Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB3.4510.921.2016.1.MS
z 21 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od niektórych instytucji finansowych w zakresie potwierdzenia czy opodatkowaniu tym podatkiem podlegać winna wartość aktywa z tytułu podatku odroczonego (jeżeli wystąpi) w kwocie wynikającej z zestawienia obrotów i sald, będąca rezultatem skompensowania aktywa z tytułu podatku odroczonego z rezerwą na podatek odroczony – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od niektórych instytucji finansowych w zakresie potwierdzenia czy opodatkowaniu tym podatkiem podlegać winna wartość aktywa z tytułu podatku odroczonego (jeżeli wystąpi) w kwocie wynikającej z zestawienia obrotów i sald, będąca rezultatem skompensowania aktywa z tytułu podatku odroczonego z rezerwą na podatek odroczony.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Bank S.A. (dalej: Bank) jest podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych (dalej „Podatek”) zgodnie z ustawą z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 68, dalej: Ustawa). Bank sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z wymogami Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej, które zostały zatwierdzone przez Unię Europejską, a w zakresie nieregulowanym powyższymi standardami zgodnie z wymogami ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r., poz. 1047 z późniejszymi zmianami) i wydanymi na jej podstawie przepisami wykonawczymi, jak również wymogami odnoszącymi się do emitentów papierów wartościowych dopuszczonych lub będących przedmiotem ubiegania się o dopuszczenie do obrotu na rynku oficjalnych notowań giełdowych.

Bank sporządza sprawozdanie finansowe w oparciu o następujące zasady wyceny:

1. według wartości godziwej dla: instrumentów pochodnych, aktywów i zobowiązań finansowych przeznaczonych do obrotu, aktywów finansowych wyznaczonych w momencie początkowego ujęcia jako aktywa finansowe wyceniane przez rachunek zysków i strat oraz aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży, za wyjątkiem tych, dla których nie można wiarygodnie ustalić wartości godziwej,
2. według zamortyzowanego kosztu dla pozostałych aktywów finansowych, w tym dla kredytów i pożyczek oraz pozostałych zobowiązań finansowych,
3. według kosztu historycznego dla aktywów i zobowiązań niefinansowych oraz aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży, dla których nie można wiarygodnie ustalić wartości godziwej,
4. aktywa trwałe (lub grupy do zbycia) przeznaczone do sprzedaży wyceniane są w niższej z następujących dwóch kwot: ich wartości bilansowej i wartości godziwej pomniejszonej o koszty zbycia.
   
   

Zgodnie z obowiązującymi przepisami Bank kompensuje aktywa i zobowiązania finansowe i wykazuje je w sprawozdaniu z sytuacji finansowej w kwocie netto, jeżeli istnieje możliwy do wyegzekwowania na drodze prawnej tytuł prawny do skompensowania ujętych kwot oraz zamiar rozliczenia ich w kwocie netto.

W Banku, zgodnie ze standardami MSR, kalkulowane są rezerwa i aktywo z tytułu odroczonego podatku dochodowego, które co do zasady liczone są jako 19% różnicy pomiędzy wartością podatkową aktywów i zobowiązań a ich wartością bilansową dla celów rachunkowości. Bank kompensuje aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego z rezerwą z tytułu odroczonego podatku dochodowego, gdy dotyczą one podatku dochodowego nałożonego przez tę samą władzę podatkową oraz gdy jednocześnie posiada podstawę prawną uprawniającą do ich łącznego uwzględnienia przy obliczaniu kwoty zobowiązania podatkowego - czyli rozliczenia w kwocie netto.

