Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.975.2016.1.RK
z 27 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu czynszu najmu lokalu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu czynszu najmu lokalu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni - przedsiębiorca … działająca pod firmą Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej …. ulicy …., …., NIP …., dalej zwana „Wnioskodawczynią” oraz przedsiębiorca …. działający pod firmą Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej …. przy ul. …., NIP …, prowadzą wspólnie działalność w formie spółki cywilnej pod nazwą „Grupowa Praktyka Lekarzy Rodzinnych – „….” – Spółka cywilna” posługującą się skrótem „….” s.c. przy ulicy …., NIP …., dalej zwana: „Spółką”. Wspólnicy zawiązali Spółkę w celu prowadzenia Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej. Udział w zyskach i stratach wspólników jest podzielony w ten sposób, że wspólnikowi - Wnioskodawczyni przysługuje 60%, natomiast wspólnikowi ….. 40%.

Wnioskodawczyni oraz Jej mąż …. są współwłaścicielami lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość o numerze księgi wieczystej …., położonego …. przy ul. …. w ramach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. W małżeństwie Wnioskodawczyni panuje ustawowy ustrój majątkowy (wspólność ustawowa). Mąż Wnioskodawczyni pisemnie upoważnił żonę do reprezentowania i zarządzania przez Nią, na Jej własno nazwisko, nieruchomością o Nr księgi wieczystej …., położoną … przy ul. …., dalej zwaną: „lokalem” w zakresie czynności dotyczących najmu i dzierżawy. Lokal przystosowany jest do potrzeb prowadzenia przychodni, tj. praktyki lekarskiej ogólnej oraz specjalistycznej, w szczególności posiada gabinety lekarskie (m.in. laryngologiczne, pediatryczne, ginekologiczne) oraz zabiegowe, a także pracownie USG, EKG, łazienki, pomieszczenia szkoły rodzenia. Od dnia 1 czerwca 2006 r. Wnioskodawczyni wynajmuje Spółce do używania przedmiotowy lokal na prowadzenie przychodni. Aktualnie powierzchnia wynajmowanego dla Spółki lokalu wynosi 370 m². Wnioskodawczyni, jako osoba prywatna wynajmująca Spółce lokal, jest zgłoszonym podatnikiem VAT. Wystawia Spółce comiesięczne faktury VAT na kwotę 19 065,00 zł brutto (15 500 zł netto). Wskazana kwota to cena rynkowa wynajmu lokalu. Ponadto Wnioskodawczyni z tytułu przychodu uzyskanego z tytułu wynajmu odprowadza podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych według skali podatkowej. Jednocześnie Wnioskodawczyni jako wspólnik Spółki cywilnej (przedsiębiorca) nie zalicza do swoich kosztów uzyskania przychodu kwoty jaką ponosi z tytułu czynszu najmu, dalej zwanej: „kosztem”, proporcjonalnie do posiadanego przez Nią udziału w zysku i stracie w Spółce cywilnej. Ponadto jako przedsiębiorca nie jest podatnikiem VAT.

