2017.03.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPP1-2.4512.16.2017.1.NF
z 24 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 30 grudnia 2016 r. (data wpływu 16 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania sprzedaży Nieruchomości – jest prawidłowe,
prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących uzbrojenie Nieruchomości – jest prawidłowe,
prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących dostawę Nieruchomości – jest prawidłowe,
ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży Nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży Nieruchomości, prawa do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących uzbrojenie Nieruchomości, prawa do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących dostawę Nieruchomości oraz ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży Nieruchomości.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: A
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa,

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, głównie w zakresie sprzedaży hurtowej kwiatów i roślin (kod PKD: 46.22.Z). W związku z prowadzeniem ww. działalności, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność nie obejmuje czynności związanych z obrotem nieruchomościami.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: Nabywca; Nabywca i Wnioskodawca dalej łącznie jako Wnioskodawcy) jest spółką prawa polskiego, będącą czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego, obejmującego nieruchomość rolną (gruntową), co do której nabycie prawa własności przez Wnioskodawcę nastąpiło w 1974 r. na podstawie ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz. U. z 1971 r., Nr 27, poz. 250) – przedmiotowa nieruchomość była własnością jego matki, w której gospodarstwie rolnym Wnioskodawca pracował. Całość nabytej na mocy ww. ustawy nieruchomości gruntowej wynosiła 8,18 ha.

Wnioskodawca dokonał wydzielenia z ww. nieruchomości dwóch działek rolnych, które zostały sprzedane w 2015 r. w ramach jednej transakcji. Działki te nie były nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy art., nie zostały one również uzbrojone przez Wnioskodawcę przed ich sprzedażą. Wobec tych działek została wydana decyzja o warunkach zabudowy (zabudowa zagrodowa rolna – siedlisko). W celu umożliwienia szybszej sprzedaży tych działek, były one dwukrotnie oferowane do sprzedaży przez biura nieruchomości, jednak próba zbycia działek zakończyła się niepowodzeniem i ostatecznie Wnioskodawca sprzedał je bezpośrednio osobie fizycznej.

Część pozostałej ww. nieruchomości gruntowej, o powierzchni 2,21 ha (dalej: Nieruchomość), objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (dalej: MPZP), uchwalonym uchwałą Rady Gminy (…), który zasadniczo przewiduje na działkach zabudowę mieszkaniową, z wyjątkiem jednej działki, która – jako przeznaczona pod budowę drogi gminnej – przy podziale przeszła z mocy prawa na rzecz gminy.

Nieruchomość należy do prywatnego majątku Wnioskodawcy i nigdy nie była przez niego wykorzystywana do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, jak również nie była przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych czynności o podobnym charakterze. Ponadto, od około 15 lat Nieruchomość nie jest wykorzystywana w celach rolniczych i pozostaje nieużytkiem rolnym.

W odniesieniu do Nieruchomości, Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o jej podział geodezyjny. Obecnie Wnioskodawca podjął działania mające na celu uzbrojenie Nieruchomości.

W tym celu rozpoczęte zostały prace:

w zakresie budowy kanalizacji – na którą to budowę Wnioskodawca otrzymał pożyczkę od Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w (…) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (Wnioskodawca wskazał, że mógł pozyskać przedmiotowe finansowanie wyłącznie jako osoba prowadząca działalność gospodarcza),
budowa wodociągu i gazociągu oraz
przyłączenie do sieci energetycznej.

Nabycie przez Wnioskodawcę towarów i usług, związanych z uzbrojeniem Nieruchomości, dokumentowane jest fakturami, wystawionymi na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą. Na fakturach dokumentujących uzbrojenie Nieruchomości wykazywane są kwoty podatku VAT.

Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać Nieruchomość na rzecz Nabywcy za wynagrodzeniem. Na Nieruchomości Nabywca zamierza prowadzić inwestycję deweloperską w postaci budowy budynków mieszkalnych, przeznaczonych do sprzedaży. Działalność Nabywcy stanowi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT. Wnioskodawca będzie komandytariuszem w spółce komandytowej, będącej Nabywcą Nieruchomości.

Wnioskodawcy zamierzają zawrzeć jedną umowę sprzedaży obejmująca całą Nieruchomość, niemniej nie jest wykluczone, że poszczególne działki wchodzące w skład Nieruchomości będą fizycznie udostępniane (wydawane) Nabywcy etapami, przykładowo:

bezpośrednio przy zawarciu umowy (podpisaniu aktu notarialnego) – pierwsza część działek;
po kilkunastu-kilkudziesięciu miesiącach od zawarcia umowy – kolejna część działek;
po kolejnych kilkunastu-kilkudziesięciu miesiącach – pozostała część działek.

