2016.10.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1-1/4511-1-33/16-4/KS
z 14 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2016 r. (data wpływu 14 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

ustalenia wartości początkowej udziałów w Prawach,
amortyzacji,
przychodu.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 31 sierpnia 2016 r., znak ILPB1-1/4511-1-33/16-2/KS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 31 sierpnia 2016 r., skutecznie doręczono w dniu 6 września 2016 r., natomiast w dniu 15 września 2016 r. (nadano w polskiej placówce pocztowej dnia 13 września 2016 r.) do tut. Organu wpłynęło uzupełnienie wniosku stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie.

Nadmienić jednak należy, że Wnioskodawca nie wskazał adresu elektronicznego na platformie ePUAP.

Zatem tut. Organ wyjaśnia, że zgodnie z pouczeniem zawartym w ww. wezwaniu zastosowanie znajdzie art. 144 § 3 Ordynacji podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlegającą w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę darowizny, na podstawie której, jako darczyńca, daruje udział w prawie z rejestracji wzoru wspólnotowego zarejestrowanego w Rejestrze Wzorów Wspólnotowych Unii Europejskiej przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (dawniej: Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego), zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 z 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych (dalej: rozporządzenie 6/2002) oraz daruje udział w prawie ochronnym na krajowy znak towarowy zarejestrowany w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (zwanymi dalej również łącznie „Prawami”, a osobno „Prawem”) spółce osobowej (innej niż spółka komandytowo-akcyjna), której będzie wspólnikiem Spółki w chwili (w dacie) dokonania darowizny.

Wartość Praw, przed dokonaniem darowizny zostanie wyceniona przez podmiot specjalizujący się w wycenie znaków towarowych oraz wzorów przemysłowych.

Umowa darowizny zostanie zawarta w formie aktu notarialnego na terytorium Polski. We wskazanej umowie darowizny udziału w każdym Prawie zostanie określona jego wartość odpowiadająca wartości rynkowej. Wartość rynkowa udziału w każdym Prawie przekroczy 3.500 zł. Otrzymane tytułem darowizny udziały w Prawach Spółka będzie wykorzystywać w prowadzonej, pozarolniczej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok. W ramach Spółki, zostaną one wprowadzone do jej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Spółka będzie zawierać umowy, na mocy których upoważni inne podmioty do odpłatnego korzystania z Praw i będzie wykazywać przychody z tytułu opłat licencyjnych, na podstawie wystawianych faktur VAT. Przychody te będą stanowić dla wspólników Spółki przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał co następuje.

Zdaniem Wnioskodawcy, darowizna prawa własności intelektualnej (bądź udziału w takim prawie) nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem darowizny.

Z kolei art. 3 ww. ustawy zawiera katalog przedmiotów opodatkowania, które ustawodawca zdecydował się jednak wyłączyć z zakresu zastosowania tej ustawy. Stosownie zatem do treści art. 3 pkt 2 cyt. ustawy, ustawie tej nie podlega nabycie w drodze spadku, zapisu windykacyjnego lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw.

Powyższe oznacza to, że nabycie prawa własności intelektualnej m.in. wzoru wspólnotowego/znaku towarowego (lub udziału w nich) w drodze darowizny nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, bowiem na podstawie art. 3 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie podlega podatkowi od spadków i darowizn; jest wyłączone spod władztwa tej ustawy.

Na poparcie powyższego należy wskazać poniższe interpretacje indywidualne:

interpretacja indywidualna z 02 lipca 2015 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (IBPB-2-1/4515-5/15/BD);
interpretacja indywidualna z 07 lipca 2014 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (IBPBII/1/436-124/14/MCZ);
interpretacja indywidualna z 20 kwietnia 2015 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (IPTPB2/4515-6/15-2/KK);
interpretacja indywidualna z 11 grudnia 2015 r. wydana przez Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach (IBPB-2-1/4515-150/15/HK);
interpretacja indywidualna z 8 lipca 2016 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (IBPB-2-1/4515-167/16/DP).

