Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1112/14-5/BH
z 13 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 19 grudnia 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 9 grudnia 2014 r. doręczone Stronie w dniu 15 grudnia 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 16 grudnia 2014 r. (data wpływu 19 grudnia 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 9 grudnia Nr IPPP2/443-1112/14-2/BH.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Aktualnie Wnioskodawca jest emerytem i nadal jak to miało miejsce dotychczas prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych, projektowych i nadzorów oraz ekspertyz i wycen nieruchomości.

Jednocześnie jako biegły sądowy z zakresu budownictwa i wycen nieruchomości sporządza na zlecenie sądów opinie. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT. Nie prowadzi działalności w zakresie „poradnictwa”.

Przychody Wnioskodawcy w ostatnich latach oraz przewidywane w dalszych, w tym w 2015 r. nie przekroczą wielkości 100.000 zł.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 15 grudnia 2014 r. Wnioskodawca wskazuje, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w sposób ciągły od dnia 2 stycznia 2001 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może zrezygnować z opodatkowania działalności w 2015 r. i skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 113 ust. 1 i ust. 2 ustawy Wnioskodawca może być zwolniony z obowiązku obciążania jego usług podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   
   

Art. 113 ust. 5 ustawy stanowi, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy – zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
      
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
        
      • wyrobów tytoniowych,
        
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
      
   4. terenów budowlanych,
      
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
      
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
      
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych, projektowych i nadzorów oraz ekspertyz i wycen nieruchomości. Jednocześnie jako biegły sądowy z zakresu budownictwa i wycen nieruchomości sporządza na zlecenie sądów opinie. Wnioskodawca nie prowadzi działalności w zakresie „poradnictwa”. Przychody Wnioskodawcy w ostatnich latach oraz przewidywane w dalszych, w tym w 2015 r. nie przekroczą wielkości 100.000 zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zrezygnowania z opodatkowania działalności gospodarczej oraz możliwości wyboru zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ustawy w 2015 r. Zdaniem Wnioskodawcy taka możliwość istnieje, ponieważ usługi, jakie Wnioskodawca wykonuje nie mają charakteru „poradnictwa”.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W treści art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b nie został wskazany także symbol PKWiU odnoszący się wprost do konkretnych usług doradczych. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe techniczne, inżynierskie i inne. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” powinno się rozumieć szeroko.

Trzeba zatem stwierdzić, że najistotniejszym w przedmiotowej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, gdyż już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

Świadczenie usług na zlecenie sądu przez biegłego sądowego, nie stanowi usług doradztwa, biegły sądowy „nie doradza” organowi prowadzącemu postępowanie, lecz tworzy jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym. Oznacza to, że w stosunku do podatników wykonujących usługi biegłego sądowego art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy nie ma zastosowania.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia należy stwierdzić, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę na zlecenie sądów, polegające na sporządzaniu opinii w zakresie budownictwa i wyceny nieruchomości nie wyłączają zastosowania przez Wnioskodawcę zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 z tego względu, że usługi te nie mają charakteru usług doradztwa.

Z wniosku wynika, że oprócz usług świadczonych w charakterze biegłego sądowego Wnioskodawca wykonuje usługi budowlane, projektowe i nadzorów oraz usługi wykonywania ekspertyz i wyceny nieruchomości. Wnioskodawca wskazuje, że usługi te nie mają charakteru poradnictwa. Jeżeli więc usługi te nie stanowią usług doradztwa, których znaczenie wyjaśniono powyżej, również świadczenie tych usług nie wyłącza zastosowania art. 113 ust. 1 ustawy. Ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy nie mogą korzystać usługi, które stanowią jednocześnie doradztwo - inne niż doradztwo rolnicze związane z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związane ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Skoro zatem, w okolicznościach opisanych we wniosku, Wnioskodawca nie świadczy usług mających charakter doradztwa i wartość całej sprzedaży (bez kwoty podatku) osiągniętej przez Wnioskodawcę z wykonywanej przez Niego, opisanej we wniosku działalności gospodarczej, obejmującej także usługi biegłego sądowego z zakresu budownictwa i wyceny nieruchomości, nie osiągnęła w 2014 r. kwoty wymienionej w art. 113 ust. 1 ustawy tj. 150.000 zł, Wnioskodawca w 2015 r. ma prawo do zastosowania zwolnienia podmiotowego z podatku VAT. Jak z wniosku wynika, Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w sposób nieprzerwany od dnia 2 stycznia 2001 r., a zatem wybór zwolnienia od podatku w 2015 roku, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, nie stoi również w sprzeczności z treścią cyt. powyżej art. 113 ust. 11 ustawy, który stanowi, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.