Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1-3/4512-1-21/16-2/PR
z 14 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2016 r. (data wpływu 18 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku, importu usług oraz podstawy opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku, importu usług oraz podstawy opodatkowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A S.A. (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Bank”) jest bankiem krajowym prowadzącym działalność bankową w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 128 ze zm.).

W ramach prowadzonej działalności Bank, między innymi, udziela pożyczek oraz kredytów na rzecz osób fizycznych.

W związku z prowadzoną działalnością Bank posiada następujące portfele wierzytelności:

1. niewymagalne wierzytelności wynikające z udzielonych przez Bank kredytów zabezpieczonych hipotecznie denominowanych w polskich złotych;
2. niewymagalne wierzytelności wynikające z udzielonych przez Bank kredytów zabezpieczonych hipotecznie denominowanych we frankach szwajcarskich (spłata rat następuje w polskich złotych lub frankach szwajcarskich w zależności od zawartej umowy z klientem); oraz
3. niewymagalne wierzytelności wynikające z udzielonych przez Bank kredytów gotówkowych denominowanych w polskich złotych

– (dalej: „Wierzytelności”).

Wierzytelności obejmują kwotę udzielonego i niespłaconego kapitału kredytów oraz naliczone odsetki, a także opłaty i prowizje wynikających z umów kredytów.

W celu poprawy wskaźników finansowych, obniżenia wymogów kapitałowych oraz ograniczenia ryzyka związanego z kredytami hipotecznymi denominowanymi we frankach szwajcarskich Bank zamierza przystąpić do procesu sekurytyzacji Wierzytelności na podstawie i zgodnie z art. 92a ustawy Prawo Bankowe.

W tym celu Bank, jako inicjator sekurytyzacji, zgodnie z art. 92a ust. 3 ustawy Prawo Bankowe, zamierza przenieść w drodze umowy Wierzytelności na spółkę kapitałową (dalej: ,,Podmiot emisyjny”) w celu emisji przez ten podmiot papierów wartościowych, których zabezpieczenie będą stanowić sekurytyzowane Wierzytelności.

Przedmiotem działalności Podmiotu emisyjnego będzie wyłącznie nabywanie wierzytelności i emisja papierów wartościowych, o której mowa w art. 92a ust. 3 ustawy Prawo Bankowe, a także wykonywanie czynności z tym związanych.

Podmiot emisyjny będzie miał siedzibę w kraju Unii Europejskiej (innym niż Polska).

Wierzytelności będą przeniesione w formie przelewu (art. 509 Kodeksu cywilnego) na rzecz Podmiotu emisyjnego jeszcze przed terminem ich wymagalności. Nie będą to więc tzw. „złe długi”. Wręcz przeciwnie, Wierzytelności objęte procesem sekurytyzacji nie będą nosiły znamion zagrożenia nieściągalnością. Po nabyciu Wierzytelności, Podmiot emisyjny będzie otrzymywał od Banku zarówno kwoty wynikające ze spłaty kwot głównych Wierzytelności objętych sekurytyzacją, jak i kwoty odsetek oraz wszelkie opłaty i prowizje wynikających z umów kredytów wymagalnych od dnia dokonania transakcji, a także kwoty wynikające z realizacji zabezpieczeń Wierzytelności.

Na proces sekurytyzacji będą składać się następujące kluczowe elementy:

