Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB5.4510.1029.2016.1.PW
z 12 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2016 r. (data wpływu 21 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcą jest spółką z siedzibą w Luksemburgu działająca w Polsce poprzez oddział. Na podstawie uzyskanej zgody od Komisji Nadzoru Finansowego, Wnioskodawca poprzez Oddział prowadzi działalność gospodarczą w sektorze bankowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W ramach Oddziału, Wnioskodawca planuje nabycie obligacji skarbowych (dalej: „Obligacje skarbowe”), o których mowa w art. 100 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (j.t. Dz.U. z 2013 r. poz. 885 ze zm.; dalej: „Ustawa o finansach publicznych”). Obligacje skarbowe, których nabycie planuje Wnioskodawca, są obligacjami emitowanymi przez Skarb Państwa i są oferowane na rynkach zagranicznych. Po ich nabyciu, obligacje będą stanowiły aktywa Oddziału. Wnioskodawca będzie przechowywał niniejsze papiery wartościowe na koncie prowadzonym przez Clearstream, depozytariusza z siedzibą w Luksemburgu.

W przyszłości, na rzecz Wnioskodawcy może zostać dokonana wypłata odsetek od Obligacji skarbowych. Działając w ramach Oddziału, Wnioskodawca może również dokonać odpłatnego zbycia Obligacji skarbowych na rynku wtórnym, jak również może nastąpić ich wykup przez Skarb Państwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle opisanego wyżej zdarzenia przyszłego, w przypadku uzyskania przez Wnioskodawcę dochodu z tytułu zapłaconych na jego rzecz odsetek od Obligacji skarbowych, dochód ten będzie zwolniony z CIT?
2. Czy w świetle opisanego wyżej zdarzenia przyszłego, w przypadku uzyskania przez Oddział dochodu ze zbycia Obligacji skarbowych, dochód ten będzie zwolniony z CIT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle opisanego wyżej zdarzenia przyszłego, w przypadku uzyskania przez Wnioskodawcę dochodu z tytułu zapłaconych na jego rzecz odsetek od Obligacji skarbowych, dochód ten będzie zwolniony z CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle opisanego wyżej zdarzenia przyszłego, w przypadku uzyskania przez Oddział dochodu ze zbycia Obligacji skarbowych, dochód ten będzie zwolniony z CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. W myśl art. 7 ust. 2 tej ustawy, dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Stosowanie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. W konsekwencji, co do zasady, przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter i powiększająca jego aktywa. Dotyczy to zarówno należności będących wprost wynikiem prowadzonej działalności gospodarczej, jak również innych definitywnych przysporzeń finansowych.

W ściśle określonych przypadkach, ustawodawca przewidział wyjątki od powyższej zasady. W art. 12 ust. 4 ustawy o CIT zawarty został katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych. Katalog zawarty w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT ma charakter zamknięty. Przepis ten określa w sposób wyczerpujący, co nie jest przychodem w rozumieniu tej ustawy. Należy przyjąć, że wszelkie przysporzenia, które nie zostały wymienione w tym przepisie, mają charakter przychodu podatkowego.

Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 2 wyżej wymienionej ustawy, do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów). W konsekwencji, przychód z odsetek rozpoznawany jest wyłącznie zgodnie z metodą kasową, tj. odsetki stają się przychodem w momencie ich faktycznego otrzymania.

Odsetki stanowią pożytki uzyskiwane przez posiadacza obligacji, w tym obligacji skarbowych. Pojęcie „obligacji skarbowej” zostało określone w art. 100 Ustawy o finansach publicznych, zgodnie z którym, obligacja skarbowa jest papierem wartościowym oferowanym do sprzedaży w kraju lub za granicą, oprocentowanym w postaci dyskonta lub odsetek. Obligacje skarbowe należą do skarbowych papierów wartościowych. Definicja „skarbowego papieru wartościowego” została zawarta w art. 95 ust. 1 Ustawy o finansach publicznych, stosownie do którego skarbowy papier wartościowy jest papierem wartościowym, w którym Skarb Państwa stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela takiego papieru, i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia, które może mieć charakter pieniężny lub niepieniężny. Zgodnie z art. 96 wymienionej wyżej ustawy, skarbowe papiery wartościowe mogą być emitowane lub wystawiane jako papiery wartościowe o pierwotnym terminie wykupu:

1. nie dłuższym niż rok, do których zalicza się w szczególności bony skarbowe (krótkoterminowe skarbowe papiery wartościowe);
2. dłuższym niż rok, do których zalicza się w szczególności obligacje skarbowe.
   
   

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT, wolne od podatku są odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i oferowanych na rynkach zagranicznych oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji uzyskane przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2.

Jak wynika z powyższego przepisu, zwolnienie od CIT dochodów z odsetek od obligacji ma zastosowanie w przypadku gdy obligacje emitowane są przez Skarb Państwa i oferowane za granicą. Na podstawie literalnego brzmienia wymienionego wyżej przepisu może powstać wątpliwość, czy trzecia z przewidzianych w nim przesłanek - kwalifikacja podmiotowa zwolnienia (uzyskanie dochodu przez podatnika niebędącego polskim rezydentem podatkowym) - ma zastosowanie wyłącznie do dochodów z odpłatnego zbycia obligacji skarbowych, czy również w stosunku do dochodów z odsetek od obligacji.

Wskazówki do rozstrzygnięcia powyższej wątpliwości zostały zawarte w uzasadnieniu projektu ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1316), która wprowadziła wymieniony wyżej przepis art. 17 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT. Jak zostało wskazane w uzasadnieniu, przed wprowadzeniem tego przepisu „(...) wydawane były rozporządzenia Ministra Finansów dotyczące zaniechania poboru podatku od dochodów nierezydentów uzyskanych w związku z emisją obligacji Skarbu Państwa na rynkach zagranicznych (...)”. Za koniecznością wprowadzenia tego przepisu przemawiał argument, iż bezterminowe lub długoletnie zaniechanie poboru podatku, które miało miejsce w przypadku podatku od dochodów z obligacji Skarbu Państwa emitowanych na rynkach zagranicznych, było sprzeczne z charakterem instytucji zaniechania poboru podatku. W powyższym uzasadnieniu do ustawy wskazano również, iż wprowadzenie tego przepisu miało stanowić „(...) poważną zachętę do nabywania obligacji [skarbowych - przyp.] (...)”, jak również miało „(...) ułatwić ich uplasowanie się na rynku zagranicznym (...)”. Z przytoczonego fragmentu można wywnioskować, że przesłanka podmiotowa zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT, tj. uzyskanie dochodu przez podatnika niebędącego polskim rezydentem podatkowym, będzie miała zastosowanie również w przypadku dochodów z odsetek od obligacji.

Podobne stanowisko reprezentowane jest także w doktrynie: „Przepis [ art. 17 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT - przyp.] zawiera kwalifikację podmiotową, tzn, zwolnienie dotyczy podatników objętych ograniczonym obowiązkiem podatkowym, o których mowa w art. 3 ust. 2 (rezydenci podatkowi innych państw). W tym zakresie mogą powstawać wątpliwości, czy odnosi się ona tylko do dochodów ze zbycia obligacji, czy też generalnie do dochodów wymienionych w tym przepisie (także odsetek i dyskonta). Wydaje się, że w tym zakresie właściwsze wydaje się przyjęcie, że przepis dotyczy wyłącznie nierezydentów i uzyskiwanych przez nich różnych dochodów dotyczących polskich obligacji rządowych w obrocie, za czym przemawia przedmiot zwolnienia, ściśle związany z ofertami zagranicznymi (zatem kierowanymi co do zasady właśnie do nierezydentów)” (Dźwigała Gerard, Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, wyd. II, LexisNexis 2009).

W świetle powyższych ustaleń, również trzecia z przesłanek przewidzianych w art. 17 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT, tj. uzyskanie dochodów przez podatnika niebędącego polskim rezydentem podatkowym, będzie miała zastosowanie w stosunku do dochodów z odsetek od obligacji skarbowych. W konsekwencji, możliwość zastosowania zwolnienia takich dochodów z obowiązku podatkowego w zakresie CIT uzależniona jest od łącznego spełnienia trzech przesłanek: (i) obligacje muszą pochodzić z emisji Skarbu Państwa, (ii) obligacje muszą być oferowane na rynkach zagranicznych oraz (iii) dochód z odsetek od obligacji musi być uzyskany przez podatnika, niebędącego polskim rezydentem podatkowym.

