Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/4240-84/13-3/MS
z 23 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015r., poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz.643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny od dnia 21 lipca 2016r. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego sygn. akt III SA/Wa 2469/13 z dnia 10 lutego 2014r. (data wpływu15 września 2016r.) stwierdza, że – stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2013r. (data wpływu 29 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych przeniesienia na udziałowca nieupłynnionych składników majątku spółki kapitałowej w związku z jej likwidacją – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 29 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych przeniesienia na udziałowca nieupłynnionych składników majątku spółki kapitałowej w związku z jej likwidacją.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

F. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”), jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „podatek CIT”). W chwili obecnej planowana jest likwidacja Spółki, zgodnie z procedurą określoną w rozdziale 6 działu II tytułu III ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (dalej: „KSH”), na podstawie uchwały wspólników o rozwiązaniu Spółki. Część majątku Spółki, która nie zostanie upłynniona w celu wypełnienia zobowiązań wobec wierzycieli Spółki w ramach likwidacji, zostanie przekazana udziałowcowi Spółki, zgodnie z art. 286 KSH. Udziałowcem Spółki jest inna osoba prawna.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy przeniesienie na udziałowca nieupłynnionych składników majątku Spółki w związku z jej likwidacją, skutkować będzie powstaniem po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?
2. Czy przeniesienie na udziałowca nieupłynnionych składników majątku Spółki w związku z jej likwidacją, skutkować będzie powstaniem po stronie Spółki obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji była ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca wyłącznie podatku dochodowego od osób prawnych. Natomiast ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług dokonana została w odrębnej interpretacji.

Zdaniem Spółki, przeniesienie na udziałowca nieupłynnionych składników majątku Spółki w związku z jej likwidacją, nie będzie skutkować powstaniem po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem CIT.

Przepisy regulujące zasady likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zostały zawarte w rozdziale 6 działu II tytułu III KSH. Zgodnie z art. 270 pkt 2 KSI-I pod sławą rozwiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością może być uchwała o rozwiązaniu spółki podjęła przez jej wspólników. Stosownie zaś do art. 272 KSH rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru. Likwidatorami są członkowie zarządu likwidowanej spółki, chyba że umowa spółki lub uchwala wspólników stanowi inaczej (art. 276 § 1 KSH). Art. 282 § 1 KSH zobowiązuje likwidatorów do dokonania czynności likwidacyjnych tj. zakończenia interesów bieżących spółki, ściągnięcia wierzytelności, wypełnienia zobowiązań i upłynnienia majątku spółki. Z art. 286 KSH wynika natomiast, że majątek pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli powinien zostać podzielny pomiędzy wspólników likwidowanej spółki, w stosunku do ich udziałów, chyba że inne zasady podziału majątku określa umowa spółki.

Oceniając czy wydanie wspólnikom majątku likwidowanej Spółki pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu jej wierzycieli na podstawie przepisów KSH, będzie skutkować powstaniem po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem CIT należy odwołać się do treści art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”). Artykuł ten nie zawiera generalnej definicji przychodu. W ustępie 1 tegoż artykułu wymienione zostały jedynie przykładowe rodzaje przysporzeń majątkowych uznawanych na gruncie podatku CIT za przychody podlegające opodatkowaniu. Art. 12 ust. 4 wymienia natomiast przysporzenia majątkowe, które na gruncie ustawy o CIT nie są traktowane jako przychody podlegające opodatkowaniu.

Wykładnia wskazanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że aby można było mówić powstaniu przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem CIT, po stronie podatnika powinno wystąpić przysporzenie majątkowe, posiadające konkretny wymiar finansowy definitywny (trwały) charakter. Przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem CIT może być zatem tylko takie przysporzenie majątkowe, które w sposób ostateczny i faktyczny prowadzi do przyrostu majątku podatnika i nie zostało wymienione w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać, że w wyniku przeniesienia na udziałowca nieupłynnionych składników majątku Spółki w związku z jej likwidacją, po stronie Spółki nie powstanie żadne przysporzenie majątkowe. W zamian za przekazanie udziałowcowi pozostałego w Spółce majątku, Spółka nie otrzyma żadnego świadczenia wzajemnego, które w sensie ekonomicznym prowadziłoby do zwiększenia jej aktywów. Brak jest zatem przesłanek do uznania, że Spółka osiąga w takiej sytuacji rzeczywisty i definitywny przychód, który mógłby podlegać opodatkowaniu podatkiem CIT.

Przekazania udziałowcowi składników majątkowych Spółki w związku z jej likwidacją nie można też zakwalifikować do żadnej z kategorii przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1. Podkreślenia wymaga okoliczność, że do przekazania udziałowcowi nieupłynnionych składników majątku Spółka jest zobligowana na podstawie przepisów KSH. Spółka nie działa w tym zakresie w celu osiągnięcia jakichkolwiek korzyści majątkowych, a jedynie z zamiarem wyzbycia się składników majątkowych, umożliwiającego zakończenie jej działalności, w ramach obowiązującej ją procedury. Wydanie składników majątkowych w ramach likwidacji to jednostronna czynność Spółki, stanowiąca jedynie realizację obowiązku Spółki jako podmiotu likwidowanego. Nie można zatem tej czynności utożsamiać z jakąkolwiek transakcją kreującą przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem CIT. Zarówno z prawnego jak i ekonomicznego punktu widzenia następuje co prawda przeniesienie prawa własności składników majątkowych ze Spółki na rzecz jej Udziałowca, jednak w wyniku powyższego Spółka nie otrzymuje żadnego świadczenia będącego dla niej ekwiwalentem / rekompensatą za przekazane udziałowcowi aktywa. Spółka w związku z wydaniem składników majątkowych udziałowcowi nie uzyskuje zatem żadnej korzyści majątkowej a realizuje jedynie nałożony na nią przepisami prawa obowiązek.

W świetle powyższego brak jest podstaw do uznania, że jednostronna czynność prawna Spółki, polegająca na przeniesieniu na udziałowca nieupłynnionych składników majątku Spółki w związku z jej likwidacją powodująca uszczuplenie majątku Spółki bez otrzymania przez Spółkę świadczenia ekwiwalentnego, będzie skutkować powstaniem po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem CIT.

Takie stanowisko wielokrotnie potwierdził także Minister Finansów w indywidualnych interpretacjach przepisów ustawy o CIT wydanych w zbliżonych stanach faktycznych, m.in. w:

• interpretacji z dnia 24 czerwca 2008 r. wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB3/423-439/08-5/AG,
  

• interpretacji z dnia 17 maja 2010 r. wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPBI/2/423-320/10/PK,
  

• interpretacji z dnia 22 grudnia 20H) r. wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB3/423-708/10-2/JG,
  

• interpretacji z dnia 4 października 2010 r. wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn, IPPB3/423-467/10-2/JB,
  

• interpretacji z dnia 22 czerwca 2010 r. wydanej za pośrednictwem Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB3/423-232/10-2/JB.
  
  
  

Co więcej, na brak przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych po stronie likwidowanej Spółki jednoznacznie wskazał także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 1 lutego 2013 r. sygn. III SA/Wa 2078/12, w którym w analogicznej sprawie stwierdził, że: „Decydujące znaczenie przy rozstrzyganiu tej sprawy ma zatem ustalenie czy przekazanie majątku likwidowanej Spółki jedynemu wspólnikowi, będącemu osobą prawną, prowadzi do powstania po stronie skarżącej Spółki przysporzenie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w pełni podziela argumentację przedstawioną przez Spółkę, co do charakteru postępowania likwidacyjnego, wynikającego z przepisów Kodeksu spółek handlowych. Zdaniem Sądu opisana w stanie faktycznym czynność nie wiąże się z powstaniem po stronie Spółki jakiegokolwiek przysporzenia. Trudno mówić bowiem, że Spółka w związku z przekazaniem majątku jedynemu Wspólnikowi, osiągnie jakąkolwiek korzyść majątkową. Przeniesienie na Wspólników prawa własności nie jest zbyciem, w wyniku którego powstaje po stronie skarżącej Spółki przychód, gdyż przekazanie majątku nie stanowi odpłatnego zbycia praw.”

Ponadto, nie można także pominąć faktu, że wartość majątku polikwidacyjnego przekazywanego przez likwidowaną spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością jej wspólnikom, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem CIT po stronie wspólników. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału (akcji), w tym także wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej. Przepisy ustawy o CIT wskazują zatem jednoznacznie, że konsekwencją przekazania majątku przez likwidowaną spółkę jest powstanie przychodu po stronie jej udziałowców.

Mając powyższe na uwadze, podkreślić należy, że jedna i ta sama czynność, polegająca na przekazaniu składnika majątku bez świadczenia ekwiwalentnego, nie może być jednocześnie źródłem powstania przychodu zarówno dla podmiotu przekazującego, jak i dla otrzymującego składniki majątkowe. Odmienne stanowisko prowadziłoby do nieuzasadnionego podwójnego opodatkowania tego samego świadczenia. Powyższe znajduje potwierdzenie w przywołanym powyżej wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lutego 2013 r. sygn. III SA/Wa 2078/12, w którym Sąd wskazał., że: „w sytuacji, gdy Minister zgodził się ze skarżącą Spółką, że opisana we wniosku o udzielenie interpretacji czynność przekazania majątku likwidowanej Spółki na rzecz jej jedynego Wspólnika, w związku z jej likwidacją powoduje przychód u Wspólnika Spółki, nieuzasadnione było twierdzenie, że zdarzenie takie rodzi obowiązek podatkowy również po stronie Spółki. Podwójne opodatkowanie tej samej czynności nie może być uznane za prawidłowe oraz dopuszczalne w świetle obowiązującego porządku prawnego.”

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, przeniesienie na udziałowca nieupłynnionych składników majątku Spółki w związku z jej likwidacją nie będzie skutkować powstaniem po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku organ podatkowy wydal w dniu 2 lipca 2013 r. indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego nr IPPB3/423-286/13-2/AM uznającą stanowisko przedstawione przez Spółkę w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za nieprawidłowe.

Uzasadniając swoje stanowisko organ stwierdził co następuje:

Zagadnienie przedstawione przez Wnioskodawcę w przedmiotowym wniosku dotyczy rozstrzygnięcia kwestii, jakie konsekwencje podatkowe wywoła po stronie Wnioskodawcy czynność polegająca na przeniesieniu własności składników majątku Spółki na rzecz udziałowca w związku z likwidacją Spółki.

Wnioskodawca pyta czy realizacja planowanego zdarzenia spowoduje powstanie po jego stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. O możliwości dokonania tego rodzaju czynności przesądza przepis art. 286 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. nr 94, poz. 1037, ze zm., dalej „KSH”), zgodnie z którym możliwy jest podział między wspólników majątku likwidowanej spółki pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Majątek ten dzieli się między wspólników proporcjonalnie do posiadanych udziałów, chyba że umowa spółki przewiduje inne zasady podziału (art. 286 § 2 i § 3 KSH). W związku z powyższym bezspornym jest fakt, że możliwe jest przeniesienie składników majątku spółki będącej w likwidacji na udziałowca, przy uwzględnieniu jednak wskazanych przepisów.

W sprawie niniejszej rozważenia wymaga fakt, czy dokonanie opisanej czynności będzie neutralne podatkowo dla likwidowanej spółki, czyli Wnioskodawcy. Przepisy prawa podatkowego nie regulują w sposób szczególny czynności polegającej na przeniesieniu na dotychczasowego wspólnika własności składników nieupłynnionego majątku spółki kapitałowej, która podlega likwidacji. Nie oznacza to jednak, że obowiązek podatkowy po stronie Spółki nie powstanie. Ustawy podatkowe, w tym ustawa o PDOP, określają zdarzenia, które powodują powstanie obowiązku podatkowego czyli powinności przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem tych zdarzeń. Ustalają, kiedy i w jakich sytuacjach powstanie obowiązek podatkowy. Oznacza to, że powstaje on w okolicznościach wskazanych przez prawo, niezależnie od woli podlegających mu osób czy podmiotów. Na gruncie ustaw podatkowych abstrakcyjny obowiązek podatkowy przekształca sic w skonkretyzowane zobowiązanie podatkowe, czyli zobowiązanie do zapłacenia podatku. Z powyższego wynika, że podstawową przesłanką której zaistnienie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego a następnie zobowiązania podatkowego jest zaistnienie określonego w przepisach zdarzenia.

W niniejszej sprawie kluczowe znaczenie ma fakt, że w wyniku planowanego przekazania majątku Spółki dojdzie do przeniesienia własności określonych składników majątkowych należących do tej pory do Spółki. Zdaniem Organu podatkowego opisaną we wniosku czynność należy rozpatrywać na gruncie prawa podatkowego w oparciu o interpretację przepisu art. 12 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy o PDOP. Ustawodawca w wykazie zdarzeń uznanych przez niego za przychody u podatników podatku dochodowego od osób prawnych zawartych w art. 12 ust. 1 ustawy o PDOP nie wymienia przeniesienia własności składników majątku podczas likwidacji spółki jako zdarzenia rodzącego taki przychód. Należy jednak zauważyć, że katalog wymienionych w tym przepisie zdarzeń rodzących przychód nie ma charakteru wyczerpującego, lecz jedynie przykładowy. Świadczy o tym użycie przez ustawodawcę w art. 12 ust. 1 sformułowania, że przychodami są „w szczególności” zdarzenia gospodarcze w przepisie tym wymienione. Jednocześnie sposób ustalania wielkości przychodu będącego następstwem zbywania rzeczy lub praw majątkowych, a więc przenoszenia własności takich rzeczy lub praw majątkowych, wskazuje art. 14 przedmiotowej ustawy. Stanowi on, że przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, a jeżeli cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, to przychód len określa organ podatkowy w wysokości ich wartości rynkowej. W tym miejscu wskazać należy, iż pojęcie „zbycie” nie oznacza tylko umowy sprzedaży w rozumieniu Kodeksu cywilnego, w której z jednej strony następuje wydanie rzeczy, a z drugiej zaplata ceny tj. określonej kwoty pieniężnej. Cena nie zawsze musi być wyrażona w pieniądzu. Może również przybrać postać zwolnienia danego podmiotu (dłużnika) z ciążących na nim zobowiązań wobec innego podmiotu.

W przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy w planowanym zdarzeniu przyszłym dojdzie do skutecznego przeniesienia własności składników majątkowych posiadanych przez Spółkę na jej udziałowca. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że tak. W tym zakresie musi bowiem dojść do przeniesienia własności składników majątku należących do podmiotu, który jest likwidowany na rzecz innego podmiotu tj. udziałowca. Zbycie składników majątku w przedmiotowej sprawie nie będzie jednak umową sprzedaży w rozumieniu art. 535 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Tak rozumiejąc umowę sprzedaży należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie przeniesienie własności składników majątku likwidowanej Spółki nie ma charakteru umowy sprzedaży. Spółka tytułem dokonanego zbycia nie otrzyma od wspólnika zapłaty w formie przekazania mu bezpośrednio czy w drodze przelewu konkretnej kwoty środków pieniężnych. Przeniesienie własności składników majątkowych nastąpi w celu wykonania obowiązku Spółki polegającego na zaspokojeniu roszczenia wspólnika opartego na podstawie przepisu zawartego w art. 286 KSH. Omawiane składniki majątkowe stanowią aktywa Spółki.

Biorąc powyższe pod uwagę w ocenie organu w pełni uprawnione jest stanowisko, że przeniesienie własności tych składników majątku jako „wyplata" pokrywająca roszczenie wspólnika wypełnia hipotezę art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdzie mowa o „odpłatnym zbyciu rzeczy lub praw majątkowych”. Czynność prawna jest odpłatna, jeżeli podmiot, który dokonał przysporzenia otrzymuje w zamian korzyść majątkową stanowiącą ekwiwalent tego przysporzenia. W ocenie organu Spółka osiąga korzyść majątkową o konkretnym wymiarze. Poprzez zbycie majątku Spółka „otrzymuje” ekwiwalent w postaci zmniejszenia się jej zobowiązań. Przesunięcie składnika majątkowego z aktywów Spółki do aktywów udziałowca rodzi skutek rozporządzający powodując przejście własności tych składników. Powoduje to uzyskanie przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, w ocenie organu podatkowego po stronie Spółki powstanie przychód podatkowy z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych w wysokości wartości rynkowej poszczególnych składników wchodzących do tej pory w skład majątku Spółki.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Spółka na mocy art, 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Praw o o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) pismem z dnia 15 lipca 2013 r. wezwała Organ podatkowy (data w pływu 18 lipca 2013 r.) do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Organ podatkowy w piśmie z dnia 7 sierpnia 2013 r. nr IPPB3/423-286/13-4/AM stwierdził brak naruszenia prawa i w związku z tym brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji.

Odpowiedź została doręczona w dniu 12 sierpnia 2013 r.

Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z dnia 02 lipca 2013 r. nr IPPB3/423-286/13-2/AM, podatnik złożył w dniu 4 września 2013 r. (data w pływu 9 września 2013 r.) skargę z powodu jej niezgodności z prawem.

Zaskarżonej interpretacji Skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 12 ust. 1 oraz art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z póź. zm„ zwana dalej: „Ustawą o CIT”) poprzez ich błędną wykładnię i w konsekwencji bezpodstawne zastosowanie w odniesieniu do zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 25 kwietnia 2013 r. (zwanego dalej „Wnioskiem”), tj. przeniesienia na udziałowca Spółki nieupłynnionych składników majątku Spółki w związku z jej likwidacją -— skutkujące uznaniem przez Dyrektora IS, że w wyniku powyższego zdarzenia po stronie Spółki powstanie przychód podatkowy z tytułu zbycia rzeczy tub praw majątkowych w wysokości wartości rynkowej poszczególnych składników wchodzących do lej pory w skład majątku Spółki.

Wyrokiem z dnia 10 lutego 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2469/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację.

W powyższym wyroku Sąd wskazał, iż przedmiotem zaskarżonej interpretacji były przepisy art. 12 i 14 u.p.d.o.p. Ustawodawca nie zawarł w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych definicji legalnej przychodu. W przepisach ustawy znalazł się natomiast katalog rodzajowy przychodów, w którym nie wymienia się jako zdarzenia generującego przychód przekazania majątku udziałowcowi w związku z likwidacją spółki. Zarówno organ, jak i skarżąca Spółka trafnie dostrzegły, że art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. nie wyczerpuje swoim zakresem wszystkich źródeł przychodu, które mogą powodować powstanie obowiązku podatkowego we wskazanym podatku dochodowym. Z treści tego przepisu wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności przychody wymienione w punktach 1-10tego przepisu, sankcjonując tym samym możliwość opodatkowania podatkiem CIT przychodów nie wymienionych w tym katalogu.

Zdaniem Sądu nie oznacza to jednak, że organy podatkowe uprawnione są do dowolnego interpretowania przepisu art. 12 ust.1 u.p.d.o.p.

Decydujące znaczenie ma zatem ustalenie, czy przekazanie majątku likwidowanej spółki na rzecz udziałowca prowadzi do powstania po stronie Spółki przysporzenia.

W ocenie Sądu zgodzić należy się ze Skarżącą, mając przy tym na uwadze przepisy prawa handlowego, na podstawie których przeprowadzany jest proces likwidacji, że w przedstawionym stanie faktycznym nie sposób określić, jakie przysporzenie po stronie Spółki miałoby powstać w związku z przekazaniem składników majątkowych na rzecz udziałowca.

Jak wielokrotnie wskazywano zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie, aby można mówić o powstaniu przychodu, musi dojść do definitywnego przysporzenia majątkowego. Zdaniem Sądu opisana we wniosku czynność nie wiąże się z powstaniem po stronie Spółki jakiegokolwiek przysporzenia. Skarżąca nie tylko nie osiągnie jakiegokolwiek przysporzenia, a wręcz przeciwnie, obniży swój majątek o wartość aktywów, które zostaną wydane udziałowcowi. Przysporzenie majątkowe będzie zatem miało miejsce, ale po stronie udziałowca, który otrzyma składniki majątkowe likwidowanej Spółki.

Przechodząc do kolejnego przepisu, będącego przedmiotem zaskarżonej interpretacji, tj. art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p., Sąd podziela pogląd Skarżącej, iż w sytuacji braku odpłatności przy przekazaniu składników majątku przez Spółkę, przepis ten również nie może być stosowany w stosunku do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Zgodnie z art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p., przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Pod pojęciem "odpłatny", należy rozumieć taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, wymagający zwrotu kosztów (Uniwersalny słownik języka polskiego pod red. S. Dubisza, Warszawa 2003, str. 1163 oraz Słownik języka polskiego pod. red. M. Szymczaka, Warszawa 2002, str. 448). Wbrew stanowisku organu jednostronna czynność prawna, polegająca na przeniesieniu majątku Spółki na jej udziałowca w związku z likwidacją nie będzie czynnością odpłatną, czy wzajemną. Skarżącą i jej udziałowca nie będzie wiązał stosunek umowny, który przewidywałby jakąkolwiek odpłatność za przeniesienie składników majątku. Przekazanie majątku dokonywane jest w celu zakończenia interesów bieżących Spółki, wypełnienia zobowiązań i upłynnienia majątku, a nie w celu otrzymania odpłatności, czy zwolnienia się z jakichkolwiek zobowiązań. Z tego względu brak jest podstaw do zastosowania w analizowanym stanie - zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku o udzielenie interpretacji przepisu art. 14 ust.1 u.p.d.o.p.

Sąd w składzie orzekającym w pełni podziela stanowisko wyrażone przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 czerwca 2012r. II FSK 1260/11, zgodnie z którym skoro z przepisów wprost nie wynika, aby wypłacenie dywidendy niepieniężnej powodowało powstanie po stronie podatnika obowiązku podatkowego, to nie można rozszerzać katalogu źródeł przychodu dla celów podatku CIT. Za niedopuszczalne należy uznać bowiem opodatkowanie jednostronnej, nieodpłatnej czynności prawnej również po stronie Spółki, a wiec podmiotu uszczuplającego swój majątek i nie otrzymującego z tego tytułu przysporzenia. Spółka wydając prawo majątkowe tylko reguluje swoje zobowiązania, niczego w zamian nie otrzymując. Podobnie poglądy zawarte zostały w wyrokach NSA z dnia 13 marca 2012r. II FSK 1673/10 oraz z dnia 8 lutego 2012r. II FSK 1384/10. Wprawdzie poglądy te wyrażone zostały w nieco odmiennym stanie faktycznym, w odniesieniu do dywidendy rzeczowej, jednak w ocenie Sądu w pełni przystają one także do okoliczności niniejszej sprawy.

Sąd w związku z tym - wbrew stanowisku Ministra Finansów wyrażonemu w zaskarżonej interpretacji - stwierdza, że skarżąca Spółka przekazując swój majątek w postępowaniu likwidacyjnym wspólnikowi nie podlega opodatkowaniu podatkiem CIT.

Wyrokiem z 21 lipca 2016r., sygn. akt II FSK 1700/14 Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu skargi kasacyjnej wniesionej przez organ podatkowy od wyroku WSA w Warszawie z dnia 10 lutego 2014r., sygn. akt III SA/Wa 2469/3 uznał, że skarga kasacyjna jest niezasadna.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lutego 2014 roku, sygn. akt III SA/Wa 2469/13 w świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.