Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-2.4511.1120.2016.3.AR
z 27 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 grudnia 2016 r. (data wpływu 13 grudnia 2016 r.), uzupełnionym 28 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków podatkowych Wnioskodawcy jako płatnika w związku z przekazaniem Konsumentom Świadczeń Pieniężnych oraz Bonów Rabatowych w ramach Programu Lojalnościowego:

• w części dotyczącej obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy oraz obowiązku wystawienia informacji PIT-8 C – jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków podatkowych Wnioskodawcy jako płatnika w związku z przekazaniem Konsumentom w ramach programu lojalnościowego Świadczeń Pieniężnych oraz Bonów Rabatowych w ramach Programu Lojalnościowego.

W związku z brakami formalnymi wniosku pismem z 10 lutego 2017 r. Znak: 2461-IBPB-1-1.4511.655.2016.1.AT, 2461.IBPB-2-2.4511.1120.2016.1.AR wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 28 lutego 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest organizatorem programu lojalnościowego (dalej: Program) skierowanego do konsumentów (dalej: Konsumenci).

Konsumenci przystępują do Programu poprzez zgłoszenie swojej akcesji w formie elektronicznej. Dla korzystania z Programu przez Konsumenta wystarczające jest podanie Wnioskodawcy danych koniecznych do prowadzenia właściwych rozliczeń w ramach Programu.

Wnioskodawca nie jest producentem ani sprzedawcą dóbr lub usług przeznaczonych dla Konsumentów, ale wyłącznie organizatorem Programu, w którym zarówno po stronie sprzedawców usług lub towarów (dalej zwanych: Przedsiębiorcami), jak i kupujących uczestniczą osoby trzecie. Zasady uczestnictwa w Programie są opisane w jego regulaminie.

Program działa w oparciu o system informatyczny pozwalający na przetwarzanie danych Konsumentów i Przedsiębiorców zgodnie z regulaminem działania Programu.

Lista Przedsiębiorców uczestniczących w Programie jest stale jawna, ogłaszana i aktualizowana przez Wnioskodawcę.

W ramach Programu, Konsumenci mogą gromadzić na przypisanych im imiennie kontach w prowadzonym przez Wnioskodawcę systemie elektronicznym wartości odpowiadające odpowiednim sumom pieniędzy. Wartości te mogą być gromadzone na dwa sposoby:

1. poprzez dokonywanie własnych zakupów towarów lub usług u Przedsiębiorców,
2. poprzez dokonywanie zakupów towarów lub usług u Przedsiębiorców przez osoby zaproszone do Programu przez danego Konsumenta (Struktura Konsumenta) lub osoby należące do Struktury Konsumenta.
   
   

Co do zasady, liczba gromadzonych za każdą transakcję punktów stanowi ustalony przez danego Przedsiębiorcę procent ceny dóbr nabytych przez Konsumenta lub osobę należącą do Struktury Konsumenta.

Liczba punktów, gromadzonych przez Konsumentów za wykonanie zakupów zależy od konkretnego Przedsiębiorcy i jest z góry znana Konsumentowi.

W związku z premiowaniem czynności opisanych w pkt 2 powyżej w ramach Programu tworzą się struktury wielopoziomowe, w ramach których punkty są przyznawane również Konsumentom nie dokonującym na własny rachunek zakupów towarów lub usług Przedsiębiorców, o ile jednak takich zakupów dokonują osoby zaproszone przez nie do Programu.

Ilość punktów przekazywanych na konta Konsumentów zależy od sposobu ich uzyskania (jak opisano wyżej są dwa sposoby) oraz woli Przedsiębiorcy, ogłaszanej na stronie internetowej Wnioskodawcy.

W zamian za zgromadzone punkty Konsumenci mogą, według własnej woli:

1. otrzymać wypłatę gotówki od Wnioskodawcy (dalej: Świadczenie Pieniężne),
2. otrzymać bony na zakupy towarów lub usług Przedsiębiorców (dalej: Bon Rabatowy).
   
   

Otrzymane od Wnioskodawcy Bony Rabatowe mogą być następnie wymienione na towary lub usługi Przedsiębiorców. Wykorzystanie Bonu Rabatowego u danego Przedsiębiorcy spowoduje obniżenie ceny (z wyłączaniem kwoty podatku VAT) nabywanego towaru lub usługi o wartość Bonu Rabatowego. Bony Rabatowe mogą obniżać cenę towaru lub usługi o nie więcej niż 100% wysokości ceny netto (bez podatku VAT). Bony Rabatowe nie muszą być wykorzystywane u Przedsiębiorców, u których wcześniej ten konkretny Konsument lub osoby wprowadzone przez niego do Programu nabył/nabyły punkty stanowiące podstawę wydania Bonu Rabatowego.

