2016.08.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-409/16-1/LSz
z 30 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 maja 2016 r. (data wpływu 2 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawiania przez Wnioskodawcę będącego pełnomocnikiem właściciela nieruchomości faktur najemcom nieruchomości z tytułu umów najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2016 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawiania przez Wnioskodawcę będącego pełnomocnikiem właściciela nieruchomości faktur najemcom nieruchomości z tytułu umów najmu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką zajmująca się m.in. zarządzaniem nieruchomościami. Wnioskodawca zawarł z właścicielem nieruchomości (dalej: „Właściciel”) Umowę o zarządzanie nieruchomością komercyjną, na mocy której do obowiązków Wnioskodawcy należy m.in.:

realizacja zapisów umów zawartych z najemcami i dzierżawcami korzystającymi z nieruchomości, w tym wykonywanie wobec najemców i dzierżawców oraz innych osób korzystających z nieruchomości obowiązków obciążających Właściciela w ramach obowiązków powierzonych w umowie,
obsługa w zakresie wystawiania dokumentów (faktur VAT) obejmujących należności najemców nieruchomości z tytułu odpłatnego korzystania (czynszu najmu oraz innych opłat, w tym za zużycie mediów),
prowadzenie przez Wnioskodawcę odrębnego rachunku bankowego na potrzeby zarządzania nieruchomością, na który wpływać mogą jedynie przychody z tytułu odpłatnego użytkowania nieruchomości i mogą być rozliczane jedynie koszty związane z utrzymaniem nieruchomości.

Strony ustaliły, iż umowa stanowi pełnomocnictwo do wykonywania czynności nią objętych, z zastrzeżeniem czynności, do których wymagana jest zgoda Właściciela.

Część nieruchomości objętej powyższą umową oddana jest do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu. Umowy te łączą Właściciela z poszczególnymi najemcami.

Strony ustaliły kolejność i wysokość spłat zobowiązań z rachunku bankowego Wnioskodawcy na potrzeby zarządzania nieruchomością:

faktura za zarządzanie nieruchomością wystawiona przez Wnioskodawcę;
podatek od nieruchomości,
faktury za media dostarczane do nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami, ubezpieczenia, przeglądy eksploatacyjne, usługi zewnętrzne i inne koszty wynikające z umowy,
przekazanie nadwyżki na konto bankowe Właściciela.

W celu wykonania zawartej umowy Wnioskodawca zamierza wystawiać w imieniu Właściciela faktury na rzecz najemców nieruchomości z tytułów wynikających z umów najmu, w tym z tytułu czynszu najmu i opłat za zużycie mediów.

Na tych fakturach Wnioskodawca zamierza:

wskazać Wnioskodawcę jako wystawcę faktury,
wskazać Właściciela jako sprzedawcę,
wskazać najemcę jako nabywcę,
podać numer rachunku bankowego Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może wystawiać w imieniu Właściciela faktury najemcom nieruchomości z tytułów wynikających z umów najmu, w tym z tytułu czynszu najmu i opłat za zużycie mediów, na tych to fakturach Wnioskodawca wskaże:

Wnioskodawcę jako wystawcę faktury,
Właściciela jako sprzedawcę,
najemcę jako nabywcę,
swój numer rachunku bankowego jako rachunek do zapłaty kwot wynikających z faktur?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca może wystawiać w imieniu Właściciela faktury. Możliwość taka wynika wprost z art. 106d ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem faktury może wystawiać w imieniu i na rzecz podatnika również upoważniona przez niego osoba trzecia, w szczególności jego przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 18a. Możliwość taka wynika również z dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z art. 220 ust. 1 tej dyrektywy każdy podatnik upewnia się, że faktura została wystawiona przez niego, nabywcę lub usługobiorcę, lub w jego imieniu i na jego rzecz, przez osobę trzecią, w następujących przypadkach [...].

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca może również na wystawianych w imieniu Właściciela fakturach wskazywać inne niż obligatoryjne elementy takie, jak:

dane Wnioskodawcy jako wystawcy faktury,
swój numer rachunku bankowego jako rachunek do zapłaty kwot wynikających z faktur,

przy założeniu, ze jednocześnie faktura będzie wskazywać:

Właściciela jako sprzedawcę,
najemcę jako nabywcę.