W przypadku polskich przepisów podatkowych rozliczenie aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego jest możliwe tylko i wyłącznie poprzez obniżenie zobowiązania podatkowego. Posiadanie aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego nie uprawnia podatnika do otrzymania zwrotu podatku dochodowego. Aktywo to oznacza, iż w przyszłości podatnik będzie mógł z tego tytułu obniżyć swoje zobowiązanie podatkowe, które na daną chwilę jest również reprezentowane przez rezerwę na podatek odroczony. Dlatego też, tak samo jak w przypadku podatku należnego wykazywane jest tylko i wyłącznie zobowiązanie z tytułu podatku, a nie osobno zobowiązanie z tytułu podatku wynikające z osiąganych przychodów oraz należność z tytułu podatku z tytułu ponoszonych kosztów, tak samo w przypadku odroczonego podatku dochodowego wykazywane jest tylko aktywo lub tylko rezerwa, ponieważ nie ma takiej możliwości, aby podatnik oddzielnie rozliczał koszty i przychody - uwzględnia je w jednej deklaracji podatkowej, w której wykazuje zobowiązanie podatkowe, a nie oddzielnie należność i zobowiązanie. Oczywiście nie zawsze taka kompensata jest możliwa. Istnieją pewne wyjątki, gdzie nie ma możliwości dokonania kompensaty. Przykładowo, jeśli podatnik posiada per saldo aktywo podatkowe, ale tworzy również rezerwę na zaległość podatkową w związku z zamiarem skorygowania deklaracji z roku ubiegłego, to wówczas nie będzie możliwości wykonania takiej kompensaty dla korygowanej kwoty. Korygowana kwota będzie musiała być wpłacona do Urzędu i nie będzie możliwości pomniejszenia jej o bieżącą wartość aktywa z tytułu podatku odroczonego. W odmiennej sytuacji, gdy podatnik ma per saldo rezerwę z tytułu podatku odroczonego, ale zamierza skorygować deklarację z lat ubiegłych i wystąpić o zwrot nadpłaty, to wówczas nie będzie możliwości skompensowania tej wartości aktywa podatkowego, reprezentującego przyszłą należność, z rezerwą na podatek odroczony. Skoro podatnik ma zamiar wystąpić o zwrot kwoty nadpłaty, to jest zobowiązany do wykazania aktywa podatkowego. Dlatego też należy stwierdzić, iż przepisy MSR, ale również i PSR, przewidują możliwość wykazania aktywa podatkowego lub rezerwy na podatek odroczony w kwocie netto, tylko i wyłącznie w przypadku, jeśli w rzeczywistości nie istnieje i nie będzie istniała oddzielnie żadna należność lub zobowiązanie.

Przykładowo: jeśli podatnik ma należność z tytułu odsetek od kredytu udzielonego klientowi A w kwocie 1000 i ma zobowiązanie z tytułu odsetek od depozytu przyjętego od klienta B również w kwocie 1000, to otrzymanie należnych odsetek od klienta A i zapłata odsetek na rzecz klienta B nie spowoduje powstania należności z tytułu podatku w kwocie 190 i zobowiązania z tytułu podatku w kwocie 190. Co więcej, z tego tytułu nie powstanie żadna należność, ani żadne zobowiązanie z tytułu podatku, ponieważ w przypadku opisanym powyżej podstawa opodatkowania wynosi zero, a tym samym również zero wynosi sam podatek. Stąd wykazanie oddzielnie „wirtualnej” należności i zobowiązania, prowadziłoby do pokazania fałszywego obrazu, ponieważ faktycznie z tego tytułu podatnik nie będzie posiadał ani należności ani zobowiązania. Dlatego też wykazanie wartości skompensowanej nie jest zabiegiem technicznym, który miałby sztucznie pomniejszyć sumę bilansową, a ma za zadanie pokazać prawdziwy i rzetelny obraz spółki.