Niezależnie od powyższego, należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych – tj. na obdarowanym. W przedstawionym opisie stanu przyszłego, obdarowanym nie jest osoba fizyczna, a spółka osobowa (inna niż spółka komandytowo-akcyjna).

Tym samym, przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie znajdują zastosowania, albowiem ustawodawca wprowadził ograniczenie, co do zakresu podmiotowego zastosowania ustawy, a mianowicie objął podatkiem tylko te przypadki, w których nabycie następuje przez osobę fizyczną. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatkowi od spadków i darowizn podlega jedynie nabycie przez osoby fizyczne.

W ocenie Wnioskodawcy, dokonanie darowizny na rzecz spółki, której darczyńca (wnioskodawca) jest w dacie dokonania darowizny wspólnikiem, nie będzie skutkowało powstaniem dla niego obowiązku podatkowego. Skoro bowiem, to nie Wnioskodawca (darczyńca) jest obdarowanym, a obdarowanym jest spółka, to na gruncie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn nie powstaną dla niego skutki podatkowe.

Nieodpłatne nabycie własności rzeczy i innych praw majątkowych przez jednostkę inną niż osoba fizyczna nie podlega opodatkowaniu. W sytuacji gdy darowizna zostanie dokonana na rzecz spółki osobowej, co nie będzie powodowało obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn ani dla spółki osobowej ani dla wspólnika.

Na poparcie powyższego należy wskazać poniższe interpretacje indywidualne:

interpretacja indywidualna z 22 marca 2016 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (IBPB-2-1/4515-4/16/MCZ);
interpretacja indywidualna z 30 czerwca 2016 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (IBPB-2-1/4515-129/16/HK);
interpretacja indywidualna z 30 czerwca 2016 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (IBPB-2-1/4515-127/16/MZ);
interpretacja indywidualna z 30 czerwca 2016 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (IBPB-2-1/4515-126/16/PM);
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 października 2013 r. (IBPBII/1/436-209/13/JP).

Należy mieć na uwadze, że w związku z tym, że opisana we wniosku darowizna nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, nie będzie to oznaczało, że czynność ta będzie automatycznie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych przez jej wspólników.

Podatnikami w podatku dochodowym od osób fizycznych są wspólnicy spółek osobowych, a nie spółki osobowe jako takie.

Należy podkreślić, że w odniesieniu do wyżej wymienionych czynności nieodpłatnych między wspólnikami a spółkami, organy podatkowe prezentują pogląd zgodny z zaprezentowanym przez Ministra Finansów w piśmie z dnia 4 kwietnia 2002 roku (PB4/AK-031-23/02, opublikowany w Biuletynie Skarbowym nr 3 z 2002 r.), z którego wynika, że: „(...) jeżeli wspólnik spółki osobowej wykonuje świadczenie na rzecz tej spółki, to z podatkowego punktu widzenia jest to świadczenie dla siebie samego w takim zakresie, w jakim przychody i koszty spółki osobowej stanowią jego przychody i jego koszty. Jeżeli więc takie świadczenia są (...) nieodpłatne, u tego wspólnika nie wystąpi ani przychód, ani koszt. Jednocześnie, w takim przypadku, nie będzie można mówić o uzyskaniu ani przez spółkę osobową, ani przez tego wspólnika przychodu z tytułu otrzymanych nieodpłatnych świadczeń, bowiem spółka nie jest podatnikiem podatku dochodowego, a wspólnik – w sensie podatkowym – świadczył samemu sobie. Nie wyklucza to faktu, że tego rodzaju świadczenie może stanowić przychód pozostałych wspólników takiej spółki”.

Natomiast w piśmie z 9 sierpnia 2013 roku Minister Finansów wskazał, że aktualna pozostaje interpretacja, zgodnie z którą, jeżeli wspólnik spółki osobowej wykonuje świadczenie na rzecz tej spółki, to z podatkowego punktu widzenia świadczenie to wykonuje „dla siebie samego” w takim zakresie, w jakim „przychody i koszty spółki osobowej” stanowią jego przychody i jego koszty. Jeżeli więc takie świadczenia są odpłatne, to u takiego wspólnika przychody równe są jego kosztom, jeżeli zaś wspomniane świadczenia są nieodpłatne, u tego wspólnika nie wystąpi ani przychód, ani koszt.

Odnosząc się do powstania obowiązku podatkowego z tytułu dokonania darowizny znaku towarowego/wzoru wspólnotowego (lub udziału w nich) stanowiącego przedmiot prawa autorskiego przez Wnioskodawcę na rzecz spółki osobowej, w której będzie on wspólnikiem, należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego też należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 380). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Podstawową cechą takiej umowy i warunkiem koniecznym dla jej zaistnienia jest nieodpłatność umowy. Poprzez nieodpłatność należy rozumieć taką sytuację, gdy obdarowany, w zamian za otrzymaną darowiznę lub w związku z jej otrzymaniem, nie jest zobowiązany do jakichkolwiek świadczeń na rzecz darczyńcy – ani w chwili otrzymania darowizny, ani w przyszłości. Tym samym, skutkiem darowizny jest wyłącznie jednostronne przysporzenie po stronie podmiotu obdarowanego. Darczyńca w związku z dokonaniem darowizny nie otrzymuje od obdarowanego nic w zamian. Bezpłatny charakter darowizny oznacza, że Wnioskodawca nie otrzyma od spółki osobowej żadnego (pieniężnego bądź niepieniężnego) świadczenia wzajemnego.

Zarówno w przypadku osób fizycznych jak i prawnych przychodami podatkowymi są świadczenia otrzymane nieodpłatnie, a do takich należy zaliczyć między innymi otrzymanie rzeczy bądź prawa w formie darowizny. Aby nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód do opodatkowania musi być otrzymane przez podatnika. Nie można otrzymać świadczenia „od samego siebie”, a w takiej sytuacji znajduje się wspólnik, który przenosi na spółkę osobową, w formie darowizny udziału w prawie z rejestracji wzoru wspólnotowego. Tym samym przychód z nieodpłatnych świadczeń powstanie jedynie u wspólników, którzy otrzymają świadczenie. W przypadku wspólnika, który przekaże w formie darowizny udział w tym prawie, przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń nie powstanie. W konsekwencji, nie będzie wywoływało u Wnioskodawcy skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy – wspólnika spółki osobowej – przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – aby nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód do opodatkowania musi być ono faktycznie przez tego podatnika „otrzymane”. W sytuacji zaś kiedy podatnik dokonuje darowizny na rzecz spółki osobowej której jest wspólnikiem, należy stwierdzić, iż w praktyce nic on nie otrzymuje. Otrzymanie wiąże się bowiem z nabyciem czegoś, czego wcześniej się nie miało. Zatem w analizowanej sytuacji należałoby przyjąć, iż mamy do czynienia z przeniesieniem składnika majątkowego – w ramach majątku Wnioskodawcy, do majątku spółki osobowej, której jest jedynym ze wspólników. Nie ma w tej sytuacji miejsca żadne powiększenie majątku Wnioskodawcy, które de facto jest okolicznością warunkującą powstanie przychodu podatkowego.

Analogiczne stanowisko zajął:

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 5.11.2013 r., ILPB1/415-895/13-4/AA;
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 29.07.2014 r., Znak:ILPB1/415-490/14-2/AG;
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 05.11.2013 r., ILPB1/415-895/13-4/AA;
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 18.01.2012 r., IPPB1/415-1020/11-2/EC;
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 3.12.2009 r., ILPB1/415-917/09-6/IM;
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 30.03.2012 r., ITPB3/423-2c/12/AM;
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 28.12.2012 r., ILPB1/415-946/12-3/AA;
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 29.10.2013 r., IBPBI/1/415-771/13/AB,
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 9.06.2016 r., IBPB1-1/4511-246/16/SG;
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 30.05.2016 r., 1061- IPTPB1.4511.316.2016.1.MAP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

