Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB5.4510.55.2017.1
z 20 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2017 r. (data wpływu 17 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na bony dla pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na bony dla pracowników.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca) jest polską spółką kapitałową prawa handlowego.

Wnioskodawca podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Zasadniczym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wynajem nieruchomości własnych na cele użytkowe oraz działalność w zakresie budownictwa mieszkaniowego / komercyjnego.

W zakresie swojej działalności, Wnioskodawca zatrudnia szereg pracowników, na rzecz których ponosi wydatki związane z zapewnianymi im świadczeniami pozapłacowymi.

Wśród takich świadczeń mogą znajdować się bony towarowe, które Wnioskodawca zamierza przekazywać pracownikom jako element motywacyjny i stanowiący swego rodzaju deputat wynagrodzenia w celu budowania wśród nich lojalności wobec Wnioskodawcy, podnoszenia ich motywacji oraz polepszania panującej w pracy atmosfery. Bony towarowe uprawniają jego posiadacza do bezgotówkowego nabycia towarów w oznaczonych miejscach.

Finansowanie zakupu bonów będzie realizowane ze środków obrotowych, a tym samym nie będzie odbywało się poprzez wykorzystanie środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS). Każdemu pracownikowi otrzymującemu bony będzie przypisywany przychód z tytułu wartości świadczeń w naturze, według wartości bonów, który jest skalkulowany według ceny zakupu. Przychód ten będzie opodatkowany i oskładkowany na poziomie otrzymującego go pracownika, a Spółka będzie działała w tym zakresie jako płatnik.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wydatki ponoszone na bony dla pracowników, które będą podatkowo traktowane jako element wynagrodzenia pracowników Spółki i tak też opodatkowywane / oskładkowywane będą stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na bony towarowe dla pracowników, które są podatkowo traktowane jako element wynagrodzenia pracowników Spółki i tak też opodatkowywane / oskładkowywane będą stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Do kosztów uzyskania przychodów zalicza się m.in. koszty pracownicze w przypadku, gdy wydatki te spełniają wskazane w art. 15 ust. 1 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm.; dalej: ustawa o CIT) wymogi, a zatem:

• zostały poniesione przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku muszą one zostać pokryte z zasobów majątkowych podatnika,
• pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, tj. zostały poniesione w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdują się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, ale także i inne świadczenia w naturze. W zakresie "kosztów pracowniczych" należy zwrócić uwagę na postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o ZFŚS.

W związku z powyższym, wydatki ponoszone na rzecz pracowników w formie bonów towarowych mogą być kosztami podatkowymi, pod warunkiem, że spełniają ogólne przesłanki możliwości zaliczenia do kosztu uzyskania przychodów na mocy art. 15 ust 1 Ustawy o CIT oraz nie są finansowane z ZFŚS.

Jak zostało to przedstawione powyżej, Wnioskodawca będzie ponosić na rzecz swoich pracowników koszty związane z finansowaniem bonów pracowniczych przy zaliczeniu wartości takich świadczeń do wynagrodzenia tych osób zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z póżn.zm.).

Świadczenia na rzecz pracowników są kosztem uzyskania przychodów pracodawcy niezależnie od tego, czy podstawą ich wypłaty jest Kodeks Pracy, wydane na jego podstawie przepisy wykonawcze, układ zbiorowy pracy, czy też regulamin pracy, chyba, że przepisy w sposób wyraźny taką możliwość ograniczają lub wyłączają.

O kwalifikacji wydatków ponoszonych na rzecz pracowników do kosztów uzyskania przychodów powinny decydować zatem przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 ustawy o CIT

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w celu zapewnienia pracownikom bonów towarowych mają pośredni wpływ na uzyskiwanie przez Spółkę przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Poprzez dodatkowe świadczenia na rzecz pracowników Wnioskodawca zapewnia lepszą motywację zespołu, co pozytywnie wpływa na lojalność pracowników, a tym samym przedsiębiorstwa jako podmiotu generującego przychody. Należy stwierdzić, iż planowane przez Wnioskodawcę wydatki na bony towarowe nie zostały także wyłączne z kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, iż wydatki te nie będą finansowane z ZFŚS w ocenie Wnioskodawcy ww. wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów podobnie jak regularne wynagrodzenia.

Mając powyższe na względzie, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na bony dla pracowników, które są podatkowo traktowane jako element wynagrodzenia pracowników Spółki i tak też opodatkowywane / oskładkowywane będą stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Prawidłowość ww. stanowiska znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, np. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 lipca 2014 r. (sygn. ILPB3/423-197/14-2/PR), z dnia 1 marca 2013 r. (sygn. ILPB3/423-491/12-5/AO), z dnia 17 grudnia 2012 r. (sygn. ILPB3/423-380/12-2/JS), z dnia 7 grudnia 2012 r. (sygn. IBPB1/2/423 -1173/12/PC).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na bony dla pracowników – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, że interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.