Tym samym sytuacja sprowadza się do tego, że Wnioskodawczyni jako osoba prywatna (wynajmująca) odprowadza podatek od całości czynszu najmu płaconego przez Spółkę cywilną, natomiast Wnioskodawczyni w koszty uzyskania przychodu nie zalicza kwoty jaką ponosi z tytułu czynszu najmu proporcjonalnie do posiadanego przez Nią udziału w zysku i stracie w Spółce cywilnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym Spółka cywilna wynajmując lokal od jednego ze wspólników - Wnioskodawczyni i ponosząc na Jej rzecz czynsz ma prawo zaliczyć taki wydatek do kosztów uzyskania przychodu, który jednocześnie będzie stanowił koszt uzyskania przychodu Wnioskodawczyni z udziału w zysku Spółki niebędącej osobą prawną zgodnie z zasadami określonymi w art. 8 ust. 2 w związku z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), dalej zwana ustawą o podatku dochodowym, tj. proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawczynię udziału w zysku i stracie w Spółce?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki ponoszone przez Spółkę cywilną na uregulowanie należności wynikającej z faktury VAT wystawionej przez Nią jako osobę prywatną - wynajmującą lokal, stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki, a tym samym stanowią koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawczyni (wspólnika Spółki) proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawczynię udziału w zysku w Spółce cywilnej, stosownie do uregulowań zawartych w art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.). Zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Tym samym kosztem podatkowym będą racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, które służą osiągnięciu, zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodów. Niewątpliwie taki warunek spełniają koszty wynajmu lokalu, służącego wprost do osiągnięcia i zachowania źródła przychodów. To w wynajętym lokalu koncentruje się działalność Spółki, pracują lekarze oraz obsługiwani są pacjenci. Przychodnia udziela świadczeń w zakresie ochrony zdrowia w ramach kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia, a dla właściwego i zgodnego z kontraktem wykonywania usług, Spółka cywilna musi zatrudniać pracowników (w szczególności lekarzy, pielęgniarki, personel administracyjny), zapewnić im odpowiedni sprzęt oraz zagwarantować miejsce pracy. Koszt czynszu najmu pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z prowadzoną przez Spółkę cywilną działalnością oraz poniesiony jest w celu osiągnięcia przychodu. Żaden przepis nie wyłącza z możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodu wspólnika Spółki cywilnej kosztów wynikających i związanych z prowadzeniem działalności w ramach Spółki cywilnej ponoszonych przez Spółkę cywilną w związku z zawartą umową najmu z jednym ze wspólników jako osobą prywatną. Wnioskodawczyni podkreśla, że wskazany koszt nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, a tylko wtedy istniałaby podstawa prawna do odmowy zaliczenia wydatku, jakim jest ponoszenie kosztów wynajmu, do kosztów uzyskania przychodów, proporcjonalnie do posiadanego przez wspólnika udziału w Spółce. Ponadto koszt jest również prawidłowo udokumentowany poprzez comiesięczne faktury.

Zgodnie z art. 860 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), dalej zwany „k.c.”, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Spółka cywilna, choć nie posiada osobowości prawnej, jest zindywidualizowaną jednostką organizacyjną określoną umową, z własną strukturą, składem osobowym określonym udziałem wspólników w zyskach i stratach, wykorzystywanym majątkiem, a przede wszystkim z określonym celem gospodarczym. Ponadto posiada odrębne numery identyfikacji podatkowej oraz odrębne księgi podatkowe.

Stanowisko akcentujące odrębność spółki cywilnej od wspólników prezentuje również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 grudnia 2010 r., sygn. akt II FSK 1977/10, podkreślając specyficzne cechy instytucji kreowanej przez umowę spółki cywilnej, jej sens oraz zadania. Argumentem przytoczonym w wyroku wskazującym na odrębność spółki i jej zbliżony do korporacyjnego charakter jest również fakt, że w ramach spółki cywilnej może funkcjonować przedsiębiorstwo w rozumieniu kodeksu cywilnego, prowadzone w celach zarobkowych, z tym zastrzeżeniem, że majątek spółki cywilnej, zgodnie z art. 863 k.c., jest majątkiem wspólnym wspólników, wobec czego możliwym są również przesunięcia majątkowe między masą majątkową spółki cywilnej, a masami majątkowymi wspólników. Wspólność majątku wspólników jest wspólnością łączną (por. wyr. NSA z 18 kwietnia 2007 r., sygn. akt II FSK 538/06, cyt. za J. Brolik, Konsekwencje podatkowe związków gospodarczych powiązanych podmiotowo spółek cywilnych, Jurysdykcja Podatkowa Nr 6 z 2007 r., str. 50). Sposób realizacji przedsięwzięć gospodarczych w powiązaniu z zasadą wspólności łącznej majątku spółki cywilnej utrzymuje wyodrębnienie majątku wspólnego i jego niepodzielność, co sprzyja osiągnięciu wspólnego celu ustalonego w umowie spółki. Zasada ta zbliża spółkę cywilną do spółki osobowej, choć formalnie w obrocie występują przedsiębiorcy - wspólnicy i to oni są podatnikami. Tym samym spółka cywilna faktycznie stanowi odrębny podmiot uczestniczący w obrocie gospodarczym, który formalnie choć nie tworzy samodzielnego bytu od strony prawnej, jest umownym przedsięwzięciem gospodarczym, który formalnie choć nie tworzy samodzielnego bytu od strony prawnej, jest umownym przedsięwzięciem gospodarczym wspólników. W istocie to właśnie w celu prowadzenia Spółki cywilnej, a nie w celu prowadzenia przez każdego ze wspólników samodzielnej, niepowiązanej ze sobą działalności gospodarczej, wynajmowany jest lokal.