W jaki sposób należy ustalić wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci udziału w prawie z rejestracji zarejestrowanego wzoru wspólnotowego i udziału w prawie ochronnym na krajowy znak towarowy, nabytych w drodze umowy darowizny przez Spółkę, której wspólnikiem w dacie dokonania tej darowizny jest Wnioskodawca?
Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych w postaci udziału w prawie z rejestracji zarejestrowanego wzoru wspólnotowego i udziału w prawie ochronnym na krajowy znak towarowy nabytych w drodze umowy darowizny przez Spółkę, której wspólnikiem w dacie dokonania tej darowizny jest Wnioskodawca i zaliczania ich do kosztów podatkowych w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki osobowej?
Czy w związku z przekazaniem w drodze umowy darowizny udziału w prawie z rejestracji zarejestrowanego wzoru wspólnotowego i udziału w prawie ochronnym na krajowy znak towarowy do Spółki, której wspólnikiem w dacie dokonania tej darowizny jest Wnioskodawca, powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytania nr 3. Natomiast w odniesieniu do pytań nr 1 i 2 dnia 14 października 2016 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPB1-1/4511-1-33/16-3/KS.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3, w związku z przekazaniem w drodze umowy darowizny udziału w prawie z rejestracji zarejestrowanego wzoru wspólnotowego lub udziału w prawie ochronnym na krajowy znak towarowy do Spółki, której wspólnikiem w dacie dokonania tej darowizny jest Wnioskodawca, nie powstanie po stronie Wnioskodawcy jakikolwiek przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 3.

Na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych spółka osobowa inna niż spółka komandytowo-akcyjna nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. W związku z tym, jej dochód nie podlega opodatkowaniu na gruncie ustawy o CIT. Opodatkowaniu mogą podlegać jedynie wspólnicy takiej spółki. Wobec faktu, iż wspólnikiem spółki osobowej w dacie dokonania darowizny będzie m.in. Wnioskodawca, będący osobą fizyczną, należy kwestie powstania przychodu po jego stronie rozpatrywać na gruncie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”). Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o PIT, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Ustawa o PIT nie zawiera definicji pojęcia „darowizna”, dlatego też należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej: „KC”). Zgodnie z art. 888 § 1 KC, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Podstawową cechą umowy darowizny, a zarazem warunkiem koniecznym dla jej zaistnienia jest nieodpłatność umowy. Poprzez nieodpłatność należy rozumieć taką sytuację, gdy obdarowany, w zamian za otrzymaną darowiznę lub w związku z jej otrzymaniem, nie jest zobowiązany do jakichkolwiek świadczeń na rzecz darczyńcy. Tym samym, skutkiem darowizny jest wyłącznie jednostronne przysporzenie po stronie podmiotu obdarowanego; darczyńca w związku z dokonaniem darowizny nie otrzymuje od obdarowanego nic w zamian. W związku z samym faktem dokonania darowizny na rzecz Spółki, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie żadne przysporzenie majątkowe (przychód). Wnioskodawca nie otrzyma ekwiwalentu w zamian za dokonanie darowizny. W związku z tym, fakt przekazania darowizny nie będzie powodował dla Wnioskodawcy powstania przychodu w rozumieniu ustawy o PIT. Bez znaczenia pozostanie tu brak ustalenia odpłatności.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT przychodami podatkowymi są m.in. świadczenia otrzymane nieodpłatnie, w tym otrzymanie rzeczy, bądź prawa w formie darowizny. Zdaniem Wnioskodawcy przekazanie w drodze darowizny Prawa nie będzie wywoływało u niego skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności nie spowoduje powstania po Jego stronie jako wspólnika Spółki, będącej spółką osobową, przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wynika to z faktu, iż w przypadku osób fizycznych przychodami podatkowymi są świadczenia otrzymane nieodpłatne, a do takich należy zaliczyć między innymi otrzymanie rzeczy bądź prawa w formie darowizny.

Jednakże, aby nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód do opodatkowania, musi być „otrzymane” przez podatnika. Nie można otrzymać świadczenia „od samego siebie” a w takiej sytuacji znajduje się Wnioskodawca – wspólnik podmiotu obdarowanego w dniu dokonania darowizny. Ww. Prawo pozostaje cały czas w ramach masy majątkowej jednego podmiotu – podatnika darującego ww. Prawo. Ulega ono jedynie przemieszczeniu w pomiędzy różnymi sferami tego majątku.