Faktury są dokumentami sformalizowanymi potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatników. Faktury winny zatem odzwierciedlać faktycznie dokonane transakcje pomiędzy prawidłowo oznaczonymi podmiotami gospodarczymi. Obligatoryjne elementy faktury zostały wskazane w art. 106e ustawy o podatku od towarów i usług. Brak jest jednocześnie zakazu umieszczania na fakturze innych elementów. Zdaniem Wnioskodawcy zamieszczanie innych elementów na fakturze jest zatem prawnie dozwolone z tym zastrzeżeniem, że te dodatkowe elementy nie zakłócą czytelności faktury, w tym pozwolą na jednoznaczną identyfikację sprzedawcy i nabywcy.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że na fakturach zostaną wskazani zarówno sprzedawcy, jak i nabywcy, co pozwoli na ich jednoznaczne zidentyfikowanie. Zamieszczenie obok danych sprzedawcy i nabywcy także danych wystawcy faktury (danych Wnioskodawcy i numer jego rachunku bankowego) w żaden sposób nie zakłóci zatem czytelności faktury.

Na stanowisku zgodnym ze stanowiskiem Wnioskodawcy stanął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 10 listopada 2008 r., IBPP1/443-1141/08/PK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 20 lutego 2015 r., ILPP5/443-265/14-4/KG, jak również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 14 października 2008 r., ILPP2/443- 646/08-3/MN oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 13 stycznia 2010 r., ILPP2/443-1455/09-2/BA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W tym miejscu należy wskazać, że przez sprzedaż - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT - należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Analizując bowiem powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ww. ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zasady fakturowania obowiązujące na gruncie ustawy o VAT – od dnia 1 stycznia 2014 r. regulują przepisy Działu XI „Dokumentacja” Rozdział 1 „Faktury”.

Jak stanowi art. 106a ustawy o VAT, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 2 pkt 31 ustawy o VAT, ilekroć w jej przepisach jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy o VAT, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów nie będących podatnikami VAT. Niemniej jednak – zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy o VAT – w przypadku, gdy nabywca towarów lub usług (innych niż wymienione w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT) zażąda od podatnika (sprzedawcy) wystawienia faktury dokumentującej transakcję, to po spełnieniu warunku dotyczącego terminu złożenia żądania, sprzedawca zobowiązany będzie taką fakturę wystawić.

Na podstawie art. 106d ust. 1 ustawy o VAT, podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu,
o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b

-jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

Jak wskazano wyżej, zasadą jest, że fakturę wystawia będący podatnikiem sprzedawca towarów lub usług. Niemniej jednak – w myśl art. 106d ust. 2 ustawy o VAT – faktury może wystawiać w imieniu i na rzecz podatnika również upoważniona przez niego osoba trzecia, w szczególności jego przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 18a.

Jak wynika z przywołanego przepisu, ustawodawca dopuszcza możliwość wystawiania faktur przez podmiot trzeci w imieniu i na rzecz sprzedawcy, pod warunkiem jednak, że dysponuje on stosownym upoważnieniem.

Wskazany przepis art. 106d ustawy o VAT implementuje postanowienia obowiązujące w przepisach Unii Europejskiej.

Jak stanowi art. 220 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE (Dz. Urz. UE L z 2006 r., Nr 347 s.1 ze zm.), każdy podatnik upewnia się, że faktura została wystawiona przez niego, nabywcę lub usługobiorcę, lub w jego imieniu i na jego rzecz, przez osobę trzecią, w następujących przypadkach:

dostaw towarów lub świadczenia usług dokonywanych przez niego na rzecz innego podatnika lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
dostaw towarów, o których mowa w art. 33;
dostaw towarów dokonanych na warunkach przewidzianych w art. 138;
wszelkich zaliczek wpłaconych na jego rzecz przed dokonaniem jednej z dostaw towarów, o których mowa w pkt 1 i 2;
wszelkich zaliczek wpłaconych na jego rzecz przez innego podatnika lub przez osobę prawną niebędącą podatnikiem przed zakończeniem świadczenia usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem;
w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 - wyrazy „metoda kasowa”;
w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 - wyraz „samofakturowanie”;
w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”;
w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 - wskazanie:
1. przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
2. przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
3. innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;
w przypadku, o którym mowa w art. 106c - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;
w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego - nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku;
w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu - datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:
1. przebieg pojazdu - w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a,
2. liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu - w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;
w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) - dane określone w art. 136;
w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:
1. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL,
2. numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.

