Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-679/15/KM
z 11 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2015 r. (data wpływu 1 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Od 1 lutego 2012 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą pod nazwą Gospodarka Nieruchomościami M. Wartość sprzedaży w 2012 r., jak i następnych latach nie przekroczyła 150.000 zł. Była Pani i jest „biernym” podatnikiem VAT zwolnionym na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej. Dodatkowo jest Pani wspólnikiem spółki cywilnej G. ………. s.c. NIP .. REGON …, która to spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT (w ramach spółki świadczone są usługi doradcze w zakresie analizy rynku nieruchomości) oraz dotychczas zajmowała się i zajmuje się pośrednictwem w sprzedaży i kupnie nieruchomości.

W związku z nadaniem uprawnień rzeczoznawcy majątkowego w trybie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 1997 r. nr 115, poz. 741, dalej: ustawa o gospodarce nieruchomościami), świadczy Pani usługi wyceny nieruchomości objęte zakresem rzeczoznawstwa majątkowego. Działalność ma charakter działalności regulowanej ustawowo - zasady wykonywania działalności określa Dział IV ustawy o gospodarce nieruchomościami tj. rzeczoznawstwo majątkowe. Z przepisów ustawy wynika, iż określenie wartości nieruchomości występuje w formie operatu szacunkowego. Ustalenie wartości następuje w oparciu o procedury wyceny zgodnie z przepisami różnych ustaw, w tym ustawy z dnia 21 sierpnia 1992 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2015.782 j.t.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. 2004.207.210). Rezultatem czynności szacowania jest opinia co do wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego („ Art. 156 ust. 1. Rzeczoznawca majątkowy sporządza na piśmie opinię o wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego”). Wyceny nieruchomości są sporządzane dla różnych celów i dla różnych zleceniodawców: banków, instytucji kredytowych, sądów, organów administracji publicznej, osób fizycznych, przedsiębiorców. Zgodnie z art. 174 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami rzeczoznawca majątkowy dokonuje określenia wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością tj. rzeczoznawca określa pewien stan, fakt na podstawie m.in. danych transakcyjnych. W związku z tym przepisem rzeczoznawca majątkowy nie doradza, nie udziela opinii, rad, a jedynie określa wartość nieruchomości. Natomiast zgodnie z art. 174 ust. 3a tejże ustawy rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

1. rynku nieruchomości oraz doradztwa w zakresie tego rynku;
2. efektywności inwestowania w nieruchomości i ich rozwoju;
3. skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych;
4. oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali;
5. bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości;
6. określania wartości nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora;
7. wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości;
8. wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości.

Treść powyższego przepisu rozdziela dwie strefy działalności gospodarczej rzeczoznawcy majątkowego: określenie wartości nieruchomości w opinii stanowiącej formę operatu szacunkowego oraz sferę doradczą, o której mowa w art. 174 ust. 3a pkt 1-3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Nie świadczy Pani i nie będzie świadczyła w przyszłości usług wskazanych w art. 174 ust. 3a pkt 1-3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Zestawienie powołanych przepisów wskazuje, że rzeczoznawca świadczący usługi wyceny nieruchomości poprzez wydawanie opinii w formie operatu szacunkowego nie prowadzi działalności doradczej. Do tej pory wykonywała Pani jedynie operaty szacunkowe oraz opinie w formie operatów szacunkowych. Nie wykonuje Pani czynności doradztwa w zakresie rynku nieruchomości, w szczególności nie udziela porad i zaleceń np. co do kupna nieruchomości czy też sprzedaży, nie wykorzystuje swojej wiedzy i znajomości rzeczy do sugerowania zastosowania określonych rozwiązań do danego problemu, mimo że czynności te są również objęte zakresem usług rzeczoznawstwa majątkowego. Budzi wątpliwość czy podatnik w przyszłości może nadal korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, gdy będzie w przyszłości wykonywał czynności z art. 174 ust. 3a pkt 4-8 ustawy o gospodarce nieruchomościami, które będą posiadały formę opracowań, opinii i ekspertyz, niestanowiących operatu szacunkowego oraz jeśli spółka cywilna zacznie dodatkowo świadczyć usługi tożsame jak w indywidualnej działalności, to czy nadal może korzystać „jako indywidualna działalność” ze zwolnienia art. 113 ust. 1 ustawy o VAT pomimo, że spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Dodatkowo budzi wątpliwość sytuacja, gdy na zlecenie sądu podatnik będzie wykonywał opinie w formie operatu szacunkowego lub w formie pisemnej, ale bez zachowania formy operatu szacunkowego (opracowania, opinie, ekspertyzy) - co do określenia wartości nieruchomości, czy innych praw do nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością. Opinia w sprawie wartości nieruchomości, która jest zlecana przez sąd jest dowodem w sprawie - rzeczoznawca majątkowy jest powoływany jako biegły w sprawie. Biegły wykonując opinie musi oprzeć się na danych rynkowych, obserwacji rynku, analizy różnych czynników rynkowych wpływających na wartość nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy Wnioskodawca w ramach indywidualnej działalności gospodarczej może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług? Czy zatem jeżeli spółka cywilna, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem zacznie świadczyć dodatkowo usługi w zakresie wyceny nieruchomości w formie operatu szacunkowego, to czy podatnik w ramach prowadzonej oddzielnej jednoosobowej działalności gospodarczej (odrębny NIP) będzie nadal zwolniony z podatku VAT, jeżeli przychód nie przekroczy 150.000 zł?
2. Czy podatnik w ramach indywidualnej działalności gospodarczej w przyszłości może nadal korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdy będzie w przyszłości wykonywał czynności z art. 174 ust. 3a pkt 4-8 ustawy o gospodarce nieruchomościami, które będą posiadały formę opracowań, opinii i ekspertyz, niestanowiących operatu szacunkowego, a także świadcząc usługi jako biegły sądowy z zakresu wycen nieruchomości?
3. Czy jeżeli spółka cywilna, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem zacznie świadczyć dodatkowo usługi w zakresie wyceny nieruchomości w formie operatu szacunkowego, to czy podatnik w ramach prowadzonej oddzielnej jednoosobowej działalności gospodarczej (odrębny NIP) będzie nadal zwolniony z podatku VAT, jeżeli przychód nie przekroczy 150.000 zł?

