Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-1-2.4510.1081.2016.2.AK
z 17 marca 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 grudnia 2016 r. (data wpływu 21 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy do odsetek wypłaconych przez Wnioskodawcę na podstawie opisanej umowy pożyczki będą mieć zastosowanie przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 bądź art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 grudnia 2016 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy do odsetek wypłaconych przez Wnioskodawcę na podstawie opisanej umowy pożyczki będą mieć zastosowanie przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 bądź art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.
We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca zawarł w 2013 r. jako pożyczkobiorca umowę pożyczki o charakterze odpłatnym z R BV z siedzibą w Holandii (dalej: „R BV”). Na mocy tej umowy Wnioskodawca faktycznie otrzymał pożyczę w kwocie 20.000.000 zł, co miało miejsce przed 1 stycznia 2015 r. Pożyczka jest oprocentowana, spłata odsetek nastepuję co do zasady w okresach miesięcznych.
Zgodnie ze wskazaną wyżej umową, pierwotna data spłaty omawianej pożyczki została ustalona na 23 lipca 2015 r. Po dniu 31 grudnia 2014 r. Wnioskodawca zawarł z R BV aneks do wskazanej wyżej umowy, na mocy którego zmieniono datę spłaty tej pożyczki, wyznaczając ten termin na dzień 31 marca 2019 r.
Należy przy tym zaznaczyć, że nie dokonano zmiany (ani zmiana nie zostanie dokonana w przyszłości) w zakresie kwoty pożyczki (ani faktycznie udzielonej ani kwoty umówionej) - pozostanie ona na tym samym poziomie, na którym znajdowała się w 2013 r.
Od 19 kwietnia 2016 r. struktura grupy kapitałowej (w części istotnej dla wniosku) wygląda następująco: A BV posiada 100% udziałów zarówno w spółce-Wnioskodawcy jak i F BV.
Z kolei w okresie od zawarcia umowy pożyczki do 18 kwietnia 2016 r. struktura grupy kapitałowej (w części istotnej dla wniosku) wyglądała następująco: udziałowcem Wnioskodawcy była spółka B OU z siedzibą w Estonii (posiadała 100% udziałów w spółce-Wnioskodawcy). Udziałowcem B OU była spółka C BV z siedzibą w Holandii (posiadała 100% udziałów w spółce B OU). Udziałowcem C BV była spółka D BV z siedzibą w Holandii (posiadała 100% udziałów w spółce C BV). Udziałowcem R BV była spółka E BV z siedzibą w Holandii (posiadała 100% udziałów w spółce R BV).
Kapitał zakładowy Wnioskodawcy przez cały okres obowiązywania umowy pożyczki wynosił 50.500 zł.
Nie zaszła przy tym sytuacja, w której część tego kapitału:
- nie została na kapitał faktycznie przekazana;
- została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek (kredytów) oraz z tytułu odsetek od tych pożyczek (kredytów), przysługującymi wspólnikom wobec tej spółki;
- została pokryta wartościami niematerialnymi lub prawnymi, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.
W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:
Czy do odsetek wypłaconych przez Wnioskodawcę na podstawie opisanej umowy pożyczki będą mieć zastosowanie przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 bądź art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
Zdaniem Wnioskodawcy, do odsetek wypłaconych przez Wnioskodawcę na podstawie opisanej umowy pożyczki nie będą mieć zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 bądź art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „u.p.d.o.p.”) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014, poz. 1328), do odsetek od pożyczek (kredytów), w przypadku których kwota udzielonej podatnikowi pożyczki (kredytu) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r.
Wskazana wyżej ustawa weszła w życie z dniem 1 stycznia 2015 r.
Powyższe oznacza, że przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 bądź art. 16 ust. 1 pkt 61 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. nie będą w ogóle miały zastosowania w niniejszej sprawie. Wynika to bezpośrednio z zacytowanego wyżej przepisu przejściowego oraz z faktu, że kwota pożyczki została faktycznie przekazana Wnioskodawcy przed 1 stycznia 2015 r.
Zdaniem Wnioskodawcy, powyższej konstatacji nie zmienia okoliczność, że po 31 grudnia 2014 r. został zawarty aneks do umowy pożyczki, wydłużający okres jej spłaty. Wskazany wyżej przepis przejściowy, za mający znaczenie prawne uznaje wyłącznie moment faktycznego przekazania kwoty pożyczki, a bynajmniej nie datę spłaty takiej pożyczki. Oznacza to, że strony mogą kształtować tę okoliczność bez wpływu na skutki podatkowe wypłaty odsetek od takiej pożyczki na gruncie ww. przepisów. Innymi słowy, aneks zmodyfikował prawnie nieistotny aspekt zawartej umowy pożyczki w świetle przytoczonego przepisu.
Powyższe rozważania potwierdza orzecznictwo. Przede wszystkim wypada przytoczyć fragment uzasadnienia wyroku WSA w Gliwicach z 2 sierpnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gl 142/16: „organ utożsamia pojęcia: faktyczne przekazanie kwoty pożyczki i zawarcie umowy pożyczki. Zdaniem Sądu jest to zabieg nieprawidłowy z podanych wyżej powodów. W tym kontekście należy zauważyć, że w podanym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym wskazano, że choć planuje się zmienić okres na jaki zostały udzielone pożyczki, walutę w jakiej spłacane są pożyczki, wysokość oprocentowania pożyczek, czy postanowienia dotyczące zabezpieczenia pożyczek, to zaznaczono, że spółka nie przewiduje zmiany kwot zaciągniętych pożyczek i nie dojdzie do przekazania dodatkowych środków pieniężnych, a całość kwoty pożyczek niezmiennie pozostanie jako przekazana spółce przed dniem 1 stycznia 2015 r.
W tym stanie rzeczy, Sąd stwierdza, że organ interpretacyjny naruszył art. 7 ust. 1 ustawy nowelizującej poprzez nieprawidłową wykładnię tego przepisu, a w konsekwencji naruszył art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r. poprzez ich - co najmniej przedwczesne - niezasadne zastosowanie”.
Z powyższego wyroku wprost wynika, że jeśli nie zmieniła się kwota pożyczki, to brak jest podstaw do stosowania analizowanych przepisów w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.
Jak z kolei wskazał WSA w Warszawie w wyroku z 14 września 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2144/15, „pytanie Skarżącej dotyczyło w istocie zakresu normowania art. 7 ust. 1 ustawy nowelizującej. W ocenie Sądu uznać należy, że przepis ten stanowi regulację kompletną, a zasadniczym, użytym w nim kryterium normowania, przesądzającym o zastosowaniu „starych” przepisów, jest faktyczne przekazanie kwoty pożyczki (kredytu) przed cezurą 1 stycznia 2015 r.”.
Podsumowując tę część rozważań należy stwierdzić, że do odsetek wypłaconych od udzielonej pożyczki, opisanej w stanie faktycznym, nie miały i nie będą mieć zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 bądź art. 16 ust. 1 pkt 61 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.