Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.36.2017.1.MN
z 9 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2017 r. (data wpływu 10 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w fakturze dokumentującej sprzedaż wyrobów z uwzględnieniem skonta udzielonego w tytułu wcześniejszej lub terminowej zapłaty –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2017 r. został złożony, ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w fakturze dokumentującej sprzedaż wyrobów z uwzględnieniem skonta udzielonego w tytułu wcześniejszej lub terminowej zapłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i dystrybucji wyrobów tartacznych. W trakcie prowadzonych rozmów handlowych z odbiorcami wynegocjowane zostają przy sprzedaży wyrobów z odroczonym terminem zapłaty różnego rodzaju skonta i bonusy. Skonta udzielane są z tytułu wcześniejszej lub terminowej zapłaty najczęściej w wysokości od 1% do 3% wartości dostawy. Warunki udzielenia skonta zawarte są w pisemnych umowach lub są ustalane z odbiorcami na podstawie złożonego zamówienia bezpośrednio przed dokonaniem dostawy.

Zdarza się, że odbiorca (zarówno krajowy, jak i zagraniczny) prosi o uwzględnienie skonta na fakturze już w momencie jej wstawienia, tj. po wydaniu towaru, a przed dokonaniem przez niego zapłaty. W takich przypadkach Spółka planuje wprowadzić do zawieranych umów sprzedaży pisemne zobowiązanie odbiorcy, że będzie on dokonywał terminowej lub wcześniejszej zapłaty w wyznaczonym czasie od dnia wystawienia faktury lub dnia dostawy. Po złożeniu takiego pisemnego przyrzeczenia zapłaty nabywca nabędzie prawo do skonta. Planowane odroczone terminy zapłaty to 7, 10, 14, 21, 30 i 60 dni od daty wystawienia faktury lub daty dostawy (w zależności od umowy), przy których udzielane będzie skonto. Na podstawie zawartej umowy i złożonego przez klienta przyrzeczenia, że zapłaci w terminie np. 7 dni od dnia wystawienia faktury, Spółka zamierza uwzględniać skonto od razu na fakturze dokumentującej dostawę towaru. Strony umówią się co do momentu, który będzie uznawany za moment zapłaty. Z rozmów z odbiorcami wynika, że za ten moment w zależności od umowy będzie mogła być przyjęta data wpływu środków pieniężnych na rachunek Spółki lub data dokonania przelewu z rachunku bankowego klienta. Po zapłaceniu przez odbiorcę należności w terminie (tj. po spełnieniu przez odbiorcę warunków umowy) Spółka nie będzie zobowiązana do wystawienia faktury korygującej.

Faktura korygująca podwyższająca podstawę opodatkowania i podatek VAT byłaby wystawiana w przypadku niedochowania przez odbiorcę przyjętych warunków umowy, tj. po upływie terminu i braku zapłaty. Informacja, w jakiej sytuacji będzie wystawiona faktura korygująca również będzie zawarta w umowie z odbiorcą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług Spółka może na podstawie zawartej umowy i złożonego przez odbiorcę pisemnego zobowiązania zapłaty w wyznaczonym terminie wystawić fakturę od razu z uwzględnieniem skonta udzielonego z tytułu wcześniejszej lub terminowej zapłaty?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, możliwa jest taka sytuacja, gdy zgodnie z zawartą umową, po otrzymaniu pisemnego zobowiązania odbiorcy do wcześniejszej lub terminowej zapłaty, skonto uwzględniane byłoby od razu na fakturze, co w przypadku dotrzymania terminu zapłaty nie powodowałoby konieczności wystawienia faktury korygującej. Po upływie ustalonego terminu do zastosowania skonta i braku zapłaty prawo do skonta zostałoby utracone i wystawiona byłaby faktura korygująca zwiększająca podstawę opodatkowania oraz należny podatek VAT.

Zgodnie z art. 29a ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy.

Jednocześnie, na podstawie art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, a na podstawie art. 29a ust 7 pkt 2 ustawy udzielonych nabywcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 106j ust. 1 pkt 5 określa sposób udokumentowania transakcji, gdzie w przypadku, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę podatnik wystawia fakturę korygującą.

Skonto udzielane będzie w momencie dostawy towarów udokumentowanej fakturą i nie będzie ono miało wpływu na podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 w związku z ust. 7 pkt 1 tego artykułu, ponieważ kwotą otrzymaną od nabywcy jest kwota uwzględniająca już przyznane skonto.