Ad. 1 Pani zdaniem, podatnik może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie świadczy usług doradczych.

Ponadto w czynnościach wykonywanych zgodnie z art. 174 ust. 3a pkt 4-8 ustawy o gospodarce nieruchomościami nie świadczy się usług doradztwa, gdyż:

• oznaczenie przedmiotu odrębnej własności lokali określa się zgodnie z przepisami Prawa budowlanego,
• określenie bankowo - hipotecznej wartości nieruchomości nie jest doradztwem, gdyż występuje określenie wartości nieruchomości zgodnie z odrębnymi przepisami regulującymi działalność banku hipotecznego,
• określenie wyceny nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora - określa się wartość na podstawie danych rynkowych lub założeń inwestora który ma sprecyzowane oczekiwania i kryteria inwestowania oraz który zamierza użytkować nieruchomość w określonym celu inwestycyjnym,
• wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości wykonuje się na podstawie danych rynkowych
• wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości dokonuje się na podstawie danych rynkowych.

Ad. 2. Pani zdaniem, usługi świadczone przez Wnioskodawcę na zlecenie sądów, polegające na sporządzaniu opinii w zakresie wyceny nieruchomości nie wyłączają zastosowania przez Wnioskodawcę zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 z tego względu, że usługi te nie mają charakteru usług doradztwa. Świadczenie usług na zlecenie sądu przez biegłego sądowego, nie stanowi usług doradztwa, biegły sądowy „nie doradza” organowi prowadzącemu postępowanie, lecz tworzy jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym. Oznacza to, że w stosunku do podatników wykonujących usługi biegłego sądowego art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma zastosowania. Stanowisko takie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 13 stycznia 2015 r. nr IPPP2/443-1112/14-5/BH.