Zatem, w przypadku wspólnika, który przekaże w formie darowizny udziału w prawie z rejestracji zarejestrowanego wzoru wspólnotowego lub udziału w prawie ochronnym na krajowy znak towarowy na rzecz spółki osobowej, w której sam jest wspólnikiem (w tym również w chwili dokonania darowizny), przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń nie powstanie. Nie dochodzi do efektywnego przysporzenia po stronie Wnioskodawcy, gdyż w rezultacie nic on nie otrzymuje. Należy bowiem zaznaczyć, iż „otrzymanie” wiąże się z uzyskaniem czegoś, co nie stanowiło wcześniej własności podmiotu obdarowywanego. W analizowanym zdarzeniu przyszłym będzie miało zatem miejsce przeniesienie własności poszczególnych składników majątkowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do odrębnego majątku – majątku Spółki, które nie będzie rodziło konsekwencji w postaci przysporzenia po stronie wspólnika. Gdyby bowiem uznać, że darowizna dokonana przez Wnioskodawcę powoduje powstanie – po jego stronie, jako wspólnika Spółki – przychodu, oznaczałoby to de facto, że Wnioskodawca dokonując umniejszenia swojego majątku jednocześnie realizuje przysporzenie na rzecz samego siebie. Takie rozumowanie nie znajduje uzasadnienia nie tylko w przepisach prawa podatkowego, ale również z perspektywy ekonomicznej (bowiem ekonomicznie Wnioskodawca niczego nie zyska).

Reasumując, w analizowanej sytuacji Wnioskodawca nie otrzyma żadnego przysporzenia majątkowego z tytułu dokonanej darowizny, nie uzyska tym samym jakiegokolwiek przychodu podatkowego, zarówno z perspektywy darczyńcy, jak również z perspektywy wspólnika Spółki, która została obdarowana. Przekazanie przez Wnioskodawcę w drodze umowy darowizny udziału w prawie z rejestracji zarejestrowanego wzoru wspólnotowego lub udziału w prawie ochronnym na krajowy znak towarowy do Spółki, której jest wspólnikiem nie będzie wywoływało u niego skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności nie spowoduje powstania po jego stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje się na poniższe interpretacje indywidualne wydane przez:

Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 30 marca 2012 r., Znak: ITPB3/423-2c/12/AM,
Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 28 grudnia 2012 r., Znak: ILPB1/415-946/12-3/AA,
Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 grudnia 2009 r., Znak: ILPB1/415-917/09-6/IM
Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 05 listopada 2013 r., Znak: ILPB1/415-895/13-4/AA,
Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 października 2013 r., Znak: IBPBI/1/415-771/13/AB,
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 maja 2013 r., Znak: IPPB1/415-250/14-2/KS,
Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 stycznia 2015 r., Znak: ILPB1/415-1208/14-4/AP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie przychodu jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030 z późn. zm.) spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną. Stosownie do postanowień art. 8 § 1 ww. ustawy spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka komandytowa może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza).

W związku z tym, że spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej, dochody spółek osobowych nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki osobowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy).

W świetle cytowanych przepisów uzyskane przez spółkę osobową przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników, proporcjonalnie do ich udziałów w spółce. Natomiast dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce osobowej stanowić będzie dla jej wspólnika – osoby fizycznej, dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wynika to z faktu , że stosownie do art. 1 ww. ustawy podatkowi temu podlega nieodpłatne nabycie własności rzeczy i praw majątkowych, m.in. tytułem darowizny wyłącznie przez osoby fizyczne. W konsekwencji nabycie darowizny przez spółkę osobową pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Przepis art. 11 ust. 2b tej ustawy stanowi, że jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Jednocześnie ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie "nieodpłatny”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń. Na gruncie języka polskiego "nieodpłatny” znaczy tyle co: "nie wymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny”.

W świetle powyższego, uznać należy, iż dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Regulacja prawna umowy darowizny zawarta jest w art. art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380). Zgodnie z definicją zawartą w ww. przepisie przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danej czynności podatkiem od spadków i darowizn lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma kwalifikacja formy prawnej świadczonej pomocy, a zatem treść konkretnej umowy wiążącej strony.