Sprzedaż towaru ze skontem nastąpi po spełnieniu przez odbiorcę określonych warunków, tj. po złożeniu pisemnego zobowiązania do dokonania zapłaty i wynika z podpisanej umowy. Spółka określając podstawę opodatkowania prawidłowo przyjmuje jako obrót rzeczywistą kwotę otrzymaną z tytułu sprzedaży. Tym samym podstawą opodatkowania będzie wszystko, co stanowi zapłatę, którą otrzyma od odbiorcy z tytułu sprzedaży bez podatku VAT.

Podobne rozwiązanie, jaki Spółka planuje wprowadzić, było przedmiotem interpretacji indywidualnych ITPP2/4512-271/15/AD oraz ITPP2/4512-159/16/PB i zostało uznane za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z art. 29a ust. 6 ustawy wynika, że podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Natomiast, jak stanowi art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

W oparciu o art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Stosownie do art. 29a ust. 13 ustawy – w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29a ust. 14 ustawy).

Stosownie do art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   
   
   
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
      
   2. państwa trzeciego.
      

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z regulacji art. 106e ust. 1 ustawy wynika, że faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem; (…).

W myśl art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o którym mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1 – podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w trakcie prowadzonych rozmów handlowych z odbiorcami wynegocjowane zostają przy sprzedaży wyrobów z odroczonym terminem zapłaty różnego rodzaju skonta i bonusy. Skonta udzielane są z tytułu wcześniejszej lub terminowej zapłaty najczęściej w wysokości od 1% do 3% wartości dostawy. Warunki udzielenia skonta zawarte są w pisemnych umowach lub są ustalane z odbiorcami na podstawie złożonego zamówienia bezpośrednio przed dokonaniem dostawy.

Zdarza się, że odbiorca (zarówno krajowy, jak i zagraniczny) prosi o uwzględnienie skonta na fakturze już w momencie jej wstawienia, tj. po wydaniu towaru, a przed dokonaniem przez niego zapłaty. W takich przypadkach Spółka planuje wprowadzić do zawieranych umów sprzedaży pisemne zobowiązanie odbiorcy, że będzie on dokonywał terminowej lub wcześniejszej zapłaty w wyznaczonym czasie od dnia wystawienia faktury lub dnia dostawy. Po złożeniu takiego pisemnego przyrzeczenia zapłaty nabywca nabędzie prawo do skonta. Na podstawie zawartej umowy i złożonego przez klienta przyrzeczenia, że zapłaci w terminie np. 7 dni od dnia wystawienia faktury, Spółka zamierza uwzględniać skonto od razu na fakturze dokumentującej dostawę towaru. Strony umówią się co do momentu, który będzie uznawany za moment zapłaty. Po zapłaceniu przez odbiorcę należności w terminie (tj. po spełnieniu przez odbiorcę warunków umowy) Spółka nie będzie zobowiązana do wystawienia faktury korygującej.

Faktura korygująca podwyższająca podstawę opodatkowania i podatek VAT byłaby wystawiana w przypadku niedochowania przez odbiorcę przyjętych warunków umowy, tj. po upływie terminu i braku zapłaty. Informacja, w jakiej sytuacji będzie wystawiona faktura korygująca również będzie zawarta w umowie z odbiorcą.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Wnioskodawca może uwzględniać kwotę skonta z tytułu wcześniejszej lub terminowej zapłaty już w momencie wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż towarów.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „skonto”, w związku z tym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Skonto to procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem („Mały słownik języka polskiego”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, str. 849). Natomiast przez rabat, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Wskazać należy, że rabaty funkcjonujące w obrocie gospodarczym można podzielić na dwa rodzaje – te przyznane przed ustaleniem ceny i te, które zostały przyznane po ustaleniu ceny, a wynikające zarówno z działania (zachowania) sprzedawcy, jak i zachowań nabywcy.

Rabat z tytułu wcześniejszej zapłaty (skonto) ma charakter warunkowy. Jest on przyznawany pod warunkiem zawieszającym – dopiero z chwilą ziszczenia się warunku – w razie wcześniejszej lub terminowej zapłaty. Jeśli faktura zostanie wystawiona przed spełnieniem przez nabywcę warunków uprawniających do skonta (co ma miejsce w analizowanym przypadku), wówczas nie może on zostać uwzględniony w momencie wystawienia faktury. Na tym etapie nie wiadomo bowiem, czy rabat ten faktycznie zostanie przyznany, czy też nie.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści cyt. art. 106e ust. 1, 106j ust. 1 oraz art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy. Stosownie do art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty. Przy tym przepis art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy przewiduje, że w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy podatnik wystawia fakturę korygującą. Przewidziana w art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy, informacja o kwocie skonta na fakturze, jest informacją dla nabywcy. Jej zamieszczenie nie jest jednak jednoznaczne z udzieleniem rabatu. To na podstawie tej informacji nabywca ma prawo do określonego zachowania (zapłaty za towar dokonanej we wcześniejszym lub określonym w zawartej umowie terminie), uprawniającego go do skorzystania ze skonta. To nabywca – swoim zachowaniem – warunkuje udzielenie rabatu. Jak wynika z art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty. A zatem nie obejmuje skont (ponieważ o udzieleniu skonta decyduje zachowanie nabywcy po wystawieniu faktury).

Wskazać należy, że odmienna analiza powyższych przepisów byłaby sprzeczna z właściwością skonta – jako czynności istniejącej pod warunkiem zawieszającym – przyznanie rabatu uzależnione jest od spełnienia przesłanki w postaci wcześniejszej zapłaty. W związku z tym nie należy odgórnie zakładać, że każdy z nabywców zapłaci w określonym terminie i tym samym rabat będzie należny. Dopiero bowiem z chwilą wcześniejszej zapłaty istnieje podstawa prawna do uznania tego rodzaju rabatu za prawnie skuteczny. Zatem z chwilą ziszczenia się tego warunku, tj. po otrzymaniu zapłaty ma miejsce wpływ na podstawę opodatkowania w związku z czym należy wystawić fakturę korygującą, zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 1 w zw. z art. 106j ust. 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie Spółka w momencie wystawienia faktury nie będzie wiedziała, czy skonto faktycznie zostanie przyznane, czy też nie – uzależnione to będzie od spełnienia przesłanki w postaci wcześniejszej lub terminowej zapłaty przez nabywcę. Jak wynika z opisu sprawy, przyznanie skonta będzie miało charakter warunkowy, tj. od klienta (nabywcy) będzie zależało, czy zapłaci za wystawioną przez Spółkę fakturę przed terminem płatności. Natomiast samo zobowiązanie kontrahenta do wcześniejszej lub terminowej zapłaty nie może przesądzać o ziszczeniu się warunku udzielenia skonta. Wobec tego w sytuacji, gdy faktura wystawiona jest w momencie dostawy przed spełnieniem przez nabywcę warunków uprawniających do skonta (przed zapłatą we wcześniejszym lub wyznaczonym terminie), powinna dokumentować całą wartość sprzedaży.

Zatem, w świetle obowiązujących przepisów nie można uwzględniać skonta „od razu” w podstawie opodatkowania pierwotnie wystawionej faktury. Dopiero bowiem z chwilą zrealizowania skonta przez kontrahenta (ziszczenia się warunku) staje się ono prawnie skuteczne i tym samym wpływa na podstawę opodatkowania. W konsekwencji czego należy wystawić fakturę korygującą „in minus” do faktury wcześniej wystawionej na rzecz danego kontrahenta (nabywcy towaru). Co istotne, w rozpatrywanej sprawie warunkiem do zastosowania skonta nie może być samo – wynikające z umowy – zobowiązanie się kontrahenta do wcześniejszej lub terminowej zapłaty, lecz faktyczna wpłata we wcześniejszym lub ustalonym terminie. Zatem tylko i wyłącznie faktyczne dokonanie wcześniejszej zapłaty daje podstawę do zastosowania skonta.

W konsekwencji, z uwagi na przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne należy stwierdzić, że faktura pierwotna wystawiona w momencie dostawy przed spełnieniem przez nabywcę warunków uprawniających do skonta, powinna dokumentować całą wartość sprzedaży z ewentualnym zamieszczeniem uwagi o warunkach udzielanego skonta.

Natomiast po otrzymaniu zapłaty we wcześniejszym lub umówionym terminie płatności, przez co ziszczą się warunki uprawniające do rabatu, Wnioskodawca powinien wystawić fakturę korygującą, zmniejszającą podstawę opodatkowania o wartość udzielonego skonta, stosownie do art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych indywidualnych interpretacji należy stwierdzić, że ww. rozstrzygnięcia jako rozstrzygnięcia jednostkowe zapadły w indywidualnych sprawach nie mogą stanowić wyjaśnień dominujących w wydawanych interpretacjach, zatem nie mogą stanowić podstawy do zmiany stanowiska tut. organu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.