Wnioskodawczyni, jako wspólnik Spółki cywilnej, działa w niej w określony sposób, spełniając określone świadczenia i zadania, a przy tym przyczynia się do osiągnięcia zysku przez Spółkę. Analogicznie ponosi koszty związane z prowadzeniem Spółki cywilnej mające konkretny wymiar finansowy, w tym czynsz najmu. Wnioskodawczyni zauważa, że choć podatnikiem w Spółce cywilnej jest osoba fizyczna, to określenie wysokości osiąganego przez Nią dochodu stanowiącego podstawę do opodatkowania, wymaga w pierwszej kolejności ustalenia dochodu osiąganego przez Spółkę cywilną. Zatem ocena prawnopodatkowa skutków zdarzeń dokonywana jest w oparciu o czynności odnoszące się do Spółki cywilnej, a nie wspólnika, czyli tak jak gdyby podatnikiem była Spółka cywilna, w tym zakresie będącą odrębnym podmiotem gospodarczym od wspólników.

Spółka cywilna nie jest działalnością dwóch zupełnie niezależnych od siebie oraz od spółki wspólników, ale wspólną działalnością gospodarczą wspólników funkcjonujących w ramach danej spółki, tj. konkretną i zindywidualizowaną podmiotowo oraz przedmiotowo. To nie dla wspólnika jako przedsiębiorcy wynajmowany jest lokal i to nie on lokal dla swojej działalności potrzebuje, ale zainteresowana lokalem jest przecież Spółka cywilna, która prowadzi przychodnię. Dlatego umowę najmu zawierają dwa odrębne podmioty, Spółka cywilna oraz osoba prywatna. Choć instytucja spółki cywilnej jest tworem składającym się ze wspólników, to jednak jak każde gospodarcze zrzeszenie się osób, tworzona jest dla wspólnej i kompleksowej współpracy. Tym samym niezależnie od tego jaki podmiot będzie wynajmował spółce cywilnej lokal, to poniesiony koszt czynszu najmu, ponoszony właśnie w celu osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego, jakim jest w przedmiotowej sprawie prowadzenie przychodni, ujęty w księgach rachunkowych na podstawie otrzymywanej comiesięcznie faktury, zgodnie z art. 22 i 23 ustawy o podatku dochodowym przez spółkę powinien zostać zaliczony w koszty uzyskania przychodu spółki cywilnej, a następnie każdego wspólnika, zgodnie z zasadami określonymi w art. 8 ust. 2 w związku z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, tj. proporcjonalnie do posiadanego przez wspólnika udziału w spółce cywilnej.

Wnioskodawczyni wskazuje na stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku z dnia 14 grudnia 2010 r., sygn. akt II FSK 1977/10, które choć wydane w odmiennym stanie faktycznym prezentuje ocenę prawną pozostającą aktualną również w przedmiotowej sprawie, tj. że wspólnik spółki prawa cywilnego (...) może być kontrahentem „spółki cywilnej”, której jest wspólnikiem i dokonywać z nią transakcji. Zgodnie z art. 659 i nast. k.c., do zawarcia umowy najmu muszą istnieć dwa podmioty, jeden zobowiązujący się oddać najemcy rzecz do używania, a drugi zobowiązujący się płacić umówiony czynsz. Konieczną cechą umowy jest to, że zawierają ją dwie strony składające stosowne oświadczenia woli i które muszą zgodnie zaaprobować wszystkie jej warunki. Takie stanowisko, w zakresie spółek osobowych w istocie zbliżonych do charakteru spółki cywilnej, prezentuje Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 1 marca 2013 r., sygn. akt II FSK 2980/12, wskazując, że „upatrywanie w umowie wspólnika ze spółką osobową kontraktowania z samym sobą jest nietrafne, gdyż pomija prawną, korporacyjną i majątkową, odrębność spółki osobowej od podmiotów posiadających w niej udziały”. W spółce cywilnej również należy wyodrębnić strukturalną, korporacyjną oraz majątkową odrębność. Pogląd o możliwości zawierania umów pomiędzy spółką cywilną, a jej wspólnikiem potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym powyżej wyroku z dnia 14 grudnia 2010 r., sygn. akt II FSK 1977/10.

Umowa najmu w przedmiotowej sprawie jest zawarta pomiędzy dwoma odrębnymi uczestnikami obrotu gospodarczego, tj. pomiędzy Wnioskodawczynią będącą osobą fizyczną oraz Spółką cywilną. To Spółka cywilna w jej korporacyjnym rozumieniu generuje wspólnikom przychód, to Spółka, również jej nazwa rozpoznawalna jest na rynku usług medycznych i to właśnie Spółka cywilna lokalu potrzebuje i lokal eksploatuje. Niezaliczenie czynszu ponoszonego przez spółkę na rzecz jednego ze wspólników jako wynajmującego, do kosztów uzyskania przychodów Spółki cywilnej, a w konsekwencji wspólnika, naruszyłoby prawo równości podmiotów gospodarczych, a w rzeczywistości zmuszałoby Spółkę cywilną do sytuacji absurdalnej, tj. wyboru innego lokalu oraz poszukiwania innego wynajmującego jedynie pod względem kryterium podmiotów niepowiązanych ze wspólnikami. Wykorzystywanie lokalu w ramach prowadzonej Spółki cywilnej ma wpływ na możliwość osiągnięcia przez Spółkę celu gospodarczego, dla którego Spółka cywilna w ogóle powstała i wspólnego dla wszystkich wspólników. Dodać należy, że od przychodu osoby fizycznej związanego z czynszem najmu podatek dochodowy od osób fizycznych odprowadzany jest w całości, co również potwierdza, że transakcja zawarta z podmiotem, jakim jest Spółka cywilna, jest niekwestionowana. Wobec powyższego, odzwierciedlenie tej sytuacji powinno znaleźć się po stronie kosztów, tj. koszt płaconego czynszu będzie kosztem dla wszystkich wspólników Spółki cywilnej, proporcjonalnie do udziału w zysku przysługującego im w Spółce, stosownie do art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym. Jednocześnie kwota otrzymana z tytułu wykonania umowy najmu (w całości) jest przychodem osoby fizycznej wynajmującej lokal. Stanowisko w zakresie możliwości wynajęcia lokalu przez współwłaściciela na rzecz spółki cywilnej, w której jest wspólnikiem, prezentuje również Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 kwietnia 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 2891/12. Na poparcie powyższego stanowiska Wnioskodawczyni wskazuje nie tylko orzecznictwo sądów administracyjnych, powołane powyżej, ale również stanowisko Ministra Finansów w analogicznych stanach faktycznych, a przedstawione w poniższych interpretacjach podatkowych.

Pogląd Wnioskodawczyni znajduje uzasadnienie w interpretacji podatkowej Nr IPPB1/415-67/13-2/KS, z dnia 5 kwietnia 2013 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego w imieniu Ministra Finansów, stwierdzającej, że „czynsz najmu, płacony przez spółkę cywilną na podstawie rachunku wystawianego przez wnioskodawczynię, zgodnie z zawartą umową najmu, będzie stanowić koszt uzyskania przychodów dla wnioskodawczyni, proporcjonalnie do jej udziałów w zyskach spółki”. Jak wskazuje organ „umowa najmu (...) została zawarta pomiędzy dwoma odrębnymi uczestnikami obrotu gospodarczego, tj. pomiędzy spółką cywilną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą (najemcą) oraz Wnioskodawczynią (wynajmującym)”.

Analogicznie stanowisko Wnioskodawczyni potwierdza interpretacja podatkowa Nr IBPB 1 1/4511-700/15/WRz, z dnia 15 lutego 2016 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego w imieniu Ministra Finansów, wskazująca, że stanowisko „w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawcę w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków z tytułu wynajmu nieruchomości, o której mowa we wniosku – jest prawidłowe”. Organ prezentuje stanowisko, „zatem, usługa wykonana przez wspólnika będzie kosztem również dla niego samego, jako wspólnika spółki cywilnej, proporcjonalnie do udziału w zysku przysługującego mu w spółce. Jednocześnie kwota otrzymana z tytułu wykonania tej usług (w całości) jest przychodem wspólnika”.

Ocena prawna przedstawiona w interpretacji podatkowej Nr IBPBI/1/415-51/09/KB, z dnia 14 kwietnia 2009 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że „stanowisko spółki cywilnej, przedstawione we wniosku (...) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w zakresie wynajmu nieruchomości pozarolniczej działalności gospodarczej przychodów i kosztów związanych z wynajmem lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe”.

Wnioskodawczyni zwraca również uwagę na stanowisko zawarte w interpretacji podatkowej Nr ILPB1/415-332/14-4/TW, z dnia 27 czerwca 2014 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów, gdzie stwierdzono, że „stanowisko przedstawione we wniosku (...) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe”. Natomiast pytanie brzmiało: „Czy odpłatne najmowanie/dzierżawa maszyn i urządzeń przez wnioskodawcę (wspólnika spółki cywilnej) w ramach swojego odrębnego przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej) mogą być kosztem uzyskania przychodów dla spółki jako przedsiębiorstwa, w której ma on udziały, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym cd osób fizycznych?” Organ prezentuje stanowisko, że wskazane we wniosku umowy najmu/dzierżawy zostały zawarte pomiędzy dwoma odrębnymi uczestnikami obrotu gospodarczego, tj. pomiędzy jednym podmiotem - wnioskodawcą (wynajmującym) i drugim podmiotem prawa - spółką cywilną (najemcą).

Zdaniem Wnioskodawczyni odnieść należy się również do stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu zawartego w interpretacji indywidualnej z dnia 23 lutego 2012 r., Nr ILPB1/415-1367/11-2/AA, odnoszącego się do stanu faktycznego, w którym wspólnicy wspólnie prowadzili spółkę cywilną (przychodnię), a jeden ze wspólników wykonywał usługi medyczne na rzecz spółki. Organ uznał, że koszty wykonywania przez wspólnika (prowadzącego działalność gospodarczą w formie praktyki lekarskiej) usług medycznych na rzecz spółki cywilnej (prowadzącej działalność również w zakresie usług medycznych) mogą być kosztem uzyskania przychodów dla spółki. Organ uznał, że wykonywanie usług następować będzie w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze (...) należy przyjąć, że wydatki spółki na nabycie usług świadczonych przez jednego ze wspólników (...) będą miały na celu uzyskanie przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę (...) można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Tym samym niekwestionowanym jest możliwość zawarcia umowy pomiędzy spółką cywilną, a jednym ze wspólników.

Ponadto w ocenie Wnioskodawczyni, zgodnie z powyższym, nie stanowi przeszkody dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu spółki, a kolejno proporcjonalnie do udziału w zysku przysługującego wspólnikowi, wydatków ponoszonych w związku z zawartą ze wspólnikiem umową na usługi, czy to wynajem, czy świadczenie.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 19 lutego 2009 r., Nr ITPB1/415-773/08/HD, na gruncie analogicznego stanu faktycznego, tj. świadczenia usług przez jednego ze wspólnika na rzecz spółki cywilnej (umowa zawarta między wspólnikiem, a spółką cywilną), w której jest wspólnikiem, również uznał możliwość zaliczenia w koszty spółki cywilnej, a kolejno proporcjonalnie do udziału w zysku przysługującego wspólnikowi, kosztów związanych ze wskazanym świadczeniem.

Wnioskodawczyni wskazuje również na interpretację podatkową z dnia 24 kwietnia 2014 r., Nr IPPB1/415-168/14-3/EC, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego w imieniu Ministra Finansów, choć sprawa dotyczy spółki osobowej - komandytowej, to uzasadnienie organu stanowi wartość również dla przedmiotowej sprawy. Stan faktyczny dotyczył wynajmu lokalu przez wspólnika spółki komandytowej na rzecz tej spółki komandytowej i możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodu w całości wydatku dla wszystkich wspólników (również dla wspólnika, który jednocześnie wynajmuje lokal), proporcjonalnie do udziału w zysku przysługującego im w spółce. Otóż spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej (tak jak spółka cywilna), a w zakresie jej podatkowych rozliczeń stosuje się art. 8 ustawy o podatku dochodowym (tak jak przy spółce cywilnej) tzn. przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). Zasada ta odnosi się również do rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Organ w opisanym stanie faktycznym uznał, że „nie można więc uznać, że jest to świadczenie samemu sobie”.

Zgodnie z powyższym, w ocenie Wnioskodawczyni, Spółka cywilna wynajmując lokal od wspólnika (Wnioskodawczyni) i ponosząc na Jej rzecz czynsz ma prawo zaliczyć taki wydatek do kosztów uzyskaniu przychodu, który jednocześnie będzie stanowił koszt uzyskania przychodu Wnioskodawczyni z udziału w zysku Spółki cywilnej, tj. proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawczynię udziału w zysku i stracie w Spółce cywilnej”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.