Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-1-2.4510.21.2017.2.MS
z 4 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2017 r. (data wpływu 17 stycznia 2017 r.), uzupełnionym 27 marca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy do określenia wartości jednorazowej transakcji należy przyjmować wartość składanego zamówienia u danego dostawcy, czy też wartość otrzymanej faktury lub sumy wartości otrzymanych faktur w sytuacji kiedy zamówienie zostało podzielone przez dostawcę na kilka faktur (pytanie we wniosku nr 1),
• czy wartością jednorazowej transakcji jest suma wszystkich zamówień lub faktur w ramach całej firmy, czy też w ramach każdego sklepu, jako odrębnej jednostki organizacyjnej (pytanie we wniosku nr 2),
• czy wartość jednorazowej transakcji należy szacować w czasookresie dnia, tygodnia, miesiąca, kwartału, czy też roku (pytanie we wniosku nr 3),
• czy Wnioskodawca prawidłowo zalicza w koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wartość zamówień poniżej kwoty 15.000,00 przyjmując, że pojedyncze zamówienie każdego sklepu stanowi jednorazową transakcję w rozumieniu art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (pytanie we wniosku nr 4)

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy do określenia wartości jednorazowej transakcji należy przyjmować wartość składanego zamówienia u danego dostawcy, czy też wartość otrzymanej faktury lub sumy wartości otrzymanych faktur w sytuacji kiedy zamówienie zostało podzielone przez dostawcę na kilka faktur,
• czy wartością jednorazowej transakcji jest suma wszystkich zamówień lub faktur w ramach całej firmy, czy też w ramach każdego sklepu, jako odrębnej jednostki organizacyjnej,
• czy wartość jednorazowej transakcji należy szacować w czasookresie dnia, tygodnia, miesiąca, kwartału, czy też roku,
• czy Wnioskodawca prawidłowo zalicza w koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wartość zamówień poniżej kwoty 15.000,00 przyjmując, że pojedyncze zamówienie każdego sklepu stanowi jednorazową transakcję w rozumieniu art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
  
  

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 13 marca 2017 r. Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.21.2017.1.MS wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 27 marca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest udziałowcem (komplementariuszem) spółki komandytowej, rozlicza podatek dochodowy łącznie z obu spółek. Spółka komandytowa prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego. Działalność firmy prowadzona jest w siedmiu sklepach spożywczych. Każdy sklep stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, jest organizacyjnie i funkcjonalnie wyodrębniony w przedsiębiorstwie z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym, co potwierdza interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z 15 kwietnia 2015 r. Znak: IBPP3/4512-81/15/Asz. Dla zaewidencjonowania zdarzeń gospodarczych prowadzone są księgi handlowe z wyodrębnionymi kontami analitycznymi, przyporządkowanymi do poszczególnych sklepów. Wszelkie zakupy towarów są dostarczane do każdego sklepu z osobna i dokumentowane fakturami wystawianymi dla każdego sklepu odrębnie. Zamówienia towarów dokonywane są codziennie po analizie rotacji i zapotrzebowania odrębnie na każdym sklepie. Przygotowywane są w programie magazynowym zbiorczo na wszystkie grupy towarowe (nabiał, artykuły spożywcze, marka własna, alkohole, piwo...) zgodnie z zapotrzebowaniem wynikającym ze stanów magazynowych oraz rotacji towarów, a następnie program dzieli tak przygotowane zamówienie na poszczególnych dostawców. Na podstawie zamówienia każdy dostawca wystawia fakturę i dostarcza towar, przy czym zdarza się, że jeden dostawca wystawia nawet kilka faktur do jednego zamówienia z danego sklepu, a wynika to z faktu, że posiada kilka magazynów dystrybucyjnych i każdy z magazynów wystawia osobną fakturę (np. grupa mrożonek dostarczana jest z magazynu mroźniczego osobnym transportem, a grupa ogólnospożywcza z innego magazynu, również osobnym transportem). Z niektórymi dostawcami zawarte są umowy określające zasady współpracy (sposób zamawiania towarów, ich ekspozycji, terminy płatności, czy wynagrodzenie za osiągany poziom obrotu), ale nie zobowiązujące Wnioskodawcy do osiągania minimalnego poziomu zakupów. Dochodzi do sytuacji, kiedy poszczególne zamówienia, a co za tym idzie faktury, na poszczególnych sklepach nie przekraczają wartości 15.000,00 brutto, jednak suma tych zamówień w ramach całej firmy, a co za tym idzie również faktur przekracza już sumę 15.000,00 brutto.