W świetle przytoczonego wyżej opisu zdarzenia przyszłego, obligacje, których nabycie planuje Wnioskodawca, będą stanowiły obligacje, o których mowa w art. 100 Ustawy o finansach publicznych. Emitentem tych obligacji będzie Skarb Państwa. Tym samym, spełniona zostanie pierwsza z wymienionych wyżej przesłanek, od których spełnienia uzależnione jest zwolnienie z CIT.

Ponadto, jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca planuje nabycie obligacji, które będą oferowane poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Obligacje te zostały oznaczone kodami .... Zgodnie z punktem 4 listów emisyjnych Ministra Finansów do przedmiotowych obligacji (...) miejscem emisji są zagraniczne rynki kapitałowe. Spełniona zostanie zatem również druga z wymienionych wyżej przesłanek.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, Obligacje skarbowe zostaną nabyte przez Wnioskodawcę w ramach działalności jego Oddziału. Stosownie do art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (j.t. Dz.U. z 2015 r. poz. 584 ze zm.; dalej: „Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej”), dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pojęcie „oddziału” zostało zdefiniowane w art. 5 pkt 4 tej ustawy, zgodnie z którym oddział stanowi wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. W doktrynie i w orzecznictwie podkreśla się, że oddział nie ma zdolności prawnej (por. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z 9 lipca 2015 r. sygn. I CSK 669/14), w związku z czym nie może we własnym imieniu nabywać praw i zaciągać zobowiązań. W konsekwencji, w przypadku nabycia Obligacji skarbowych przez Wnioskodawcę w ramach działalności jego Oddziału, podmiotem dokonującym formalnego nabycia tych obligacji będzie Wnioskodawca, a nie jego Oddział, mimo, iż będą one wykazywane w księgach Oddziału.

Z uwagi na fakt, iż siedziba i zarząd Wnioskodawcy znajdują się w Luksemburgu, nie znajdzie w stosunku do niego zastosowania art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, przewidujący opodatkowanie CIT podatników będących polskimi rezydentami podatkowymi. Wnioskodawca może być zatem objęty dyspozycją art. 3 ust. 2 w tej ustawy, w myśl którego, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby ani zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Takiej kwalifikacji nie zmienia fakt, iż Wnioskodawca działa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału. Oddział nie jest bowiem podatnikiem CIT. W art. 1 ust. 1 ustawy o CIT jako podatników CIT ustawodawca wskazał osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji. Z uwagi na brak osobowości prawnej, jak również brak statusu spółki kapitałowej w organizacji, Oddział nie może zostać zakwalifikowany do tej grupy podatników. Stosownie do art. 1 ust. 2 tej ustawy, przepisy ustawy o CIT mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej. Aby oddział spółki zagranicznej mógł zostać uznany za jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, musiałby stanowić podmiot odrębny od spółki macierzystej. Odrębność oddziału od spółki macierzystej jest kwestionowana w orzecznictwie i doktrynie. W wyroku Naczelnego Sadu Administracyjnego z 18 marca 2011 r. (sygn. II FSK 1773/09) zostało stwierdzone, że „(...) Na gruncie ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), a zwłaszcza jej art. 5 pkt 4, nie można wywieść odrębności prawnej oddziału od spółki, którego odrębność od spółki polega tylko na funkcjonalnym i przestrzennym wydzieleniu części organizacyjno-gospodarczej spółki (...)”. Taka kwalifikacja oddziału została przyjęta również w m.in. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 czerwca 2016 r. (sygn. IBPB-1-3/4510-400/16/TS), zgodnie z którą, „(...) Posiadający siedzibę w Polsce Oddział nie stanowi więc odrębnego podmiotu podatkowego w stosunku do Spółki posiadającej siedzibę w Republice Czeskiej, ale stanowi jedynie organizacyjnie i majątkowo wyodrębnioną część Spółki (...)”. W konsekwencji, z uwagi na brak odrębnej podmiotowości, Oddział nie może również zostać zakwalifikowany do grupy podatników CIT określonej w art. 1 ust. 2 ustawy o CIT. Oddziału nie można zakwalifikować także do grupy podatników przewidzianych w art. 1 ust. 3 tej ustawy, przewidującego opodatkowanie spółek komandytowo-akcyjnych z siedzibą lub zarządem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zagranicznych spółek osobowych, które zgodnie z przepisami prawa podatkowego państwa, w którym mają siedzibę i zarząd, są traktowane jak osoby prawne i podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W świetle powyższych ustaleń, dochód z odsetek od Obligacji skarbowych uzyskany przez Wnioskodawcę w ramach Oddziału będzie stanowił dochód uzyskany przez podatnika niebędącego polskim rezydentem podatkowym. Tym samym, spełniona zostanie również trzecia z wymienionych wyżej przesłanek zwolnienia z CIT dochodów z odsetek od Obligacji Skarbowych.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w świetle opisanego wyżej zdarzenia przyszłego, w przypadku uzyskania przez Wnioskodawcę dochodu z tytułu zapłaconych na jego rzecz odsetek od Obligacji skarbowych, dochód ten będzie zwolniony z CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o CIT, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 7e.

