INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2013 r. (data wpływu 29 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych przeniesienie na udziałowca nieupłynnionych składników majątku spółki kapitałowej w związku z jej likwidacją – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych przeniesienie na udziałowca nieupłynnionych składników majątku spółki kapitałowej w związku z jej likwidacją.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka”), jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „podatek CIT”). W chwili obecnej planowana jest likwidacja Spółki, zgodnie z procedurą określoną w rozdziale 6 działu II tytułu III ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (dalej: „KSH”), na podstawie uchwały wspólników o rozwiązaniu Spółki. Część majątku Spółki, która nie zostanie upłynniona w celu wypełnienia zobowiązań wobec wierzycieli Spółki w ramach likwidacji, zostanie przekazana udziałowcowi Spółki, zgodnie z art. 286 KSH. Udziałowcem Spółki jest inna osoba prawna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy przeniesienie na udziałowca nieupłynnionych składników majątku Spółki w związku z jej likwidacją, skutkować będzie powstaniem po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych...
2. Czy przeniesienie na udziałowca nieupłynnionych składników majątku Spółki w związku z jej likwidacją, skutkować będzie powstaniem po stronie Spółki obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca wyłącznie podatku dochodowego od osób prawnych. Natomiast ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług dokonana została w odrębnej interpretacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie na udziałowca nieupłynnionych składników majątku Spółki w związku z jej likwidacją, nie będzie skutkować powstaniem po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem CIT.

Przepisy regulujące zasady likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zostały zawarte w rozdziale 6 działu II tytułu III KSH. Zgodnie z art. 270 pkt 2 KSH podstawą rozwiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością może być uchwała o rozwiązaniu spółki podjęta przez jej wspólników. Stosownie zaś do art. 272 KSH rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru. Likwidatorami są członkowie zarządu likwidowanej spółki, chyba że umowa spółki lub uchwała wspólników stanowi inaczej (art. 276 § 1 KSH). Art. 282 § 1 KSH zobowiązuje likwidatorów do dokonania czynności likwidacyjnych tj. zakończenia interesów bieżących spółki, ściągnięcia wierzytelności, wypełnienia zobowiązań i upłynnienia majątku spółki. Z art. 286 KSH wynika natomiast, że majątek pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli powinien zostać podzielny pomiędzy wspólników likwidowanej spółki, w stosunku do ich udziałów, chyba że inne zasady podziału majątku określa umowa spółki.

Oceniając czy wydanie wspólnikom majątku likwidowanej Spółki pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu jej wierzycieli na podstawie przepisów KSH, będzie skutkować powstaniem po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem CIT należy odwołać się do treści art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”). Artykuł ten nie zawiera generalnej definicji przychodu. W ustępie 1 tegoż artykułu wymienione zostały jedynie przykładowe rodzaje przysporzeń majątkowych uznawanych na gruncie podatku CIT za przychody podlegające opodatkowaniu. Art. 12 ust. 4 wymienia natomiast przysporzenia majątkowe, które na gruncie ustawy o CIT nie są traktowane jako przychody podlegające opodatkowaniu.

Wykładnia wskazanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że aby można było mówić o powstaniu przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem CIT, po stronie podatnika powinno wystąpić przysporzenie majątkowe, posiadające konkretny wymiar finansowy i definitywny (trwały) charakter. Przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem CIT może być zatem tylko takie przysporzenie majątkowe, które w sposób ostateczny i faktyczny prowadzi do przyrostu majątku podatnika i nie zostało wymienione w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać, że w wyniku przeniesienia na udziałowca nieupłynnionych składników majątku Spółki w związku z jej likwidacją, po stronie Spółki nie powstanie żadne przysporzenie majątkowe. W zamian za przekazanie udziałowcowi pozostałego w Spółce majątku, Spółka nie otrzyma żadnego świadczenia wzajemnego, które w sensie ekonomicznym prowadziłoby do zwiększenia jej aktywów. Brak jest zatem przesłanek do uznania, że Spółka osiąga w takiej sytuacji rzeczywisty i definitywny przychód, który mógłby podlegać opodatkowaniu podatkiem CIT.

Przekazania udziałowcowi składników majątkowych Spółki w związku z jej likwidacją nie można też zakwalifikować do żadnej z kategorii przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1.

Podkreślenia wymaga okoliczność, że do przekazania udziałowcowi nieupłynnionych składników majątku Spółka jest zobligowana na podstawie przepisów KSH. Spółka nie działa w tym zakresie w celu osiągnięcia jakichkolwiek korzyści majątkowych, a jedynie z zamiarem wyzbycia się składników majątkowych, umożliwiającego zakończenie jej działalności, w ramach obowiązującej ją procedury. Wydanie składników majątkowych w ramach likwidacji to jednostronna czynność Spółki, stanowiąca jedynie realizację obowiązku Spółki jako podmiotu likwidowanego. Nie można zatem tej czynności utożsamiać z jakąkolwiek transakcją kreującą przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem CIT. Zarówno z prawnego jak i ekonomicznego punktu widzenia następuje co prawda przeniesienie prawa własności składników majątkowych ze Spółki na rzecz jej Udziałowca, jednak w wyniku powyższego Spółka nie otrzymuje żadnego świadczenia będącego dla niej ekwiwalentem / rekompensatą za przekazane udziałowcowi aktywa. Spółka w związku z wydaniem składników majątkowych udziałowcowi nie uzyskuje zatem żadnej korzyści majątkowej a realizuje jedynie nałożony na nią przepisami prawa obowiązek.

W świetle powyższego brak jest podstaw do uznania, że jednostronna czynność prawna Spółki, polegająca na przeniesieniu na udziałowca nieupłynnionych składników majątku Spółki w związku z jej likwidacją powodująca uszczuplenie majątku Spółki bez otrzymania przez Spółkę świadczenia ekwiwalentnego, będzie skutkować powstaniem po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem CIT.

Takie stanowisko wielokrotnie potwierdził także Minister Finansów w indywidualnych interpretacjach przepisów ustawy o CIT wydanych w zbliżonych stanach faktycznych, m.in. w:

• interpretacji z dnia 24 czerwca 2008 r. wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB3-423-439/08-5/AG, w której uznając w całości stanowisko podatnika za prawidłowe potwierdził, że:,,(...) również w sposób pośredni nie można wywieźć z powołanego artykułu < art. 12 ust. 1 ustawy o CIT>, że w omawianym przypadku tj. wydania majątku wspólnikowi na skutek likwidacji Spółki, po jej stronie pojawia się jakikolwiek przychód. Należy bowiem wskazać, że w związku z procesem likwidacji Spółki i wydania wspólnikowi majątku (nieruchomości) Spółka nie otrzymuje żadnego ekwiwalentu od wspólnika otrzymującego nieruchomość, a tym samym nie może powstać po jej stronie żaden przychód.”

• interpretacji z dnia 17 maja 2010 r. wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPBI/2/423-320/10/PK, w której wprost stwierdzono, że: „nie sposób uznać, iż zaspokojenie wspólników poprzez przekazanie im majątku likwidowanej spółki powiększa aktywa majątkowe tejże spółki. Co za tym idzie przedmiotowego przekazania majątku nie można uznać za przychód, który stanowi źródło dochodu, będącego przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym. Zatem po stronie likwidowanej spółki nie zrodzi się obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu przekazania majątku wspólnikowi.”

• interpretacji z dnia 22 grudnia 2010 r. wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB3/423-708/10-2/JG, w której uznając w całości stanowisko podatnika za prawidłowe potwierdził, że:,,(...) przekazanie majątku pozostałego po likwidacji Spółki jedynemu jej wspólnikowi w trybie przewidzianym przepisami KSH nie spowoduje powstania po stronie Spółki jakiegokolwiek przysporzenia. W szczególności, przekazanie majątku w związku z likwidacją nie będzie związane z wypłatą na rzecz Spółki wynagrodzenia i rekompensaty w jakiejkolwiek formie. Przeprowadzenie likwidacji ma na celu zakończenie działalności Spółki, a nie generowanie przychodów. W konsekwencji, likwidacja Spółki oraz związane z nią przekazanie majątku Spółki nie spowoduje powstania po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu pdop.”
  
  

Identyczne stanowisko Minister Finansów zajął także m.in. w:

• interpretacji z dnia 4 października 2010 r. wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB3/423-467/10-2/JB,

• interpretacji z dnia 22 czerwca 2010 r. wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB3/423-232/10-2/JB.
  
  

Co więcej, na brak przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych po stronie likwidowanej Spółki jednoznacznie wskazał także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 1 lutego 2013 r. sygn. III SA/Wa 2078/12, w którym w analogicznej sprawie stwierdził, że:,, Decydujące znaczenie przy rozstrzyganiu tej sprawy ma zatem ustalenie czy przekazanie majątku likwidowanej Spółki jedynemu wspólnikowi, będącemu osobą prawną, prowadzi do powstania po stronie skarżącej Spółki przysporzenie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w pełni podziela argumentację przedstawioną przez Spółkę, co do charakteru postępowania likwidacyjnego, wynikającego z przepisów Kodeksu spółek handlowych. Zdaniem Sądu opisana w stanie faktycznym czynność nie wiąże się z powstaniem po stronie Spółki jakiegokolwiek przysporzenia. Trudno mówić bowiem, że Spółka w związku z przekazaniem majątku jedynemu Wspólnikowi, osiągnie jakąkolwiek korzyść majątkową. Przeniesienie na Wspólników prawa własności nie jest zbyciem, w wyniku którego powstaje po stronie skarżącej Spółki przychód, gdyż przekazanie majątku nie stanowi odpłatnego zbycia praw.”

Ponadto, nie można także pominąć faktu, że wartość majątku polikwidacyjnego przekazywanego przez likwidowaną spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością jej wspólnikom, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem CIT po stronie wspólników. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału (akcji), w tym także wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej. Przepisy ustawy o CIT wskazują zatem jednoznacznie, że konsekwencją przekazania majątku przez likwidowaną spółkę jest powstanie przychodu po stronie jej udziałowców.

Mając powyższe na uwadze, podkreślić należy, że jedna i ta sama czynność, polegająca na przekazaniu składnika majątku bez świadczenia ekwiwalentnego, nie może być jednocześnie źródłem powstania przychodu zarówno dla podmiotu przekazującego, jak i dla otrzymującego składniki majątkowe. Odmienne stanowisko prowadziłoby do nieuzasadnionego podwójnego opodatkowania tego samego świadczenia. Powyższe znajduje potwierdzenie w przywołanym powyżej wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lutego 2013 r. sygn. III SA/Wa 2078/12, w którym Sąd wskazał, że: „w sytuacji, gdy Minister zgodził się ze skarżącą Spółką, że opisana we wniosku o udzielenie interpretacji czynność przekazania majątku likwidowanej Spółki na rzecz jej jedynego Wspólnika, w związku z jej likwidacją powoduje przychód u Wspólnika Spółki, nieuzasadnione było twierdzenie, że zdarzenie takie rodzi obowiązek podatkowy również po stronie Spółki. Podwójne opodatkowanie tej samej czynności nie może być uznane za prawidłowe oraz dopuszczalne w świetle obowiązującego porządku prawnego.”

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, przeniesienie na udziałowca nieupłynnionych składników majątku Spółki w związku z jej likwidacją nie będzie skutkować powstaniem po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zagadnienie przedstawione przez Wnioskodawcę w przedmiotowym wniosku dotyczy rozstrzygnięcia kwestii, jakie konsekwencje podatkowe wywoła po stronie Wnioskodawcy czynność polegająca na przeniesieniu własności składników majątku Spółki na rzecz udziałowca w związku z likwidacją Spółki.

Wnioskodawca pyta czy realizacja planowanego zdarzenia spowoduje powstanie po jego stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. O możliwości dokonania tego rodzaju czynności przesądza przepis art. 286 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. nr 94, poz. 1037, ze zm., dalej „KSH”), zgodnie z którym możliwy jest podział między wspólników majątku likwidowanej spółki pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Majątek ten dzieli się między wspólników proporcjonalnie do posiadanych udziałów, chyba że umowa spółki przewiduje inne zasady podziału (art. 286 § 2 i § 3 KSH). W związku z powyższym bezspornym jest fakt, że możliwe jest przeniesienie składników majątku spółki będącej w likwidacji na udziałowca, przy uwzględnieniu jednak wskazanych przepisów.

W sprawie niniejszej rozważenia wymaga fakt, czy dokonanie opisanej czynności będzie neutralne podatkowo dla likwidowanej spółki, czyli Wnioskodawcy. Przepisy prawa podatkowego nie regulują w sposób szczególny czynności polegającej na przeniesieniu na dotychczasowego wspólnika własności składników nieupłynnionego majątku spółki kapitałowej, która podlega likwidacji. Nie oznacza to jednak, że obowiązek podatkowy po stronie Spółki nie powstanie. Ustawy podatkowe, w tym ustawa o PDOP, określają zdarzenia, które powodują powstanie obowiązku podatkowego czyli powinności przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem tych zdarzeń. Ustalają, kiedy i w jakich sytuacjach powstanie obowiązek podatkowy. Oznacza to, że powstaje on w okolicznościach wskazanych przez prawo, niezależnie od woli podlegających mu osób czy podmiotów. Na gruncie ustaw podatkowych abstrakcyjny obowiązek podatkowy przekształca się w skonkretyzowane zobowiązanie podatkowe, czyli zobowiązanie do zapłacenia podatku. Z powyższego wynika, że podstawową przesłanką której zaistnienie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego a następnie zobowiązania podatkowego jest zaistnienie określonego w przepisach zdarzenia.