Dochodzi również do takich sytuacji, kiedy to suma zamówień, a co za tym idzie również faktur, w skali dnia, tygodnia lub miesiąca przekracza kwotę 15.000,00 brutto, po czym w kolejnych tygodniach lub/i miesiącach suma zamówień jest mniejsza niż 15.000,00 brutto lub wręcz nie ma żadnych transakcji z danym kontrahentem w ww. okresie.

Podstawowa działalność spółki komandytowej to sklepy spożywcze i przeważająca część należności od klientów detalicznych odbywa się za pomocą gotówki, osobno w kasie każdego sklepu. Z tego powodu również Spółce łatwiej i taniej jest regulować jej zobowiązania za pomocą gotówki. Jeśli wartość pojedynczego zamówienia przewyższa wartość 15.000,00 brutto, wówczas zobowiązanie regulowane jest za pomocą rachunku bankowego, natomiast jeśli poniżej tej wartości wówczas regulowane jest gotówką w kasie sklepu. 

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

• Czy do określenia wartości jednorazowej transakcji należy przyjmować wartość składanego zamówienia u danego dostawcy, czy też wartość otrzymanej faktury lub sumy wartości otrzymanych faktur w sytuacji kiedy zamówienie zostało podzielone przez dostawce na kilka faktur (sytuacja opisana w poz. 80 wniosku ORD-IN)? (pytanie we wniosku nr 1),
• Czy wartością jednorazowej transakcji jest suma wszystkich zamówień lub faktur (zależy od odpowiedzi udzielonej przez Organ powyżej) w ramach całej firmy, czy też należy liczyć z osobna na każdym sklepie, jako odrębnych jednostkach organizacyjnych? (pytanie we wniosku nr 2),
• Czy wartość jednorazowej transakcji należy szacować w czasookresie dnia, tygodnia, miesiąca, kwartału, czy też roku? (pytanie we wniosku nr 3),
• Czy Wnioskodawca prawidłowo zalicza w koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wartość zamówień poniżej kwoty 15.000,00 przyjmując, że pojedyncze zamówienie każdego sklepu stanowi jednorazową transakcję w rozumieniu art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej? (pytanie we wniosku nr 4).
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Pojedyncze zamówienie do dostawcy składane przez każdy sklep odrębnie stanowi wartość jednorazowej transakcji, bez względu na ilość wystawionych do zamówienia faktur, zgodnie z art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Bez znaczenia pozostaje fakt zawarcia umów o współpracy z dostawcami, które określają wyłącznie zasady współpracy i nie zobowiązują Spółki do dokonywania zakupów na określonym poziomie.

Ad. 2

Pojedyncze zamówienie do dostawcy składane przez każdy sklep odrębnie stanowi wartość jednorazowej transakcji, zgodnie z art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Bez znaczenia pozostaje fakt, że nawet w tym samym dniu jest kilka zamówień od każdego sklepu z osobna. Spółka traktuje każde zamówienie jako zawarcie odrębnej transakcji.

Ad. 3

Pojedyncze zamówienie do dostawcy składane przez każdy sklep odrębnie stanowi wartość jednorazowej transakcji, zgodnie z art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Spółka traktuje każde zamówienie jako zawarcie odrębnej transakcji. Bez znaczenia pozostaje fakt w jakim okresie zostanie ono zrealizowane - w dniu, tygodniu, kwartale czy też roku.

