia udziałów i w trakcie przygotowań do połączenia spółek Wnioskodawca poniósł wydatki na nabycie szeregu usług umożliwiających przeprowadzenie tych transakcji, wśród których znalazły się:

• usługi prawne dotyczące połączenia,
  

• usługi doradztwa podatkowego,
  

• usługi prawne dotyczące nabycia udziałów w spółce przejmowanej,
  

• usługi obsługi prawnej i pośrednictwa związane z uzyskaniem finansowania zakupu udziałów i procedurą uzyskania kredytu wyceny majątku i analiz finansowych,
  

dalej ww. wspólnie określane jako: usługi doradcze.

Ponadto poniesiono koszty: opłaty notarialne, skarbowe i sądowe związane z czynnościami zakupu udziałów, uzyskaniem kredytu i połączeniem spółek oraz koszty publikacji informacji o planowanym połączeniu. Usługi doradcze zostały odpowiednio udokumentowane fakturami VAT wystawionymi Wnioskodawcy przez czynnych podatników podatku VAT, którzy wykonali ww. usługi.

Nabycie usług doradczych miało na celu określenie sytuacji finansowej, podatkowej i prawnej nabywanej spółki, zdobycie wiedzy na temat funkcjonowania tego podmiotu, branży oraz relacji ekonomicznych. Dzięki nabytym usługom Wnioskodawca mógł ocenić należycie skutki ekonomiczne nabycia spółki, a przez to zminimalizować ryzyko finansowe, podatkowe i prawne związane z nabyciem udziałów. Przeprowadzone przez zewnętrznych doradców analizy pozwoliły na opracowanie optymalnej struktury nabycia i finansowania całej transakcji.

W piśmie z dnia 23 grudnia 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano, iż nabywane usługi doradcze, o których mowa we wniosku z dnia 4 listopada 2015 roku, mają związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikający z faktur obejmujących usługi doradcze?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z kosztami nabycia usług doradczych związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem transakcji nabycia udziałów oraz połączenia spółek.

Odliczalność podatku VAT naliczonego zasady ogólne

Jak wskazano w opisie przedmiotowego stanu faktycznego, Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo od obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Przepis ten implementuje do polskiego ustawodawstwa art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z dnia 11 grudnia 2005 roku z późn. zm.). Ani Dyrektywa, ani ustawa o VAT nie precyzują w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. W związku z powyższym kwestia ta powinna być interpretowana w świetle zasad naczelnych podatku od wartości dodanej wyrażonych w Dyrektywie, orzecznictwa ETS oraz sądów administracyjnych.

Z powyższego wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego, o ile spełniona jest przesłanka związku dokonanych zakupów z prowadzoną opodatkowaną działalnością gospodarczą.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT jest realizacją zasady neutralności podatku VAT dla podatnika tego podatku, przy jednoczesnym opodatkowaniu konsumpcji. Poprzez realizację prawa do odliczenia podatnik nie ponosi faktycznego (ekonomicznego) ciężaru tego podatku. Z zasady neutralności podatku VAT wynika zatem, konieczność stworzenia takich mechanizmów prawnych, które umożliwią podatnikowi odliczenie podatku VAT zapłaconego w cenie nabytych towarów i usług wykorzystywanych przez niego do prowadzenia działalności opodatkowanej tym podatkiem. Tym samym, podatek ten nie będzie dla niego stanowił obciążenia ekonomicznego.

Orzecznictwo ETS wskazuje jako zasadę, iż odliczalność podatku VAT jest fundamentalnym prawem podatnika wynikającym z przedmiotowej zasady neutralności podatku VAT (m.in. orzeczenie ETS z dnia 1 stycznia 1998 r. w sprawie Belgia State v. Ghent Coal Terminal N.V., sygn. C-37/95). Tym samym, w świetle zasady neutralności podatku VAT, związek pomiędzy zakupionymi towarami i usługami, a działalnością opodatkowaną podatnika powinien być interpretowany możliwie szeroko, tak, aby zapewnić odliczalność podatku VAT od wszelkich zakupów, które w jakikolwiek sposób wykorzystywane są przez podatnika do prowadzenia działalności opodatkowanej.

