Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB5.4510.1106.2016.1.BC
z 17 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2016 r. (data wpływu 30 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań:

• działowych pracowników Spółki – jest prawidłowe.
• integracyjnych wszystkich pracowników Spółki – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań działowych pracowników Spółki a także spotkań integracyjnych wszystkich pracowników Spółki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka), będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, która prowadzi działalność gospodarczą, m.in. w zakresie zarządzania ryzykiem i ubezpieczeniami oraz reasekuracji. Spółka jest częścią globalnej korporacji X (dalej: „Grupa”). Działalność Spółki wymaga ścisłej współpracy zespołów składających się z pracowników w rozumieniu ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, dalej: „Kodeks pracy”), a także osób współpracujących oraz kadry zarządzającej (dalej: „Pracownicy”). Spółka zwraca uwagę, że tylko doskonała kooperacja wszystkich Pracowników może zapewnić prawidłową realizację działań Spółki, a tym samym przyczyniać się do osiągania przychodów.

Spółka organizowała i będzie organizować w przyszłości dla Pracowników spotkania działowe i imprezy integracyjne dla wszystkich pracowników Spółki.

Spotkania działowe, polegają na spotkaniu po godzinach pracy pracowników z jednego działu. Spotkania odbywają się raz w roku i mogą być o charakterze sportowym (np. kajaki, karting), kulturalnym (np. wyjście do teatru, kina), czy też gastronomicznym (np. wyjście do restauracji).

Impreza integracyjna odbywa się raz w roku. Spółka albo sama organizuje imprezę integracyjna, albo też będzie korzystać z usług profesjonalnych podmiotów, np. agencji eventowych. Pracownicy informują i będą informować o chęci uczestnictwa w imprezie integracyjnej poprzez wypełnienie ankiety uczestnictwa w wyjeździe integracyjnym rozesłanej do Pracowników Spółki. Przekazane informacje posłużą do przygotowania odpowiedniej ilości przekąsek i wyboru miejsca, w którym są organizowane imprezy integracyjne.

Spółka posiada dokumenty związane z organizacją spotkań działowych oraz imprez integracyjnych, np. faktury, harmonogramy imprez, listy uczestników, korespondencję mailową itp.

Uczestnictwo w imprezach organizowanych przez Wnioskodawcę jest i będzie bezpłatne dla Pracowników. Wszelkie koszty związane z organizowaniem imprez integracyjnych są i będą ponoszone przez Spółkę.

Spółka zwraca uwagę, że świadczenia realizowane w ramach imprez integracyjnych nie miały i nie będą miały charakteru działalności socjalnej, o której mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Tym samym, nie są wyłączone z możliwości do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT.

Wnioskodawca wskazuje, że celem organizowanych przez Wnioskodawcę imprez integracyjnych jest przede wszystkim:

1. zwiększenie poziomu motywacji do pracy oraz integracji pomiędzy osobami w zespole i pomiędzy poszczególnymi działami Spółki;
2. poprawa atmosfery pracy, ułatwienie ułożenia wspólnych relacji pomiędzy samymi Pracownikami, oraz Pracownikami a osobami zarządzającymi Spółką;
3. poprawa komunikacji interpersonalnej.
   
   

Powyższe cele mają prowadzić do zwiększenia efektywności pracy i większego zaangażowania wśród Pracowników, co w konsekwencji przekłada się na zwiększanie przychodów osiąganych przez Spółkę. Istotne zdaniem Spółki jest kształtowanie wzajemnych relacji pomiędzy pracownikami, które pozwolą im w sposób bardziej efektywny realizować cele ekonomiczne / biznesowe Spółki.

Podsumowując, osiąganie oraz zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów uwarunkowane jest dobrą współpracą wszystkich członków zespołów.

W odniesieniu do kwestii kosztów (wydatków) ponoszonych przez Wnioskodawcę w związku z organizowaniem imprez integracyjnych Spółka wskazuje, że w przypadku samodzielnej organizacji imprezy integracyjnej wnioskodawca będzie nabywać bezpośrednio od dostawców towary i usługi takie jak m.in.:

1. usługi cateringowe (polegające na dostarczaniu usługi przygotowania i dostarczania żywności we wskazane miejsce);
2. najem obiektów i zapewnienie transportu (o ile wydarzenie nie będzie miało miejsca na terenie siedziby Spółki);
3. oprawa muzyczna i graficzna (np. dekoracje), zakup plakatów informacyjnych z logo Spółki;
4. organizacja gier i konkursów, atrakcji sportowo-rekreacyjnych, zajęć uatrakcyjniających (np, warsztaty wspólnego majsterkowania, gotowania, malowania, warsztaty z gośćmi np. ze świata sportu);
5. usługi fotografa, hostess;
6. usługi nadzoru bezpieczeństwa, opieki medycznej oraz ubezpieczenia.
   
   

Natomiast w przypadku powierzenia zorganizowania takiego eventu wyspecjalizowanym podmiotom, nabywana będzie kompleksowa usługa organizacji imprez.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wszelkie koszty związane z organizacją spotkań działowych pracowników Spółki, do których są zaliczane m.in. spotkania o charakterze sportowym (np. kajaki, karting), kulturalnym (np. wyjście do teatru, kina), czy też gastronomicznym (np. wyjście do restauracji) mogą być traktowane jako koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej: „ustawa CIT”) zgodnie z art. 15?
2. Czy wszelkie koszty związane z organizacją spotkań integracyjnych wszystkich pracowników Spółki mogą być traktowane jako koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej: „ustawa CIT”) zgodnie z art. 15?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.; dalej: ustawa o CIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Oznacza to, że kosztem uzyskania przychodów jest każdy wydatek, który (i) został poniesiony przez podatnika, (ii) jest definitywny (rzeczywisty), (iii) pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, (iv) poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, (v) został właściwie udokumentowany, (vi) nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty uzyskania przychodów na gruncie ww. ustawy, w oparciu o kryterium stopnia powiązania z przychodem lub jego źródłem, można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.
  
  

W świetle wyżej wskazanej regulacji nie ulega wątpliwości, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć nie tylko wydatki, które wprost przekładają lub mogą się przełożyć na konkretne przychody, lecz także takie, które są z nimi związane jedynie w sposób pośredni i nie da się ich przypisać do konkretnego przychodu.

Zdaniem Spółki kosztami uzyskania przychodów związanymi pośrednio z przychodami są wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz Pracowników z tytułu spotkań zespołów i wyjazdu integracyjnego. Związek ten polega na poprawie komunikacji, zwiększeniu poziomu integracji i motywacji pomiędzy poszczególnymi osobami, a tym samym, do zwiększenia efektywności pracy zespołów, co niewątpliwie przyczynia się do wzrostu przychodów osiąganych przez Spółkę i pozostaje w związku ze źródłem przychodów, jakim jest działalność Spółki.

Głównym celem organizowanych imprez integracyjnych oraz spotkań działowych jest, m.in. poprawa komunikacji interpersonalnej, zwiększenie motywacji do pracy, zintegrowanie poszczególnych osób ze Spółką i zespołem, budowanie zespołu, poprawa atmosfery pracy, ułatwienie ułożenia wspólnych relacji pomiędzy samymi Pracownikami oraz Pracownikami a Spółką.

Spółka jest przekonana, że spotkania w przyjaznej atmosferze skutkują poprawą efektywności pracy, wzrostem zaangażowania Pracowników, co przekłada się na zwiększanie przychodów osiąganych przez Spółkę.

Wnioskodawca wskazuje, że ze względu na cel organizowanych przez niego imprez integracyjnych i spotkań zespołów koszty z nimi związane mogą być zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę zostało potwierdzone przez Ministra Finansów w licznych interpretacjach podatkowych, m.in. w:

1. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 31 marca 2015 r., nr IBPBI/2/423 -1570/14/AP;
2. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 23 lutego 2015 r., nr ILPB3/423-610/14-4/JG;
3. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 30 grudnia 2014 r., nr IPPB5/423-952/14 -5/KS;
4. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 5 marca 2014 r., nr IPPB5/423-992/13-4/KS;
5. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 17 lutego 2014 r., nr ITPB3/423-559/13/PST;
6. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 5 grudnia 2013r., nr ILPB3/423-416/13-2/JG;
7. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 25 listopada 2013 r., nr ITPB3/423-06/13/PST;
8. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora października 2013 r., nr ITPB3/423 -328/13/PST.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań:

• działowych pracowników Spółki – jest prawidłowe
• integracyjnych wszystkich pracowników Spółki – jest prawidłowe.
  