W chwili obecnej Wnioskodawcy zakładają, że cały proces wydawania działek składających się na Nieruchomość zamknie się w okresie 4-5 lat, przy czym nie jest wykluczone, że okres ten może się wydłużyć lub skrócić. Powyższy sposób przeprowadzenia transakcji jest podyktowany faktem, że realizacja inwestycji przez Nabywcę również będzie odbywać się w etapach.

Wnioskodawcy pragną zaznaczyć, że w przypadku realizacji powyższego scenariusza, przed wydaniem poszczególnych działek nie będzie dokonywana wpłata zaliczek z tego tytułu.

Wnioskodawca poinformował, że w dniu 18 listopada 2016 r. otrzymał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego o sygn. 3063-ILPB1-1.4511.277.2016.AA potwierdzającą, że planowana sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych (dalej: PIT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż Nieruchomości, opisanej w zdarzeniu przyszłym, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem podstawowej stawki VAT?
Czy, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytania 1 za prawidłowe, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących uzbrojenie Nieruchomości?
Czy, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytania 1 za prawidłowe, Nabywcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktury/faktur wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących dostawę Nieruchomości?
Czy, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytania 1 za prawidłowe, w sytuacji zawarcia jednej umowy sprzedaży Nieruchomości i wydawania poszczególnych działek Nabywcy etapami, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży Nieruchomości powstanie każdorazowo, w momencie wydania poszczególnych działek wchodzących w skład Nieruchomości?

Zdaniem Zainteresowanych:

Ad.1:

Zdaniem Wnioskodawców, planowana sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem podstawowej stawki VAT.

Ad. 2:

Zdaniem Wnioskodawców, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytania 1 za prawidłowe, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących uzbrojenie Nieruchomości.

Ad 3:

Zdaniem Wnioskodawców, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytania 1 za prawidłowe, Nabywcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktury/faktur wystawionych przez Wnioskodawczynię, dokumentujących dostawę Nieruchomości.

Ad. 4:

Zdaniem Wnioskodawców, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytania 1 za prawidłowe, w sytuacji zawarcia jednej umowy sprzedaży Nieruchomości i wydawania poszczególnych działek Nabywcy etapami, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży Nieruchomości powstanie każdorazowo w momencie wydania poszczególnych działek wchodzących w skład Nieruchomości.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytania 1:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.; dalej: Kodeks cywilny), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że planowana sprzedaż Nieruchomości ma charakter dostawy towarów na gruncie VAT.

Jednocześnie, dostawa towarów podlega opodatkowaniu VAT, jeżeli jest dokonywana przez podmiot mający status podatnika VAT, który to podmiot działa w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami VAT są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W sprawie opodatkowania VAT sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181 TSUE, w którym wskazał art.: „Z orzecznictwa wynika w tej mierze, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec. S. I-3013, pkt 32). Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności”.

Nieruchomość będąca przedmiotem planowanej sprzedaży została nabyta przez Wnioskodawcę do jego majątku osobistego. Tym niemniej, obecnie, planując zbycie Nieruchomości, dokonuje on określonych działań, co może – w szczególności w świetle powołanego wyroku – świadczyć o jego działaniu jako podatnika VAT. Wnioskodawca wystąpił o geodezyjny podział Nieruchomości. Obecnie prowadzi również prace w celu uzbrojenia terenu w kanalizację. Dodatkowo do Nieruchomości doprowadzana jest linia energetyczna średniego napięcia oraz wodociąg i gazociąg. Działania te mają na celu dostosowanie Nieruchomości do potrzeb realizacji na niej inwestycji mieszkaniowej.