Odliczalność podatku VAT naliczonego zasady szczególne

Orzecznictwo ETS w odniesieniu do zakresu i sposobu, w jakim towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych wskazuje, że związek ten może być zarówno bezpośredni, jak i pośredni. Powyższy wniosek wynika wprost z wyroku z dnia 6 września 2012 r., w sprawie…, sygn. C-496/11, w którym ETS wskazał, że: „Aby można było odliczyć podatek VAT, transakcje powodujące naliczenie podatku powinny pozostawać w bezpośrednim i ścisłym związku z czynnościami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia. Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów lub usług zakłada zatem, iż wydatki poczynione celem ich uzyskania stanowiły element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzących prawo do jego odliczenia (...) Prawo do odliczenia zostaje jednak również przyznane podatnikowi nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub większą liczbą transakcji objętych podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, gdy koszty omawianych usług należą do jego kosztów ogólnych i jako takie stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Koszty te zachowują bowiem bezpośredni i ścisły związek z całą działalnością gospodarczą podatnika” (podobnie ETS w orzeczeniach: z dnia 27 września 2001 r. w sprawie …S.A. v...., sygn. C-16/00; z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie…, sygn. C-435/03, z dnia 8 lutego 2007 r. w sprawie....).

Gdy związek ten ma charakter pośredni, ETS wyjaśnia, że wydatki tego rodzaju należy zaliczyć do tzw. kosztów ogólnych funkcjonowania podatnika i wskazuje, że choć wydatki takie nie są bezpośrednio związane z wykonaniem żadnej czynności opodatkowanej podatnika, to pozostają one w bezpośrednim związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Tym samym, prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych zakupów przysługuje podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność podatnika daje prawo do odliczenia podatku VAT (por. orzeczenia ETS: z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie Commissioners of Customs and Excise v. Midland Bank plc, sygn. C-98/08, z dnia 22 lutego 2001 r. w sprawie Abbey National plc v. Commissioners of Customs Excise, sygn. C-408/98 oraz wyżej wymienione w sprawie Cibo Participations, sygn. C-16/00).

Powyższe stanowisko ETS w odniesieniu do tzw. kosztów ogólnych jest także akceptowane w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, w odniesieniu do usług prawniczych i doradczych związanych z emisją akcji WSA w Gliwicach przyznał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego stwierdzając, że: „W przypadku tego rodzaju wydatków należy mieć na uwadze obiektywną możliwość przyczynienia się tych wydatków do generowania przez podatnika obrotu podlegającego opodatkowaniu” (wyrok z 19 grudnia 2008 roku, sygn. akt III SA/Gl 1364/06). W innym wyroku, WSA we Wrocławiu stwierdził, że: „prawo do odliczenia podatku istnieje nawet wtedy, gdy nie można ustalić bezpośredniego związku pomiędzy zakupem a opodatkowaną transakcją, czyli w niektórych sytuacjach prawo do odliczenia może przysługiwać podatnikowi nawet w przypadku braku konkretnej transakcji opodatkowanej, jeżeli zakup związany jest z działalnością podatnika, która, co do zasady, podlega opodatkowaniu (lub daje prawo do odliczenia podatku mimo zwolnienia), a brak związku z konkretną transakcją opodatkowaną wynika z czynników obiektywnych, zwykle niezależnych od podatnika” (wyrok z dnia 15 czerwca 2009 roku, sygn. akt I SA/Wr 1366/08). Z kolei Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 30 października 2006 roku, sygn. III SA/Wa 1756/06 stwierdził m.in., że „W ocenie Sądu do problematyki związku pomiędzy podatkiem naliczonym a czynnościami opodatkowanymi należy podchodzić racjonalnie, mając na uwadze każdorazowo specyfikę prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Co do zasady więc odliczeniu powinien podlegać taki podatek naliczony, który zawarty jest w cenie towarów i usług nabytych w celu wykonywania czynności opodatkowanych. Przyjąć należy również, że nie można absolutyzować wymogu istnienia bezpośredniego związku, jako warunku odliczenia podatku naliczonego. W niektórych przypadkach bowiem związek tego rodzaju nie występuje, chociaż te towary i usługi niewątpliwie służą wyłącznie czynnościom opodatkowanym”.

