Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB2.4510.87.2016.1.EKu
z 18 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozstrzygnięcia czy po stronie Wnioskodawcy koszty wyprodukowania przekazywanych próbek butów stanowią koszt uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozstrzygnięcia czy koszty wyprodukowania przekazywanych próbek butów stanowią koszt uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący opis stanu faktycznego.

Nowo powstała Spółka zajmuje się produkcją i dystrybucją obuwia ortopedycznego i jest czynnym podatnikiem VAT.

Odbiorcą produktów są wyspecjalizowane sklepy ortopedyczne.

W celu zwiększenia przychodów, Spółka podejmuje szereg różnorodnych działań reklamowych zmierzających do znalezienia odbiorców i zwiększenia ilości sprzedawanych produktów.

Z tego powodu, iż buty ortopedyczne są skierowane do bardzo wąskiego grona odbiorców, firma prężnie poszukuje potencjalnych odbiorców w Unii i poza Unią.

Spółka uczestniczy w targach krajowych i zagranicznych, a jej przedstawiciele handlowi nawiązują nowe kontakty handlowe z kontrahentami i aby rozreklamować nasze produkty, a tym samym zachęcić potencjalnych odbiorców, firma przekazuje nieodpłatnie w celach niehandlowych próbki butów. Promocyjny charakter przekazywanych próbek butów ortopedycznych wiąże się głównie z zamiarem zapoznania potencjalnego nabywcy z towarem przez to skłonienie go do zakupu.

Przekazanie na cele promocyjne butów, to nie tylko przekazanie potencjalnym nabywcom, ale także podmiotom mogącym ocenić walory produktu i w ten sposób wpłynąć na ostatecznych nabywców.

Wydawanie powyższych próbek ukierunkowane jest na pozyskanie nowych klientów, zawarcie nowych kontraktów i ma na celu osiągnięcie przychodu.

100% dotychczasowej sprzedaży odbywa się na podstawie zamówień złożonych w oparciu
o próbki, które wizualnie informują klientów o aktualnej ofercie handlowej pod względem koloru i wzornictwa. Powyższa działalność jest jednym z podstawowych sposobów nawiązania kontaktów handlowych w kraju i zagranicą.

Przekazywane próbki butów opatrzone są logo firmy, oraz karton w którym spakowane są buty zawiera następująca informacja; PRÓBKI BEZ WARTOŚCI HANDLOWEJ w języku angielskim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy koszty wyprodukowania przekazywanych próbek butów stanowią koszt uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy wartość przekazywanych próbek w koszcie wytworzenia, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Przekazanie egzemplarzy butów związane jest z zachęceniem klientów do zakupu produkowanych wyrobów gotowych przez co związane jest z uzyskaniem przychodów. Z uwagi na fakt, że buty opatrzone są logo firmy stanowią one formę reklamy produkowanego obuwia.

Natomiast w art. 16 brak jest wyłączenia, które by nie pozwalało przekazanych egzemplarzy reklamowych traktować jako koszt uzyskania przychodu. Dlatego też, naszym zdaniem wartość przekazanych próbek w koszcie ich wytworzenia stanowi koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 ww. ustawy, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W tym miejscu należy również wyjaśnić co należy rozumieć pod pojęciem reklama.

Reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Wobec braku definicji pojęcia reklamy należy w tym względzie odwołać się do znaczenia tego terminu w języku potocznym. W świetle objaśnień zawartych w „Słowniku języka polskiego” opracowanym pod redakcją M. Szymczaka (Warszawa 1994, tom III), reklama to: „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi”.

Reklama firmy, bądź oferowanych przez nią usług może być prowadzona również poprzez określone prezentowanie logo danego przedsiębiorcy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell, W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621).

Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana jest bowiem z daną firmą oraz oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Nadmienić należy również, że przekazywanie kontrahentom próbek jest formą promowania firmy. Należy jednak zwrócić uwagę na odpowiednie oznakowanie próbki, ponieważ do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć koszty wyprodukowanych próbek butów wręczanych kontrahentom, jeśli posiadają one logo podatnika.

Krótko mówiąc, próbki muszą być związane z reklamą danej firmy.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, brak jest pojęcia próbki towaru. Dla celów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, ze zm. dalej „ustawa o VAT”) przez próbkę rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika (art. 7 ust. 7 ustawy o VAT):

• ma na celu promocję tego towaru oraz
• nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.
  
  

Warunkiem uznania towaru za próbkę jest łączne spełnienie ww. warunków.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem zajmującym się produkcją i dystrybucją obuwia ortopedycznego.

Spółka podejmuje szereg różnorodnych działań reklamowych zmierzających do znalezienia odbiorców i zwiększenia ilości sprzedawanych produktów.

Specyfika produkowanych wyrobów polegająca na tym, że buty ortopedyczne są skierowane do bardzo wąskiego grona odbiorców, powoduje, że firma prężnie poszukuje potencjalnych odbiorców w Unii i poza Unią.

Spółka uczestniczy w targach krajowych i zagranicznych, a jej przedstawiciele handlowi nawiązują nowe kontakty handlowe z kontrahentami aby rozreklamować produkowane produkty, a tym samym zachęcić potencjalnych odbiorców, firma przekazuje nieodpłatnie w celach niehandlowych próbki butów.

Wydawanie powyższych próbek ukierunkowane jest na pozyskanie nowych klientów, zawarcie nowych kontraktów i ma na celu osiągnięcie przychodu.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wydatki związane z opisanymi powyżej działaniami promocyjnymi mają związek z przychodami Spółki, spełniają bowiem przesłankę celowości ich poniesienia wynikająca z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami ( służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów ) oraz nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Reasumując, koszty poniesione przez Producenta na wytworzenie próbek produkowanych wyrobów, które w ramach akcji promocyjnych przekazywane są potencjalnym nabywcom jak również podmiotom mogącym ocenić walory produktu by w ten sposób wpłynąć na ostatecznych nabywców, stanowią koszty uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego.

Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego.

Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Rozwoju i Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wniosek Spółki w zakresie pytania dotyczącego ustawy o podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.