• W ramach umowy o sekurytyzację zawartej pomiędzy Bankiem a Podmiotem emisyjnym, Bank dokona przelewu Wierzytelności zgodnie z art. 509 Kodeksu cywilnego oraz art. 92a ust. 3 Prawa Bankowego. Przelew Wierzytelności będzie dokonany z przeniesieniem ryzyka wypłacalności dłużników na Podmiot emisyjny.
• Podmiot emisyjny wyemituje papiery dłużne, których zabezpieczeniem będą Wierzytelności nabyte od Banku. Zgromadzone z emisji tych papierów środki pieniężne Podmiot emisyjny przekaże Bankowi celem zapłaty ceny za Wierzytelności. Dodatkowo Podmiot emisyjny może zgromadzić środki na zapłatę ceny za Wierzytelności w drodze zaciągnięcia kredytu lub pożyczki. Uzyskanymi z sekurytyzacji środkami pieniężnymi Bank sfinansuje nową akcję kredytową lub spłaci swoje istniejące zobowiązania finansowe.
• Podmiot emisyjny zapłaci Bankowi za Wierzytelności cenę równą niespłaconej do dnia przelewu kwoty głównej Wierzytelności pomniejszonej o dyskonto. Wynagrodzeniem Podmiotu emisyjnego będzie dyskonto oraz ewentualne prowizje należne Podmiotowi emisyjnemu za realizację procesu sekurytyzacji.
• Oferta nabycia papierów dłużnych wyemitowanych przez Podmiot emisyjny może zostać skierowana do podmiotów polskich i/lub zagranicznych, w tym powiązanych z Wnioskodawcą.
• Podmiot emisyjny zawrze z Bankiem umowę o odpłatną obsługę nabytych od Banku Wierzytelności. Świadczącym usługę w tym zakresie będzie Bank, przy czym niniejszy wniosek nie dotyczy tej usługi.
• Kwoty wpłacane przez dłużników do Banku z tytułu spłaty Wierzytelności nabytych przez Podmiot emisyjny będą przekazywane przez Bank do Podmiotu emisyjnego na zasadach wskazanych w umowie o obsługę Wierzytelności.
  
  

Bank jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podmiot emisyjny nie będzie posiadać siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce oraz nie będzie zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przeniesienie Wierzytelności przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu emisyjnego w ramach przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego procesu sekurytyzacji będzie stanowić usługę świadczoną przez Podmiot emisyjny na rzecz Wnioskodawcy podlegającą zwolnieniu z podatku od towarów i usług?
2. Czy Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do usługi świadczonej przez Podmiot emisyjny i w konsekwencji, czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania tej transakcji jako importu usług dla celów podatku od towarów i usług w Polsce?
3. Czy dla Wnioskodawcy podstawą opodatkowania usług świadczonych przez Podmiot emisyjny w ramach planowanego procesu sekurytyzacji będzie wyłącznie dyskonto i ewentualna prowizja należna Podmiotowi emisyjnemu od Wnioskodawcy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Przeniesienie Wierzytelności przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu emisyjnego w ramach przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego (procesu sekurytyzacji) będzie stanowić usługę świadczoną przez Podmiot emisyjny na rzecz Wnioskodawcy podlegającą zwolnieniu z podatku od towarów i usług.
2. Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do usługi świadczonej przez Podmiot emisyjny i w konsekwencji, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania tej transakcji jako importu usług dla celów podatku od towarów i usług w Polsce.
3. Dla Wnioskodawcy podstawą opodatkowania usług świadczonych przez Podmiot emisyjny w ramach planowanego procesu sekurytyzacji będzie wyłącznie dyskonto lub ewentualna prowizja należna Podmiotowi emisyjnemu od Wnioskodawcy.
   
   

Uzasadnienie

W zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 uptu (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 uptu, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W doktrynie i orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że warunkami koniecznymi do uznania transakcji za usługę dla celów podatku od towarów i usług są:

• działanie w charakterze podatnika w ramach danej transakcji, czyli konieczność uznania danej czynności za wykonaną w ramach działalności gospodarczej,
• odpłatność, czyli istnienie bezpośredniego związku między świadczeniem a płatnością,
• istnienie konsumenta danej usługi, czyli podmiotu odnoszącego korzyść w wyniku jej wyświadczenia,
• istnienie stosunku prawnego będącego podstawą realizacji danej usługi.
  
  

W ocenie Wnioskodawcy, przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego proces sekurytyzacji spełnia powyższe warunki, tj. elementy konieczne do uznania tej transakcji za usługę świadczoną przez Podmiot emisyjny na rzecz Wnioskodawcy.

Działanie w charakterze podatnika

Rolą Podmiotu emisyjnego będzie nabycie Wierzytelności od Wnioskodawcy, emisja papierów wartościowych celem pozyskania środków na sfinansowanie zakupu Wierzytelności od Wnioskodawcy, a następnie obsługa zaciągniętego finansowania środkami pochodzącymi ze spłaty Wierzytelności przez dłużników. Wszystkie te czynności Podmiot emisyjny będzie realizował w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, której ramy zostały zakreślone w art. 92a ust. 3 ustawy Prawo Bankowe.