Ad. 3. Pani zdaniem, podatnik w ramach prowadzonej indywidualnej, oddzielnej działalności gospodarczej (odrębny NIP) będzie nadal zwolniony z podatku VAT (o ile nie przekroczy 150.000 zł) nawet w momencie gdy spółka cywilna, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem zacznie świadczyć usługi w zakresie wyceny nieruchomości w formie operatu szacunkowego. Wnioskodawca posiada założoną spółkę G. … s.c. (NIP …., Regon ..), która to spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT (w ramach spółki świadczone są usługi doradcze w zakresie analizy rynku nieruchomości) oraz dotychczas zajmowała się i zajmuje się pośrednictwem w sprzedaży i kupnie nieruchomości, natomiast ma zamiar dodatkowo świadczyć usługi w zakresie wyceny nieruchomości w formie operatu szacunkowego. Własne stanowisko w tej sprawie jest takie, że spółka jest oddzielnym podmiotem, posiada odrębny NIP, więc niezależnie od tego czy usługi będą świadczone tożsame w ramach spółki i indywidualnie prowadzonej działalności - to podatnik w ramach indywidualnej działalności będzie mógł korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pomimo iż spółka cywilna jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 1 – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołany wyżej przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności, bądź sytuacji. Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W świetle powyższego nie budzi wątpliwości, iż czynności biegłych w postępowaniu sądowym stanowią usługi, na co wskazuje powołany powyżej przepis art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy. Ich istotą jest bowiem dokonanie na zlecenie określonego świadczenia – wydanie opinii, ekspertyzy, za wynagrodzeniem. Mamy zatem do czynienia z czynnością opodatkowaną – odpłatnym świadczeniem usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, czy też świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 tej ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W oparciu o art. 15 ust. 3 ww. ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Oceny zakresu stosowania przepisów ustawy o VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych przez biegłych sądowych na zlecenie organu władzy należy dokonywać w świetle uregulowań zawartych w art. 15 ust. 3 pkt 3 cyt. ustawy pod kątem kryterium decydującego o uznaniu tych osób za podatników. Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 powołanej ustawy przewiduje niezbędny warunek, aby czynności osoby fizycznej nie były uznawane za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a mianowicie związanie wykonującego czynność ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności.

Niewątpliwie przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT nawiązuje do konstrukcji umów cywilnoprawnych, tj. umowy zlecenia i umów o podobnym charakterze. Przy powoływaniu biegłego przez organ procesowy, nawet przy przyjęciu, że organ jest zlecającym wykonanie czynności, nie jest możliwe nawiązanie stosunku prawnego, którego elementem jest odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności. Powołanie biegłych stanowi dla tych osób nie zlecenie wykonania czynności, lecz nakaz wykonywania takich czynności, na powołanych zaś osobach, a nie na zlecającym, spoczywa odpowiedzialność za wykonanie tych czynności.

W przypadku wykonywania przez biegłego zleconych czynności, zlecający nie bierze na siebie odpowiedzialności za czynności biegłego. Na przykład sąd „odpowiada” za wydany wyrok w danej sprawie, nie ma natomiast tożsamości czynności sądu i biegłego, których odbiorcą byłby uczestnik postępowania sądowego. To, że zarówno sąd, jak i powołani biegli sądowi są uczestnikami tego samego procesu wymiaru sprawiedliwości, nie wprowadza jakichkolwiek zależności (co do treści opinii, ekspertyzy) między tymi podmiotami, chociaż występują tu niewątpliwie zdarzenia mogące być określone wzajemnymi relacjami.

Wskazać również należy, że prawo do wykonywania funkcji biegłego sądowego nabywane jest w określonym trybie i po spełnieniu ściśle określonych warunków wynikających z przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych (Dz.U. Nr 15 poz. 133). Biegły sądowy jest osobą, która posiada teoretyczne i praktyczne wiadomości specjalne w danej dziedzinie, potwierdzone stosownym dokumentem i w pełni samodzielnie sporządza zleconą mu opinię (ekspertyzę), kierując się wyłącznie posiadaną wiedzą w tym zakresie. Opinia wydana przez biegłego jest dowodem w postępowaniu sądowym. Przed objęciem funkcji biegły składa przyrzeczenie, iż powierzone mu obowiązki wykonywać będzie z całą sumiennością i bezstronnością. Nikt zatem nie powinien mieć wpływu na treść jego pracy (sporządzenia stosownej opinii).

Z powyższych względów czynności wykonywane przez biegłych nie korzystają z wyłączenia z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków określonych w powołanym wyżej art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę.

Uznać zatem należy, że czynności biegłego wykonującego powierzone mu funkcje – sporządzanie opinii – wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

Analogicznie czynności polegające na sporządzaniu operatów szacunkowych oraz analizie rynku nieruchomości, również stanowią świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   
   
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
      

• jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 tej ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 cyt. ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Według art. 113 ust. 11a tej ustawy, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie.

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, np. tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że świadczenie usług na zlecenie sądu przez biegłego sądowego, nie stanowi usług doradztwa, bowiem biegły sądowy „nie doradza” organowi prowadzącemu postępowanie, lecz tworzy jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym.

Jak ponadto wynika z powyższego Słownika, „rzeczoznawca” to biegły, ekspert. Pojęcia te wymieniono w ww. Słowniku wyjaśniając, że „biegły” to znający się na rzeczy, mający wprawę w czymś, a „ekspert” to specjalista powoływany do wydania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, osoba uznawana za autorytet w jakiejś dziedzinie.

Z przytoczonych definicji nie wynika, by działania rzeczoznawcy miały charakter usług doradczych. Rzeczoznawstwo majątkowe zostało uregulowane w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 518 ze zm.).