Powyższa interpretacja jest także akceptowana w praktyce organów podatkowych. Stanowisko to znalazło potwierdzenie m.in. w indywidualnych, interpretacjach prawa podatkowego Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 lutego 2011 roku, sygn. IPPP1/443-1291/10-2/ISz, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 stycznia 2009 roku, sygn. ILPP2/443-943/08-3/MN, interpretacji indywidualnej Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z 30 października 2006 roku (znak 1471/NUR2/443-302/3/06/JP), interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8 grudnia 2009 r. (IPPP3/443-837/09-2/SM); interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 19 maja 2008 r. (ILPP2/443-175/08-2/EN); interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 19 listopada 2007 r. (ILPP1/443-181/07-3/GZ) oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 maja 2009 roku, znak IPPP1-443-304/09-3/JB.

W ostatniej z wymienionych powyżej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził iż: „należy stwierdzić, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem usług doradczych i prawnych. Chociaż wydatki na nabycie tych usług nie mają bezpośredniego związku z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi (tekst jedn.: nie przekładają się bezpośrednio na generowanie podatku należnego), stanowią one jednak koszty ogólne mające związek z ogólną działalnością Spółki
opodatkowaną podatkiem VAT”.

Biorąc powyższe pod uwagę, aby wykazać związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT wydatków poniesionych na nabycie usług doradztwa, Wnioskodawca musi wykazać albo ich bezpośrednie przełożenie na wykonywanie czynności opodatkowanych (alokacja bezpośrednia), albo wykazać ich pośredni związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT (alokacja pośrednia, tzw. koszty ogólne działalności).

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, wydatki na zakup usług doradczych zostały dokonane w związku z realizacją przez Wnioskodawcę procesu nabycia udziałów i połączenia spółek. W wyniku połączenia Wnioskodawca będzie prowadził działalność opodatkowaną VAT w oparciu o majątek będący dotychczas własnością przejmowanej spółki. W konsekwencji, należy uznać, iż wszystkie wydatki poniesione na zakup usług doradczych są związane z czynnościami opodatkowanymi VAT, które będą wykonywane przez Wnioskodawcę. Tym samym, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia tych usług.

Analiza powołanych przepisów prawa w kontekście opisanego stanu sprawy pozwala na uznanie, iż nabywane usługi doradcze od wyspecjalizowanych podmiotów mają bezpośredni związek z przyszłą sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy. Nabycie tychże usług pozwoliło na poznanie sytuacji prawnej, finansowej oraz podatkowej nabywanej spółki. Przyczyniło się to do uzyskania wiedzy na temat funkcjonowania podmiotu, dzięki czemu Wnioskodawca mógł właściwie ocenić skutki ekonomiczne nabycia udziałów spółki nabywanej, przez co minimalizował ryzyko finansowe, podatkowe oraz prawne.

Reasumując przedstawiony we wniosku opis sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa, pozwala na stwierdzenie, iż Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie usług doradczych z uwagi na związek, poniesionych wydatków z czynnościami opodatkowanymi.

Stanowiska takie potwierdza interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 czerwca 2013 roku, sygn. IPPP1/443-520/13-3/AW oraz interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 sierpnia 2011 roku, sygn. IPPP-443/949/11-2/Igo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z ww. przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Powyższą zasadę potwierdzają również przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

