Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB3.4510.1057.2016.1.EŻ
z 31 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2016 r. (data wpływu 21 listopada 2016 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty odszkodowania wypłaconej Przedsiębiorcy Telekomunikacyjnemu z tytułu wyrażenia zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy dzierżawy - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 21 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty odszkodowania wypłaconej Przedsiębiorcy Telekomunikacyjnemu z tytułu wyrażenia zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy dzierżawy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka") prowadzi działalność gospodarczą w branży deweloperskiej obejmującą m.in. kupno oraz sprzedaż nieruchomości oraz realizację projektów budowlanych związanych z wznoszeniem budynków. W ramach prowadzonej działalności, Spółka rozpoczęła realizację projektu polegającego na wybudowaniu kompleksu biurowo-usługowego (dalej: „Inwestycja”).

W przyszłości Inwestycja zostanie przez Spółkę zbyta na rzecz innego podmiotu. Zbycie Inwestycji nastąpi prawdopodobnie jeszcze przed jej ukończeniem (tj. przed ukończeniem budowy i oddaniem do użytku kompleksu biurowo-usługowego). W związku ze zbyciem Inwestycji, Spółka rozpozna przychód podatkowy.

W celu realizacji Inwestycji, Spółka nabyła w kwietniu 2016 r. zabudowany grunt (dalej: „Nieruchomość"), na którym powstać ma planowany kompleks biurowo-usługowy. W związku z nabyciem Nieruchomości, Spółka stała się stroną szeregu umów dotyczących Nieruchomości, w tym m.in. umowy dzierżawy części Nieruchomości, w której dzierżawcą jest spółka z branży telekomunikacyjnej (dalej: „Przedsiębiorca Telekomunikacyjny” oraz „Umowa Dzierżawy”). Umowa Dzierżawy uprawniała Przedsiębiorcę Telekomunikacyjnego do wybudowania (na budynku wzniesionym na Nieruchomości) oraz eksploatacji urządzeń telekomunikacyjnych. Umowa Dzierżawy została zawarta przez podmiot trzeci na długo przed nabyciem Nieruchomości przez Spółkę (Data zawarcia Umowy Dzierżawy: 20 maja 1998 r.) - Spółka nie była więc podmiotem zawierającym Umowę Dzierżawy, lecz stała się stroną Umowy Dzierżawy jedynie na skutek tego, iż nabyła Nieruchomość. Umowa Dzierżawy została zawarta na czas oznaczony do dnia 20 maja 2018r.

Z uwagi na fakt, iż realizacja Inwestycji zakłada wybudowanie na Nieruchomości nowego kompleksu biurowo-usługowego, konieczna jest rozbiórka budynku, na którym Przedsiębiorca Telekomunikacyjny wybudował i eksploatował urządzenia telekomunikacyjne na podstawie Umowy Dzierżawy. Jednocześnie, po stronie Spółki uzasadnione biznesowo jest, aby prace rozbiórkowe zostały rozpoczęte bezzwłocznie, a Inwestycja była realizowana w szybkim tempie (Spółka szybciej uzyska przychód ze zbycia Inwestycji oraz skróci okres ponoszenia kosztów związanych z utrzymaniem Nieruchomości, a także skróci czas, w którym znaczący kapitał zainwestowany w Inwestycję będzie pozostawał "zamrożony"). W związku z powyższym, Spółka wystąpiła do Przedsiębiorcy Telekomunikacyjnego z wnioskiem o przedterminowe rozwiązanie Umowy Dzierżawy. Strony zawarły porozumienie, na podstawie którego Przedsiębiorca Telekomunikacyjny wyraził zgodę na przedterminowe rozwiązanie Umowy Dzierżawy w zamian za odszkodowanie od Spółki w kwocie 170 tys. zł. Wskazana kwota odszkodowania została przez Spółkę wypłacona Przedsiębiorcy Telekomunikacyjnemu. Przedsiębiorca Telekomunikacyjny usunął zaś urządzenia telekomunikacyjne z budynku przeznaczonego do rozbiórki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwota odszkodowania z tytułu wyrażenia zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy Dzierżawy, wypłacona Przedsiębiorcy Telekomunikacyjnemu, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota odszkodowania z tytułu wyrażenia zgody na wcześniejsze rozwiązanie Umowy Dzierżawy, wypłacona Przedsiębiorcy Telekomunikacyjnemu, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Z powyższego wynika, iż wydatki, które:

1. zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów; oraz
2. nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 updop, stanowią koszty uzyskania przychodów.
   