Ad. 4

Suma faktur wystawionych do poszczególnych zamówień, zapłaconych gotówką, jeśli nie przekracza wartości 15.000,00 jest kosztem uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego. Natomiast art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej mówi, że dokonywanie lub przyjmowanie płatności następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego w każdym przypadku, gdy jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15.000.00 zł. Zdaniem Wnioskodawcy, pojedyncze zamówienie do dostawcy składane przez każdy sklep odrębnie stanowi każdorazowo odrębną transakcję, bez względu na ilość wystawionych do zamówienia faktur, zgodnie z art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 16 ust. 1 updop, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Ustawą z dnia 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2016 r., poz. 780) znowelizowano ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych poprzez dodanie art. 15d ust. 1, zgodnie z którym, podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2015 r., poz. 584, ze zm.) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., stanowi, że dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

Zgodnie z nowym brzmieniem przepisów updop, jeżeli podatnicy dokonali transakcji z naruszeniem przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, to do kosztów uzyskania przychodów nie mogą zaliczyć kosztu w tej części, w jakiej płatność została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W przypadku, gdy jednak zaliczyli do kosztów uzyskania przychodu wartość takiej transakcji lub jej część zobowiązani są w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego do:

• zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów albo
• w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów – zwiększenia przychodów.
  
  

Zestawienie tych dwóch przepisów prowadzi zatem do wniosku, że w przypadku każdej transakcji o wartości przekraczającej 15.000 zł istnieje obowiązek dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, przy czym naruszenie tego obowiązku, a więc dokonanie płatności w całości lub w części z pominięciem takiego rachunku oznacza brak możliwości zaliczenia kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca tej transakcji została dokonana z pominięciem rachunku płatniczego. Przepisy nie wyłączają zatem z kosztów jedynie nadwyżki płatności ponad wartość 15.000 zł, lecz każdą płatność (bez względu na jej wartość – kwotę) dokonaną z pominięciem rachunku bankowego, jeżeli jest dokonywana w ramach transakcji o wartości przekraczającej 15.000 zł.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie jednorazowej transakcji nie jest równoznaczne z terminem pojedynczej płatności. Wskazać bowiem należy, że regulacje ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wyraźnie odnoszą się do transakcji – bez względu na liczbę płatności w ramach tej transakcji.

W celu ustalenia znaczenia terminu „jednorazowa wartość transakcji” z uwagi na fakt, że adresatem normy prawnej jest przedsiębiorca dokonujący i przyjmujący płatności związane z działalnością gospodarczą, w pierwszej kolejności należałoby sięgnąć do definicji zawartych w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej.

W rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej transakcją jest umowa, będąca źródłem stosunku zobowiązaniowego. Dlatego też pod pojęciem „jednorazowa wartość transakcji” należy rozumieć ogólną wartość należności lub zobowiązań, określoną w umowie zawartej między przedsiębiorcami. Oznacza to, że obowiązek dokonywania lub przyjmowania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego dotyczy również przypadku, gdy strony umowy o wartości przekraczającej 15.000 zł dokonują w ramach tej umowy częściowych płatności lub też przyjmują częściowe płatności o wartości nieprzekraczającej 15.000 zł.

Takie rozumienie pojęcia „transakcja” znajduje swój odpowiednik w art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz.U. 2016 r., poz. 684), zgodnie z którym transakcja handlowa to umowa, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony, o których mowa w art. 2 (czyli m.in. przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej), zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością.

Bazując na tych regulacjach, pojęcie „transakcja” należy odkodować jako umowę, której przedmiotem jest odpłatne świadczenie usług/dostaw towarów i umowa ta jest zawierana między przedsiębiorcami w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Tożsame stanowisko zostało przedstawione w odpowiedzi Ministerstwa Finansów na interpelację nr 9279 w sprawie wyjaśnienia wątpliwości, dotyczących znowelizowanych przepisów o swobodzie działalności gospodarczej oraz ustaw o podatku dochodowym, w zakresie określenia limitów płatności gotówkowych z dnia 9 lutego 2017 r.

Jak wynika z powołanego pisma przez transakcję należy rozumieć taką czynność prawną (umowę) zawieraną w związku z prowadzoną przez strony działalnością gospodarczą, w wykonaniu której dokonywana jest co najmniej jedna płatność. Przepis art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nie określa, co może stanowić przedmiot transakcji (umowy), natomiast można przyjąć, że może nim być w szczególności nabycie towaru lub usługi. O przyporządkowaniu płatności do poszczególnych umów (transakcji) decyduje ich cel gospodarczy i zgodny zamiar stron, a nie treść dowodów (dokumentów) księgowych. Trzeba przy tym podkreślić, że art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, nie wprowadza czasowego ograniczenia okresu sumowania wielu płatności, składających się na pojedynczą transakcję. Może się zatem okazać, że jedna transakcja obejmuje transfery pieniężne dokonane w ciągu kilku lat (np. w przypadku zawarcia umowy realizowanej etapami, takiej jak umowa wdrożeniowa czy umowa o roboty budowlane).

W konsekwencji, jednorazowa wartość transakcji oznacza ogólną wartość wierzytelności lub zobowiązań, określoną w umowie zawartej między przedsiębiorcami. Przymiot jednorazowości nie odnosi się do liczby płatności, lecz odzwierciedla wymóg powiązania poszczególnych świadczeń w ramach jednego stosunku umownego. Można zatem przyjąć, że jeżeli całkowita wartość transakcji nie wynika wprost z treści umowy, lecz zależy od czasu jej trwania – co dotyczyć może między innymi umów o stałe świadczenie usług zawartych na czas nieokreślony – wówczas należałoby przyjąć, że pojęcie jednorazowej wartości transakcji odnosi się do poszczególnych okresów rozliczeniowych, za które przysługuje wynagrodzenie.

Wskazać jednak należy, że w obrocie gospodarczym występują różnego rodzaju umowy, określane częstokroć mianem umów ramowych, które określają warunki udzielania i realizacji zamówień, w tym również ich termin, lecz nie kreują zobowiązania do spełnienia świadczeń o określonej wartości (nie określają minimalnych obrotów). W przypadku takich umów jednorazowa wartość transakcji odnosiłaby się do wartości poszczególnych zamówień.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że każde zamówienie składane przez poszczególny sklep należy traktować jako odrębną umowę. W związku z powyższym wartość składanych zamówień przez każdy ze sklepów nie podlega sumowaniu w ramach działalności całej Spółki, a w konsekwencji jednorazową wartość transakcji stanowi wartość zobowiązania wynikająca odrębnie z każdego składanego zamówienia. Należy ponadto zauważyć, że z art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, nie wynika czasowe ograniczenie okresu sumowania wielu płatności, składających się na pojedynczą transakcję.

Tym samym Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 15d ust. 1 updop, zobowiązania wynikające z odrębnych zamówień, regulowane w formie gotówkowej, które jednostkowo nie przekraczają limitu 15.000 zł bez względu na ilość wystawionych do pojedynczego zamówienia faktur.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

• czy do określenia wartości jednorazowej transakcji należy przyjmować wartość składanego zamówienia u danego dostawcy, czy też wartość otrzymanej faktury lub sumy wartości otrzymanych faktur w sytuacji kiedy zamówienie zostało podzielone przez dostawcę na kilka faktur,
• czy wartością jednorazowej transakcji jest suma wszystkich zamówień lub faktur w ramach całej firmy, czy też w ramach każdego sklepu, jako odrębnej jednostki organizacyjnej,
• czy wartość jednorazowej transakcji należy szacować w czasookresie dnia, tygodnia, miesiąca, kwartału, czy też roku,
• czy Wnioskodawca prawidłowo zalicza w koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość zamówień poniżej kwoty 15.000,00 przyjmując, że pojedyncze zamówienie każdego sklepu stanowi jednorazową transakcję w rozumieniu art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej

-należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.