Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-333/16-2/WM
z 22 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2016 r. (data wpływu 5 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która jest wspólnikiem w spółce osobowej (dalej: Spółka). Wnioskodawca wniesie do Spółki w drodze aportu swoje jednoosobowe przedsiębiorstwo. W skład przedsiębiorstwa wchodzi szereg składników majątkowych, w szczególności środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, wierzytelności oraz inne aktywa majątkowe (dalej: "Przedsiębiorstwo").

W skład przedsiębiorstwa będzie wchodzić także otrzymany kredyt, który po wniesieniu aportu, będzie spłacany wraz z odsetkami przez Spółkę. Kredyt ten został zaciągnięty na potrzeby działalności gospodarczej przedsiębiorstwa, które zostanie wniesione w drodze aportu. Przedmiotem darowizny mogą być także umowy leasingowe, dzięki którym Wnioskodawca finansował zakup maszyn (przedmiotów darowizny).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle art. 8 ust. 1 i 2 w zw. z art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rozliczając przychody i koszty Wnioskodawca będzie miał prawo do uznania za koszty uzyskania przychodu odsetki od kredytu wniesionego do spółki w drodze aportu jako składnik przedsiębiorstwa?
2. Czy płacone przez Spółkę w wyniku cesji umów raty leasingowe będą stanowić podatkowy koszt uzyskania przychodów u Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 i 2 w zw. z art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotem interpretacji indywidualnej, jest odpowiedź na pytanie pierwsze. W zakresie pytania drugiego, wniosek został rozpatrzony odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z aportem przedsiębiorstwa Spółka wejdzie w prawa i obowiązki wynikające z zawartej przez wnoszącego aport umowy kredytowej. A zatem, będzie istniała możliwość uznania za koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej po stronie Wnioskodawcy jako wspólnika spółki osobowej w której będzie on uczestniczył, odsetek od kredytu objętego przez Spółkę w ramach aportu przedsiębiorstwa, które zostały naliczone po otrzymaniu aportu przez Spółkę.

Zgodnie z regulacją art. 22 ust. 1 ustawy PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Jeżeli więc określony wydatek został poniesiony w celu:

• osiągnięcia przychodów lub,
• zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz,
• nie został wymieniony w art. 23 ustawy PIT.

Należy wskazać, iż do uznania danego wydatku za koszt podatkowy wystarczające jest jego "celowe" poniesienie, a więc nie jest koniecznym, aby poniesienie tego wydatku w istocie powodowało osiągnięcie przychodu. Wystarczy bowiem, że dany wydatek został poniesiony "w celu" osiągnięcia przychodu w przyszłości, zaś podatnik mógł zasadnie oczekiwać, iż w związku z poniesieniem tego wydatku w przyszłości uzyska przychód. Związek przyczynowo-skutkowy, jaki musi zachodzić pomiędzy poniesieniem danego wydatku, a osiągnięciem bądź choćby możliwością osiągnięcia przychodu w przyszłości lub zachowaniem albo zabezpieczeniem istniejącego źródła przychodów może mieć zarówno bezpośredni, jak i pośredni charakter.

Istotą ekonomiczną odsetek od przejętego kredytu jest wynagrodzenie za korzystanie z kapitału banku, pozostawionego de facto do dyspozycji Spółki w ramach wniesionego do Spółki aportu. Z dniem wniesienia przedmiotu aportu własność oraz posiadane przedsiębiorstwa przechodzą na Spółkę, a więc koszty generowane przez przedsiębiorstwo będące przedmiotem aportu dotyczyć będą przychodów Spółki (a zasadniczo wspólników spółki osobowej, ze względu na transparentność podatkową spółek osobowych). Dotyczy to również przedmiotowych odsetek. Od dnia wniesienia aportu środki kredytowe oraz dług kredytowy z przejętego kredytu przechodzą na Spółkę i to ona korzysta z kapitału banku dla celów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oraz uzyskiwanych przychodów. Odsetki są ustalane za poszczególne miesiące kalendarzowe korzystania z kapitału banku, stanowią więc koszt bieżący za korzystanie z niego.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, należy uznać, iż odsetki te stanowią koszt pośredni działalności (tj. pozostają w pośrednim związku przyczynowo - skutkowym z bieżącą działalnością spółki) i tym samym również jej koszt podatkowy zgodnie z dyspozycją art. 8 ust. 1 i 2 w zw. z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy stwierdzić, iż podatkowej potrącalności odsetek od kredytu przejętego w ramach darowizny przedsiębiorstwa nie ogranicza także przepis art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierający katalog wyłączeń z kosztów podatkowych.

Na szczególne podkreślenie zasługuje brzmienie przepisu art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stwierdza, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Z literalnego brzmienia powyższej regulacji wynika więc, że zapłacone odsetki od kredytu co do zasady są kosztem podatkowym, oczywiście o ile spełniają pozostałe wymogi z art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Jeżeli więc Spółka uzyskała kredyt bankowy, który został zaciągnięty w celu osiągnięcia przychodów i który służy jej bieżącej działalności (co spełnia wymogi art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), to w braku odpowiednich wyłączeń w art. 23 ww. ustawy, zapłacone odsetki od tego kredytu będą dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodu z tytułu udziału w spółce osobowej. Fakt, iż Spółka uzyskała środki kredytowe w drodze aportu przedsiębiorstwa nie ma na gruncie regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych żadnego wpływu na kwalifikację prawną zapłaconych przez Spółkę odsetek od przedmiotowego kredytu jako kosztów uzyskania przychodu po Stronie wspólników. Wnioskodawca wskazuje, że powyższe stanowisko znajduje poparcie w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego oraz orzecznictwie sądów administracyjnych.

Wnioskodawca uważa, iż rozliczając przychody i koszty zgodnie z postanowieniami art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może uznać odsetki od kredytu otrzymanego przez Spółkę w drodze aportu przedsiębiorstwa, naliczone od dnia otrzymania przedmiotu aportu i zapłacone przez spółkę, za koszty uzyskania przychodu proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) na podstawie art. 8 ust. 1 i 2 w zw. z art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Na gruncie przepisów podatkowych wstąpienie określonego podmiotu w prawa i obowiązki przewidziane w przepisach prawa podatkowego dopuszczalne jest wtedy, gdy istnieje podstawa prawna takiej sukcesji.

Sukcesja praw i obowiązków podatkowych musi opierać się na samodzielnej podstawie. Jeśli nie wystąpi w prawie podatkowym nie można jej wywodzić z innej dziedziny prawa. Innymi słowy, gdy przepisy innych gałęzi prawa przewidują następstwo prawne, nie jest to jednoznaczne z istnieniem sukcesji podatkowej.

Kwestie sukcesji prawnej na gruncie podatkowym uregulowane są przepisami rozdziału 14 ustawy Ordynacja podatkowa, które określają przypadki sukcesji oraz katalog następców prawnych, którzy wstępują we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki.

W przepisach art. 93-93e Ordynacji podatkowej ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 5 Ordynacji podatkowej, spółka niemająca osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa, wstępuje w przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa wniesionego przedsiębiorstwa, z wyjątkiem tych praw, które nie mogą być kontynuowane na podstawie przepisów regulujących opodatkowanie spółek niemających osobowości prawnej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która jest wspólnikiem w spółce osobowej (dalej: Spółka). Wnioskodawca wniesie do Spółki w drodze aportu swoje jednoosobowe przedsiębiorstwo. W skład przedsiębiorstwa wchodzi szereg składników majątkowych, w szczególności środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, wierzytelności oraz inne aktywa majątkowe (dalej: "Przedsiębiorstwo").

W skład przedsiębiorstwa będzie wchodzić także otrzymany kredyt, który po wniesieniu aportu, będzie spłacany wraz z odsetkami przez Spółkę. Kredyt ten został zaciągnięty na potrzeby działalności gospodarczej przedsiębiorstwa, które zostanie wniesione w drodze aportu. Przedmiotem darowizny mogą być także umowy leasingowe, dzięki którym Wnioskodawca finansował zakup maszyn (przedmiotów darowizny).

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Podkreślenia wymaga, że o tym, co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 cytowanej ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Artykuł 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi zaś, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących przesłanek:

1. zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów,
2. odsetki zostały zapłacone,
3. odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.

Z treści cytowanych przepisów wynika więc, że odsetki od kredytów, jeżeli zostały zapłacone
i nie zwiększają kosztów inwestycji, mogą - co do zasady - stanowić koszt uzyskania przychodu.

Należy jednak mieć na uwadze, że brak wyłączenia określonego wydatku z katalogu wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, nie decyduje jeszcze o tym, że dany wydatek jest kosztem podatkowym. Wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, o ile spełniają przesłanki określone w ww. art. 22 ust. 1 ww. ustawy, w szczególności zostały poniesione w celu uzyskania przychodu bądź też zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Podatnik musi wykazać, że poniósł koszt właśnie w tym celu.

Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu ma faktyczne przeznaczenie kredytu. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy spłata kredytu dotyczy składnika majątku nabytego do majątku przedsiębiorstwa, lub wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednakże to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia faktu, że pobrane środki (kredyt) zostały przeznaczone na cel związany z tą działalnością.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Sukcesja podatkowa wynikająca z art. 93a § 5 Ordynacji podatkowej, na gruncie podatków dochodowych oznacza, że na spółkę, do której osoba fizyczna wniosła przedsiębiorstwo przechodzą skutki podatkowe zdarzeń zaistniałych w przedsiębiorstwie wnoszonym, które wystąpiłyby w tym przedsiębiorstwie, gdyby przekształcenie lub wniesienie nie miało miejsca, z wyjątkiem przeniesienia praw, które nie mogą być kontynuowane na podstawie przepisów regulujących opodatkowanie spółek niemających osobowości prawnej.

W przypadku więc wniesienia całego przedsiębiorstwa do spółki osobowej, z uwagi na wiążącą się z tym sukcesję praw i obowiązków podatkowych, następca prawny (spółka osobowa) może zaliczać w ciężar kosztów uzyskania przychodów koszty (wydatki) dotyczące działalności przedsiębiorstwa osoby fizycznej, w tym ponoszone od dnia wniesienia tego przedsiębiorstwa zgodnie z harmonogramem spłat odsetki od kredytów.

Jeżeli zatem kredyt ten przeznaczony został na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przedsiębiorstwa wnoszonego do spółki osobowej, to naliczone zgodnie z harmonogramem spłaty kredytu i zapłacone odsetki od kredytu po dniu wniesienia jednoosobowego przedsiębiorstwa do tej spółki mogą stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę w formie spółki osobowej działalności gospodarczej, proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysku tej spółki, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników. Chcąc uzyskać interpretację każda z tych osób winna osobiście lub za pomocą ustanowionego pełnomocnika zwrócić się do tut. Organu o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie i uiścić związaną z tym opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.