Otrzymanie Świadczenia Pieniężnego lub Bonów Rabatowych nie jest losowe ani nie zależy od wyniku rywalizacji.

Konsumenci nie są zobowiązani do żadnych świadczeń na rzecz Wnioskodawcy lub Przedsiębiorców, nie są w szczególności zobowiązani do utrzymywania jakiegokolwiek poziomu zakupów u Przedsiębiorców. W związku z tym Wnioskodawca spełniając swoje świadczenie (wypłacając gotówkę) Konsumentowi, wykonuje swoje zobowiązanie wynikające z przyrzeczenia publicznego opisanego w art. 919 i nast. Kodeksu cywilnego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że ponosi ciężar finansowy związany z wypłacanymi uczestnikom Programu nagrodami. Środki wypłacane Konsumentom (Świadczenia Pieniężne) pochodzą z rachunku Wnioskodawcy.

Wartość Bonów Rabatowych wykorzystywanych u danego Przedsiębiorcy obniża zobowiązania tego Przedsiębiorcy względem Wnioskodawcy z tytułu usługi organizacji Programu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał również, że Regulamin Programu nie wyklucza z udziału w Programie osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, jednak system nie pozwala na rozróżnienie zakupów dokonywanych w ramach tej działalności i poza nią. W związku z tym żaden z uczestników Programu (Konsument) nie uczestniczy w nim w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i w stosunkach z Wnioskodawcą (w ramach Programu) nie występuje jako przedsiębiorca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy kwoty pieniędzy, tj. Świadczenie Pieniężne wypłacane przez Wnioskodawcę Konsumentom będzie stanowiło przychód tych Konsumentów opisany w art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy Wnioskodawca jest płatnikiem zaliczki na podatek dochodowy obciążający Konsumentów w związku z przyjęciem od niego Świadczenia Pieniężnego?
3. Czy Wnioskodawca winien wykazać w informacjach PIT-8C, o których mowa w art. 42a ww. ustawy przychody Konsumentów wynikające z przyjęcia przez nich Świadczenia Pieniężnego?
4. Czy wartość wydawanych Konsumentom Bonów Rabatowych stanowi przychód Konsumentów?
   
   

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, Świadczenie Pieniężne jakie będzie wypłacał Konsumentom, będzie stanowiło przychód tych Konsumentów opisany w art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczenia Pieniężne wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Konsumentów z całą pewnością będą stanowiły po ich stronie przysporzenie podlegające opodatkowaniu zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ww. ustawy, nie będą jednak mieściły się w żadnej kategorii przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy ani art. 12 do 14 i 17 tej ustawy. W tej sytuacji jedynym wyjściem będzie zakwalifikowanie ich do kategorii zbiorczej objętej art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 1 ustawy. Podobnie tego rodzaju świadczenie ocenił Naczelnik Urzędu Skarbowego w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z 17 marca 2005 r., Znak: PBI-2/415/21/05.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie On płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od Konsumentów gdyż katalog zaliczek na ten podatek pobieranych przez płatników objęty art. 31 i następnymi ustawy o podatki dochodowym od osób fizycznych nie nakazuje poboru zaliczki na podatek od przychodów ze źródeł objętych art. 20 ww. ustawy.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie On zobowiązany do przekazywania informacji o uzyskanych przez Konsumentów przychodów z tytułu pobierania Świadczeń Pieniężnych w ramach Programu w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego Konsumentom i Urzędom Skarbowym właściwym według miejsca ich zamieszkania, zgodnie z art. 42a. Skoro przychody z tytułu pobierania Świadczenia Pieniężnego zostały zakwalifikowane jako przychody ze źródeł określonych w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to logiczną konsekwencją jest obowiązek stosowania normy art. 42a tej ustawy. Brak przepisów, które w tym przypadku zwalniałyby Wnioskodawcę od obowiązku opisanego we wspomnianym przepisie.

Ad. 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, Bony Rabatowe, będące w istocie nośnikiem informacji o możliwości żądania od Przedsiębiorcy sprzedaży towaru lub usługi po cenie obniżonej, swoją wartość ekonomiczną czerpią właśnie z uprawnienia do nabycia towaru lub usługi w cenie niższej niż oferowana ogółowi publiczności. Żaden z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje, aby nabycie towaru lub usługi po cenie niższej niż inne podmioty stanowiło przychód.