Do fundamentalnych cech podatku od wartości dodanej, wynikających z postanowień art. 1 Dyrektywy należy zaliczyć zasadę neutralności podatku dla podatników. Cechą podatku od wartości dodanej, wskazaną w art. 1 ust. 2 Dyrektywy, jest faktyczne obciążenie ciężarem podatku od wartości dodanej jedynie konsumpcji towarów i usług. Z treści tego przepisu należy wnioskować, że podatek ten nie powinien obciążać podmiotów biorących udział w obrocie towarami i usługami, niebędących ich ostatecznymi odbiorcami. Należy jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z postanowieniami art. 1, podatek powinien być naliczany na wszystkich stadiach obrotu, z etapem sprzedaży detalicznej włącznie. Mechanizmem zapewniającym obciążenie podatkiem wyłącznie ostatecznych odbiorców towarów i usług, przy jednoczesnym naliczaniu podatku na każdym etapie obrotu, jest wskazane w ust. 2 prawo do odliczenia od podatku należnego podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług. Ograniczenie prawa do odliczenia podatku przez podatnika, podobnie jak wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, powinny mieć charakter wyjątkowy i mogą być wprowadzane jedynie na podstawie wyraźnych przepisów prawa. Szczegółowe zasady realizacji prawa do odliczenia podatku zawierają przepisy Tytułu X Dyrektywy, które należą bez wątpienia do najistotniejszych regulacji Dyrektywy VAT. Neutralność podatku od wartości dodanej dla podatnika wyraża się m.in. dążeniem do poszukiwania, wdrażania i ochrony rozwiązań legislacyjnych zapewniających stan prawny, w którym wartość podatku zapłaconego przez podatnika w cenie zakupywanych przez niego towarów i usług wykorzystywanych do celów działalności opodatkowanej nie będzie stanowić dla podatnika ostatecznego kosztu. Podatnik musi mieć zapewnioną możliwość odzyskania podatku naliczonego związanego ze swoją działalnością opodatkowaną. Wszelkie korzystne dla podatnika konsekwencje wynikające z koncepcji neutralności podatku są traktowane w doktrynie wspólnego systemu VAT jako fundamentalne prawo podatnika, nie zaś jako jego przywilej.

Zgodnie z art. 168 Dyrektywy, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić:

1. VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika;
2. VAT należnego od transakcji uznanych za dostawy towarów i świadczenie usług zgodnie z art. 18 lit. a) i art. 27;
3. VAT należnego od wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) pkt (i);
4. VAT należnego od transakcji uznanych za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów zgodnie z art. 21 i 22;
5. VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego.
   
   

Ponadto z orzecznictwa TSUE wynika, że właśnie zasada odliczenia podatku naliczonego zapewnia uzyskanie neutralności podatku. System odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów i usług dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Istotne, choć nie bezpośrednio związane ze sprawą może być orzeczenie C-16/00 w sprawie …SA, w której Trybunał uznał prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków na due diligence, doradztwo przy negocjacjach cenowych, doradztwo prawne i podatkowe ponoszone przez spółkę częściowo holdingową przy transakcjach nabywania spółek zależnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Zatem dla określenia czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku wynikającego z wydatków poniesionych na zakup usług doradztwa, niezwykle istotny jest charakter związku występującego między zakupami, a prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Związek ten może mieć charakter bezpośredni (np. zakup materiałów do wytworzenia produktu podlegającego odsprzedaży) lub pośredni (koszty ogólne).

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością opodatkowaną można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży, ponieważ bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością opodatkowaną, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług przyczynia się pośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Z opisu sprawy wynika, iż nabycie usług doradczych miało na celu określenie sytuacji finansowej, podatkowej i prawnej nabywanej spółki, zdobycie wiedzy na temat funkcjonowania tego podmiotu, branży oraz relacji ekonomicznych. Dzięki nabytym usługom Wnioskodawca mógł ocenić należycie skutki ekonomiczne nabycia spółki, a przez to zminimalizować ryzyko finansowe, podatkowe i prawne związane z nabyciem udziałów. Przeprowadzone przez zewnętrznych doradców analizy pozwoliły na opracowanie optymalnej struktury nabycia i finansowania całej transakcji. Ponadto nabywane usługi doradcze, o których mowa we wniosku, mają związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Analiza powołanych przepisów prawa w kontekście opisanego stanu sprawy pozwala na uznanie, iż nabywane usługi doradcze mają pośredni związek z przyszłą sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy, bowiem pośrednio będą miały wpływ na funkcjonowanie nowopowstałej spółki.

W związku z powyższym, zostaje spełniona podstawowa przesłanka o charakterze przyczynowo-skutkowym decydująca o prawie Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie usług doradztwa w związku z przygotowaniem i przeprowadzeniem transakcji nabycia udziałów oraz połączenia spółek.

Ponadto jak wskazał Wnioskodawca, nabywane usługi doradcze mają związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup usług doradztwa, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, z uwagi na związek poniesionych wydatków z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.