Ponieważ umowa darowizny jest umową nieodpłatną, zawarcie tej umowy należy kwalifikować jako przypadek otrzymania przez obdarowanego nieodpłatnego świadczenia. Wartość otrzymanej darowizny wyraża się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Dla celów podatku dochodowego, nieodpłatne świadczenie dla osoby, która je otrzymuje skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku, stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Korzyść z otrzymania darowizny obdarowany uzyskuje w chwili otrzymania przysporzenia majątkowego, a więc w czasie dysponowania przedmiotem świadczenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę darowizny, na podstawie której, jako darczyńca, daruje udział w prawie z rejestracji wzoru wspólnotowego zarejestrowanego w Rejestrze Wzorów Wspólnotowych Unii Europejskiej przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (dawniej: Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego), zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 z 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych (dalej: rozporządzenie 6/2002) oraz daruje udział w prawie ochronnym na krajowy znak towarowy zarejestrowany w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (zwanymi dalej również łącznie „Prawami”, a osobno „Prawem”) spółce osobowej (innej niż spółka komandytowo-akcyjna), której będzie wspólnikiem Spółki w chwili (w dacie) dokonania darowizny. Umowa darowizny zawarta będzie w formie aktu notarialnego. We wskazanej umowie darowizny udziału w każdym Prawie zostanie określona jego wartość odpowiadająca wartości rynkowej. Wartość rynkowa udziału w każdym Prawie przekroczy 3.500 zł. Otrzymane tytułem darowizny udziały w Prawach Spółka wykorzystywać będzie prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok. Ww. udziały zostana wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Spółka będzie zawierać umowy, na mocy których upoważni inne podmioty do odpłatnego korzystania z Praw i będzie wykazywac przychody z tytułu opłat licencyjnych.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że mimo iż przedmiotowa darowizna nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn to nie oznacza to, że czynność ta będzie automatycznie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zainteresowany podkreślił, że podatnikami w podatku dochodowym od osób fizycznych są wspólnicy spółek osobowych, a nie spółki jako takie. Aby nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód do opodatkowania musi być otrzymane przez podatnika. Nie można otrzymać świadczenia „od samego siebie”, a w takiej sytuacji znajduje się wspólnik, który przenosi na spółkę osobową, w formie darowizny udział w prawie z rejestracji wzoru wspólnotowego. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, po jego stronie nie powstanie przychód.

Tut. Organ podkreśla, że w przedstawionej sytuacji nie ma mowy o „świadczeniu na rzecz samemu sobie”. Spółka osobowa jest zindywidualizowaną jednostką organizacyjną, w ramach której może funkcjonować przedsiębiorstwo, a jej majątek jest wyodrębniony od majątków wspólników. Beneficjentem nieodpłatnego świadczenia w powyższej sprawie jest spółka osobowa, a więc autonomiczny podmiot, na rzecz którego została dokonana darowizna.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W tym zakresie art. 8 ust. 1 cyt. ustawy jasno stanowi, że opodatkowaniu podlega przychód uzyskany przez wspólnika z tytułu udziału w zysku osiągniętym przez spółkę niebędącą osobą prawną. W świetle przywołanego przepisu czym innym są zatem zysk spółki osobowej i źródła jego pochodzenia (np. darowizna), a czym innym przychód wspólnika z tytułu udziału w zysku spółki, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, należy stwierdzić, że w wyniku przekazania w drodze darowizny na rzecz spółki osobowej udziałów w Prawach, spółka osobowa uzyska świadczenie, które należy kwalifikować jako przypadek otrzymania przez obdarowanego nieodpłatnego świadczenia. To z kolei oznacza – w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zaistnienie zdarzenia powodującego powstanie przychodu po stronie wspólnika spółki osobowej. Przychód ten stanowi przychód ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza i zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy opodatkowuje się go osobno u każdego wspólnika w stosunku do jego udziału w zysku spółki. A zatem również u Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki osobowej, wystąpi przychód podatkowy, w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w zysku spółki, który jednocześnie nie korzysta ze zwolnienia od opodatkowania.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin