Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-14/16/KJ
z 18 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 29 grudnia 2015 r. (data wpływu 5 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 29 marca 2016 r. (data wpływu 30 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działek oraz opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działek oraz opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 29 marca 2016 r. (data wpływu 30 marca 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 17 marca 2016 r. znak: IBPP1/4512-14/16/KJ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

W 2009 roku na podstawie aktu notarialnego z dnia 4 marca 2009 roku (warunkowa umowa sprzedaży), a następnie aktu notarialnego przeniesienia własności z dnia 27 kwietnia 2009 roku Wnioskodawca wspólnie z żoną nabył nieruchomość niezabudowaną. Nabycie nastąpiło w ramach małżeńskiej wspólności ustawowej. W ewidencji gruntów nieruchomość została oznaczona jako łąka. Łączna powierzchnia działki wyniosła 2485 metrów kwadratowych. Cena zakupu odpowiadała wartości nieruchomości. Zakupu przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca dokonał z zamiarem przeznaczenia na własne cele mieszkaniowe. W ostatnim czasie za namową sąsiada, który dokonał zakupu sąsiadującej działki, nieruchomość została podzielona na mniejsze działki i Wnioskodawca postanowił zbyć działki na rzecz firmy, która będzie budować domy. Podział działki nastąpił w 2015 roku. Nieruchomość leży w rejonie, który nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego. Co do działki została natomiast wydana decyzja o warunkach zabudowy. Sprzedaż działki nastąpiła we wrześniu 2015 roku. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest przedsiębiorcą zarejestrowanym w ewidencji osób prowadzących działalność gospodarczą. Z ostrożności prawnej, z uwagi na ewentualne w przyszłości dokonanie sprzedaży dalszych działek, Wnioskodawca dokonał we wrześniu 2015 roku przed sprzedażą nieruchomości (działki) do podatku VAT odprowadzając należny podatek VAT od sprzedaży nieruchomości.

W uzupełnieniu z 29 marca 2016 r. Wnioskodawca poinformował, że:

1. Nieruchomość nabyta w 2009 roku została podzielona na trzynaście działek. Nieruchomość została podzielona w ten sposób, iż w środku została wydzielona działka pod drogę a pozostałe działki mniejsze zostały wydzielone po obydwu stronach tejże działki tak aby można byłoby tak wydzielone działki scalić z sąsiednimi działkami - dla poprawy funkcjonalności działek.
   Wnioskodawca dokonał tego w ten sposób ponieważ po zbyciu w 2013 roku działki bezpośrednio przylegającej a należącej do syna, przedmiotowa działka mająca kształt prostokątny, długi i stosunkowo wąski (16 metrów) straciła na swojej funkcjonalności jeśli chodzi o swoje funkcje pod zabudowę budowlaną mieszkalną.
   
2. Docelowo, jeśli znajdą się nabywcy, sprzedaż ma dotyczyć wszystkich działek. Na ten moment Wnioskodawca dokonał zbycia działki o nr 777/371 wraz z udziałem w działce stanowiącej drogę. Jeśli chodzi o czas, w którym mogą zostać zbyte działki - jest na ten moment nie do przewidzenia.
   
3. Na pytanie tut. organu: „Czy w związku z dokonaną we wrześniu sprzedażą działki Wnioskodawca złożył deklarację VAT-7 oraz zgłoszenie rejestracyjne VAT-R?” Wnioskodawca odpowiedział, że tak, została złożona deklaracja VAT-7 oraz zgłoszenie rejestracyjne VAT-R.
   
4. Przedmiotem sprzedaży były i w przyszłości będą wyłącznie działki niezabudowane.
   
5. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą która została zlikwidowana w 1997 roku (w przedmiocie usług transportowych). Działalność ta w ogóle nie była związana z przedmiotową nieruchomością. Ponadto Wnioskodawca oświadcza, iż wówczas nie był podatnikiem podatku VAT, a działalność została zakończona jeszcze przed nabyciem przedmiotowej nieruchomości.
   
6. Nieruchomość nie była w ogóle wykorzystywana, wyłącznie leżała odłogiem. Docelowo działka miała być scalona z przylegającą bezpośrednio do niej z działką syna (syn z powodów osobistych sprzedał ją w roku 2013).
   
7. Na pytanie tut. organu: „Co było przyczyną podziału nieruchomości i sprzedaży działki przez Wnioskodawcę?”, Wnioskodawca odpowiedział, że działka jako całość była zbyt wąska, sprzedaż działki przez syna wpłynęła niekorzystnie na możliwości wykorzystania działki pod budownictwo mieszkaniowe - ze względu na jej szerokość (16 metrów). Sytuacja wymusiła szukanie innego rozwiązania czego efektem był dokonany podział i scalenie gruntu z działką sąsiednią i podjęcie decyzji o odsprzedaży działek.
   
8. Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu lub dzierżawy, nie była przedmiotem czerpania jakichkolwiek pożytków.
   
9. Wnioskodawca nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym, nie wykorzystywał też nieruchomości dla potrzeb działalności rolniczej, nigdy nieruchomość też nie była uprawiana dla własnych celów prywatnych.
   
10. Na pytanie tut. organu: „Z wniosku wynika, że co do działki została wydana decyzja o warunkach zabudowy, prosimy zatem o wskazanie jakiej zabudowy dotyczy oraz czy to Wnioskodawca wystąpił o wydanie takiej decyzji?” Wnioskodawca odpowiedział, że decyzja dotyczyła budownictwa mieszkaniowego, a wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji Wnioskodawca. Decyzja o warunkach zabudowy była potrzebna dla wydania decyzji o podziale nieruchomości i scaleniu gruntów. Wnioskodawca nadmienia, iż występując o wydanie decyzji o warunkach zabudowy trzeba było do wniosku załączyć wstępny podział i proponowane scalenie nieruchomości.
    
11. Wnioskodawca wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla poszczególnych działek, które miały powstać w wyniku podziału i scalenia z działkami sąsiednimi.
    
12. W 2014 roku Wnioskodawca podjął jednorazowe działanie zmierzające do zmiany przeznaczenia terenu, a mianowicie w wyniku przeprowadzonego audytu wystąpił o zmianę klasyfikacji gruntów z kategorii łąka (grupa III) na kategorię grunty rolne (grupa IVa).
    
13. Do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie poczynił żadnych starań czy czynności zmierzających do podwyższenia wartości nieruchomości – Wnioskodawca ma tu na myśli wyposażenie nieruchomości w jakiekolwiek przyłącza, utwardzenie drogi itd.
    
14. Działki zostały zgłoszone do biura nieruchomości w celu ewentualnego ich zbycia, żadnych innych działań marketingowych Wnioskodawca nie podjął.
    
15. Wnioskodawca nie stosował i nie stosuje własnych ogłoszeń o sprzedaży.
    
16. Środki pieniężne ze sprzedaży zostaną przekazane na własne cele bieżące i konsumpcyjne.
    
17. Na pytanie tut. organu: „Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zakupił nieruchomość z zamiarem przeznaczenia na własne cele mieszkaniowe, prosimy zatem o wskazanie jakie to konkretnie cele mieszkaniowe, czy Wnioskodawca wykorzystał nieruchomość do tych celów i w jaki sposób, jeśli nie to dlaczego?” Wnioskodawca odpowiedział, że wstępny zamiar był taki, iż nieruchomość zostanie przeznaczona na własne cele mieszkaniowe, wybudowanie domu, zamieszkanie obok syna. Od momentu kiedy syn sprzedał działkę zmieniła się cała koncepcja, zmieniła się bowiem struktura działek, a działka bardzo straciła na funkcjonalności w zakresie możliwości zabudowania budynkiem mieszkalnym.
    
18. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie sprzedał żadnej nieruchomości.
    
19. Wnioskodawca oświadcza, iż nie posiada żadnych innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 29 marca 2016 r.):

1. Czy jako Wnioskodawca sprzedając nieruchomość (poszczególne działki) miał obowiązek dokonania rejestracji do podatku VAT jako osoba spełniająca definicję podatnika zgodnie z art. 15 ustawy o VAT?
2. Czy jako Wnioskodawca sprzedając niezabudowane działki jest zobowiązany opodatkować podatkiem VAT poszczególne transakcje (dostawy) sprzedaży nieruchomości?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie przedstawione w piśmie z 29 marca 2016 r.):

1. Jako osoba dokonująca zbycia Wnioskodawca był zobowiązany zarejestrować się do podatku VAT przed dokonaniem czynności sprzedaży nieruchomości.
2. Dokonując dostawy towarów (zbycia nieruchomości) tj. poszczególnych działek dla których wydane zostały decyzje o warunkach zabudowy, Wnioskodawca jest zobowiązany naliczyć należny podatek VAT.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania ze sobą zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego tut. organ udzielił odpowiedzi na zadane pytania w jednej interpretacji.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, iż w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Kwestia sprzedaży gruntów była również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości UE. Z treści orzeczenia w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w 2009 roku na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawca wspólnie z żoną nabył nieruchomość niezabudowaną. Nabycie nastąpiło w ramach małżeńskiej wspólności ustawowej. W ewidencji gruntów nieruchomość została oznaczona jako łąka. Zakupu przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca dokonał z zamiarem przeznaczenia na własne cele mieszkaniowe. W ostatnim czasie za namową sąsiada, który dokonał zakupu sąsiadującej działki, nieruchomość została podzielona na mniejsze działki i Wnioskodawca postanowił zbyć działki na rzecz firmy, która będzie budować domy. Podział działki nastąpił w 2015 roku na trzynaście działek. Nieruchomość została podzielona w ten sposób, iż w środku została wydzielona działka pod drogę, a pozostałe działki mniejsze zostały wydzielone po obydwu stronach tejże działki tak aby można byłoby tak wydzielone działki scalić z sąsiednimi działkami - dla poprawy funkcjonalności działek.

Wnioskodawca dokonał tego w ten sposób ponieważ po zbyciu w 2013 roku działki bezpośrednio przylegającej, a należącej do syna, przedmiotowa działka mająca kształt prostokątny, długi i stosunkowo wąski (16 metrów) straciła na swojej funkcjonalności jeśli chodzi o swoje funkcje pod zabudowę budowlaną mieszkalną. Sytuacja wymusiła szukanie innego rozwiązania czego efektem był dokonany podział i scalenie gruntu z działką sąsiednią i podjęcie decyzji o odsprzedaży działek. Wnioskodawca wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla poszczególnych działek, które miały powstać w wyniku podziału i scalenia z działkami sąsiednimi. Decyzja dotyczyła budownictwa mieszkaniowego. Decyzja o warunkach zabudowy była potrzebna dla wydania decyzji o podziale nieruchomości i scaleniu gruntów. Wnioskodawca nadmienia, iż występując o wydanie decyzji o warunkach zabudowy trzeba było do wniosku załączyć wstępny podział i proponowane scalenie nieruchomości.

W 2014 roku Wnioskodawca podjął działanie zmierzające do zmiany przeznaczenia terenu, a mianowicie w wyniku przeprowadzonego audytu wystąpił o zmianę klasyfikacji gruntów z kategorii łąka (grupa III) na kategorię grunty rolne (grupa IVa).

Przedmiotowa nieruchomość nie była w ogóle wykorzystywana, wyłącznie leżała odłogiem. Docelowo działka miała być scalona z przylegającą bezpośrednio do niej z działką syna (syn z powodów osobistych sprzedał ją w roku 2013).

Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu lub dzierżawy, nie była przedmiotem czerpania jakichkolwiek pożytków. Wnioskodawca nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym, nie wykorzystywał też nieruchomości dla potrzeb działalności rolniczej, nigdy nieruchomość też nie była uprawiana dla własnych celów prywatnych.

Do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie poczynił żadnych starań czy czynności zmierzających do podwyższenia wartości nieruchomości – Wnioskodawca ma tu na myśli wyposażenie nieruchomości w jakiekolwiek przyłącza, utwardzenie drogi itd.

Działki zostały zgłoszone do biura nieruchomości w celu ewentualnego ich zbycia, żadnych innych działań marketingowych Wnioskodawca nie podjął. Wnioskodawca nie stosował i nie stosuje własnych ogłoszeń o sprzedaży.

Środki pieniężne ze sprzedaży zostaną przekazane na własne cele bieżące i konsumpcyjne.

W związku z dokonaną we wrześniu sprzedażą działki została złożona deklaracja VAT-7 oraz zgłoszenie rejestracyjne VAT-R.

Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą która została zlikwidowana w 1997 roku (w przedmiocie usług transportowych). Działalność ta w ogóle nie była związana z przedmiotową nieruchomością. Ponadto Wnioskodawca oświadcza, iż wówczas nie był podatnikiem podatku VAT, a działalność została zakończona jeszcze przed nabyciem przedmiotowej nieruchomości.

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie sprzedał żadnej nieruchomości. Nie posiada żadnych innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Z zawartego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca wprawdzie nabył przedmiotową nieruchomość na własne cele mieszkaniowe, wybudowanie domu, zamieszkanie obok syna, jednakże od momentu kiedy syn sprzedał działkę zmieniła się koncepcja, zmieniła się bowiem struktura działek, a działka bardzo straciła na funkcjonalności w zakresie możliwości zabudowania budynkiem mieszkalnym. W tej sytuacji za namową sąsiada, który dokonał zakupu sąsiadującej działki, nieruchomość została podzielona na mniejsze działki i Wnioskodawca postanowił zbyć działki na rzecz firmy, która będzie budować domy. Zatem w czasie posiadania przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca zmienił sposób jej wykorzystania i podjął taką aktywność, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie wystąpił taki ciąg działań, które wskazują na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Mimo, iż Wnioskodawca nabył nieruchomość na własne cele mieszkaniowe jednak Wnioskodawca dokonał podziału na mniejsze działki (tak, aby mogły zostać scalone z działką sąsiada), postanowił zbyć działki na rzecz firmy, która będzie budować domy, wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla poszczególnych działek (decyzja dotyczyła budownictwa mieszkaniowego), które miały powstać w wyniku podziału i scalenia z działkami sąsiednimi. Ponadto w 2014 roku Wnioskodawca podjął działanie zmierzające do zmiany przeznaczenia terenu, a mianowicie w wyniku przeprowadzonego audytu wystąpił o zmianę klasyfikacji gruntów z kategorii łąka (grupa III) na kategorię grunty rolne (grupa IVa).

Powyższe nie stanowi zatem pojedynczych okoliczności związanych z wykonywaniem prawa własności lecz zaplanowany, zorganizowany ciąg działań nakierowany na sprzedaż działek. Ponadto w całym okresie posiadania działek Wnioskodawca nie wykorzystywał ich w żaden sposób do celów osobistych, prywatnych.

W przedmiotowej sprawie należy więc uznać, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży gruntu działa w charakterze podatnika VAT, a czynność ta nosi znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe ustalenia wynikają z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości gruntowej nie stanowi zwykłego wykonywania prawa własności.

Podsumowując, dokonana już oraz zamierzana dostawa przez Wnioskodawcę nieruchomości (poszczególnych działek) stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawca, w związku z dostawą przedmiotowych działek, nie korzysta z prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że wypełnia przesłanki zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, i występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Mając na uwadze powyższe argumenty, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 199 ze zm.), ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Z treści cytowanego przepisu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji, oraz podmioty spoza systemu władzy (osoby fizyczne i ich organizacje) ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że o przeznaczeniu danego terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla poszczególnych działek, decyzja dotyczyła budownictwa mieszkaniowego.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż skoro dla przedmiotowych działek została wydana decyzja dotycząca budownictwa mieszkaniowego to nieruchomość ta spełnia definicję terenu budowlanego określonego w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, a tym samym dostawa tych działek nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z wniosku wynika, że działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności zwolnionych od podatku, zatem dostawa tych działek nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W związku z powyższym dostawa przedmiotowych działek podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca jest więc zobowiązany naliczyć od powyższej dostawy podatek od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do uzupełnienia wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Na marginesie zauważyć należy również, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana … jako Wnioskodawcy. Zgodnie bowiem z wyżej już wymienionym art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem interpretację wydać można na rzecz jednej osoby fizycznej, a nie dla małżonków.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.