W niniejszej sprawie kluczowe znaczenie ma fakt, że w wyniku planowanego przekazania majątku Spółki dojdzie do przeniesienia własności określonych składników majątkowych należących do tej pory do Spółki. Zdaniem Organu podatkowego opisaną we wniosku czynność należy rozpatrywać na gruncie prawa podatkowego w oparciu o interpretację przepisu art. 12 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy o PDOP. Ustawodawca w wykazie zdarzeń uznanych przez niego za przychody u podatników podatku dochodowego od osób prawnych zawartych w art. 12 ust. 1 ustawy o PDOP nie wymienia przeniesienia własności składników majątku podczas likwidacji spółki jako zdarzenia rodzącego taki przychód. Należy jednak zauważyć, że katalog wymienionych w tym przepisie zdarzeń rodzących przychód nie ma charakteru wyczerpującego, lecz jedynie przykładowy. Świadczy o tym użycie przez ustawodawcę w art. 12 ust. 1 sformułowania, że przychodami są „w szczególności” zdarzenia gospodarcze w przepisie tym wymienione. Jednocześnie sposób ustalania wielkości przychodu będącego następstwem zbywania rzeczy lub praw majątkowych, a więc przenoszenia własności takich rzeczy lub praw majątkowych, wskazuje art. 14 przedmiotowej ustawy. Stanowi on, że przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, a jeżeli cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, to przychód ten określa organ podatkowy w wysokości ich wartości rynkowej. W tym miejscu wskazać należy, iż pojęcie „zbycie” nie oznacza tylko umowy sprzedaży w rozumieniu Kodeksu cywilnego, w której z jednej strony następuje wydanie rzeczy, a z drugiej zapłata ceny tj. określonej kwoty pieniężnej. Cena nie zawsze musi być wyrażona w pieniądzu. Może również przybrać postać zwolnienia danego podmiotu (dłużnika) z ciążących na nim zobowiązań wobec innego podmiotu.

W przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy w planowanym zdarzeniu przyszłym dojdzie do skutecznego przeniesienia własności składników majątkowych posiadanych przez Spółkę na jej udziałowca. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że tak.

W tym zakresie musi bowiem dojść do przeniesienia własności składników majątku należących do podmiotu, który jest likwidowany na rzecz innego podmiotu tj. udziałowca. Zbycie składników majątku w przedmiotowej sprawie nie będzie jednak umową sprzedaży w rozumieniu art. 535 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Tak rozumiejąc umowę sprzedaży należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie przeniesienie własności składników majątku likwidowanej Spółki nie ma charakteru umowy sprzedaży. Spółka tytułem dokonanego zbycia nie otrzyma od wspólnika zapłaty w formie przekazania mu bezpośrednio czy w drodze przelewu konkretnej kwoty środków pieniężnych. Przeniesienie własności składników majątkowych nastąpi w celu wykonania obowiązku Spółki polegającego na zaspokojeniu roszczenia wspólnika opartego na podstawie przepisu zawartego w art. 286 KSH. Omawiane składniki majątkowe stanowią aktywa Spółki. Biorąc powyższe pod uwagę w ocenie organu w pełni uprawnione jest stanowisko, że przeniesienie własności tych składników majątku jako „wypłata” pokrywająca roszczenie wspólnika wypełnia hipotezę art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdzie mowa o „odpłatnym zbyciu rzeczy lub praw majątkowych”. Czynność prawna jest odpłatna, jeżeli podmiot, który dokonał przysporzenia otrzymuje w zamian korzyść majątkową stanowiącą ekwiwalent tego przysporzenia. W ocenie organu Spółka osiąga korzyść majątkową o konkretnym wymiarze. Poprzez zbycie majątku Spółka „otrzymuje” ekwiwalent w postaci zmniejszenia się jej zobowiązań. Przesunięcie składnika majątkowego z aktywów Spółki do aktywów udziałowca rodzi skutek rozporządzający powodując przejście własności tych składników. Powoduje to uzyskanie przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, w ocenie organu podatkowego po stronie Spółki powstanie przychód podatkowy z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych w wysokości wartości rynkowej poszczególnych składników wchodzących do tej pory w skład majątku Spółki.

Jednocześnie organ podatkowy pragnie wyjaśnić, że powołane we wniosku interpretacje indywidualne oraz wyrok wojewódzkiego sądu administracyjnego zostały wydane w indywidualnych sprawach innych wnioskodawców i nie mogą stanowić źródła praw i obowiązków dla innych podatników.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.