Zgodnie z art. 174 ust. 1 tej ustawy rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W świetle art. 174 ust. 2 ww. ustawy rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

W myśl art. 174 ust. 3 cyt. ustawy rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością.

Według art. 174 ust. 3a powyższej ustawy rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

1. rynku nieruchomości oraz doradztwa w zakresie tego rynku;
2. efektywności inwestowania w nieruchomości i ich rozwoju;
3. skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych;
4. oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali;
5. bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości;
6. określania wartości nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora;
7. wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości;
8. wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą od 1 lutego 2012 r. i jest podatnikiem VAT zwolnionym na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Nie wykonuje Pani czynności doradztwa w zakresie rynku nieruchomości, lecz świadczy Pani usługi wyceny nieruchomości objęte zakresem rzeczoznawstwa majątkowego, polegające na wykonywaniu jedynie operatów szacunkowych oraz opinii w formie operatów szacunkowych. Ponadto jest Pani wspólnikiem spółki cywilnej, w ramach której świadczone są m.in. usługi doradcze w zakresie analizy rynku nieruchomości.

W przyszłości zamierza Pani wykonywać czynności z art. 174 ust. 3a pkt 4-8 ustawy o gospodarce nieruchomościami, które będą posiadały formę opracowań, opinii i ekspertyz, niestanowiących operatu szacunkowego, a także świadczyć usługi jako biegły sądowy z zakresu wycen nieruchomości, tj. na zlecenie sądu wykonywać opinie w formie operatu szacunkowego lub w formie pisemnej, ale bez zachowania formy operatu szacunkowego (opracowania, opinie, ekspertyzy).

W świetle przywołanych przepisów należy uznać, że świadczenie usług na zlecenie sądu przez Panią jako biegłego sądowego nie stanowi usług doradztwa, gdyż biegły sądowy „nie doradza” organowi prowadzącemu postępowanie, lecz tworzy jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym. Ponadto w ramach prowadzonej jednoosobowo działalności gospodarczej dotyczącej wyceny nieruchomości również nie świadczy Pani usług w zakresie doradztwa. Wobec uregulowań wskazanych w przepisach o gospodarce nieruchomościami rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także może sporządzać opracowania i ekspertyzy niestanowiące operatu szacunkowego.

W konsekwencji, w sytuacji kiedy nie świadczy Pani usług mających charakter doradztwa i wartość całej sprzedaży (bez kwoty podatku) osiągniętej przez Panią z tytułu wykonywanej jednoosobowo działalności gospodarczej, obejmującej także usługi biegłego sądowego nie osiągnęła kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. 150.000 zł, to ma Pani prawo do stosowania zwolnienia podmiotowego od podatku VAT.

W świetle przedstawionego opisu w sprawie nie będzie mieć zastosowania wyłączenie ze zwolnienia wskazane w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT. Jednakże w sytuacji kiedy wartość sprzedaży przekroczy wskazaną w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT kwotę 150.000 zł, to utraci Pani prawo do zwolnienia podmiotowego począwszy od czynności, którą przekroczy tę kwotę, w myśl art. 113 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy w tym miejscu podkreślić, że oprócz czynności w zakresie wyceny nieruchomości wykonuje Pani również czynności jako biegły sądowy. Zatem do obrotu uprawniającego do zwolnienia podmiotowego powinna Pani wliczać wartość sprzedaży opodatkowanej z całej prowadzonej działalności gospodarczej (tj. zarówno z czynności dotyczących wyceny nieruchomości, jak i z czynności wykonywanych jako biegły sądowy).

Tym samym, do monitorowanej kwoty 150.000 zł z art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług oprócz sprzedaży dokonywanej w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej w zakresie wyceny nieruchomości należy wliczać sprzedaż dokonywaną przez Panią na rzecz sądów. Czynności wykonywane przez Panią jako biegłego sądowego na rzecz sądów spełniają przesłankę przedmiotową i podmiotową w trybie art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego też czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jako sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT powinny być ujęte przy liczeniu wartości sprzedaży uprawniającej do zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy podkreślić, że – jak słusznie wskazano w stanowisku - prawo do zastosowania powyższego zwolnienia dla prowadzonej jednoosobowo działalności gospodarczej będzie przysługiwało niezależnie od tego, czy tożsame czynności będą świadczone w ramach spółki cywilnej, której jest Pani wspólnikiem, bowiem spółka jest oddzielnym podmiotem posiadającym odrębny NIP.

Końcowo należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego - w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.