Wnioskodawca zauważył, że udzielane przez Przedsiębiorców rabaty na zakupy towarów i usług Przedsiębiorców w ramach Programu nie będą stanowiły sprzedaży premiowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wniosek ten wynika z analizy stosunków prawnych pomiędzy uczestnikami Programu. Umowy sprzedaży (lub świadczenia usług) będą zawierane pomiędzy Konsumentami a Przedsiębiorcami, zaś Bony Rabatowe będą wydawane przez Wnioskodawcę nie tylko za dokonanie zakupów, ale również nabycie usług oraz zakupy lub nabywanie usług przez osoby należące do Struktury Konsumenta. Co więcej wygenerowanie Bonu Rabatowego za zakupy u jednego z Przedsiębiorców uprawnia Konsumenta do uzyskania rabatu u każdego z całej grupy Przedsiębiorców. Brak zatem jednoznacznego związku podmiotowego pomiędzy zdarzeniem powodującym wypracowanie punktów jakie zamienią się na Bon Rabatowy, a udzieleniem rabatu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści przywołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W pkt 9 tego artykułu wymienione zostały inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy – za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w cytowanym przepisie sformułowania „w szczególności” oznacza, że wyliczenie zawarte w przepisie jest jedynie wyliczeniem przykładowym. Tym samym przychodami z innych źródeł mogą być inne przychody niż wymienione w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (PIT-8C).

Jednakże stosownie do przepisu art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68 – w wysokości 10% wygranej lub nagrody.

Na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Natomiast, w myśl art. 41 ust. 7 pkt 1 cytowanej ustawy – jeżeli przedmiotem wygranych (nagród), o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 – nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia.

W myśl art. 42 ust. 1 ww. ustawy – płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Na mocy art. 42 ust. 1a ww. ustawy – w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-8AR). Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że organizuje i finansuje program lojalnościowy skierowany do Konsumentów, w ramach którego mogą oni gromadzić punkty poprzez dokonywanie własnych zakupów towarów lub usług jak również poprzez dokonywanie zakupów towarów i usług przez osoby, które Konsumenci zaprosili do Programu.

W zamian za zgromadzone punkty Konsumenci mogą według własnej woli otrzymać wypłatę gotówki czyli tzw. Świadczenie Pieniężne lub otrzymać bony na zakup towarów lub usług, tj. Bony Rabatowe. Żaden z uczestników programu nie występuje w nim jako przedsiębiorca.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68 ww. ustawy – wolna od podatku dochodowego jest wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług – jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 760 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności.

Dla zastosowania powyższego zwolnienia niezbędne jest zatem aby:

• otrzymana nagroda była związana ze sprzedażą premiową towarów lub usług,
• jednorazowa wartość nagród nie przekroczyła kwoty 760 zł,
• nagroda z tytułu sprzedaży premiowej towarów lub usług nie została otrzymana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.
  
  

Pomimo, że ustawodawca posłużył się w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wyrażeniem „sprzedaż premiowa”, to jednak nie sformułował tego pojęcia w ustawie, wskazał jedynie, że sprzedaż premiowa dotyczy zarówno towarów, jak i usług. Sprzedaż premiowa nie została również uregulowana w ustawie Kodeks cywilny, jako jeden ze szczególnych rodzajów sprzedaży. W związku z powyższym, dla potrzeb zastosowania przepisu art. 21 ust. 1 pkt 68 cytowanej ustawy konieczne jest ustalenie definicji sprzedaży premiowej w oparciu o dostępne reguły wykładni.

Stosując wykładnię językową wyrażenia „sprzedaż premiowa” zauważyć należy, że składa się ono z dwóch elementów, wymagających zdefiniowania, mianowicie terminu „sprzedaż” oraz „premiowa”.

Pojęcie umowy sprzedaży zostało zdefiniowane i uregulowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459). I tak, treść art. 535 i następnych stanowi, że przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się zapłacić sprzedawcy cenę.

Sprzedaż jest zatem umową dwustronnie zobowiązującą, a skutkiem jej zawarcia jest zobowiązanie się sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy lub prawa na kupującego oraz zobowiązanie się kupującego do zapłacenia sprzedawcy umówionej ceny. Świadczenie jednej strony jest więc odpowiednikiem świadczenia drugiej strony. W takim ujęciu umowa sprzedaży ma charakter umowy wzajemnej. Świadczenia stron mają charakter ekwiwalentny, jednakże w znaczeniu subiektywnym. Z istoty swej umowa ma charakter odpłatny. Odpowiednikiem świadczenia sprzedawcy jest umówiona cena, a więc ustalona przez strony i wyrażona w pieniądzu wartość rzeczy lub prawa.

Za premię uznać należy nagrodę za coś, dodatkowe wynagrodzenie za wykonanie czegoś – internetowy Słownik języka polskiego (www.sjp.pwn.pl). Innymi słowy pojęcie to służy dla określenia świadczenia, które otrzymuje ktoś, kto zachował się w sposób określony przez przyznającego premię. Przymiotnik „premiowy” należy zatem rozumieć jako odnoszący się do powyżej zdefiniowanej premii.

Należy także zwrócić uwagę na przepis art. 353 § 1 ustawy Kodeks cywilny, który stanowi, że zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Natomiast, zgodnie z § 2 art. 353 Kodeksu cywilnego – świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Zatem strony umowy sprzedaży mogą wzbogacić treść łączącego je stosunku w granicach swobody kontraktowania, tzn. mogą wprowadzić do niego określone postanowienia, których treść lub cel nie sprzeciwiają się właściwości (naturze) sprzedaży, ustawie lub zasadom współżycia społecznego. Do tego rodzaju postanowień należy zobowiązanie sprzedawcy do spełnienia dodatkowego świadczenia (nagrody) w przypadku zakupu przez kupującego określonego towaru. Postanowienia takie stanowią elementy dodatkowe, zastrzeżone w treści umowy przez strony.

Reasumując można wskazać, że sprzedaż premiową cechuje:

• powiązanie przekazania nagrody z faktem zakupu przez osobę otrzymującą premię promocyjnego towaru lub usługi, lub też zakupu za określoną kwotę, bądź zebrania określonej ilości punktów,
• gwarancja otrzymania premii po spełnieniu ustalonych warunków.
  
  

Z informacji zawartych we wniosku oraz przytoczonych przepisów wynika, że Program Lojalnościowy zorganizowany przez Wnioskodawcę ma charakter sprzedaży premiowej, w związku z czym nagrody pieniężne uzyskane w ramach tego programu (Świadczenia Pieniężne), w przypadku, gdy ich jednorazowa wartość nie przekroczy kwoty 760 zł, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawca dokonujący wypłat nagród nie będzie z tego tytułu zobowiązany do wykonania obowiązków płatnika wynikających z art. 41-42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku natomiast jeżeli jednorazowa wartość nagrody przekroczy kwotę 760 zł, wówczas nagroda ta podlega opodatkowaniu stawką w wysokości 10% na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, a na Wnioskodawcy ciąży obowiązek poboru podatku w myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy oraz obowiązek sporządzenia rocznej deklaracji (PIT-8AR) zgodnie z brzmieniem art. 42 ust. 1a ww. ustawy.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi również kwestia skutków podatkowych wydawania Konsumentom w zamian za zgromadzone w programie lojalnościowym punkty – Bonów Rabatowych.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „rabat”. „Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia, oznacza „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towarów jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów (w tym także tych wydanych jako rabat), a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

W opisanej we wniosku sytuacji, skutkiem uzyskania rabatu na podstawie Bonu Rabatowego będzie obniżenie ceny zakupu towaru lub usługi przez Przedsiębiorców uczestniczących w Programie Lojalnościowym. W konsekwencji, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie dla Konsumentów nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wykorzystanie na jednakowych warunkach Bonów Rabatowych przez Konsumentów będzie więc neutralne podatkowo.

Wobec powyższego Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od przyznanych Bonów Rabatowych oraz do wystawienia stosownych informacji podatkowych.

Reasumując, wypłacane przez Wnioskodawcę w związku z organizowanym Programem Lojalnościowym Świadczenia Pieniężne stanowią w myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla otrzymujących je Konsumentów przychód z innych źródeł, natomiast otrzymane przez Konsumentów Bony Rabatowe nie stanowią dla nich źródła przychodu. Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest więc prawidłowe.

Jeżeli jednorazowa wartość wypłacanych Świadczeń Pieniężnych nie przekroczy kwoty 760 zł, nagrody te korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68 ww. ustawy, a na Wnioskodawcy nie ciążą żadne obowiązki płatnika.

Jeżeli jednak jednorazowa wartość Świadczenia Pieniężnego przekroczy kwotę 760 zł, wówczas nagroda ta podlega opodatkowaniu stawką w wysokości 10% na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a na Wnioskodawcy ciąży, wbrew Jego stanowisku, obowiązek poboru podatku w myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy. Na Wnioskodawcy ciąży również w tej sytuacji obowiązek sporządzenia rocznej deklaracji PIT-8AR zgodnie z brzmieniem art. 42 ust. 1a ww. ustawy, a nie PIT-8C jak wskazał Wnioskodawca we własnym stanowisku. W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać zatem za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do przywołanego przez Wnioskodawcę postanowienia, wskazać należy, że rozstrzygnięcie w nim zawarte nie jest wiążące dla tutejszego organu. Wydane rozstrzygnięcie dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika osadzonej w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Nie wywołuje ona zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.