   

Ad. 1. Wydatkami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów są koszty, które zostały poniesione z ukierunkowaniem na wygenerowanie przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, w szczególności przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Ad. 2. Do kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów ustawodawca zaliczył m.in. wydatki wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 22 updop. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Z powyższego wynika, iż kosztów uzyskania przychodów nie mogą stanowić kary umowne oraz odszkodowania poniesione z tytułu:

• wad dostarczonych towarów; lub
  

• wad wykonanych robót i usług; lub
  

• zwłoki w dostarczeniu towarów wolnego od wad; lub
  

• zwłoki w usunięciu wad towarów; lub
  

• zwłoki w usunięciu wad wykonanych robót i usług.
  
  
  

W konsekwencji, kary umowne i odszkodowania poniesione z innego tytułu niż wskazane powyżej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile spełniają ogólną przesłankę zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych z art. 15 ust. 1 updop (tj. o ile zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów oraz piśmiennictwie, czego potwierdzeniem są poniższe wyroki, interpretacje indywidualne Ministra Finansów oraz komentarze do updop:

1. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4.04.2012 r. (sygn. II FSK 1770/10), w którym sąd wskazał: „Zauważyć tutaj trzeba, że z art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. wynika, iż "nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (...) kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług." Wynika z niego, ze kosztem uzyskania przychodów nie będą wyłącznie kary umowne i odszkodowania wypłacane z tytułów ścisłe określonych w tym przepisie, a więc:
   1. wad dostarczonych towarów,
      
   2. wad wykonanych robót i usług,
      
   3. zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,
      
   4. zwłoki w usunięciu wad towarów,
      
   5. zwłoki w usunięciu wad wykonanych robót i usług.
   To uregulowanie logicznie rzecz biorąc oznacza, że kary umowne i odszkodowania wypłacane z tytułów innych niż określone w art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. - co do zasady, jeżeli tylko miałyby związek z przychodem lub miałyby na celu zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, będą stanowić koszt uzyskania przychodów. Takie stanowisko wraził w sprawie sąd pierwszej instancji i Naczelny sąd Administracyjny je podziela.";
   
2. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17.01.2012 r. (sygn. II FSK 1365/10), w którym sąd wskazał: „Po czwarte przyjęcie poglądu, że kara umowna lub odszkodowanie ze swej istoty nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów, czyniłoby regulację zawartą w art. 16 ust.1 pkt 22 u.p.d.o.p. zbędną, bowiem skoro określony zbiór nie jest kosztem podatkowym na podstawie art. 15 ust. 1, to nieracjonalnym jest uznawanie poszczególnych elementów tego zbioru za koszt i wyłączanie go z tego zbioru na podstawie innego przepisu - art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. Przypomnieć należy, że przepis art. 16 ust. 1 ab initio odwołuje się wyłącznie do kosztów uzyskania przychodów. Reasumując powyższe rozważania należy przyjąć, że w określonym stanie faktycznym, spełniającym przesłanki określone w art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust.1 pkt 22 u.p.d.o.p. kara umowna może być uznana za koszt uzyskania przychodów.”;
   
3. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 03.10.2012 r. (sygn. II FSK 2597/11);
   
4. interpretacje indywidualne Ministra Finansów z dnia 07.04.2016 r. (sygn. ITPB3/4510-73/16/PS; organ upoważniony: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy) oraz z dnia 06.10.2009 r. (sygn. ILPB3/423-532/09-2/DS; organ upoważniony: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu);
   
5. komentarz do updop (Krajewska Aleksandra, Mariański Adam, Nowak-Piechota Aneta, Wilk Michał, Żurawiński Jakub: Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz (wydanie IV, stan prawny 01.04.2016 r., źródło: LEX)), w którym wskazano: „Podkreślenia wymaga, że analizowany przepis wyłącza z kosztów uzyskania przychodów kary umowne oraz odszkodowania wyłącznie ze ściśle wskazanych tytułów, tj. z:
   1. wad dostarczonych towarów, wykonanych robót oraz usług,
      
   2. zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,
      
   3. zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.
   Należy zatem uznać, że kary umowne i odszkodowania z innych niż powyższe tytułów mogą być zaliczane do kosztów podatkowych. Innymi słowy, uprawniony jest wniosek, zgodnie z którym kosztem podatkowym są zasadniczo wszelkie kary umowne oraz odszkodowania uiszczone przez podatnika, z wyłączeniem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT (Komentarz do ustawy..., red. W. Nykiel, A. Mariański, 2015, s. 501)."
   
6. komentarz do updop (Małecki P., Mazurkiewicz M.: CIT. Podatki i rachunkowość (wydanie VII, stan prawny: 01.02.2016 r., źródło: LEX)), w którym wskazano: „W końcówce lat 90. ubiegłego wieku uznawano, na podstawie tego przepisu, Ze wszelkie kary umowne, np. za zerwanie kontraktu, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Obecnie zarówno sądy, jak i organy podatkowe stoją na stanowisku, Ze kosztem uzyskania przychodów nie będą wyłącznie kary umowne lub odszkodowania wypłacane za okoliczności określone w art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p., czyli z tytułów:
   1. wad dostarczonych towarów,
      
   2. wad wykonanych robót i usług,
      
   3. zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,
      
   4. zwłoki w usunięciu wad towarów,
      
   5. zwłoki w usunięciu wad wykonanych robót i usług.
   Kary umowne lub odszkodowania wypłacane z tytułów innych niż wyżej wymienione, jeśli tylko mają związek z przychodem lub mają na celu zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu (często zminimalizowanie straty), będą zawsze stanowić koszt uzyskania przychodów.".
   
   
   

W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, tytułem do wypłaty przez Spółkę odszkodowania na rzecz Przedsiębiorcy Telekomunikacyjnego jest zgoda Przedsiębiorcy Telekomunikacyjnego na wcześniejsze rozwiązanie Umowy Dzierżawy. Odszkodowanie wypłacone przez Spółkę nie stanowi więc kary umownej bądź odszkodowania, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 updop (gdyż przepis ten nawiązuje jedynie do odszkodowań oraz kar umownych z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług).

W konsekwencji powyższego ocena, czy odszkodowanie wypłacone Przedsiębiorcy Telekomunikacyjnemu za wcześniejsze rozwiązanie Umowy Dzierżawy może stanowić koszt uzyskania przychodów Spółki uzależniona jest wyłącznie od tego, czy jego wypłata miała związek z uzyskaniem przez Spółkę przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Spółki istnienie tego związku nie budzi wątpliwości. Odszkodowanie wypłacone na rzecz Przedsiębiorcy Telekomunikacyjnego stanowi jeden z różnego rodzaju wydatków ponoszonych w celu realizacji Inwestycji. Zbycie przez Spółkę Inwestycji wygeneruje zaś po stronie Spółki przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wydatki ponoszone na realizację Inwestycji, w tym odszkodowanie na rzecz Przedsiębiorcy Telekomunikacyjnego, są więc wydatkami poniesionymi w celu uzyskania przychodów podatkowych. Dodatkowo, wypłata odszkodowania na rzecz Przedsiębiorcy Telekomunikacyjnego, oprócz związku z przychodami Spółki, była także uzasadniona biznesowo. Jak bowiem wspomniano w opisie stanu faktycznego, rozbiórka budynku, na którym Przedsiębiorca Telekomunikacyjny wybudował oraz eksploatował infrastrukturę telekomunikacyjną, stanowiła warunek konieczny dla zrealizowania Inwestycji. Jednocześnie, w związku z faktem, iż Spółka poniosła znaczne nakłady na zakup Nieruchomości, zupełnie nieuzasadnionym biznesowo byłoby wstrzymywanie Inwestycji i zamrożenie zainwestowanych środków pieniężnych do czasu, w którym wygasłaby Umowa Dzierżawy (w przypadku Umowy Dzierżawy nastąpiłoby to dopiero w maju 2018 roku) i możliwe byłoby prowadzenie prac rozbiórkowych. Wypłata odszkodowania na rzecz Przedsiębiorcy Telekomunikacyjnego była więc zrozumiała z punktu widzenia szybkości realizowania Inwestycji - Spółka skalkulowała opłacalność uiszczenia odszkodowania i uznała, iż będzie to korzystniejsze niż wstrzymywanie realizacji Inwestycji.

Dodatkowo, Spółka podkreśla, iż to nie Spółka była podmiotem zawierającym Umowę Dzierżawy oraz określającym okres jej obowiązywania (Umowa Dzierżawy została zawarta przez podmiot trzeci na długo przed nabyciem Nieruchomości przez Spółkę). Spółka stała się stroną Umowy Dzierżawy na skutek nabycia Nieruchomości, zaś warunki Umowy Dzierżawy były warunkami, jakie zostały ustalone w przeszłości przez niezależny podmiot oraz Przedsiębiorcę Telekomunikacyjnego. Samo nabycie Nieruchomości było jednak dla Spółki istotniejsze niż konsekwencja, jaką było istnienie umów związanych z Nieruchomością, w tym Umowy Dzierżawy. Niemniej w związku z tym, iż Umowa Dzierżawy uniemożliwiała realizację Inwestycji, Spółka podjęła działania zmierzające do rozwiązania Umowy Dzierżawy.

Mając więc na uwadze, iż:

• Spółka wypłaciła Przedsiębiorcy Telekomunikacyjnemu kwotę odszkodowania w związku z realizacją Inwestycji, której zbycie wygeneruje w Spółce przychód podatkowy, oraz
  
• odszkodowanie wypłacone na rzecz Przedsiębiorcy Telekomunikacyjnego nie stanowi kosztu wskazanego w art. 16 ust. 1 updop, w szczególności nie jest karą umowną ani odszkodowaniem z tytułu wad dostarczonych towarów, wad wykonanych robót i usług, zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad bądź zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 updop, wypłacone na rzecz Przedsiębiorcy Telekomunikacyjnego odszkodowanie za wcześniejsze rozwiązanie Umowy Dzierżawy stanowi - zdaniem Spółki - koszt uzyskania przychodów Spółki, gdyż spełnione zostały warunki zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych, określone w art. 15 ust. 1 updop.
  
  

Poniżej Spółka przywołuje interpretacje indywidualne Ministra Finansów oraz wyroki sądów administracyjnych, w których organ podatkowy oraz sądy potwierdziły prawidłowość zaliczenia odszkodowania bądź kary umownej, związanych z prowadzoną działalnością, do kosztów uzyskania przychodów:

1. interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 11.04.2016 r. (sygn. IPPB3/4510-1110/15-4/DP; organ upoważniony: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie), w której organ wskazał:
   „W opinii organu podatkowego, wskazane w treści wniosku odstąpienie od umowy i uregulowanie kwot obejmujących uznane na podstawie ugody roszczenia kontrahenta wobec Spółki nie mieści się w katalogu kar i odszkodowań, zawartym w art. 16 ust. 1 pkt 22 updop. W związku z powyższym, aby uznać odszkodowanie za koszt podatkowy należy zbadać czy została spełniona ogólna przesłanka wynikająca z art. 15 ust. 1 updop, tj. czy istnieje związek przyczynowo-skutkowy poniesionego wydatku z przychodem, czy też wydatek ten służył zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Odszkodowanie winno zatem być poniesione w celu osiągnięcia przychodu albo w celu zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodów. (...) Z tych względów należy uznać, że wydatek związany z odstąpieniem od umowy ustalony w zawartej ugodzie (zrealizowany poprzez potrącenie roszczenia wzajemnego Wnioskodawcy posiadanego w stosunku do kontrahenta) może zostać uznany za koszt podatkowy Spółki.";
   
2. interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 07.04.2016 r. (sygn. ITPB3/4510-73/16/PS; organ uprawniony: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy), w której organ wskazał:
   „Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że jednym z warunków zbycia nieruchomości na rzecz inwestora jest przekształcenie obecnie obowiązujących umów najmu z umów zawartych na czas określony w umowy zawarte na czas nieoznaczony z możliwością ich wypowiedzenia z zachowaniem 6-miesięcznego terminu wypowiedzenia. Skoro więc jak wskazuje Spółka zapłata takiej rekompensaty jest bardziej korzystna niż kontynuacja umowy najmu, która uniemożliwia zbycie nieruchomości, zgodzić można się ze stanowiskiem Wnioskodawcy co do możliwości zaliczenia wydatków z tytułu przedmiotowych umownych odszkodowań do kosztów uzyskania przychodów.";
   
3. interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia (06.10.2009 r., sygn. ILPB3/423-532/09- 2/DS.; organ upoważniony: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu), w której organ wskazał:
   „Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka rozwiązała przedterminowo umowę najmu z wynajmującym. Jak zaznacza Wnioskodawca, decyzja o skróceniu umowy najmu była podyktowana rozwojem Firmy. W związku z wcześniejszym rozwiązaniem umowy, Spółka została zobowiązana do zapłacenia odszkodowania na mocy warunków wynikających z zawartej umowy najmu. Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż odszkodowanie zapłacone w związku z przedterminowym rozwiązaniem umowy najmu, można uznać za koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zapłacone przez Spółkę przedmiotowe odszkodowanie w wysokości odpowiadającej sześciomiesięcznemu czynszowi brutto za wynajem hali, pozostaje w związku pośrednim z uzyskiwanymi przychodami, gdyż w efekcie zakończenia umowy najmu hali, Spółka wynajęła większy obiekt, zwiększając przy tym produkcję, przychody ze sprzedaży produktów i usług, a także zatrudnienie.”;
   
4. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27.06.2013 r. (sygn. II FSK 2192/11), dotyczący następującego stanu faktycznego: „Spółka nie posiada własnych nieruchomości. Do prowadzenia działalności wynajmowała pomieszczenia od osoby fizycznej. Umowa została zawarta na czas określony do 2014r. bez możliwości wcześniejszego jej rozwiązania przez którąkolwiek ze stron. W 2009 r. okazało się, iż dotychczas wynajmowane pomieszczenia nie będą od początku 2010r. spełniały wymogów pozwalających kontynuowanie prowadzania badań laboratoryjnych. Spółka wynajęła więc inne pomieszczenia, w których umieściła laboratorium.
   Z dotychczasowym wynajmującym prowadziła negocjacje dotyczące warunków rozwiązania umowy najmu. Ostatecznie strony umowy zawarły ugodę sądową, mocą której rozwiązano umowę najmu, w zamian spółka zobowiązała się do zapłaty na rzecz wynajmującego odszkodowania stanowiącego wielokrotność czynszu najmu, którego termin płatności jeszcze nie nastąpił.".
   W powyższym stanie faktycznym, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał: „Stanowisko, zgodnie z którym kary umowne (o charakterystyce zbliżonej do "kar" ponoszonych przez spółkę) mogą stanowić koszty uzyskania przychodów jest powszechnie potwierdzane przez sądy administracyjne, w tym w najnowszych wyrokach takich jak powoływany wyżej wyrok NSA z 17 stycznia 2012r. sygn. akt II FSK 1365/10, wyrok WSA we Wrocławiu z 3 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1264/11, wyrok WSA w Warszawie z 21 lipca 2011r., sygn. akt III SA/Wa 2735/10, wyrok WSA w Gdańsku z 4 stycznia 2011 r., sygn. sygn. akt I SA/Gd 1107/10, wyrok WSA w Łodzi z 10 lutego 2010r., sygn. akt l SA/Łd 1059/09, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 29 lipca 2010r, I SA/Po 265/10, wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2012r„ II FSK 2486/10).”;
   
5. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19.06.2012 r. (sygn. II FSK 2486/10), w którym sąd wskazał: „Rozwiązanie umowy najmu za porozumieniem i zapłata kary umownej było korzystne dla podatnika z tego powodu, iż osiągnął on większy dochód, niż dochód który osiągnąłby w przypadku gdyby nadal posiadałby nieruchomość w sytuacji gdyby nie było to uzasadnione ekonomicznie, a więc np. gdyby nieruchomość nie byłaby wykorzystana przez cały okres na który została zawarta umowa, na czas określony, a skarżąca zmuszona byłaby do płacenia czynszu. W tak określonym stanie faktycznym, kara umowna może być uznana za koszt uzyskania przychodów.";
   
6. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17.01.2012 r. (II FSK 1365/10), w którym sąd wskazał: „(...) należy przyjąć, że w określonym stanie faktycznym, spełniającym przesłanki określone w art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. kara umowna może być uznana za koszt uzyskania przychodów. W sprawie niniejszej kara umowna z tytułu odstąpienia od umowy leasingu te przesłanki spełnia.”;
   
7. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28.03.2014 r. (II FSK 1728/12), dotyczący następującego stanu faktycznego: „Zgodnie z umową Bank ma możliwość wypowiedzenia umowy najmu bez zachowania terminów wypowiedzenia w ściśle określonych przypadkach. Z uwagi na fakt, że niektóre placówki Banku były nierentowne Skarżący zdecydował, iż z punktu widzenia interesów gospodarczych koniecznym jest ich zamknięcie i przeniesienie prowadzonej w nich działalności do innych, istniejących placówek banku. Rozwiązanie poszczególnych umów następuje na podstawie polubownych porozumień zawartych między Bankiem a wynajmującym. Z tytułu rozwiązania umowy najmu przed upływem okresu jej obowiązywania Bank zobowiązuje się do zapłacenia na rzecz wynajmującego kwotę wskazaną w porozumieniu.".
   W powyższym stanie faktycznym, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł: „Wydatki na odszkodowanie, takie jak w rozpatrywanej sprawie, mogą zatem stanowić koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.”.
   
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.