Nabywane przez Wnioskodawcę celem uzbrojenia Nieruchomości towary i usługi, dokumentowane są fakturami VAT, wystawianymi na prowadzoną przez niego działalność gospodarczą. Powyższe wskazuje, że – biorąc pod uwagę brzmienie przepisów ustawy VAT oraz orzecznictwo – Wnioskodawca działa w stosunku do Nieruchomości będącej przedmiotem planowanej sprzedaży jako podatnik VAT. W konsekwencji, planowana sprzedaż Nieruchomości powinna podlegać VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c; art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie, ustawa VAT przewiduje zwolnienie z VAT niektórych czynności, których przedmiotem są nieruchomości, w tym nieruchomości niezabudowane (takie jak będące przedmiotem niniejszego wniosku). W szczególności, art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT zwalnia od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przy czym, art. 2 pkt 33 ustawy VAT przez tereny budowlane rozumie grunty przeznaczane pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Uwzględniając powyższe, Nieruchomość będąca przedmiotem planowanej dostawy nie będzie objęta powyższym zwolnieniem. Działki wchodzące w skład Nieruchomości są bowiem objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, przewidującym przeznaczenie działek pod zabudowę mieszkalną. Stanowią zatem tereny budowlane w rozumieniu ustawy VAT. Ponieważ planowana sprzedaż Nieruchomości nie mieści się w dyspozycji przepisu przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT (jak też jakiegokolwiek innego przepisu ustawy, przewidującego zwolnienie z VAT lub zastosowanie stawek obniżonych), planowana dostawa Nieruchomości powinna podlegać opodatkowaniu podstawową stawką VAT, tj. obecnie 23%.

Stanowisko Wnioskodawców znajduje uzasadnienie w interpretacjach indywidualnych.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 18 kwietnia 2016 r., sygn. IBPP1/4512-14/16/KJ potwierdził, że ,,(...) Z zawartego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca wprawdzie nabył przedmiotową nieruchomość na własne cele mieszkaniowe, wybudowanie domu, zamieszkanie obok syna, jednakże od momentu kiedy syn sprzedał działkę zmieniła się koncepcja, zmienia się bowiem struktura działek, a działka bardzo straciła na funkcjonalności w zakresie możliwości zabudowania budynkiem mieszkalnym. W tej sytuacji za namową sąsiada, który dokonał zakupu sąsiadującej działki, nieruchomość została podzielona na mniejsze działki i Wnioskodawca postanowił zbyć działki na rzecz firmy, która będzie budować domy. Zatem w czasie posiadania przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca zmienił sposób jej wykorzystania i podjął taką aktywność, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie wystąpił taki ciąg działań, które wskazują na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Mimo, iż Wnioskodawca nabył nieruchomość na własne cele mieszkaniowe jednak Wnioskodawca dokonał podziału na mniejsze działki (tak, aby mogły zostać scalone z działką sąsiada), postanowił zbyć działki na rzecz firmy, która będzie budować domy, wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla poszczególnych działek (decyzja dotyczyła budownictwa mieszkaniowego), które miały powstać w wyniku podziału i scalenia z działkami sąsiednimi. Ponadto w 2014 roku Wnioskodawca podjął działanie zmierzające do zmiany przeznaczenia terenu, a mianowicie w wyniku przeprowadzonego audytu wystąpił o zmianę klasyfikacji gruntów z kategorii łąka (grupa III) na kategorię grunty rolne (grupa Iva).

Powyższe nie stanowi zatem pojedynczych okoliczności związanych z wykonywaniem prawa własności lecz zaplanowany, zorganizowany ciąg działań nakierowany na sprzedaż działek. Ponadto w całym okresie posiadania działek Wnioskodawca nie wykorzystywał ich w żaden sposób do celów osobistych, prywatnych.

W przedmiotowej sprawie należy więc uznać, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży gruntu działa w charakterze podatnika VAT (...)”.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawców, dostawa Nieruchomości opisanej w zdarzeniu przyszłym, będzie opodatkowana VAT podstawową stawką VAT, bowiem:

sprzedaż Nieruchomości będzie stanowić dostawę towarów na gruncie VAT;
Wnioskodawca w stosunku do planowanej dostawy Nieruchomości będzie działać jak podatnik VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT;
status zbywanej Nieruchomości nie kwalifikuje jej do zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT ani też innych przepisów przewidujących zwolnienie z VAT lub zastosowania obniżonych stawek VAT.

Wnioskodawca pragnie jednocześnie podkreślić, że na powyższą konstatację nie powinna mieć wpływu uzyskana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna przepisów podatkowych, potwierdzająca, że planowana sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu 19% PIT, art. z uwagi na fakt, że nie będzie dokonywana w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakres działalności gospodarczej wskazany w ustawie o PIT jest węższy niż w ustawie VAT, natomiast obie definicje działalności gospodarczej mają charakter autonomiczny. Pogląd o niezależności statusu podatkowego na gruncie VAT od statusu na gruncie PIT podzielają organy podatkowe w interpretacjach podatkowych.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 września 2016 r., sygn. IPPP2/4512-494/16-1/JO potwierdził prawidłowość stanowiska, że „w rozumieniu Ustawy o VAT najem jest działalnością gospodarczą bez względu na to, czy zgodnie z Ustawą PIT jest zaliczany do źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 (działalność gospodarcza, czy też do źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 6 (najem i inne umowy o podobnym charakterze). Oznacza to, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy VAT, mimo że w rozumieniu Ustawy PIT nie prowadzi działalności gospodarczej, tylko uzyskuje przychody z najmu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy PIT. (...)”.

Podobny wniosek wypływa z orzecznictwa sądów administracyjnych – przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia 3 listopada 2006 r., sygn. akt I SA/Lu 404/06 wskazał, że „(...) przy interpretacji ustawy o VAT z uwzględnieniem treści VI Dyrektywy a w szczególności definicji działalności gospodarczej zawartej zarówno w art. 4 ust. 4 VI Dyrektywy jak też w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, dla uznania działalności gospodarczej za samodzielną (bądź niesamodzielną), a tym samym podlegającą bądź wyłączoną z opodatkowania tym podatkiem, bez znaczenia pozostają atrybuty przypisane do pojęcia działalności gospodarczej w innych ustawach, a w szczególności zawarta w art. 5a pkt 6 updof definicja pozarolniczej działalności gospodarczej (...)”.

Stanowisko potwierdzające odrębność definicji działalności gospodarczej na gruncie PIT i VAT można również znaleźć w wyrokach sądów administracyjnych, przykładowo w wyroku WSA w Olsztynie z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. I SA/Ol 270/11.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytania 2:

Zgodnie z informacjami przedstawionymi w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca rozpoczął prace mające na celu uzbrojenie Nieruchomości, tj.:

budowa kanalizacji – na którą to budowę Wnioskodawca otrzymał pożyczkę od Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w (…) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej,
budowa wodociągu i gazociągu oraz
przyłączenie do sieci energetycznej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy VAT, które nie znajdują zastosowania w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym.

Kwotę podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. A) ustawy o VAT stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, która obejmuje głównie sprzedaż hurtową kwiatów i roślin. Zakładając, że planowana sprzedaż Nieruchomości będzie dokonywana przez Wnioskodawcę działającego w tym zakresie jako podatnik VAT i do tej sprzedaży znajdzie zastosowanie podstawowa stawka VAT (która to kwestia jest przedmiotem pytania 1 przedstawionego w niniejszym wniosku) – należałoby uznać, że wydatki na uzbrojenie Nieruchomości są bezpośrednio związane z czynnością opodatkowaną VAT – tj. planowaną dostawą towarów w postaci Nieruchomości.

W konsekwencji spełniony zostanie podstawowy warunek prawa do odliczenia VAT naliczonego – tj. związek towarów i usług nabytych przez Wnioskodawcę w celu uzbrojenia Nieruchomości z czynnościami opodatkowanymi VAT. Ponadto podatek naliczony wynika z otrzymanych przez Wnioskodawcę faktur dokumentujących prace uzbrojeniowe, na których jako dane nabywcy wskazane są dane Wnioskodawcy.

Reasumując, jeżeli stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania 1 zostanie uznane za prawidłowe, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego, wynikające z otrzymanych przez Wnioskodawcę faktur dokumentujących uzbrojenie Nieruchomości.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytania 3:

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży będzie wykorzystywana przez Nabywcę do celów inwestycji deweloperskiej, która jest, co do zasady, działalnością gospodarczą opodatkowaną VAT.

Kwotę podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. A) ustawy VAT stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Nabywca jest podatnikiem VAT. Zamierza on prowadzić działalność opodatkowaną w zakresie budowy i sprzedaży lokali i budynków mieszkalnych, wybudowanych na Nieruchomości. Nieruchomość nabyta w ramach planowanej transakcji będzie zatem wykorzystywana przez nabywcę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT – tj. dostawy towarów (w postaci lokali lub budynków mieszkalnych) na rzecz podmiotów trzecich. Tak więc spełniony zostanie podstawowy warunek dający prawo do odliczenia VAT naliczonego – tj. związek nabytej Nieruchomości z czynnościami opodatkowanymi.

Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawców, do dostawy Nieruchomości nie znajdzie zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT. Wynika to z faktu, że planowana dostawa Nieruchomości we wskazanym powyżej zakresie będzie podlegać przepisom ustawy o VAT i opodatkowaniu podstawową stawką VAT – jako dostawa towarów dokonywana przez podatnika VAT, nie podlegając pod żadne wymienione w ustawie zwolnienia. Planowana sprzedaż Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podstawową stawką VAT.

W konsekwencji, Nabywcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktury/faktur wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż Nieruchomości.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytania 4:

Stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy VAT, obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów powstaje z chwilą dokonania dostawy. Definicję dostawy towarów zawiera art. 7 ust. 1 ustawy VAT. Zgodnie z jego brzmieniem, pojęcie to oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Użycie określenia „jak właściciel” oznacza, że moment powstania obowiązku podatkowego nie jest uzależniony stricte od przeniesienia prawa własności rzeczy, ale od uzyskania możliwości ekonomicznego dysponowania rzeczą przez nabywcę. Wydanie rzeczy należy zatem rozumieć w znaczeniu potocznym, tj. jako fizyczne umożliwienie dysponowania towarem – następujące w związku z dostawą towarów.

Z punktu widzenia opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług, istotne jest nie tyle przeniesienie prawa własności, ile przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Zatem, chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie samego rozporządzania nią w sensie prawnym.

Powyższe oznacza, że zdarzeniem, z którym należy wiązać powstanie obowiązku podatkowego, jest – co do zasady – dokonanie dostawy towaru lub wykonanie usługi.

Jednocześnie, zgodnie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WF Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 ze zm.), zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług. Treść przepisu wspólnotowego potwierdza zatem, że – w kontekście powstania obowiązku podatkowego na gruncie VAT – zasadniczy skutek wywołują więc faktyczne, ekonomiczne aspekty czynności. Ma to istotne znaczenie w świetle zasady autonomii prawa podatkowego w stosunku do prawa cywilnego (które – w odróżnieniu od przepisów o VAT – nie podlega harmonizacji). Wydania rzeczy nie można zatem utożsamiać z przeniesieniem własności rzeczy.

Jak potwierdził NSA w wyroku z dnia 10 września 2015 r., sygn. I FSK 838/14, „(...) Z punktu widzenia opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług istotne jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Chodzi zatem o aspekt faktyczny sprowadzający się do przekazania faktycznej możliwości dysponowania towarem w sensie ekonomicznym. Istotny jest zatem ekonomiczny efekt: wykonanie usługi lub przejście faktycznego władztwa nad rzeczą. W praktyce obrotu nieruchomościami umowy zawierane są w formie aktu notarialnego i zawierają one oprócz treści mających zasadnicze znaczenie dla danej czynności prawnej (essentialia negotii) również oświadczenia stron regulujące ich prawa i obowiązki, w tym dotyczące terminu wydania nieruchomości i objęcia jej w posiadanie przez kupującego. (…)”.

Podobnie, NSA w wyroku z dnia 1 marca 2013 r., sygn. I FSK 530/12, potwierdził, że „(...) przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) miało miejsce nie tak jak przyjął to Sąd pierwszej instancji w dacie sporządzenia aktu notarialnego, lecz w dacie, w której nastąpi wydanie nieruchomości przez zmianę faktycznego nad nią władztwa, planowane na dzień 12 października 2011 r. Spółka podała bowiem, że dopiero z tym dniem zobowiązała się wydać grunt Spółdzielni, co pociągnie za sobą przeniesienie jego posiadania. Do tego przy tym czasu, to Spółce a nie nowemu właścicielowi przysługuje uprawnienie do władania nią, (...). Zatem poza samym nabyciem prawa własności, w kontekście którego omówione już zostało znaczenie powołania się na to prawo przy uruchamianiu procedury pozwolenia na budowę (pkt 6.6. niniejszego uzasadnienia), Spółdzielnia z chwilą zawarcia aktu notarialnego nie uzyskała takich uprawnień, które mogłyby świadczyć o jednoczesnym uzyskaniu władztwa ekonomicznego nad nabytym gruntem w rozumieniu podatku VAT. W tej sytuacji data aktu notarialnego nie mogła oznaczać tkwiącego we wskazanym władztwie znamienia w postaci wydania towaru. (...)”.

Wtórne znaczenia aktu notarialnego w kontekście powstania obowiązku podatkowego w VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości zostało podkreślane również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 września 2014 r., sygn. IPPP1/443-681/14-5/AP, zgodnie z którą „(...) momentem wykonania dostawy towaru (wydania towaru) – a więc lokalu mieszkalnego – jest moment jego przekazania nabywcy, co umożliwia nabywcy korzystanie z tego mieszkania. Dzień wydania nieruchomości stanowi zatem w tym konkretnym przypadku dzień, w którym nabywcy zostało umożliwione prawo dysponowania nieruchomością w określonym zakresie. Przy czym należy zauważyć, że na powyższe nie wpływa brak wyodrębnienia lokali w sensie prawnym w momencie ich dostawy. (...) obowiązek podatkowy z tytułu dostawy nieruchomości może powstać także wtedy, gdy umowa jej sprzedaży została sporządzona bez zachowania formy aktu notarialnego. Należy podkreślić, że moment wydania należy zawsze oceniać, traktując tę czynność jako czynność faktyczną. Tym samym, w przypadku dostawy lokali dla momentu powstania obowiązku podatkowego wydanie w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług może nastąpić w momencie innym niż sporządzenie aktu notarialnego (...)”.

Uwzględniając powyższe należy wskazać, że w rozpatrywanej sytuacji – w przypadku zawarcia jednej umowy sprzedaży Nieruchomości i wydawania poszczególnych działek Nabywcy etapami – momentem dokonania dostawy poszczególnych działek wchodzących w skład Nieruchomości będzie moment ich wydania (udostępnienia) Nabywcy. Do momentu wydania poszczególnych działek Nabywca nie będzie miał bowiem faktycznej możliwości korzystania z tych działek.

Stąd, zdaniem Wnioskodawców – w przypadku zawarcia jednej umowy sprzedaży Nieruchomości (w postaci jednego aktu notarialnego) i wydawania poszczególnych działek Nabywcy etapami – obowiązek podatkowy z tytułu dostawy Nieruchomości będzie powstawał w momencie faktycznego wydania poszczególnych działek.

Oznacza to, że w momencie zawarcia umowy (podpisania aktu notarialnego) obowiązek podatkowy po stronie Wnioskodawcy powstanie wyłącznie w odniesieniu do tych działek, których wydanie nastąpi równocześnie z zawarciem umowy sprzedaży. W odniesieniu do pozostałych działek, obowiązek podatkowy będzie powstawał z dniem wydania działek w kolejnych etapach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

opodatkowania sprzedaży Nieruchomości – jest prawidłowe,
prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących uzbrojenie Nieruchomości – jest prawidłowe,
prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących dostawę Nieruchomości – jest prawidłowe,
ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży Nieruchomości – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednak, nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

I tak, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu obrotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy również zauważyć, że Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jednoznacznie wynika, że rozstrzygnięcie, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być art. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W przedmiotowej sprawie zasadnym jest też przywołanie innego orzecznictwa TSUE (w tym wyroku z dnia 1 marca 2012 r. sygn. akt C-280/10 Kopalnia Odkrywkowa Polski Trawetyn, jak również w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r. sygn. akt. C-400/98 Breitshol), z którego wynika, że poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy uznać za działalność gospodarczą. Sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana.

W wyroku w sprawie C-280/10 Trybunał zwrócił uwagę, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału na działalność gospodarczą może składać się wiele następujących po sobie czynności, a czynności przygotowawcze, takie jak nabycie towarów, powinny być zaliczane do działalności gospodarczej. Trybunał stwierdził również, że zasada neutralności podatku VAT w odniesieniu do obciążenia podatkowego przedsiębiorstwa wymaga, aby pierwsze wydatki inwestycyjne dokonane na potrzeby i cele przedsiębiorstwa były uznawane za działalność gospodarczą, oraz że z ową zasadą byłoby sprzeczne, gdyby rzeczona działalność rozpoczynała się dopiero w chwili, gdy towar jest faktycznie wykorzystywany, to znaczy gdy powstaje dochód podlegający opodatkowaniu. Jakakolwiek inna interpretacja prowadziłaby do obciążenia podmiotu gospodarczego podatkiem VAT w ramach jego działalności gospodarczej, nie stwarzając możliwości odliczenia tego podatku, i wprowadzałaby arbitralne rozróżnienie między wydatkami inwestycyjnymi dokonanymi przed faktycznym wykorzystywaniem nieruchomości i w jego trakcie. W konsekwencji TSUE powołując się na wyrok z dnia 14 lutego 1985 r. w sprawie D.A. Rompelman and E.A. Rompelman – Van Deeln sygn. akt C-268/83 uznał, że ktokolwiek dokonuje takich działań inwestycyjnych ściśle związanych z przyszłym wykorzystywaniem nieruchomości i koniecznych do tego celu, powinien być uważany za podatnika w rozumieniu szóstej dyrektywy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, głównie w zakresie sprzedaży hurtowej kwiatów i roślin, z tytułu prowadzenia której jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność nie obejmuje czynności związanych z obrotem nieruchomościami.

Część ww. nieruchomości gruntowej, o powierzchni 2,21 ha objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, który zasadniczo przewiduje na działkach zabudowę mieszkaniową, z wyjątkiem jednej działki, która – jako przeznaczona pod budowę drogi gminnej – przy podziale przeszła z mocy prawa na rzecz gminy.

W odniesieniu do Nieruchomości, Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o jej podział geodezyjny. Obecnie Wnioskodawca podjął działania mające na celu uzbrojenie Nieruchomości.

W tym celu rozpoczęte zostały prace w zakresie budowy kanalizacji – na którą to budowę Wnioskodawca otrzymał pożyczkę od Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (Wnioskodawca wskazał, że mógł pozyskać przedmiotowe finansowanie wyłącznie jako osoba prowadząca działalność gospodarcza), budowa wodociągu i gazociągu oraz przyłączenie do sieci energetycznej.

Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać Nieruchomość na rzecz Nabywcy za wynagrodzeniem.

Wątpliwości Wnioskodawców w pierwszej kolejności dotyczą kwestii ustalenia, czy sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT.

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej regulacje prawne, zdaniem tut. Organu, w przedmiotowej sprawie występują przesłanki powodujące konieczność uznania Wnioskodawcy za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Wprawdzie w niniejszej sprawie Nieruchomość należy do majątku prywatnego Wnioskodawcy, jednak jego sprzedaż – przez wzgląd na poczynione czynności związane z jej zbyciem – nie pozwalają, aby czynność ta odbywała się poza regulacją ustawy. Wnioskodawca wystąpił o geodezyjny podział Nieruchomości. Ponadto, podjął on działania mające na celu uzbrojenie Nieruchomości w kanalizację, wodociąg i gazociąg oraz przyłączenie do sieci energetycznej. Co więcej, podejmując działania mające na celu budowę kanalizacji otrzymał on pożyczkę od Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Poznaniu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nabycie przez Wnioskodawcę towarów i usług związanych z uzbrojeniem Nieruchomości dokumentowane jest fakturami, wystawionymi na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, na których wykazane są kwoty podatku VAT. Jak wskazał Wnioskodawca, działania te mają na celu dostosowanie Nieruchomości do potrzeb realizacji na niej inwestycji mieszkaniowej, prowadzonej przez Spółkę komandytową, w której Wnioskodawca będzie komandytariuszem.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że dla czynności sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, gdyż w istocie przedmiotem sprzedaży będzie składnik majątku działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Podsumowując, sprzedaż Nieruchomości będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone art. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Tym samym, ustawa nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie na postawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zatem w przypadku dostawy nieruchomości gruntowych niezabudowanych ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy nie korzystają tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT.

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa Nieruchomość jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, który przewiduje na działkach zabudowę mieszkaniową. Stanowią zatem – jak wskazał Wnioskodawca – tereny budowlane w rozumieniu ustawy. Tak więc w analizowanej sytuacji, sprzedaż Nieruchomości nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – co ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy nabycie własności Nieruchomości przez Wnioskodawcę nastąpiło w roku 1974.

Podkreślić należy, że w przedmiotowej sprawie – uwzględniając orzeczenie TSUE z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finans A/S przeciwko Skateeministeriet – nie został spełniony warunek dotyczący braku prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości przez Wnioskodawcę. Wskazać należy, że podatek od towarów i usług został wprowadzony ustawą z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.). Zatem w momencie nabycia przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawcę nie występował podatek od towarów i usług. Tym samym w takiej sytuacji nie można mówić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości lub, że takie prawo mu nie przysługiwało, ponieważ z uwagi na brak danego podatku dostawa nie mogła być nim obciążona. Zauważyć należy, że nie można uznać, iż skoro danego podatku w momencie nabycia nieruchomości nie było to Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do jego odliczenia.

Mając na uwadze powyższe w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie zostanie spełniony żaden z warunków przedstawionych w tym przepisie. Nie można bowiem uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w momencie nabycia nieruchomości w 1974 r., skoro dostawa nie mogła być objęta tym podatkiem, gdyż w tym okresie podatek VAT nie występował. Ponadto, z przedstawionego opisu sprawy nie wynika, żeby Wnioskodawca wykorzystywał Nieruchomość wyłącznie w działalności zwolnionej, więc warunek pierwszy również nie został spełniony.

W związku z powyższym planowana dostawa Nieruchomości będzie opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23%, stosownie do treści art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawców dotyczą również ustalenia, czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących uzbrojenie Nieruchomości, a także wskazania, czy Nabywcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktury/faktur wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących dostawę Nieruchomości.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zasada ta wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Podsumowując, zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy towary i usługi nabyte przez Wnioskodawcę, związane z uzbrojeniem Nieruchomości, udokumentowane zostały fakturami, wystawionymi na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą. Na fakturach dokumentujących uzbrojenie Nieruchomości wykazywane są kwoty podatku VAT.

Jak wskazano powyżej, sprzedaż Nieruchomości będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia są spełnione, ponieważ Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a zakupione towary i usługi będą związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT.

Podsumowując, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących uzbrojenie Nieruchomości.

Jak wskazał Wnioskodawca we wniosku, Nabywca jest podatnikiem VAT, który zamierza prowadzić działalność opodatkowaną w zakresie budowy i sprzedaży lokali i budynków mieszkalnych, wybudowanych na Nieruchomości. Nieruchomość nabyta w ramach planowanej transakcji będzie zatem wykorzystywana przez nabywcę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT – tj. dostawy towarów (w postaci lokali lub budynków mieszkalnych) na rzecz podmiotów trzecich. Tak więc spełniony zostanie podstawowy warunek dający prawo do odliczenia VAT naliczonego – tj. związek nabytej Nieruchomości z czynnościami opodatkowanymi.

Dodatkowo – zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy – do dostawy Nieruchomości nie znajdzie zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT. Wynika to z faktu, że planowana dostawa Nieruchomości we wskazanym powyżej zakresie będzie podlegać przepisom ustawy o VAT i opodatkowaniu podstawową stawką VAT – jako dostawa towarów dokonywana przez podatnika VAT, nie podlegając pod żadne wymienione w ustawie zwolnienia. Planowana sprzedaż Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podstawową stawką VAT.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie spełnione będą warunki uprawniające do odliczenia, ponieważ Nabywca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, natomiast zakupiona Nieruchomość będzie wykorzystywana na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Reasumując, Nabywcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktury/faktur dokumentujących nabycie Nieruchomości.

Ponadto, Wnioskodawcy powzięli również wątpliwość, czy w sytuacji zawarcia jednej umowy sprzedaży Nieruchomości (w postaci jednego aktu notarialnego) i wydawania poszczególnych działek Nabywcy etapami, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży Nieruchomości powstanie każdorazowo, w momencie wydania poszczególnych działek wchodzących w skład Nieruchomości.

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, zawiera przepis art. 19a ustawy.

Na mocy art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jak stanowi art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis art. 19a ust. 1 ustawy, formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Jeżeli przed wykonaniem usługi podatnik otrzyma całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty. Jednocześnie powyższe przepisy uniezależniają powstanie obowiązku podatkowego od wystawienia faktury.

Odnosząc się do powołanych wyżej przepisów należy wskazać, że w przypadku dostawy działek, obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 19a ust. 1 ustawy. W ustawie brak jest szczególnego przepisu odnoszącego się do momentu powstania obowiązku podatkowego w tym zakresie. Oznacza to, że obowiązek podatkowy z tytułu dostawy nieruchomości powstaje z chwilą dokonania dostawy tych towarów. Natomiast jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru otrzymano całość lub część zapłaty to obowiązek podatkowy – zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy – powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy w stosunku do dostawy nieruchomości (w niniejszej sprawie działek) będzie powstawał z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że zawarta zostanie jedna umowa sprzedaży obejmująca całą Nieruchomość (w postaci jednego aktu notarialnego). Tym samym obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży Nieruchomości powstanie z chwilą podpisania aktu notarialnego.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawców, zgodnie z którym – w przypadku zawarcia jednej umowy sprzedaży Nieruchomości (w postaci jednego aktu notarialnego) i wydawania poszczególnych działek Nabywcy etapami – obowiązek podatkowy z tytułu dostawy Nieruchomości będzie powstawał w momencie faktycznego wydania poszczególnych działek – należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ zaznacza, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawno-podatkowe tylko wtedy, o ile projektowane zdarzenie przyszłe pokrywać się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja straci zatem swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin