Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-271/15/AD
z 18 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.) w zakresie prawa do pomniejszenia obrotów o kwoty rabatu na podstawie pisemnego zobowiązania kontrahenta do zapłaty wynagrodzenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pomniejszenia obrotów o kwoty rabatu na podstawie pisemnego zobowiązania kontrahenta do zapłaty wynagrodzenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Obowiązujące zasady sprzedaży drewna w Nadleśnictwie umożliwiają zastosowanie skonta dla odbiorców, którzy przy odroczonym terminie płatności dokonali zapłaty za odebrane drewno w terminie do 14 dni. Zasady stosowania skonta określone są w umowach zawartych z kontrahentami. Zgodnie z nimi kontrahent nabywa prawo do skonta po złożeniu pisemnego przyrzeczenia zapłaty należności w terminie 14 dni od wystawienia faktury. Skonto uwzględniane jest od razu na fakturze VAT dokumentującej dostawę, co w przypadku terminowej zapłaty (zgodnie ze zobowiązaniem kontrahenta) nie powoduje konieczności wystawienia faktury korygującej. Dopiero w przypadku zapłaty po upływie l4 dni prawo do skonta wygasa i wystawiana jest faktura korygująca, zwiększająca podstawę opodatkowania oraz podatek VAT należny. Nadleśnictwo stosuje tę procedurę zgodnie z otrzymaną interpretacją indywidualną Ministra Finansów z dnia 25 czerwca 2013 r., wydaną między innymi w oparciu o uregulowania obowiązujące do dnia 31 grudnia 2014 r. Zgodnie z art. 29a ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy. Jednocześnie, na podstawie art. 29a ust. 7 pkt l ustawy o podatku od towarów i usług, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, a na podstawie art. 29a ust 7 pkt 2 ustawy udzielonych nabywcy opustowi obniżek cen, udzielonych w momencie sprzedaży.

Sposób udokumentowania transakcji określają przepisy zawarte w Dziale XI Rozdział 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie art. 106j ust. l pkt 5 ustawy, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę podatnik wystawia fakturę korygującą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z aktualnie obowiązującymi uregulowaniami ustawy o podatku od towarów i usług Nadleśnictwo może zmniejszyć podstawę opodatkowania o kwotę skonta (rabatu) z tytułu wcześniejszej zapłaty w oparciu o zawartą umowę i pisemne zobowiązanie kontrahenta do terminowej zapłaty w czasie 14 dni od wystawienia faktury?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, dopuszczona jest sytuacja, kiedy zgodnie z zawartą umową, po otrzymaniu pisemnego wniosku kontrahenta o zastosowanie skonta wraz z jego zobowiązaniem o zapłacie w terminie 14 dni od wystawienia faktury, skonto uwzględniane byłoby od razu na fakturze, co w przypadku terminowej zapłaty nie powodowałoby konieczności wystawienia faktury korygującej. Dopiero w przypadku zapłaty po upływie l4 dni prawo do skonta zostałoby utracone i wystawiona byłaby faktura korygująca zwiększająca podstawę opodatkowania oraz podatek VAT należny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 29a ust. 1 powołanej ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2−5, art. 30a−30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z ust. 6 ww. artykułu wynika, że podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Jak stanowi ust. 7 tego artykułu, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z regulacji art. 106e ust. 1 ustawy wynika, że faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;

(…).

W myśl art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o którym mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1, podatnik wystawia fakturę korygującą.

Wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „skonto” i „rabat”, w związku z powyższym pojęcia te należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Skonto to procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem („Mały słownik języka polskiego”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, str. 849). Natomiast przez „rabat”, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

• rabaty przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży - niemające wpływu na podstawę opodatkowania,
• rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży - bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta - wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej kwoty osiągniętego obrotu.

Należy zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każdy zastosowany rabat winien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że są to rabaty udzielone w momencie odbioru drewna przez kontrahentów i udokumentowania tych czynności fakturami – tym samym nie mają one wpływu na podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 w związku z ust. 7 pkt 1 tego artykułu, ponieważ kwotą otrzymaną od nabywcy jest kwota uwzględniająca już przyznany rabat.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że sprzedaż towaru z rabatem następuje po spełnieniu przez kontrahenta określonych warunków, tj. pisemnego zobowiązania do dokonania płatności w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury, a zatem nie jest wynikiem przypadku, lecz wynika z relacji istniejących pomiędzy kontrahentem, a Nadleśnictwem. Zatem, określając podstawę opodatkowania, Nadleśnictwo winno jako obrót przyjąć rzeczywistą kwotę otrzymaną z tytułu sprzedaży. Tym samym w przedmiotowej sprawie podstawą opodatkowania dla Nadleśnictwa – zgodnie z art. 29a ust. 1 w związku z ust. 6 i 7 pkt 1 tego artykułu - jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą otrzyma od nabywcy z tytułu sprzedaży drewna, tj. cena promocyjna pomniejszona o kwotę podatku.

Biorąc pod uwagę zapis art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy, na fakturze dokumentującej dokonaną dostawę drewna Nadleśnictwo nie ma obowiązku wyszczególniać kwoty udzielonego rabatu, skoro został on już uwzględniony w wynagrodzeniu, do którego uiszczenia zobowiązał się pisemnie kontrahent.

W przypadku natomiast niespełnienia warunków określonych przez strony w umowie, tj. jeżeli kontrahent nie zapłaci w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury kwoty należności określonej w fakturze, Nadleśnictwo zobowiązane jest wystawić fakturę korygującą, zwiększającą podstawę opodatkowania wykazaną na pierwotnej fakturze.

Wskazać należy, że interpretację udzielono przy założeniu, że zawarte z kontrahentem umowy są prawnie skuteczne i nie zmierzają do obejścia przepisów prawa podatkowego. Zaznaczyć w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 199a § 1 Ordynacji podatkowej, właściwy organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności. Z § 2 tego artykułu wynika, że jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej.

Jednocześnie należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 180-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.