  

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016r., poz. 1888 z późn. zm.; dalej: updop).

Art. 15 ust. 1 updop stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem ich uzyskania. Nie ma przy tym znaczenia czy wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Kosztami podatkowymi spełniającymi co do zasady przesłankę celowości są m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji np. w postaci organizacji dla nich spotkań szkoleniowo -integracyjnych (w tym wyjazdowych), spotkań integracyjnych grupy pracowników, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń, spotkań informacyjno – integracyjnych. Są one bowiem związane z prowadzona przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawca, co w konsekwencji wpłynie na zwieszenie efektywności ich pracy.).

W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiego spotkania. W przypadku, jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania integracyjnego mającego na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników z firma, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji miedzy pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą czy konsumpcja są celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, że wydatki poniesione na organizacje takiej imprezy maja związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

W tym miejscu należny podkreślić, iż to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualna korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycja powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należny, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

W myśl art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Należy także pamiętać o wyłączeniach wynikających z uregulowań zawartych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Analiza orzecznictwa wskazuje na występowanie poważnych wątpliwości, co do wykładni normy wynikającej z wyżej wymienionych przepisów updop. Sądy administracyjne w swoich orzeczeniach wyrażały pogląd, że skoro ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny reprezentacji, należy posiłkować się definicją słownikową, iż reprezentacja to „okazałość”, „wystawność”, „wytworność”.

Powołane rozbieżności w orzeczeniach sądów administracyjnych w zakresie kosztów reprezentacji wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów znalazły swoje podsumowanie w wydanym, w składzie sędziów wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. W wyroku tym Sąd ten stwierdził, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu.

Należy zaznaczyć, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Dla uznania wydatków za koszty poniesione na reprezentację nie jest koniecznie, by posiadały one takie cechy jak wystawność, wytworność, czy okazałość. Nie są to bowiem wartości wymierne, nie ma możliwości stworzenia jednakowego miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości, czy przepychu dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą, która wymaga ścisłej współpracy zespołów składających się z pracowników, a także osób współpracujących oraz kadry zarządzającej. Spółka organizowała i będzie organizować w przyszłości dla Pracowników spotkania działowe i imprezy integracyjne dla wszystkich pracowników Spółki. Spotkania działowe, polegają na spotkaniu po godzinach pracy pracowników z jednego działu. Spotkania odbywają się raz w roku i mogą być o charakterze sportowym, kulturalnym, czy też gastronomicznym. Impreza integracyjna odbywa się raz w roku. Spółka albo sama organizuje imprezę integracyjna, albo też będzie korzystać z usług profesjonalnych podmiotów. Uczestnictwo w imprezach organizowanych przez Wnioskodawcę jest i będzie bezpłatne dla Pracowników. Wszelkie koszty związane z organizowaniem imprez integracyjnych są i będą ponoszone przez Spółkę. Natomiast w przypadku powierzenia zorganizowania takiego eventu wyspecjalizowanym podmiotom, nabywana będzie kompleksowa usługa organizacji imprez.

W przedmiotowej sprawie zwrócić także należy uwagę na art. 16 ust. 1 pkt 45 zgodnie z którym do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz koszty, o których mowa w art. 15 ust. 1za pkt 2.

Jednakże jak wskazuje sama Spółka, świadczenia realizowane w ramach imprez integracyjnych nie miały i nie będą miały charakteru działalności socjalnej o której mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Tym samym wydatki te nie zawierają się w negatywnym katalogu art. 16 ust. 1 pkt 45.

Organ podatkowy stwierdza również, że ponoszone przez Spółkę, wydatki na organizację spotkań działowych pracowników Spółki oraz spotkań integracyjnych wszystkich pracowników Spółki mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Maja one na celu jak wskazuje sam Wnioskodawca zwiększenie poziomu motywacji do pracy oraz integracji pomiędzy osobami w zespole i pomiędzy poszczególnymi działami Spółki a także poprawę atmosfery pracy, ułatwienie ułożenia wspólnych relacji pomiędzy samymi Pracownikami, oraz Pracownikami a osobami zarządzającymi Spółką oraz poprawę komunikacji interpersonalnej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że stanowisko Spółki w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań działowych pracowników Spółki a także spotkań integracyjnych wszystkich pracowników Spółki jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

3. z zastosowaniem art. 119a;
4. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia/Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.