Odpłatność

Z tytułu wyświadczonej przez Podmiot emisyjny usługi, Podmiotowi emisyjnemu będzie należało się od Wnioskodawcy wynagrodzenie w postaci dyskonta, a więc różnicy pomiędzy niższą ceną zakupu Wierzytelności a ich wartością nominalną. Umowa sekurytyzacji może przewidywać także prowizje należne Podmiotowi emisyjnemu, które również stanowić będą formę odpłatności za wyświadczone przez Podmiot emisyjny usługi.

Istnienie konsumenta

Podmiot emisyjny, poprzez nabycie Wierzytelności od Wnioskodawcy, emisję obligacji i zapłatę ceny za nabyte Wierzytelności zrefinansuje Wierzytelności i uwolni środki finansowe zaangażowane przez Wnioskodawcę w udzielenie kredytów. Sekurytyzacja stanowić będzie efektywną metodę finansowania Wnioskodawcy, w której Wnioskodawca uzyska potrzebne środki finansowe przed datą wymagalności wierzytelności wynikających z udzielonych kredytów. W konsekwencji należy uznać, że Podmiot emisyjny będzie podmiotem świadczącym usługę, natomiast Wnioskodawca, uzyskując przedmiotowe środki finansowe przed terminem wymagalności Wierzytelności, będzie konsumentem tej usługi.

Istnienie stosunku prawnego

Proces sekurytyzacji oparty będzie na umowach, które kreować będą stosunki prawne pomiędzy Podmiotem emisyjnym oraz Wnioskodawcą i stanowić będą podstawę do realizacji usługi.

Uznając, że przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego proces sekurytyzacji stanowi usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 uptu, świadczoną przez Podmiot emisyjny na rzecz Wnioskodawcy, do rozważania pozostaje kwestia stawki podatku, która będzie miała do niej zastosowanie.

W ocenie Wnioskodawcy, usługa świadczona przez Podmiot emisyjny stanowić będzie usługę zwolnioną z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 uptu. Zgodnie z tym przepisem, zwolnione z podatku od towarów i usług są usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usług pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Proces sekurytyzacji stanowi niewątpliwe usługę w zakresie długów. Przeniesienie Wierzytelności do Podmiotu emisyjnego – z punktu widzenia Wnioskodawcy – stanowi element kompleksowej transakcji finansowej, której sensem i celem ekonomicznym jest zamiana mniej płynnych aktywów (Wierzytelności) na aktywa płynne (środki pieniężne). Z drugiej strony, w efekcie procesu sekurytyzacji upłynnione zostaną Wierzytelności, poprzez ich wprowadzenie do obrotu rynkowego w zmienionej formie, tj. w postaci papierów wartościowych o wyższym stopniu płynności, jakimi będą obligacje lub inne papiery wartościowe wyemitowane przez Podmiot emisyjny.

Zdaniem Wnioskodawcy podkreślić należy, że do przedmiotowej transakcji nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 15 uptu, który wyłącza ze zwolnienia, między innymi, czynności ściągania długów oraz faktoringu. Cel planowanego przez Wnioskodawcę procesu sekurytyzacji i jego specyfika z jednej strony i cele czynności ściągania długów lub faktoringu z drugiej strony są zasadniczo różne. O ile głównym celem przeprowadzenia sekurytyzacji jest – po stronie Wnioskodawcy – uwolnienie środków finansowych zaangażowanych w akcję kredytową i w konsekwencji poprawa wskaźników finansowych, obniżenie wymogów kapitałowych oraz ograniczenia ryzyka związanego z kredytami hipotecznymi denominowanymi we frankach szwajcarskich, o tyle celem czynności ściągania długów jest windykacja wierzytelności.

W umowie sekurytyzacji, którą zawrą Wnioskodawca oraz Podmiot emisyjny brak będzie postanowień przewidujących obowiązek Podmiotu emisyjnego do windykacji Wierzytelności na rzecz Wnioskodawcy. Co więcej, to Wnioskodawca na podstawie odrębnej umowy zawartej z Podmiotem emisyjnym o obsługę sekurytyzowanych Wierzytelności – pełnić będzie funkcję tzw. serwisera zajmującego się administrowaniem Wierzytelnościami, w tym przekazywaniem kwot otrzymanych/ściągniętych od kredytobiorców do Podmiotu emisyjnego.

Planowana przez Wnioskodawcę sekurytyzacja będzie się również w zasadniczy sposób różniła od innych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, tj. czynności faktoringu. Usługi faktoringowe składają się bowiem z wielu różnych działań podejmowanych przez faktora, obejmujących, między innymi, windykację należności, monitorowanie spłat przez dłużników, dochodzenie należności, udzielenie kredytu faktorantowi. Czynności wykonywane przez Podmiot emisyjny na rzecz Banku nie będą nosiły tych znamion.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy o zwolnieniu usługi sekurytyzacji z podatku od towarów i usług potwierdza orzecznictwo sądowe oraz interpretacje indywidualne.

Praktyka organów podatkowych

Tytułem przykładu wskazać można interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 lipca 2013 r. (nr ILPP4/443-185/13-4/EWW), w której organ podatkowy stwierdził, że: „Odnosząc powyższe do zagadnienia przelewu przez Zainteresowanego wierzytelności z tytułu udzielonych kredytów lub pożyczek, które stanowić będą zabezpieczenie dokonanej przez SPV emisji obligacji, w opinii tut. Organu, nie można uznać za usługę ściągania długów i faktoringu. Ekonomicznym celem opisanej transakcji jest bowiem nabycie wierzytelności które stanowić będą podstawę dokonanej emisji papierów wartościowych (obligacji), a więc pozyskanie środków na rynku kapitałowym. W istotny sposób odróżnia to taką transakcję cesji wierzytelności od nabycia wierzytelności zrealizowanej w celu odzyskania reprezentowanych przez nie wartości pieniężnych. Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż usługi świadczone przez SPV na rzecz Spółki nie będą stanowić czynności wymienionych w art. 43 ust. 15 ustawy, jako czynności wyłączonych ze zwolnienia od podatku. W związku z powyższym stwierdzić należy, że import usług świadczonych przez SPV na rzecz Wnioskodawcy w ramach umowy sekurytyzacji stanowić będzie usługi finansowe w zakresie długów, zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy”.

Podobne tezy wynikają z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 stycznia 2014 r. (nr ILPP4/443-500/13-2/BA) oraz z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2015 r. (nr IPPP3/4512-170/15 -2/MC).

Praktyka sądów administracyjnych

Również w orzecznictwie sądów administracyjnych ukształtowało się stanowisko, że sekurytyzacja wierzytelności nie stanowi ani usług ściągania długów, ani też faktoringu i tym samym korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Teza taka wynika z uzasadnienia wyroku WSA w Warszawie z dnia 29 sierpnia 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 3030/11, orzeczenie prawomocne). Na takim stanowisku stanął również WSA w Warszawie w wyroku z dnia 6 sierpnia 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 3009/11, orzeczenie prawomocne).

Jednocześnie Wnioskodawca jest zdania – podobnie jak Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 18 lipca 2013 r. (nr ILPP4/443-185/13-4/EWW) oraz WSA w Warszawie, że właściwą podstawą prawną do zwolnienia sekurytyzacji nie jest art. 43 ust. 1 pkt 38 uptu, ale art. 43 ust. 1 pkt 40 uptu.

Słusznie bowiem WSA w Warszawie w wyroku z dnia 6 sierpnia 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 3009/11) stwierdził, że: „W ocenie Sądu, jakkolwiek jako cel planowanego procesu sekurytyzacji Skarżąca podała uzyskanie przez Bank środków finansowych, z uwagi na związek procesu sekurytyzacji z wierzytelnościami stanowiącymi „długi” oraz obligacjami skutkującymi powstaniem długu emitenta, zasadne jest ocenianie sekurytyzacji jako usługi pośrednictwa finansowego przewidzianej w art. 43 ust. 1 pkt 40 uptu, nie zaś jako swojego rodzaju pożyczki udzielonej Bankowi. Rację ma w tym względzie Minister Finansów. Jednakże wadliwość klasyfikacji sekurytyzacji przez Skarżącą nie ma znaczenia, ponieważ okoliczność, iż nie jest to usługa ściągania długów sprawia, że także przy uznaniu sekurytyzacji za usługę w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 40 uptu, nie znajduje zastosowania wyłączenie określone w art. 43 ust. 15 tej ustawy”.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, należy uznać, że usługa świadczona przez Podmiot emisyjny w ramach – przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego – procesu sekurytyzacji będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 uptu.

W zakresie pytania nr 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie on podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do usługi świadczonej przez Podmiot emisyjny i w konsekwencji, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania tej transakcji jako importu usług dla celów podatku od towarów i usług w Polsce.

Jak stanowi art. 2 pkt 9 uptu, przez „import usług” rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 uptu.

Dla ustalenia podmiotu zobowiązanego do rozliczenia na gruncie podatku od towarów i usług usługi świadczonej przez Podmiot emisyjny niezbędne jest określenie miejsca świadczenia tej usługi. Stosownie do art. 28b ust. 1 uptu, co do zasady, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Za „podatnika” w rozumieniu tego przepisu uznaje się – o czym stanowi art. 28a pkt 1 lit. a uptu podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 uptu, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 uptu.

Mając na uwadze, że Wnioskodawca jest „podatnikiem” w rozumieniu powyższej definicji i jednocześnie jest usługobiorcą usługi świadczonej przez Podmiot emisyjny polegającej na nabywaniu Wierzytelności od Wnioskodawcy w ramach procesu sekurytyzacji, miejscem świadczenia przedmiotowej usługi będzie Polska jako kraj, w którym Wnioskodawca ma siedzibę działalności gospodarczej.

Z art. 17 ust. 1 pkt 4 uptu wynika z kolei, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e uptu, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 uptu,
2. usługobiorcą, w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b uptu, jest podatnik, o którym mowa w art. 15 uptu lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 uptu, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4 uptu.
   
   

Powyższe warunki dla uznania Wnioskodawcy za podatnika, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 uptu z tytułu usług świadczonych przez Podmiot emisyjny będą spełnione przez Wnioskodawcę w planowanym procesie sekurytyzacji. Wnioskodawca będzie bowiem usługobiorcą tych usług, a Podmiot emisyjny nie będzie posiadać w Polsce ani siedziby działalności gospodarczej, ani też stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy, usługi nabywane przez Wnioskodawcę od Podmiotu emisyjnego stanowić będą import usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 uptu, których miejscem świadczenia jest Polska, a Wnioskodawca, jako usługobiorca tych usług, będzie zobowiązany do ich rozliczenia dla celów podatku od towarów i usług w Polsce, jako usług zwolnionych z tego podatku (zgodnie ze stanowiskiem wskazanym w zakresie pytania nr 1).

W zakresie pytania nr 3

W odniesieniu do pytania nr 3 Wnioskodawca stoi na stanowisku, że podstawą opodatkowania świadczonej przez Podmiot emisyjny usługi będzie dyskonto a także ewentualna prowizja należna Podmiotowi emisyjnemu od Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 uptu, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 uptu, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące podstawy opodatkowania uległy gruntownej zmianie począwszy od 1 stycznia 2014 r. Wyżej powołane brzmienie podstawowej regulacji obowiązującej obecnie w przedmiotowym zakresie zbieżne jest z art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z przepisami wspólnotowymi, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dokonanie czynności objętej katalogiem transakcji opodatkowanych podatkiem VAT.

Jak zostało to przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, Podmiot emisyjny zapłaci Bankowi za Wierzytelności cenę równą niespłaconej do dnia przelewu kwoty głównej Wierzytelności pomniejszonej o dyskonto. Strony umowy sekurytyzacji mogą przewidzieć również wynagrodzenie należne Podmiotowi emisyjnemu w formie prowizji.

W ocenie Wnioskodawcy, wynagrodzeniem Podmiotu emisyjnego i jednocześnie podstawą opodatkowania w podatku od towarów i usług dla planowanej transakcji będzie dyskonto oraz ewentualna prowizja należna Podmiotowi emisyjnemu za realizację procesu sekurytyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.