Jak wynika z ww. przepisu, wydatki poniesione na nabycie papierów wartościowych (w tym obligacji) stanowią koszty uzyskania przychodów dopiero z momentem ich odpłatnego zbycia. Tym samym, w momencie wykonania umowy sprzedaży obligacji, powstanie po stronie Wnioskodawcy dochód ze sprzedaży tych obligacji, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z ich sprzedaży a wydatkami na ich nabycie.

Jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, w art. 17 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT przewidziane zostało również zwolnienie od CIT dla dochodów z odpłatnego zbycia obligacji skarbowych. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT, wolne od podatku są odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i oferowanych na rynkach zagranicznych oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji uzyskane przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2.

W przypadku dochodów z odpłatnego zbycia obligacji, z literalnego brzmienia art. 17 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT wynika, iż zastosowanie zwolnienia od CIT uzależnione jest od łącznego spełnienia trzech przesłanek: (i) obligacje muszą pochodzić z emisji Skarbu Państwa, (ii) obligacje muszą być oferowane za granicą oraz (iii) dochód z odsetek od obligacji musi być uzyskany przez podatnika, niebędącego polskim rezydentem podatkowym.

Spełnienie wszystkich trzech powyższych przesłanek w przypadku zdarzenia przyszłego, którego opis został zamieszczony powyżej, zostało już wykazane w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 1.

Na gruncie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT może jednak powstać wątpliwość, czy zwolnienie przewidziane w tym przepisie będzie miało zastosowanie, nie tylko w przypadku odpłatnego zbycia obligacji na rynku wtórnym, ale również w przypadku wykupu obligacji przez ich emitenta. W zakresie zbycia obligacji na rynku wtórnym, powyższa wątpliwość nie występuje, jako że zgodnie z uzasadnieniem projektu ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1316), brak zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT „(...) ograniczyłby płynność obrotów [obligacjami skarbowymi - przyp.] na rynku wtórnym (...)”. Gdyby ustawodawca chciał ograniczyć pojęcie „odpłatnego zbycia” z art. 17 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT do sprzedaży obligacji na rynku wtórnym, stosowne ograniczenie zostałoby zamieszczone w w/w przepisie. Z uwagi na fakt, iż ustawodawca posługuje się wyłącznie ogólnym pojęciem „odpłatne zbycie”, należy uznać, iż zwolnienie przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT obejmuje nie tylko dochody ze sprzedaży obligacji na rynku wtórnym, ale również dochody uzyskane z ich wykupu przez emitenta.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w świetle opisanego wyżej zdarzenia przyszłego, w przypadku uzyskania przez Oddział dochodu ze zbycia Obligacji skarbowych, dochód ten będzie zwolniony z CIT, niezależnie od tego, czy będzie to zbycie do emitenta w ramach wykupu, czy też sprzedaż na rynku wtórnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.