W konsekwencji, prowadząc ewidencję księgową aktywa i rezerwy z tytułu podatku odroczonego, Bank dokonuje księgowań tylko na koncie aktywa z tytułu podatku odroczonego lub tylko na koncie rezerwy z tytułu podatku odroczonego w zależności od tego, czy kwota netto stanowi aktywo podatkowe, czy rezerwę z tytułu podatku odroczonego. Przykładowo: posiadając per saldo aktywo z tytułu podatku odroczonego Bank księguje wszelkie zmiany tej kwoty na koncie aktywa z tytułu podatku odroczonego, a w przypadku posiadania per saldo rezerwy z tytułu podatku odroczonego Bank wyksięgowałby kwotę zaksięgowaną na koncie aktywa z tytułu podatku odroczonego do zera i zaksięgowałby kwotę rezerwy z tytułu podatku odroczonego na koncie rezerwy. Ponieważ generalnie Bank posiada per saldo aktywo z tytułu podatku odroczonego, to księgowania odbywają się tylko na jednym koncie aktywa z tytułu podatku odroczonego, a konto rezerwy z tytułu podatku odroczonego wykazuje saldo zerowe. Taki sposób ewidencji obowiązuje od wielu lat i był stosowany nieprzerwanie w całym okresie, w jakim Bank sporządzał sprawozdanie finansowe zgodnie z wymogami Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej, czyli od 2005 roku. Dlatego też w zestawieniu obrotów i sald, ustalanym na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, Bank wykazuje tylko i wyłącznie aktywo z tytułu podatku odroczonego w kwocie netto, które jest zaksięgowane na koncie aktywa z tytułu podatku odroczonego.

Ustalone w powyższy sposób zestawienie obrotów i sald (mając w tym przypadku na uwadze sposób ewidencji podatku odroczonego) jest przyjmowane przez Bank dla wyliczenia podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych.

Należy podkreślić, iż sprawozdanie finansowe sporządzane przez Bank, stosowane zasady rachunkowości oraz prawidłowość ksiąg rachunkowych stanowiących podstawę sporządzenia sprawozdania podlegają corocznemu badaniu w ramach audytu sprawozdania finansowego, prowadzonego przez podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych. Stosowana przez Bank praktyka księgowania zdarzeń gospodarczych, a zwłaszcza sposób ewidencji księgowej dotyczącej odroczonego podatku dochodowego nie były nigdy kwestionowane przez podmioty badające.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Bank, ustalając podstawę opodatkowania Podatkiem w opisany wyżej sposób postępuje prawidłowo biorąc do podstawy opodatkowania kwotę aktywa podatkowego, jakie jest faktycznie wykazane w zestawieniu obrotów i sald ?

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęty sposób ustalania podstawy opodatkowania Podatkiem jest prawidłowy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy podstawą opodatkowania Podatkiem jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami UoR lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika - ponad kwotę 4 mld zł.

Ponieważ opisany powyżej (tj. w części I „Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego”) sposób ujmowania w zestawieniu obrotów i sald podatku odroczonego, jest zgodny z przepisami UoR i standardami rachunkowości obowiązującymi Wnioskodawcę, to jest on również zgodny z przepisem art. 5 Ustawy.

W konsekwencji Podatkowi podlegać winna wartość aktywa z tytułu podatku odroczonego (jeżeli wystąpi) w kwocie wynikającej z zestawienia obrotów i sald, będąca rezultatem skompensowania aktywa z tytułu podatku odroczonego z rezerwą na podatek odroczony, ponieważ w takiej wartości jest u Wnioskodawcy ujmowana w zestawieniu obrotów i sald, o którym mowa w art. 5 Ustawy.

Wytyczne w zakresie ustalania podstawy opodatkowania Podatkiem zostały zawarte także w wydanej przez Ministerstwo Finansów w dniu 3 marca 2016 r. Interpretacji ogólnej do Ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych (PK1.8201.1.2016.3.03.2016 i. Minister Finansów). Wskazano w niej, że zgodnie z art. 5 ust. 1-3 ustawy podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej oraz że przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych powinny być uwzględnione wartości aktywów ustalone na podstawie sald wszystkich kont.