Terminy, w jakich należy wystawiać faktury ustawodawca określił w art. 106i ustawy o VAT.

Podkreślenia wymaga, że w systemie podatku od towarów i usług faktury są dokumentami sformalizowanymi potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktury winny zatem odzwierciedlać faktycznie dokonane transakcje pomiędzy prawidłowo oznaczonymi podmiotami gospodarczymi. Obligatoryjne elementy jakie musi zawierać faktura ustawodawca wymienił w cyt. wyżej art. 106e ustawy. Nie ma przeszkód aby na fakturze zawarte były również inne niż wymienione w art. 106e ustawy informacje/dane, (np. wynikające ze specyfiki działalności podatnika lub uzgodnione pomiędzy stronami transakcji), pod warunkiem jednak, że nie zakłóca to czytelności faktury.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zajmuje się m.in. zarządzaniem nieruchomościami. Wnioskodawca zawarł z właścicielem nieruchomości umowę o zarządzanie nieruchomością komercyjną, na mocy której do obowiązków Wnioskodawcy należy m.in.:

realizacja zapisów umów zawartych z najemcami i dzierżawcami korzystającymi z nieruchomości, w tym wykonywanie wobec najemców i dzierżawców oraz innych osób korzystających z nieruchomości obowiązków obciążających Właściciela w ramach obowiązków powierzonych w umowie,
obsługa w zakresie wystawiania dokumentów (faktur VAT) obejmujących należności najemców nieruchomości z tytułu odpłatnego korzystania (czynszu najmu oraz innych opłat, w tym za zużycie mediów),
prowadzenie przez Wnioskodawcę odrębnego rachunku bankowego na potrzeby zarządzania nieruchomością, na który wpływać mogą jedynie przychody z tytułu odpłatnego użytkowania nieruchomości i mogą być rozliczane jedynie koszty związane z utrzymaniem nieruchomości.

Strony ustaliły, że umowa stanowi pełnomocnictwo do wykonywania czynności nią objętych, z zastrzeżeniem czynności, do których wymagana jest zgoda Właściciela.

Część nieruchomości objętej powyższą umową oddana jest do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu. Umowy te łączą Właściciela z poszczególnymi najemcami.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy na mocy udzielonego pełnomocnictwa Wnioskodawca będzie mógł wystawiać w imieniu Właściciela nieruchomości faktury najemcom nieruchomości z tytułów umów najmu oraz czy na tych fakturach będzie mógł zamieszczać swoje dane jako wystawcy faktury, numeru swojego rachunku bankowego oraz wskazać Właściciela jako sprzedawcę a najemcę jako nabywcę.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca będzie dysponował stosownym pełnomocnictwem – zgodnie z art. 106d ust. 2 ustawy o VAT – będzie mógł wystawiać w imieniu Właściciela nieruchomości faktury najemcom nieruchomości z tytułu umów najmu.

Ponadto wystawiane przez Wnioskodawcę faktury, obok obligatoryjnych elementów wymienionych w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT (dane sprzedawcy i nabywcy), mogą także zawierać również inne dane, np. dane Wnioskodawcy jako wystawcy faktury, w tym numer rachunku bankowego Wnioskodawcy.

Tak wystawione faktury, w celu zachowania przejrzystości dokumentu, winny jednak zawierać dokładne oznaczenie każdego z wymienionych podmiotów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo zaznacza się, że interpretacja rozstrzyga wyłącznie w kwestii dopuszczalności wystawiania faktur przez Wnioskodawcę w imieniu Właściciela nieruchomości, albowiem z całokształtu treści wniosku nie wynika, aby inne kwestie odnoszące się do fakturowania miały być przedmiotem interpretacji.

W zakresie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia oraz nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin