Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 11.01.2013 r. (data wpływu 14.01.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu najmu lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.01.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu najmu lokalu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie działalności rachunkowo-księgowej od dnia 12.01.2007 r. (zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej wydane przez Prezydenta Miasta), jako jedna z dwóch wspólników spółki cywilnej. W dniu 30.11.2009 r. jako osoba prywatna nabyła 1.2 mieszkania. W dniu 09.12.2009 r. spółka cywilna reprezentowana przez wspólniczkę zawarła z Wnioskodawczynią umowę najmu ww. lokalu w części należącej do mnie tj. 1/2, i od tego dnia spółka cywilna posiada w nim swoją siedzibę i prowadzi tam działalność gospodarczą, co zostało potwierdzone wpisami do ewidencji działalności gospodarczej wspólników, oraz wpisem do rejestru REGON spółki cywilnej. Zgodnie z umową Wnioskodawczyni osiąga miesięczny przychód z tytułu najmu w wysokości 1350 zł (słownie: jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt złotych), co potwierdza wystawiając co miesiąc rachunek na powyższą kwotę. Jako osoba prywatna Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem VAT w związku z czym wystawia rachunek, który jest księgowany w książce przychodów i rozchodów spółki cywilnej. Następnie łączne koszty spółki cywilnej dzielone są po 50% na każdego wspólnika, zgodnie z posiadanymi Udziałami, przy czym Wnioskodawczyni obliczając swój podatek dochodowy z dochodów dot. działalności gospodarczej, pomniejsza swoją połowę kosztów o kwotę 675 zł (słownie: sześćset siedemdziesiąt pięć złotych) stanowiącą 50% wartości wystawionego przez Wnioskodawczynię rachunku tj. kwoty 1350 zł, ponieważ Wnioskodawczyni nie może sama sobie świadczyć usług.

Jednocześnie jako osoba prywatna Wnioskodawczyni odprowadza na zasadach ogólnych podatek od dochodu z tytułu najmu lokalu na rzecz spółki cywilnej, w której jest wspólnikiem. Analogicznie do powyższego, obliczając wysokość podatku, do przychodu z tyt. najmu Wnioskodawczyni zalicza jedynie 50% wartości wystawianego przez Nią rachunku tj. 675 zł czyli 50% z kwoty 1350 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy jako wspólnik spółki cywilnej Wnioskodawczyni ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wartość rachunku wystawionego przez nią jako osobę prywatną na rzecz spółki cywilnej, w której jest udziałowcem, w kwocie zgodnej z przypadającym na Nią udziałem...
2. Czy jako wspólnik spółki cywilnej posiadający 50% udziałów, Wnioskodawczyni ma prawo do swoich kosztów podatkowych, które stanowią 50% wydatków poniesionych przez spółkę cywilną, doliczyć #189; wartości rachunku za najem lokalu w kwocie 1350 zł wystawionego przez Nią jako osobę prywatną...
3. Czy jako osoba prywatna osiągająca przychody w kwocie 1350 miesięcznie z tytułu najmu lokalu na rzecz spółki cywilnej, której jest wspólnikiem z 50% udziałem, Wnioskodawczyni prawidłowo oblicza podatek od połowy Jej przychodu z tego tytułu tj. od kwoty 675 zł..
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1 i 2. W zakresie pytania oznaczonego nr 3 wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 1

Jako wspólnik spółki cywilnej nie ma prawa zaliczać do swoich kosztów uzyskania przychodu wartości rachunku wystawionego przez siebie jako osobę prywatną na rzecz spółki cywilnej, w której jest udziałowcem, w kwocie zgodnej z Jej udziałem w spółce, ponieważ jest to świadczenie samemu sobie.

Ad. 2

Jako wspólnik spółki cywilnej posiadający 50 udziałów w tej spółce, Wnioskodawczyni nie dolicza do swoich kosztów uzyskania przychodu (stanowiących 50% wydatków poniesionych przez spółkę cywilną) #189; wartości rachunku za najem lokalu w kwocie 1350, wystawionego przeze Nią jako osobę prywatną, ponieważ jest to świadczenie samemu sobie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo - skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zgodnie z art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do treści art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Z opisu przedstawionego stanu faktycznego wywieść należy, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, jako jedna z dwóch wspólników spółki cywilnej. W dniu 09.12.2009 r. spółka cywilna reprezentowana przez wspólniczkę zawarła z Wnioskodawczynią umowę najmu 1/2 lokalu mieszkalnego w części należącej do Wnioskodawczyni. Spółka cywilna posiada w nim swoją siedzibę i prowadzi tam działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 860 § 1 ustawy Kodeks cywilny przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Zauważyć należy, iż wskazana we wniosku umowa najmu 1/2 lokalu mieszkalnego, została zawarta pomiędzy dwoma odrębnymi uczestnikami obrotu gospodarczego, tj. pomiędzy Spółką cywilną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą (najemcą) oraz Wnioskodawczynią (wynajmującym). Nie można więc uznać, iż jest to „świadczenie samemu sobie”. Wystawiony przez Wnioskodawczynię rachunek z tytułu najmu lokalu mieszkalnego stanowić będzie podstawę do zaliczenia poniesionego wydatku dla wszystkich wspólników Spółki cywilnej (również dla niej samej), proporcjonalnie do udziału w zysku przysługującego im w Spółce.

Z uwagi na powyższe, wydatki ponoszone przez Spółkę cywilną tytułem najmu od Wnioskodawczyni 1/2 lokalu mieszkalnego, mogą stanowić w całości koszty uzyskania przychodów Spółki cywilnej, przy czym, dla Wnioskodawczyni ww. wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodów, w wielkości proporcjonalnej do Jej udziału w zyskach Spółki, stosownie do treści cyt. powyżej art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż czynsz najmu, płacony przez Spółkę cywilną na podstawie rachunku wystawianego przez Wnioskodawczynię, zgodnie z zawartą umową najmu, będzie stanowić koszt uzyskania przychodów dla Wnioskodawczyni, proporcjonalnie do Jej udziałów w zyskach Spółki.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na najem lokalu uznaje się za nieprawidłowe.

Krańcowo wskazać należy, iż interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), niniejsza interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie ma zastosowania do drugiego wspólnika Spółki cywilnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Krańcowo zastrzec należy, iż tut. Organ podatkowy dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy w zakresie objętym zadanymi przez niego pytaniami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Powrót