Wnioskodawca stoi więc na stanowisku, iż zgodnie z intencją ustawodawcy dla celów obliczenia podstawy opodatkowania Podatkiem powinien ustalić kwotę aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego na podstawie zestawienia obrotów i sald, czyli uwzględnić kwotę jaka w tym zestawieniu jest faktycznie wykazana.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (Dz.U. z 2016 r. poz. 68) przedmiotem opodatkowania podatkiem są aktywa podmiotów będących podatnikami podatku.

Art. 4 ustawy określa katalog podmiotów będących podatnikami tego podatku. Zgodnie z pkt 1 art. 4 ustawy podatnikami podatku od niektórych instytucji finansowych są banki krajowe w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz.U. z 2015 r. poz. 128 z późn. zm.).

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy, w przypadku podatników, o których mowa w art. 4 pkt 1-4, podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.) lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy - ponad kwotę 4 mld zł.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.), jednostki prowadzące księgi rachunkowe sporządzają na koniec każdego okresu sprawozdawczego, nie rzadziej niż na koniec miesiąca, zestawienie obrotów i sald kont księgi głównej zawierające:

1. symbole lub nazwy kont;
2. salda kont na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, obroty za okres sprawozdawczy i narastająco od początku roku obrotowego oraz salda na koniec okresu sprawozdawczego;
3. sumę sald na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, obrotów za okres sprawozdawczy i narastająco od początku roku obrotowego oraz sald na koniec okresu sprawozdawczego.
   
   

Należy zauważyć, że podstawa opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych została oparta o wartość aktywów podatnika, bez odniesienia do wartości jego pasywów. Należy przy tym podkreślić różnicę pomiędzy kontami korygującymi podstawowe konta aktywów (np. środki trwałe i umorzenie środków trwałych, należności i odpisy aktualizujące wartość należności/rezerwy), a kontami pasywów (w tym rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego). Tylko te pierwsze służą do prawidłowego odzwierciedlenia wartości składników aktywów na podstawie zestawienia obrotów i sald. Natomiast rezerwy, o wysokość których można skorygować wartość aktywów podatnika, to wyłącznie rezerwy tworzone na ryzyko związane z działalnością banków na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r. poz. 2066), które mają charakter odpisów aktualizujących, a nie rezerwy o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 21 ustawy o rachunkowości, zaliczane do pasywów jednostki.

Użyte w interpretacji ogólnej Ministerstwa Finansów z dnia 3 marca 2016 r. znak PK1.8201.1.2016 pojęcie rezerw, o wysokość których można skorygować wartość aktywów podatnika, odnosi się wyłącznie do rezerw tworzonych na ryzyko związane z działalnością banków na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, które mają charakter odpisów aktualizujących, a nie rezerw o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 21 ustawy o rachunkowości, zaliczanych do pasywów jednostki.

Dlatego też zestawienie obrotów i sald, w oparciu o które ustalana jest podstawa opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, będzie zawierało obroty i salda poszczególnych kont składników aktywów oraz kont je korygujących powstałych z pionowego podziału tych kont aktywów (np. środki trwałe i umorzenie środków trwałych, należności i odpisy aktualizujące wartość należności/rezerwy). O ile więc przy jej ustalaniu właściwe jest uwzględnianie kont umorzeniowych, które korygują stany kont składników aktywów, o tyle ustawodawca nie przewidział możliwości pomniejszania wartości aktywów podatnika o wartości rezerw z tytułu podatku odroczonego, które zaliczane są do pasywów jednostki.

Jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym, Bank, zgodnie ze standardami MSR, jest zobowiązany do tworzenia rezerwy oraz aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego, które kalkulowane są, co do zasady jako różnica pomiędzy wartością podatkową aktywów i zobowiązań a ich wartością bilansową dla celów rachunkowości. Bank kompensuje aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego z rezerwą (zobowiązaniami) z tytułu odroczonego podatku dochodowego, gdy dotyczą one podatku dochodowego nałożonego przez tę samą władzę podatkową oraz gdy jednocześnie posiada przesłanki (podstawę prawną) uprawniające do ich uwzględnienia przy obliczaniu kwoty zobowiązania podatkowego.

W ocenie Banku, dla celów obliczenia podstawy opodatkowania Podatkiem powinien ustalić kwotę aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego na podstawie zestawienia obrotów i sald, czyli uwzględnić kwotę jaka w tym zestawieniu jest faktycznie wykazana. Przedstawione we wniosku zagadnienie dotyczy zasad ustalania podstawy opodatkowania w pnif (suma wartości aktywów) w przypadku gdy przepisy o rachunkowości dopuszczają możliwość zastosowania, do celów prezentacyjnych, kompensaty określonych składników aktywów i pasywów.

Zauważyć należy, że jedną z podstawowych zasad rachunkowości jest zasada zakazu kompensat (np. art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości; t.j. Dz.U. z 2016, poz. 1047), a sytuacje, które przewidują możliwość kompensowania (np. prezentacji w bilansie rezerw i aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego) są uzależnione od spełnienia ściśle określonych warunków i należy je traktować jako wyjątek od reguły. Ponadto istota tych regulacji sprowadza się do właściwego wykazania specyficznych składników aktywów i pasywów w sprawozdaniu finansowym - unormowania te kształtują więc obowiązki prezentacyjne.

Natomiast ustawodawca podatku od niektórych instytucji finansowych oparł swoją koncepcję ustalania podstawy opodatkowania o wartość aktywów podatnika (bez odniesienia do wartości jego pasywów) wynikającą z zestawienia obrotów i sald. O ile więc właściwe jest np. uwzględniane przy wycenie kont umorzeniowych - gdyż korygują one do realnej wartości stany kont składników aktywów i odnoszą się do konkretnie wskazanych składników aktywów, dla których wyłącznie zostały wyodrębnione, o tyle ustawodawca nie przewidział możliwości uwzględniania przy ustalaniu podstawy opodatkowania utworzonych rezerw z tytułu podatku odroczonego - które są zaliczane do pasywów jednostki (w tym przypadku Wnioskodawcy).

Stosownie do krajowych oraz międzynarodowych regulacji rachunkowych (art. 37 ust. 7 ustawy o rachunkowości, Krajowy Standard Rachunkowości nr 2 „Podatek dochodowy” - pkt 14.2-14.5, paragraf 74 MSR 12 „Podatek dochodowy”) jednostka może na potrzeby prezentacji w sprawozdaniu finansowym dokonać – pod pewnymi warunkami – kompensaty aktywa oraz rezerwy z tytułu odroczonego podatku dochodowego. Istota tych unormowań sprowadza się do właściwego wykazania tej kategorii aktywów/pasywów w sprawozdaniu finansowym. Jednakże ustawodawca podatkowy nie ukształtował podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych w oparciu o wartość aktywów podatnika ustaloną na podstawie sprawozdania finansowego czy też ich wartość bilansową. Art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych nie odwołuje się do tych pojęć. Przepis ten nakazuje natomiast ustalenie podstawy opodatkowania w oparciu o wartość aktywów podatnika wynikającą z zestawienia obrotów i sald, a przywołane regulacje rachunkowe nie odnoszą się do jego sporządzania.

W świetle powyższego należy uznać, że stanowisko Banku, zgodnie z którym opodatkowaniu tym podatkiem podlegać winna wartość aktywa z tytułu podatku odroczonego (jeżeli wystąpi) w kwocie wynikającej z zestawienia obrotów i sald, będąca rezultatem skompensowania aktywa z tytułu podatku odroczonego z rezerwą na podatek odroczony jest nieprawidłowe. Ustawa o podatku od niektórych instytucji finansowych nie przewiduje bowiem możliwości pomniejszania wartości aktywów podatnika o wartość rezerw z tytułu podatku odroczonego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2016 poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.